[Krystyna]

   
Od dawna wyróżnia się dwie odmiany Kopru:
1. Słodki Koper – niem. Süßer Fenchel dający Foeniculi dulcis fructus;
jest to Foeniculum Vulgare Miller var. dulce (Miller) Thellung.
2. Gorzki Koper – niem. Bitterer Fenchel dostarczający Foeniculi amari fructus;
jest to Foeniculum Vulgare Miller subspecies vulgare varium vulgare.

Wiele zastosowań Kopru Włoskiego „wynaleźli” starożytni Egipcjanie, Grecy, Rzymianie, następnie – Arabowie i Chińczycy.
Surowiec nie tracił na popularności również i w wiekach późniejszych.
Historycy medycyny badający okres Średniowieczna naliczyli ponad 200 recept w których wymieniano Fenkuł.
Przez stulecia uważano, że roślina ta ma charakter „ocieplający i suchy” (co to oznacza pisałem w jednym ze swoich ostatnich komentarzy).
Główne kierunki działania o których możemy przeczytać wyżej trafnie ustalono już przed wiekami.
Warto może dodać, iż surowiec ten wykorzystywano również poza Europą.
W medycynie chińskiej np. nasiona Kopru (hui xiang) były i są uważane jako wzmacniające  śledzionę oraz nerki i stosowane przy zaburzeniach w układzie moczowo – płciowym.
W medycynie ajurwedyjskiej używano Koper wraz z innymi roślinami przy otyłości itd.          

Wracając do starożytnej Europy.
Hipokrates w swoim słynnym „Corpus Hippocraticum” zaliczył Koper Włoski do ziół wiatropędnych.
Przez całe wieki uważano tę roślinę za znakomity środek przeciw wzdęciom („carminativa” czyli wiatropędny i przeciefermentacyjny).
To działanie jest klasycznym przykładem najlepszego ze sposobów oddziaływania roślin leczniczych, polegającym na wykorzystaniu i wspomaganiu naturalnych mechanizmów regulacyjnych naszego organizmu.
polecam zapoznać się z całym opracowaniem....