[Krystyna]

   
Niezapominajki 
Są to kwiatki z bajki;
Rosną nad potoczkiem,
Patrzą modrym oczkiem
I szepcą ci skromnie:
Nie zapomnij o mnie

Jako kwiatki z bajki, niezapominajki muszą mieć swoją legendę. 
Według niej Bóg, nazywając poszczególne rośliny, zapomniał o małym niebieskim kwiatku.   
I kwiatek zapytał: 
Panie Boże, a jak się będę ja nazywał? 
I wtedy Pan Bóg odpowiedział: 
Ty zostań Niezapominajką.
To dlatego często dawany jest osobom, na których pamięci nam zależy, głównie przez zakochanych. 
"Nie zapomnij o mnie" miały mówić bukiety niezapominajek wręczane przez panny narzeczonym wybierającym się w długą podróż. 
W języku kwiatów niebieski kolor oznacza bowiem wzniosłe uczucia i życzenia.

Inna legenda o powiada o rycerzu, przechadzającym się ze swoją ukochaną nad brzegiem Tamizy w pełnym uzbrojeniu.
W pewnym momencie, zrywając niezapominajki z intencją ofiarowania ich swojej dziewczynie, rycerz wpada do wody. 
W ostatnim momencie przed utonięciem udaje mu się krzyknąć "Nie zapomnij mnie".

Piękna religijna opowiastka zaś mówi o młodziutkim Jezusie, który siedząc na kolanach Matki Bożej, zapragnął, by wszystkie pokolenia pamiętały o najbliższej jemu sercu osobie. 
O matce. 
Dotykając oczu Maryi, pomachał swą drugą rączką nad łąką. 
Wtedy pojawiły się na niej tysiące niezapominajek.

Jeszcze inna opowiada o starcu, który przyglądał się niezapominajce. 
Zawstydzony kwiat zapytał:
"Dlaczego tak na mnie patrzysz? 
Jestem przecież malutka i nic nie znaczę w porównaniu z innymi kwiatami!
Starzec na to:
"Znam się na urodzie. 
W tobie widzę prostotę, delikatność, naturalność, świeżość".
Niezapominajka uradowała się: "
Dopiero ty zwróciłeś mi na to uwagę. 
Od tej chwili przestaję uważać się za nijaką.
Czuję się piękna i podziwiana, ponieważ taką jestem w twoich oczach".
Według Paraboles du Bonheur   
Jeana Vernette'a i Claire Moncelon 
http://www.ogrody.mentalmesh.pl/index.ph...iatach.txt