[Krystyna]

   
https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc...scale_1200
Kominek malachitowy z pałacu książąt Jusupowa w Petersburgu/ © liveinternet.ru
Era Malachite
Ale nie zawsze tak było, a ludzkość zna Malachite od dawna - nawet starożytni Egipcjanie robili na jego bazie farbę i malowali nią oczy, a Grecy wykładali Malachite kolumny swoich świątyń. 
To właśnie w tych czasach kamień otrzymał swoją nazwę. „Molochitos” to wypaczona nazwa rośliny malwy, której liście najwyraźniej Grecy kojarzyli z tym minerałem. 
W starożytności i średniowieczu nie był uważany za cenny. 
Tak, robiono z niego różne drobne bibeloty, ale Malachite służył głównie jako barwnik. 
I ci sami Grecy pisali o nim także jako o „fałszywym Szmaragdzie z Kopalni Miedzi”.
Ale prawdziwy rozkwit „Historii Malachite” wiąże się właśnie z Rosją, gdzie w XVIII wieku na Uralu po raz pierwszy zaczęto używać tego minerału właśnie jako kamienia ozdobnego. 
W 1759 r. Kopalnię miedzi Gumeshevsky kupił przemysłowiec Aleksiej Turczaninow. 
Wcześniej wydobywaną z niego rudę wykorzystywano wyłącznie do wytapiania Miedzi, jednak on zdecydował się postawić na Malachite, podejmując się artystycznej obróbki kamienia.
Nie było to wcale trudne – Malachite nie jest bardzo twardym minerałem i można go łatwo poddać obróbce. 
To rosyjscy mistrzowie wymyślili technikę, która później została nazwana na całym świecie „Rosyjską Mozaiką”. 
Kamienie prostopadle do wzoru pocięli na cienkie płytki, a następnie ułożyli z nich mozaikę, skutecznie je łącząc i niejako kontynuując wzór, który znajdował się wewnątrz kamienia. 
Dzięki tej technice ze stosunkowo małego kawałka można było wykonać najwyższej klasy okładzinę o dowolnej powierzchni, nie tylko poziomej. 
Tak stopniowo pojawiały się Malachite stoły, skrzynki, doniczki, miski i kolumny.

   
https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc...scale_1200
Bryłka ta znajduje się obecnie w Muzeum Górnictwa / © forpost-sz.ru
Ale Malachite zyskał prawdziwe uznanie w kraju po tym, jak rzemieślnicy z Uralu podarowali Katarzynie II w 1789 roku bryłkę Malachite o wadze 1504 kilogramów. 
Cesarzowa była bardzo zadowolona z prezentu, a tak potężna reklama spełniła swoje zadanie - malachitowe koło zamachowe zaczęło szybko się kręcić.

   
https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc...scale_1200
Malachitowy salon w Ermitażu / © youroute.ru
I jedziemy dalej...
 Malachitowy salon w Pałacu Zimowym, Malachitowa dekoracja katedry św. Izaaka, liczne luksusowe przedmioty i drobne meble – moda na Malachite szybko ogarnęła Rosję. 
W fabrykach Malachite słynnego przemysłowca Demidowa wytwarzano naczynia, artykuły gospodarstwa domowego i biżuterię, które rozprzestrzeniały się szeroką rzeką nie tylko po całym kraju, ale także poza jego granicami.
Szczególną sensację wywołał Pawilon Rosyjski na Wystawie Światowej w Londynie w 1851 roku. 
Drzwi do niego były w całości wyłożone Malachite. 
Dzięki umiejętnie dobranemu wzorowi i dokładnemu wypolerowaniu sprawiały wrażenie, jakby były wykonane z kawałka solidnego minerału. Cudzoziemcy byli zdumieni – w naszych czasach takie zdziwienie wywoływałyby jedynie drzwi z Diamentów.
https://dzen.ru/a/Y0DjddbF3mAK2qIc?sid=1...2956336107