[Miriam]

Cytat dnia
Człowiek jest i będzie zawsze w swoim najgłębszym jestestwie poszukujący.
Tęsknota za utraconym rajem jest wpisana w jego serce.
Ludzie szukają przez całe swoje życie, na wielu, często okrężnych drogach, bezdrożach i manowcach.
Szukają jakiegoś zbawczego portu, stołu z chlebem i winem, serca i życzliwej dłoni.
Cichej obecności kogoś, która trwa nawet wtedy, gdy zamilkną słowa.

Autor nieznany.



Cza­sami wy­daje nam się, że mie­szka w nas
dwóch różnych ludzi. Je­den, który wszys­tko dos­ko­nale czy­ni i te­go człowieka pre­zen­tu­jemy światu. Jest też i ten dru­gi, które­go się wstydzi­my, i te­go uk­ry­wamy.
W każdym człowieku is­tnieje coś ta­kiego jak wewnętrzny dy­sonans i niespójność. Każdy chciałby być dob­ry, a je­dynie do­konu­je czynów, których sam często nie rozumie.


Dlacze­go tak jest? Dla­tego, że człowiek nie jest Bo­giem, nie jest też aniołem, ani jakąś na­dis­totą, a je­dynie małym piel­grzy­mem w długiej, da­lekiej drodze swo­jego życia. Włas­ne słabości czy­nią go wy­rozu­miałym i łagod­nym w sto­sun­ku do in­nych. Ktoś, kto jest bez­kry­tyczny wo­bec sa­mego siebie, będzie twar­dy i niez­dolny wczuć się w in­nych. Nie będzie umiał ni­kogo po­cie­szyć,
do­dać od­wa­gi i wy­baczyć. Szczęście i przy­jaźń tkwią tam, gdzie ludzie są wrażli­wi,
łagod­ni i de­likat­ni w słowach, i wza­jem­nie kon­taktach.
Phil Bosmans

Dziś jadząc do szkoły słuchałam listy przebojów trójki. Usłyszałam piosenkę z nowej płyty Grażyny Łobaczewskiej . Skojarzyła mi się z tą kartą Pustelnika. Piosenka cudo.


Miłego słuchania .

<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.youtube.com/watch?v=aKHzIp8CENU">http://www.youtube.com/watch?v=aKHzIp8CENU</a><!-- m -->

Szedł bosy drogą-dokąd
Kto to wie
Buty za ciasne rozleciały się
I myślał sobie
Jak to w życiu jest
Bojąc się, bojąc się

To co nas czyni ludźmi
To nie strój
Chcę móc powiedzieć tylko
Jesteś mój
Niczego więcej nie chcę dziś
Na własność mieć
Tylko te słowa
Że kochasz właśnie mnie

Cisza tak pełna ciepła
Aż po brzeg
A myśli czyste- białe
Jak ten śnieg
W takim ubraniu miły
Już od dawna czekam cię

To co nas czyni ludźmi
To nie strój
Chcę móc powiedzieć tylko
Jesteś mój
Niczego więcej nie chcę dziś
Na własność mieć
Tylko te słowa
Że kochasz właśnie mnie

Łatane serce i niemodny płaszcz
Tak ci w nim ładnie, bo czystą duszę masz
A twoje oczy mówią
Że już cel swej drogi znasz

To co nas czyni ludźmi
To nie strój
Chcę móc powiedzieć tylko
Jesteś mój
Niczego więcej nie chcę dziś
Na własność mieć
Tylko te słowa
Że kochasz właśnie mnie

Teraz idzie drogą
Nogi go niosą
Cieszy się