29-02-2016, 00:13
Tak jeszcze tylko dodam: może się wydawać, że traktuję talie kolekcjonersko, ale tak naprawdę raczej daleko mi do takiego podejścia do kart. 
Tzn. gdybym kupowała talie głównie po to, żeby je po prostu mieć i cieszyć nimi oczy... ale nie. Pracuję ze wszystkimi moimi taliami- tak, jak LeCaro- i wygląda to tak, że pewna część mojej, nazwijmy to, kolekcji jest używana do rozkładów, pewna druga część do różnych bardziej nietypowych karcianych praktyk lub do różnych ćwiczeń duchowych (jeśli można je tak nazwać), a pewna trzecia część leży sobie w szafie i czeka na swoją kolej. Generalnie jest w tej mojej kolekcji ruch, w przypadku niektórych talii znacznie mniejszy, niż w przypadku pozostałych, ale jest.
Dlaczego mam tyle talii? Cóż, prawdą jest, że w ogóle lubię mieć dużo- przynajmniej jeśli chodzi o moją pasję/hobby, a w gruncie rzeczy talie dywinacyjne są jedyną taką moją poważną pasją (nie po prostu hobby, ale pasją). Ale nie jest to kwestia "mieć, żeby mieć", a "mieć, by się tym cieszyć w sposób praktyczny i z tego korzystać". Nie czułabym się w porządku- względem siebie samej, chociażby- gdybym kupowała talie tylko dlatego, że mi się podobają, ale ich nie używała. Oczywiście sprawę ułatwia fakt, że jestem raczej mało wybredna, a poza tym uwielbiam różnorodność i ciągle zmieniam sobie talie do pracy- dosłownie ciągle. I uwielbiam taką zmienność, to jest właśnie mój styl; no i moja droga. A że- jak na razie- środki finansowe pozwalają mi na moją jakże wielką rozrzutność oraz nie narzekam na brak miejsca na kolejne talie (aczkolwiek trochę ciasno jest, nie powiem, że nie), daję upust swoim pragnieniom; choć są czasem szaleńcze, w pewnym sensie.
Daleko mi do kupowania czegoś tylko dlatego, że mi się podoba wizualnie. Gdybym miała takie skłonności, miałabym poważny problem z uzależnieniem od kupowania tzw. pierdółek, bo w sumie bardzo wiele rozmaitych rzeczy mi się podoba, ale ja stawiam na praktyczność, a nie na podobanie się- no, w przypadku talii kart to się w sumie łączy.
Tzn. gdybym kupowała talie głównie po to, żeby je po prostu mieć i cieszyć nimi oczy... ale nie. Pracuję ze wszystkimi moimi taliami- tak, jak LeCaro- i wygląda to tak, że pewna część mojej, nazwijmy to, kolekcji jest używana do rozkładów, pewna druga część do różnych bardziej nietypowych karcianych praktyk lub do różnych ćwiczeń duchowych (jeśli można je tak nazwać), a pewna trzecia część leży sobie w szafie i czeka na swoją kolej. Generalnie jest w tej mojej kolekcji ruch, w przypadku niektórych talii znacznie mniejszy, niż w przypadku pozostałych, ale jest. Dlaczego mam tyle talii? Cóż, prawdą jest, że w ogóle lubię mieć dużo- przynajmniej jeśli chodzi o moją pasję/hobby, a w gruncie rzeczy talie dywinacyjne są jedyną taką moją poważną pasją (nie po prostu hobby, ale pasją). Ale nie jest to kwestia "mieć, żeby mieć", a "mieć, by się tym cieszyć w sposób praktyczny i z tego korzystać". Nie czułabym się w porządku- względem siebie samej, chociażby- gdybym kupowała talie tylko dlatego, że mi się podobają, ale ich nie używała. Oczywiście sprawę ułatwia fakt, że jestem raczej mało wybredna, a poza tym uwielbiam różnorodność i ciągle zmieniam sobie talie do pracy- dosłownie ciągle. I uwielbiam taką zmienność, to jest właśnie mój styl; no i moja droga. A że- jak na razie- środki finansowe pozwalają mi na moją jakże wielką rozrzutność oraz nie narzekam na brak miejsca na kolejne talie (aczkolwiek trochę ciasno jest, nie powiem, że nie), daję upust swoim pragnieniom; choć są czasem szaleńcze, w pewnym sensie.
Daleko mi do kupowania czegoś tylko dlatego, że mi się podoba wizualnie. Gdybym miała takie skłonności, miałabym poważny problem z uzależnieniem od kupowania tzw. pierdółek, bo w sumie bardzo wiele rozmaitych rzeczy mi się podoba, ale ja stawiam na praktyczność, a nie na podobanie się- no, w przypadku talii kart to się w sumie łączy.