10-05-2013, 09:38
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Panax Ginseng C.A. Meyer
Nazywany jest także ginsengiem lub wszechlekiem – gatunek reliktowej byliny z rodziny araliowatych – to opis encyklopedyczny.
Medycyna chińska stosuje go na wiele chorób, w połączeniu z zieloną herbatą działa ponoć jako afrodyzjak.
Nazwa tego korzenia pochodzi z języka chińskiego (rénshēn), w którym oznacza „ludzki korzeń” lub „korzeń-człowiek” (ze względu na jego kształt przypominający ludzką postać).
Pierwsze wzmianki pisane o żeń-szeniu pochodzą z Chin z I w. p.n.e.
Do Europy ta lecznicza roślina trafiła z Japonii za sprawą holenderskich kupców w roku 1610.
Dziko występuje w północno-wschodnich Chinach, na północy Półwyspu Koreańskiego, w Japonii i wschodniej części Rosji.
Obecnie żeń-szeń uprawia się na plantacjach.
Aby żeń-szeń nadawał się do sprzedaży musi rosnąć od 6 do 8 lat.
Zbiór odbywa się, gdy korzenie osiągają ok. 15 cm długości i średnicę 2 cm.
Pierwotnie konserwowanie korzeni polegało jedynie na suszeniu.
Obecnie, przed suszeniem, korzenie poddawane są sterylizacji parą wodną o temperaturze 120 – 130 °C przez około dwie godziny.
Otrzymany surowiec to „ginseng czerwony” (ma połyskującą, czerwoną powierzchnię).
Zaś „ginseng biały”, suszony w 100 °C, otrzymywany jest z okorowanych korzeni, poddanych działaniu dwutlenku siarki.
Korzeń żeń-szenia używany jest do sporządzania naparów, które mają wspomagać pamięć, koncentrację, skracać czas reakcji, zwiększać odporność na stres i aktywować siły witalne całego organizmu.
W medycynie tradycyjnej stosuje się go w leczeniu anemii, cukrzycy, zaburzeń snu i nerwicy.
Ma zastosowanie jako środek wzmacniający, redukujący nadwagę i odtruwający oraz obniżający ciśnienie krwi.
Poprawia funkcjonowanie układu immunologicznego.
Ponadto wpływa na obniżenie poziom cukru we krwi oraz działa antynowotworowo – ma właściwości antyoksydacyjne.
Napar przygotowujemy w następujący sposób:
jedną łyżeczkę suszonego korzenia zalewamy wodą o temp. 96 °C. Zaparzamy od 4 do 7 minut.
źródło
źródło
Panax Ginseng C.A. Meyer
Nazywany jest także ginsengiem lub wszechlekiem – gatunek reliktowej byliny z rodziny araliowatych – to opis encyklopedyczny.
Medycyna chińska stosuje go na wiele chorób, w połączeniu z zieloną herbatą działa ponoć jako afrodyzjak.
Nazwa tego korzenia pochodzi z języka chińskiego (rénshēn), w którym oznacza „ludzki korzeń” lub „korzeń-człowiek” (ze względu na jego kształt przypominający ludzką postać).
Pierwsze wzmianki pisane o żeń-szeniu pochodzą z Chin z I w. p.n.e.
Do Europy ta lecznicza roślina trafiła z Japonii za sprawą holenderskich kupców w roku 1610.
Dziko występuje w północno-wschodnich Chinach, na północy Półwyspu Koreańskiego, w Japonii i wschodniej części Rosji.
Obecnie żeń-szeń uprawia się na plantacjach.
Aby żeń-szeń nadawał się do sprzedaży musi rosnąć od 6 do 8 lat.
Zbiór odbywa się, gdy korzenie osiągają ok. 15 cm długości i średnicę 2 cm.
Pierwotnie konserwowanie korzeni polegało jedynie na suszeniu.
Obecnie, przed suszeniem, korzenie poddawane są sterylizacji parą wodną o temperaturze 120 – 130 °C przez około dwie godziny.
Otrzymany surowiec to „ginseng czerwony” (ma połyskującą, czerwoną powierzchnię).
Zaś „ginseng biały”, suszony w 100 °C, otrzymywany jest z okorowanych korzeni, poddanych działaniu dwutlenku siarki.
Korzeń żeń-szenia używany jest do sporządzania naparów, które mają wspomagać pamięć, koncentrację, skracać czas reakcji, zwiększać odporność na stres i aktywować siły witalne całego organizmu.
W medycynie tradycyjnej stosuje się go w leczeniu anemii, cukrzycy, zaburzeń snu i nerwicy.
Ma zastosowanie jako środek wzmacniający, redukujący nadwagę i odtruwający oraz obniżający ciśnienie krwi.
Poprawia funkcjonowanie układu immunologicznego.
Ponadto wpływa na obniżenie poziom cukru we krwi oraz działa antynowotworowo – ma właściwości antyoksydacyjne.
Napar przygotowujemy w następujący sposób:
jedną łyżeczkę suszonego korzenia zalewamy wodą o temp. 96 °C. Zaparzamy od 4 do 7 minut.
źródło
źródło