[Krystyna]

       
       
Mak w Alpach Julijskich należy do tej grupy małych maków, które kolonizują środowiska na dużych wysokościach. 
Gatunek ten występuje endemicznie w Alpach Julijskich, gdzie od lipca do sierpnia występuje dość często na piargach i wapiennych macerach.

Mak alpejski (Papaver alpinum L.)
Rośnie dziko w wysokich partiach gór Europy.
Licznie występuje w Wielkiej Fatrze
W Polsce rośnie dziko wyłącznie w Tatrach i jest rzadki.
W polskich Tatrach znany jest z około 30 stanowisk, z których większość występuje w Tatrach Zachodnich w rejonie Czerwonych Wierchów i jedno na Giewoncie.
W Tatrach Wysokich znane jest tylko kilka stanowisk i występują one nad Morskim Okiem i Czarnym Stawem pod Rysam
Tworzy niskie darnie o wysokości 10-20 cm.
Oprócz kwitnących pędów wytwarza liczne pędy płonne.
Pędy w nasadzie otulone starymi liśćmi.
Bylina, hemikryptofit.
Kwitnie od lipca do sierpnia, zapylany jest przez owady
Roślina ozdobna ogródków skalnych.
Kwiaty kwitną krótko, ale pojawiają się stale od maja do sierpnia.
Swoimi kwiatami ożywia skalniak.
Żyje tylko 2–3 lata, jednak sam rozsiewa się, łatwo go też rozmnażać z nasion.
Źle natomiast znosi przesadzanie.
Wymaga średnio wilgotnego podłoża i dobrze zdrenowanego żwirem lub wapiennym gruzem.
Stanowisko powinno być ciepłe i słoneczne.
źródło
źródło

Nazwy naukowe
Wyróżniono wiele podgatunków i odmian, jednak botanicy GRIN uznają je tylko za synonimy tego samego gatunku. 
Synonimy te to:
Papaver alpinum subsp. alpinum
Papaver alpinum subsp. kerneri (Hayek) Fedde
Papaver alpinum subsp. rhaeticum (Leresche) Nyman
Papaver alpinum subsp. sendtneri (A. Kern. ex Hayek) Schinz & R. Keller
Papaver burseri Crantz
Papaver kerneri Hayek
Papaver pyreniacum (L.) Willd.
Papaver rhaeticum Leresche
Papaver sendtneri A. Kern. ex Hayek
źródło
źródło
źródło