[Krystyna]

   
   
   
   
   
Artemisia Crithmifolia 
Artemisia Campestris subsp. Maritima Arcangeli
Opis :
Roślina zielna, błyszcząca, rozgałęziona od podstawy, łodyga wzniesiona lub wznosząca się, niearomatyczne.
Liście naprzemienne, pierzaste, soczyste, segmenty mukronianowe, dolne petiolate, łodygi siedzące, nitkowate, całe.
Gęsty kwiatostan wiechowy, rozgałęziony, z tarczowatą, szypułkową główką.
kwiaty nitkowate, żeńskie.
Kwiaty środkowe nitkowate, hermafrodytyczne, białawe lub żółtawe.
Owoc niełupki.
Występowanie :
Pochodzi z Europy Zachodniej, wybrzeży Atlantyku.
dla nadmorskich łach

Artemisia Crithmifolia L. to gatunek należący do rodziny Compositae .
W różnych publikacjach, takich jak praca referencyjna „Flora Ibérica”, jest uważana za podgatunek i pojawia się jako Artemisia Campestris subsp. Maritima (DC.) Arcang., jeden z jego synonimów.
Rozciąga się wzdłuż zachodnich wybrzeży Europy, od Holandii i Wielkiej Brytanii po pd. Półwyspu Iberyjskiego.
Właśnie w tym ostatnim, gdzie jest znany w języku hiszpańskim jako «Ajenjo marino», znajdujemy większość jego populacji na jego zachodnich i południowo-zachodnich wybrzeżach: w Galicji, Portugalii i Andaluzji (prowincje Huelva i Cádiz), punktualnie na wybrzeżu Kantabrii i oficjalnie wymarły w Kraju Basków.
Galicji, tak zwane „Abrótano marino” w języku galicyjskim, zamieszkuje całe jej wybrzeże, występując bardzo sporadycznie w prowincji Lugo i bardziej licznie na wybrzeżu Atlantyku, w prowincjach A Coruña i Pontevedra.

Jest to mały krzew o wysokości 30-80 cm, na ogół bardzo rozgałęziony, nagi lub prawie taki, nieco aromatyczny ze względu na obecność oleożywicy w niektórych jego częściach, wydzielanej przez gruczołowe trichomy i składającej się z wielu substancji, takich jak terpenoidy, tłuszcze kwasy lub pochodne, między innymi kumaryny.
Jego łodygi są wyprostowane lub wznoszące się, czasem wygięte (tworzące się jak fale), rozgałęzione już od dolnej jednej trzeciej, bardziej zdrewniałe w kierunku podstawy, najcieńsze i nowe przyrosty kruche, prążkowane, nagie, czerwonawo-brązowe, czasem lepkie młode pędy i kwiatostany, ponieważ zawierają wspomnianą już oleożywicę.
Liście dolne i środkowe 1-3 x 1-1,5 cm, fascykulowane, 1-2 razy pierzastodzielne, z oblancetowatymi segmentami ostatniego rzędu 3-8 x 1-2 mm i mukronianowymi, kanalikowatymi, bardzo kropkowanymi, soczystymi, nagimi lub - czasami młode są owłosione, koloru intensywnie zielonego, czasami nieco sino, z ogonkami 6-8 mm.
Górne liście osadzone lub prawie tak, pierzaste lub - często - całe te, które tworzą część kwiatostanu.

Kwitnienie występuje stosunkowo późno, od końca lipca do listopada.
Owocem jest owalny niełupek o długości około 1,5 mm, prążkowany, nagi, szarawy, nieco ukośnie ścięty na wierzchołku, z widoczną blizną stylarną w pobliżu tego wierzchołka.
Rośnie na mieliznach i przybrzeżnych systemach wydmowych, jako pionier na wydmach pierwotnych, ale występuje również na wydmach wtórnych, a nawet szarych lub trzeciorzędowych.
Ledwo przenika w głąb lądu, więc jego zasięg wysokościowy jest bardzo mały, od poziomu morza do 20 m nad poziomem morza.
https://floradegalicia.wordpress.com/202...thmifolia/