[Krystyna]

   
Amethyst
Jego kolor jest tak wyjątkowy, jak uwodzicielski, choć w rzeczywistości ten kamień ze wszystkich kamieni szlachetnych chroni użytkownika przed uwodzeniem.
Amethyst jest ekstrawagancją w kolorze fioletowym. 
Przez wiele tysięcy lat najbardziej uderzający przedstawiciel rodziny Kwarcowej był klejnotem pożądanym przez książąt zarówno kościelnych, jak i świeckich. 
Mojżesz opisał to jako symbol Ducha Bożego w oficjalnych szatach Najwyższego Kapłana Żydów, a rosyjska cesarzowa Katarzyna Wielka wysłała tysiące górników na Ural, aby go szukali. 
W powszechnym przekonaniu Amethyst zapewnia ochronę przed pijaństwem - ponieważ greckie słowa „amethystos” oznaczają „nie upojony” w tłumaczeniu. 
Bardziej trafny kamień na miesiąc luty, zwłaszcza jeśli ma być wiele wydarzeń w ramach obchodów karnawału, nie może być zatem pożądany.
Wiele innych cudownych mocy przypisuje się Amethyst w różnych kulturach. 
Mówiono, że chroni uprawy przed burzami i szarańczą, przynosi szczęście w wojnie i polowaniu, wypędza złe duchy i inspiruje intelekt. 
Małe studium dzieł Pliniusza ujawni, że ten kamień szlachetny, noszony na szyi na sznurze wykonanym z psich włosów, zapewnia ochronę przed ukąszeniem węża. 
Później Hieronym nawet doniósł, że orły umieściły Amethyst w swoim gnieździe, aby uchronić swoje młode przed samoistnym niebezpieczeństwem. 

Oprócz tych mocy terapeuci kamieni szlachetnych twierdzą, że Amethyst ma działanie otrzeźwiające i oczyszczające.
Mówi się również, że Amethyst tłumi nadmierny kwas żołądkowy i według Hildegardy von Bingen służył do zwalczania ukąszeń owadów i upiększania skóry. 
Ale Amethyst miał nie tylko silną niszę w medycynie; był także ceniony jako kamień przyjaźni. 
A ponieważ uważano, że nosi noszącego w czystym umyśle i symbolizuje zaufanie i pobożność, Amethyst zajął bardzo znaczącą pozycję w ornamentach duchowieństwa katolickiego na przestrzeni wieków. 
To był kamień biskupów i kardynałów; znajdujemy go w krzyżach prałatów i w tzw. pierścieniu papieskim (włoski, XV wiek) w Muzeum Biżuterii w Pforzheim.

Amethyst ma swoją twardość, umiarkowane załamanie i wagę wspólną z innymi kwarcami, ale struktura krystaliczna jest inna i jest najbardziej niekonwencjonalna. 
Konstrukcja jest rozwarstwiona, w wyniku czego często powstają obszary i płytki o różnym natężeniu koloru. 
To tłumaczy, dlaczego istnieje stosunkowo niewiele dużych pociętych ametystów o równomiernie rozłożonym ciemnym kolorze, pomimo tego, że znaleziono je tak obficie we wszystkich częściach świata. 

Dopiero w ciągu ostatnich kilku lat naukowcy byli dość pewni, że znaleźli prawdziwą przyczynę tego koloru.
Jedną z rzeczy, która jest znana od dłuższego czasu, jest fakt, że Amethyst zmienia swój kolor po podgrzaniu. 
Dymne kamienie są przekształcane w temperaturach zaledwie 250 stopni do lśniącego żółtego do brązowo-czerwonego, podczas gdy przeźroczyste. o wysokim stopniu przezroczystości, stają się żółte lub bezbarwne przy 400 stopniach. 
Od czasu do czasu natura daje nam niespodziankę, tworząc kamienie dwukolorowe, takie jak te niedawno znalezione w Boliwii w postaci 
kaustycznych bryłek kryształu. 
Odmiana ta znana jest jako Ametrine, ponieważ w jej tworzeniu pewne stany energetyczne żelaza wprowadzają fioletowe obszary do żółtego Cytrynu. 
W najlepszym razie można wyciąć z niej płaską biżuterię z trójramienną gwiazdą. 

Najważniejsze jednak dla ezoteryków jest to, że pola energetyczne mogą być w rzeczywistości widoczne w świetle spolaryzowanym.
Niektóre Amethyst bledną prawie do bezbarwności w świetle dziennym. 
Powód tego nie został jeszcze odkryty, ale możliwe jest ich ponowne zabarwienie za pomocą promieniowania radowego. 
Fakt, że kamienie te mogą utracić kolor, sprawia, że nie można nosić ametystowej biżuterii podczas opalania, solarium lub dyskoteki z czarnym światłem. 
Nagłe zmiany temperatury mogą być również szkodliwe dla kamienia.

Początki
Złoża o największym znaczeniu gospodarczym występują w różnych stanach w południowej Brazylii i sąsiednim Urugwaju. 
Trzecim głównym krajem eksportowym jest Madagaskar. 
Ten kamień jest jednak rozrzucony po całym świecie. 
Dobre okazy znaleziono w grobach Azteków, chociaż złoża, z których zostały wydobyte, nie są już znane. 
Po kanadyjskiej stronie jeziora Superior w Ameryce Północnej znajduje się miejsce o nazwie Amethyst Harbor. 
Fioletowy kwarc występuje tam w dużych ilościach, choć rzadko w jakości kamieni szlachetnych. 
Sława Idar-Oberstein, niemieckiego centrum kamieni szlachetnych, oparta jest na domowych Amethyst
W dawnych czasach surowiec dostarczano tam z Alp Zillertalskich. 
Rosyjskie Amethyst, które były głównie wydobywane zimą na Uralu, słynęły niegdyś ze szczególnie pięknego koloru, który świecił wspaniale nawet w sztucznym świetle. 
W Tybecie były różańce Amethyst, ponieważ tam kamień poświęcony był Buddzie i mówiono, że promuje jasność umysłu. 
To, co uważano za największe w historii, zostało odkryte w 1900 roku w Rio Grande do Sul. 
Migdał mierzył dziesięć na pięć na trzy metry (33 na 16 na 10 stóp) i ważył około ośmiu ton. 
Ciemnofioletowe Amethyst, niektóre tak duże jak pięść mężczyzny, mogły ważyć około 700 cwt. całkowicie. 
W muzeum waszyngtońskim jest kawałek o wadze 200 kilogramów, wzięty z tego brazylijskiego skarbu. 
W lipcu 1993 r. W Maine znaleziono trzy metrową druzę, która zawierała ponad 1000 kilogramów ametystu do cięcia, niektóre w kryształach o długości 19 cm.
Zwłaszcza złoża Ameryki Południowej, które odkryto dopiero w XIX wieku, obniżyły cenę fioletowego kamienia. 
Amethyst bransoletka królowej Charlotte z Anglii, która była tak sławna na początku XVIII wieku, a jej wartość szacowano na 2000 funtów w tamtym czasie, była najwyraźniej warta zaledwie 100 funtów 200 lat później. 

Jednak cena ma ścisły związek z jakością, a jakość jest bardzo zróżnicowana. 
Większość materiału z Brazylii jest jasna, delikatna fioletowa. 
Na Madagaskarze występują zwykle odcienie czerwieni lub fioletu. 
Urugwaj dostarcza najpiękniejszego i najgłębszego koloru, ale w większości jest skazy. 
W ten sposób nieskazitelne kamienie najfajniejszego fioletu wciąż przynoszą ceny karatowe znacznie ponad sto euro. 
Montowane z diamentowym oplotem, przycinane, jak to było w zwyczaju od około 100 lat, powstają w ten sposób czarujące kawałki biżuterii. 
Nic dziwnego, że ludzie uważają, że warto zadawać sobie trud produkowania imitacji i syntetyków.

W starożytności Amethyst był już grawerowany i pocięty na rzeźbione formy, świadkiem popiersia Trajana, które Napoleon zdobył w Berlinie. 
Amethyst Kwarc, pokryty białawymi warstwami, jest szczególnie dobry do pracy, chociaż jest zawsze tylko półprzezroczysty lub nieprzezroczysty lub gdzieś pomiędzy. 
W dawnych czasach ludzie lubili pić wino z Amethyst kubków, co sprowadza nas z powrotem do ochronnej funkcji kamienia przed alkoholizmem. 
Według sagi starożytnej Grecji, Diana zamieniła nimfę, którą Bachus kochał, w Amethyst; stąd termin kamień Bachusa. 
Każdy, kto chce ochronić pijaka przed delirium, zmieszał sproszkowany Amethyst z napojem tej osoby.
źródło