[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
   
   
Pinus Attenuata
Występowanie:
Zachodnia część Ameryki Północnej, od południowo-zachodniego Oregonu przez strefę przybrzeżną do południowej Kalifornii, także w meksykańskiej Baja California.
Zasięg pionowy od (0–)500 do 1650 m n.p.m.
Na terenie byłej Czechosłowacji po raz pierwszy posadzony w 1923 r. na Borowej Górze koło Zwolenia.
Ekologia:
Pierwotny zasięg Pinus Attenuata występuje na obszarach o łagodnych i wilgotnych zimach oraz suchych i gorących latach.
Światłolubne, nietolerujące cienia drzewo.
Typowym siedliskiem są suche, odsłonięte zbocza gór.
Ekspansję warunkują również edafiki (np. gleby na magmowych skałach ultramaficznych – perydotyty, serpentynity).
Rośnie na płytkich, ubogich glebach kamienistych do piaszczysto-gliniastych.
Spośród przedstawicieli drzew iglastych w niektórych zbiorowiskach towarzyszą mu Pinus Radiata, Pinus Coulteri, Pinus Sabiniana, Pinus Lambertiana, Pinus Contorta, Calocedrus Decurrens , Sequoia Sempervirens, Pseudotsuga Macrocarpa,Taxus brevifolia itp., z drzew liściastych, na przykład przedstawiciele rodzaju Quercus , Lithocarpus Densiflora , Arbutus Menziesii itp.
Opis:
Drzewo lub krzew dorastający do 10–12(–24) m wysokości i do 60(–80) cm średnicy pnia.
Jest to jedyna sosna 3-igłowa na świecie, która produkuje również formy krzaczaste.
Korona jest jajowata lub stożkowa z poziomo stojącymi gałęziami, skierowanymi ku górze na końcu.
Zastosowanie:
Pinus Attenuata jest używany w swojej ojczyźnie jako drzewo pionierskie i przeciwerozyjne do zazieleniania i wzmacniania suchych zboczy na bardzo ubogich, kamienistych i piaszczystych glebach.
W naszych warunkach ma to tylko znaczenie kolekcjonerskie.
Dorosłe okazy przypominające drzewa można zobaczyć w kilku arboretum, np. w Kostelcu nad Černými lesy, w Sofronec, w Nové Dvůr koło Opawy iw Průhonicach.
Uwaga:
Cykl życiowy Pinus Attenuata jest to nieuchronnie związane z naturalnymi pożarami, które są częścią tamtejszego ekosystemu.
Ciekawostką tej Sosny jest niezwykle mocna, ognioodporna i odporna na wysoką temperaturę serotyna, czyli „ogniste szyszki” (bez wpływu wysokich temperatur szyszka nigdy się nie otworzy). Łuski nasion są trwale połączone żywicą, która topi się w wysokich temperaturach (od 80°C).
Szyszka jest w stanie otworzyć się po 1-12 godzinach od pożaru, a gdy powierzchnia gleby jest chłodniejsza, wylatują pierwsze nasiona.
Nawet 4 lata po pożarze, kiedy łuski nasion nie są już zaklejone żywicą, stożki ognia funkcjonują higroskopijnie.
Są one zamknięte w okresie zimowym i deszczowym, ale otwarte w przypadku ekspozycji na słońce, wyższe temperatury i suszę.
Nasiona mają zatem możliwość kiełkowania na stosunkowo wilgotnym, a jednocześnie nagim obszarze spalonym przez ogień bez konkurencji ze strony innych rodzajów roślin.
Szyszki nigdy nie spadają utrzymują się przez całe życie na gałęziach, czasem nawet wyrastają ponad korę.
Nasiona w szyszkach sosnowych, które nie zostały wypalone, mogą zachować zdolność kiełkowania nawet przez 30 lat.
Zapisy dotyczące gatunku:
Największy żyjący osobnik znajduje się w hrabstwie Shasta w Kalifornii, ma 36 m wysokości i średnicę pnia 109 cm.
https://botany.cz/cs/pinus-attenuata/
https://www.conifers.org/pi/Pinus_attenuata.php