[Miriam]

Cytat dnia

Fascynujący jest dla mnie fakt, że większość ludzi planuje swoje wakacje z większą starannością niż swoje życie. Być może jest tak dlatego, że ucieczka jest łatwiejsza od zmiany.

Jim Rohn

przedsiębiorca, pisarz i mówca motywacyjny




Friedrich Nietzsche, O prawdzie i kłamstwie w pozamoralnym sensie, [w:] tenże, Pisma pozostałe 1862-1875,


tł. Bogdan Baran, Kraków 1993.


Ludzki umysł nie jest niczym ważnym. Bez tego świat również mógłby istnieć. Umysł został dany istotą najbardziej kruchym, najmniej przystosowanym do życia. Maskowanie jego sił obronnych stwarza możliwość przetrwania. Człowiek żyje w kłamstwie i pozwala się okłamywać. Umiejętność „zakrywania” miały służyć jako narzędzie do przetrwania jednak potrzeba życia społecznego i nuda sprawiły, że wykorzystywany jest do zawarcia „traktatu pokojowego”. Kłamca nadużywa ustalonych znaczeń słów. Człowiek pragnie prawdy, jej wspierających życie konsekwencji. Słowa są określonymi metaforami rzeczy. Słowa nie biorą się z istoty rzeczy. Sformułowania, którymi posługuje się uczony nie odzwierciedlają rzeczywistości, ale są jej metaforami.

Każde słowo staje się pojęciem przez to, że ma służyć do przypomnienie jednorazowego i jednostkowego praprzeżycia, któremu zawdzięcza swe powstanie i jednocześnie może służyć innym podobnym. Prawda jest rychliwą armią metafor, metonimii, antropomorfizmów, sumą ludzkich stosunków wzmożonych poetycko i retorycznie, a po długim czasie użytkowania wydające się koniecznymi; prawdy są złudne.

Badacz stara się odkryć powiązanie między światem a człowiekiem. Człowiek w tej procedurze staje się miara wszelkich rzeczy. Zastyganie i sztywność metafor pozwala badaczowi postrzegać człowieka, jako podmiot artystycznie twórczy. Znajdowanie się w więzieniu „samowiedzy” powoduje, że trudno przyznać się, że człowiek postrzega świat inaczej niż zwierzęta, a kwestia oceniająca, które z tych spostrzeżeń jest trafniejsze nie ma sensu, ponieważ do tego potrzebne byłoby kryterium postrzegania, które nie istnieje. Między strefa podmiotu istnieje jedynie związek estetyczny. Podstawą do tworzenia pojęć są podobne doznania zmysłowe u ludzi na przestrzeni wielu lat.

Przy budowie pojęć pracuje język, a później nauka. Człowieka charakteryzuje pęd ku metaforze. Może ona często być odległa od rzeczywistości i kształtować emocje człowieka, jednak człowiek nie jest w stanie się od nich uwolnić.

Człowiek rozumu i człowiek intuicji ciągle walczą ze sobą; czasami stają obok siebie: jeden w lęku przed intuicją a drugi przed abstrakcją. Obaj na swój sposób pragną panować nad życiem. Człowiek kierujący się pojęciami nie potrafi doznawać życia, ponieważ stoi za pojęciami, które pozawalają mu się odciąć od przeżyć.

noszę twe serce z sobą

noszę twe serce z sobą (noszę je w moim
sercu) nigdy się z nim nie rozstaję (gdzie idę
ty idziesz ze mną; cokolwiek robię samotnie
jest twoim dziełem, kochanie)
i nie znam lęku
przed losem (ty jesteś moim losem) nie pragnę
piękniejszych światów (ty jesteś mój świat prawdziwy)
ty jesteś tym co księżyc od dawien dawna znaczył
tobą jest co słońce kiedykolwiek zaśpiewa

oto jest tajemnica której nie dzielę z nikim
(korzeń korzenia zalążek pierwszy zalążka
niebo nieba nad drzewem co zwie się życiem; i rośnie
wyżej niż dusza zapragnie i umysł zdoła zataić)
cud co gwiazdy prowadzi po udzielnych orbitach

noszę twe serce z sobą (noszę je w moim sercu)
Edward Estlin Cummings

Energia dnia Łał straszne mi sie ta 6 kielichów podoba. Jak by tak miały przebiegać spotkania i wspomnienia po latach, to czemu nie,
: Co robić ? 6 buław zawalczyć. Czego nie robić ? 3 buław. Nie przekraczać bramy , żadnych decyzji.