[Krystyna]

   
Czosnek pospolity, czosnek zwyczajny (Allium sativum L.)
Gatunek byliny (w uprawie jako roślina dwuletnia lub jednoroczna) należący do rodziny amarylkowatych (podrodzina czosnkowych).
Jest warzywem, przyprawą i rośliną leczniczą znaną zwykle tylko pod nazwą rodzajową, jako czosnek.
Pochodzi z Azji Środkowej, skąd rozprzestrzeniony został jako roślina uprawna do Europy i północnej Afryki, z czasem trafił na inne kontynenty.
Rozprzestrzeniany w postaci rozmnażanych wegetatywnie kultywarów, pochodzących od dziko rosnących w Azji południowo-zachodniej roślin, opisywanych jako gatunek Allium longicuspis Rgl

Kwiaty
Kulisty kwiatostan jest w istocie pozornym baldachem.
Składa się on z nielicznych białych lub jasnoróżowych kwiatów wyrastających na długich szypułkach (do 1,5 cm).
Okwiat z 6 białoszarych listków osiągających 3 mm długości, dłuższych od 6 pręcików, wyrastających w dwóch okółkach. Słupek pojedynczy z trójkomorową zalążnią.
Kwiaty u odmian uprawnych są płonne – nasiona nie zawiązują się.
Kwiatostan okryty jest pękającą z jednej strony i zasychającą z czasem okrywą, 2-3 razy dłuższą od baldachu, z długim, zaostrzonym końcem. Między kwiatami powstaje 20-30 kanciastych cebulek powietrznych o średnicy do 1 cm, służących do rozmnażania wegetatywnego.
Czasem kwiatów brak, a na szczycie pędu znajdują się tylko cebulki

W tradycyjnym podziale dzieli się czosnek pospolity na dwie grupy, w obrębie których wyróżnia się typy opisywane też jako kultywary
Czosnki strzałkujące ("twardołodygowe")
Wytwarzają pędy kwiatostanowe z cebulkami powietrznymi.
Odznaczają się silnym wzrostem, mają pokrój podobny do porów.
Główki tworzą regularne, złożone z jednego okółka ząbków.
Liczba ząbków jest mała, ale są one duże – rośliny są bardzo plenne.
Główki są jednak słabo okryte łuskami i dlatego źle się przechowują. Do grupy tej należy m.in. wspomniany rokambuł.

Czosnki niestrzałkujące ("miękkołodygowe")
Główki są nieregularne, ząbki są mniejsze i ułożone spiralnie.
Silnie okryte łuskami nasiennymi dobrze się przechowują.
Odmiany niestrzałkujące dzielą się na górskie i nizinne.
Górskie mają rozłożysty pokrój i szerokie blaszki liściowe, nizinne są wzniesione, mają wąskie liście z silnym nalotem woskowym.
Podział na odmiany ozime i jare jest bardzo umowny, ponieważ w zasadzie każdą odmianę można zahartować.
Ponieważ główki odmian strzałkujących gorzej przechowują się przez zimę - przeważnie uprawia się jako ozime (sadzone jesienią) i w naszych warunkach klimatycznych właśnie takie odmiany mają większe znaczenie komercyjne.
źródło