[Krystyna]

   
Historia Celestytu
Celestyn został odkryty po raz pierwszy w 1791 roku w Pensylwanii w USA i jest obecnie oficjalnym minerałem stanowym Pensylwanii. 
Został opisany w Katalogu minerałów Thomasa Eglestona z 1871 roku, w którym stwierdza, że w tamtym czasie Celestyn znalazł zastosowanie komercyjne w produkcji fajerwerków, będąc odpowiedzialnym za czerwone zabarwienie. 
Związki Strontu są nadal używane w tym celu.
Celestyn jest izomorficzny (ma taką samą strukturę mineralną) z Barytem i Anglezytem (siarczan ołowiu - PbSO 4 )

Według Komisja ds. Nowych Minerałów i Nazw Minerałów Międzynarodowego Stowarzyszenia Mineralogicznego zatwierdziła dla tego minerału nazwę Celestyn – pomimo faktu, że Celestyt budzi mniej wątpliwości; Celestyn ma inne konotacje, na przykład w książce zatytułowanej „Przepowiednia Celestyńska”.

Przyczyna niebieskiego zabarwienia Celestytu od dawna pozostaje tajemnicą. 
Jeszcze w 1979 r. American Mineralogist przyznał, że kolor Celestytu wciąż pozostaje niewyjaśniony - i wymienił liczne hipotezy, które zostały wysunięte. 
Teorie te obejmowały inkluzje wiwianitowe, inkluzje koloidalnego złota i podstawienia fosforanów zamiast siarczanów. 
Chociaż niektóre z tych teorii zostały zamknięte (takie jak inkluzje koloidalnego złota, ponieważ analiza wykazała, że złoto nie było obecne), i pomimo wielu złożonych badań naukowych, artykuł z 1979 r. nie doprowadził do jednoznacznych wniosków.

Pomarańczowy Celestyt jest również wymieniony w artykule American Mineralogist, do którego odniesiono się powyżej. 
Jednakże, przyczyną zabarwienia w tym przypadku jest zanieczyszczenia Miedzią. 
Wspomniano również o zielonym Celestycie - a przyczyną zielonego zabarwienia w tym przypadku jest znana obecność inkluzji Siarki. 
Są one żółte i w połączeniu z istniejącym niebieskim odcieniem Celestytu tworzą ogólną zieleń.
Celestyn czasami występuje w towarzystwie Siarki, Gipsu, Kalcytu , Stroncjanitu i Fluorytu
https://gemstoneslist.com/celestite.html