25-06-2013, 16:12
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń głowacz (Cirsium eriophorum (L.) Scop.)
Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych.
Nazwa głowacz pochodzi od bardzo dużych koszyczków (jak głowa na szyi).
Występuje w Europie.
W Polsce występuje prawie wyłącznie w Karpatach, poza nimi tylko w okolicach Przemyśla.
Jest rzadki.
Na Pogórzu Cieszyńskim podany z 3 stanowisk, w Gorcach dwóch (Lubań i Biała Skała nad Tylmanową), na Działach Orawskich z jednego w Lipnicy Wielkiej, w Beskidzie Sądeckim dwóch (dolina potoku Szczawniczek i Złockie oraz Wdżary Wyżnie w Paśmie Radziejowej), na Pogórzu Spiskim z dwóch stanowisk.
Najwięcej stanowisk ma w Pieninach: Wysokie Skałki, Trzy Korony, Wąwóz Szopczański, Nowa Góra, Macelowa Góra, Macelak, Łaźne Skały, Ligarki, Krościenko, Harczygrund, Hombark Łapszański oraz w Tatrach: Wielkie Koryciska, Małe Koryciska, Tyrałowa Czuba, Sarnia Skała, Furkaska, Dolina Kryta, Dolina Chochołowska, Dolina Białego, Dolina Długa.
Podano go również na 9 stanowiskach w polskiej części Pienińskiego Pasa Skałkowego[2]. Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy
Roślina dwuletnia, występuje na słonecznych łąkach, stokach w świetlistych lasach i zaroślach, głównie na podłożu wapiennym.
W Tatrach występuje do regla górnego
Mimo że jest pokaźną rośliną, żyje krótko – tylko 2-3 lata.
Po zakwitnięciu i wydaniu nasion obumiera.
Kwitnie od lipca do września, jest owadopylny.
Nasiona rozsiewa wiatr
źródło
źródło
Ostrożeń głowacz (Cirsium eriophorum (L.) Scop.)
Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych.
Nazwa głowacz pochodzi od bardzo dużych koszyczków (jak głowa na szyi).
Występuje w Europie.
W Polsce występuje prawie wyłącznie w Karpatach, poza nimi tylko w okolicach Przemyśla.
Jest rzadki.
Na Pogórzu Cieszyńskim podany z 3 stanowisk, w Gorcach dwóch (Lubań i Biała Skała nad Tylmanową), na Działach Orawskich z jednego w Lipnicy Wielkiej, w Beskidzie Sądeckim dwóch (dolina potoku Szczawniczek i Złockie oraz Wdżary Wyżnie w Paśmie Radziejowej), na Pogórzu Spiskim z dwóch stanowisk.
Najwięcej stanowisk ma w Pieninach: Wysokie Skałki, Trzy Korony, Wąwóz Szopczański, Nowa Góra, Macelowa Góra, Macelak, Łaźne Skały, Ligarki, Krościenko, Harczygrund, Hombark Łapszański oraz w Tatrach: Wielkie Koryciska, Małe Koryciska, Tyrałowa Czuba, Sarnia Skała, Furkaska, Dolina Kryta, Dolina Chochołowska, Dolina Białego, Dolina Długa.
Podano go również na 9 stanowiskach w polskiej części Pienińskiego Pasa Skałkowego[2]. Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy
Roślina dwuletnia, występuje na słonecznych łąkach, stokach w świetlistych lasach i zaroślach, głównie na podłożu wapiennym.
W Tatrach występuje do regla górnego
Mimo że jest pokaźną rośliną, żyje krótko – tylko 2-3 lata.
Po zakwitnięciu i wydaniu nasion obumiera.
Kwitnie od lipca do września, jest owadopylny.
Nasiona rozsiewa wiatr
źródło
źródło