[Krystyna]

   
Informacje ogólne
Historia Benitoite sięga nieco ponad wieku. 
Chociaż już w 1830 roku I.F. Hassel przewidział pojawienie się minerału o podobnej sieci krystalicznej. 
Minęło ponad 70 lat, zanim jego przepowiednia się spełniła, kiedy w 1906 r. (według niektórych źródeł - w 1907 r.) mineralog George Lauderback przeprowadził badania nad niezwykłymi Szafirami. 
Z tym początkowo mylono Benitoite.

W 1985 roku Benitoite został oficjalnie uznany za kamień stanu Kalifornia, gdzie faktycznie został odkryty. 
Od samego początku pojawiały się wątpliwości co do materialnego charakteru kamienia: od szkła wulkanicznego po Spinel, a także, głównie ze względu na kolor, mylono go z Szafirem. 
Jednak Benitoite różni się od Szafiru wyższą dyspersją i podwójnym załamaniem światła. 
Kontynuowano badania nad kamieniem, aż w końcu uznano go za nowy minerał.

Benitoite jest dość rzadkim kryształem i sam w sobie jest krzemianem Baru i Tytanu. 
Bardzo często mylony jest z innymi minerałami o podobnej barwie, takimi jak Tanzanite, niebieska Cyrkonia, Cyjanit czy Indygolit, a szczególnie przypomina Szafir. 
Odróżnienie tych dwóch klejnotów od siebie jest dość skomplikowaną procedurą, w tym celu specjaliści muszą przeanalizować wewnętrzną strukturę tych dwóch minerałów, naświetlając je promieniami rentgenowskimi.
Jeśli błękitna barwa Benitoite jest bardzo głęboka, wówczas „maskuje” ona jej duże rozproszenie; okresowo można zaobserwować także przebłyski barw zielonej i czerwonej.

W tych rzadkich chwilach, gdy benitoite wpada w ręce lapidarium, ukazuje niesamowite piękno i urok. 
I tutaj kupujący ma wybór: dyspersja (połysk) lub bogaty kolor. 
Im bogatszy i głębszy kolor, tym mniej zauważalny połysk. 
Ale istnieje również idealne połączenie połysku i koloru, jak na zdjęciu poniżej, gdzie benitoit ma głęboką barwę i zauważalny połysk.

Duże okazy tego klejnotu są rzadkie, dlatego wykonując biżuterię z Benitoite na zamówienie, lapidaria często starają się jak najlepiej zachować oryginalne wymiary kamienia. 
Fasetowany krój nabiera najbardziej optymalnych proporcji (płaski lub trójkątny).
Małe kamienie mogą wykazywać dichroizm od niebieskiego do bezbarwnego. 
Aby uzyskać bardziej nasycony kolor, lapidaria często orientują kryształ wzdłuż osi e . 
To cięcie wzmacnia kolor, ale zmniejsza rozmiar kamienia.
https://dzen.ru/a/YKZiJ1dFXSPKFGBV?sid=7...7166249745