[Krystyna]

   
https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc...scale_1200
Przekrój kamienia Malachitowego z Kongo/ © geo.web.ru
Afrykańscy konkurenci
Z jakiegoś powodu panuje powszechne przekonanie, że na Uralu skończył się Malachite – mówią, że wydobyto go całe wieki temu. 
Ale to nieprawda. 
Jest Malachite, ale leży na dużych głębokościach. 
Wydobywanie go na skalę przemysłową jest w dalszym ciągu nieopłacalne; w dodatku, jak twierdzą geolodzy, tam, gdzie obecnie żyje człowiek, zlokalizowane są szczególnie duże złoża. 
Na przykład na południowych obrzeżach Niżnego Tagila, w granicach miasta. 
Oczywiście nikt nie będzie przesiedlał tysięcy ludzi ze względu na górnictwo.

I po co to robić, skoro jest tańszy zagraniczny Malachite 
Stosunkowo niedawno jego złoża odkryto w Afryce – w Kongo, Zambii i Namibii. 
Kraje te są obecnie głównymi dostawcami Malachite na rynek światowy, w tym do Rosji. 
Ale Malachite afrykański nie może się równać z Malachite z Uralu. 
Ma mniejszą twardość, wzór jest prostszy i rzadszy, a kolor jest czysto zielony, a nie turkusowy. 
Do tego dochodzi jeszcze sztuczny Malachite, który coraz trudniej odróżnić od prawdziwego.

Jeśli chodzi o oryginalny Rosyjski Malachit Uralski, rękodzieło z niego wykonane można znaleźć coraz rzadziej. 
Szkoda – ten kamień naprawdę sprawia wrażenie żywego i wydaje się zasilać energię otaczających go osób. 
Nic dziwnego, że Paweł Bazhov nazwał go kamieniem radości i siły. 
Będąc obok osoby, oświetla jego życie delikatnym zielonkawym blaskiem, wnosząc do domu błogosławieństwo Pani Miedzianej Góry.
https://dzen.ru/a/Y0DjddbF3mAK2qIc?sid=1...2956336107