[Krystyna]

Charoite (Czaroit) 
Minerał z gromady krzemianów.
Jest minerałem o zagadkowej strukturze między krzemianami warstwowymi, a wstęgowymi i bardzo zmiennym składzie chemicznym.
Jego skład chemiczny nie jest do końca znany.
Co jakiś czas odnajduje się w nim inne pierwiastki mające mniejsze lub większe znaczenie w jego strukturze.
Podawany w literaturze wzór chemiczny Charoite nie jest wzorem w 100% dokładnym.

Właściwości
Występuje w formie skupień ziarnistych, zbitych, promienistych, spilśnionych.
Jest przeświecający, przeważnie wykazuje obecność nieregularnych, barwnych plam.          
Niejednorodna, często kontrastowa barwa wynika z różnorodności i dużej zmienności składu mineralnego.
Najczęściej asocjującym minerałem jest Egiryn .
Charoite współwystępuje w zbitych agregatach mineralnych z Tinaksytem, Fedorytem,  Tokkoitem, z Kwarcem, Mikroklinem.
Skałę zbudowaną z Charoite nazywamy Charoitytem
Daje się doskonale obrabiać na kamienie ozdobne.
Niektóre okazy (po oszlifowaniu) wykazują efekt kociego oka.

Zabarwienie
Powód barwy Charoite nie jest do końca wyjaśniony.
Charoit ma barwę fioletowo-liliową w różnych odcieniach (fiołkowo-ametystowa).
Rzadziej bywa białoszary, złotawy, brunatny.
Przeważnie wykazuje obecność nieregularnych, barwnych plam (białych, brunatnopomarańczowych, brunatnych, żółtych, szarych i czarnych).
Istotne znaczenie ma mangan.
Ale Mn występuje w za małej ilości by był pierwiastkiem barwiącym.
Mn zabarwia na kolor malinowy-malinowoczerwony jak w rodochrozycie.

Historia odkrycia
Rok 1948.
Rosyjski geolog W. G. Dietmar badając Masyw Muruński na granicy obwodu Irkuckiego i Czityńskiego nad rzeką Czarą, zauważył ładną fioletowo – szarą skałę i zidentyfikował ją  jako łupek cummingtonitowy.
Rok 1974.
Rosyjski geolog J. G. Rogow ponownie znalazł skałę odkrytą przez Dietmara i zachwycony  jej jedwabistym połyskiem podarował fragment swojej żonie, która też była geologiem i postanowiła okaz zbadać.
Po bardzo szczegółowych i długotrwałych analizach okazało się, ze jest to nowy i nieznany minerał o bardzo skomplikowanym składzie chemicznym.
Odkrycie to potwierdziła specjalna Komisja ds. Badań Minerałów w Moskwie, a w roku 1977 Komisja Nowych Minerałów przy Międzynarodowej Asocjacji Mineralogicznej (IMA) nadała nazwę nowemu minerałowi: CCharoite, od rzeki Czara (lewy dopływ Leny) gdzie występuje.

Występowanie
Występuje w formie żyłowych lub soczewkowych skupień w obrębie sjenitów nefelinowych masywu Muruńskiego.
Skały zawierające jego białą odmianę związane są z karbonatytami  muruńskiego masywu alkalicznego.
Często towarzyszą mu: Egiryn, Ekanit, Tinaksyt, Mikroklin, Kwarc, Kalcyt.
Miejsca występowania:
jak dotychczas jedyne stwierdzone miejsce wystąpienia tego minerału znajduje się w dorzeczu rzeki Czary (lewy dopływ Leny) we wschodniej Syberii.
Spotykany jest tam na obszarze o powierzchni około 10 km ².

Zastosowanie
ma znaczenie naukowe
jest bardzo atrakcyjnym i poszukiwanym kamieniem kolekcjonerskim
kamień ozdobny
kamień jubilerski – do wyrobu artystycznej biżuterii
źródło
źródło