[Krystyna]

   
Granat jest owocem jadalnym uprawianym na Bliskim i Środkowym Wschodzie, w krajach śródziemnomorskich, Afganistanie, Indiach, Chinach, Japonii, Rosji oraz Stanach Zjednoczonych.
Owoc granatu jest bogatym źródłem błonnika, pektyn, polifenoli, witaminy C.
Sok z tych owoców oraz olej z pestek zawierają szczególne rodzaje flawonoidów i antocyjanów, które stanowią o antyoksydacyjnch właściwościach owocu.
Od niepamiętnych czasów granat uznawany jest za owoc o niezwykłych właściwościach leczniczych. Jest symbolem nieśmiertelności i długowieczności.

Ma wielkość jabłka, a pod jego skórką kryje się ok. 700 maleńkich torebek z sokiem i nasionami.
Uprawę granatowca w obrębie M. Śródziemnego rozpowszechnili Fenicjanie, jego łacińska nazwa Punica dowodzi, że uprawiano go w Kartaginie.
Hipokrates zalecał sok przy bólach żołądka, a sproszkowaną okrywę nasienną przy dezynterii i do leczenia ran.
W średniowieczu ponownie sprowadzony do Hiszpanii przez Arabów (od nazwy owocu pochodzi założone przez nich miasto Grenada).
W dzisiejszych czasach doczekał się kilkuset naukowych opracowań, można powiedzieć, że jego działanie przebadano we wszystkich możliwych kierunkach.

Medycyna starożytnych Chin uznawała sok z granatów za „skoncentrowane życie” i gwarancję długowieczności.
Średniowieczni alchemicy uważali granat za owoc przedłużający życie.
Owoc granatu, ze względu na swoje cudowne właściwości, zdobił herby związków lekarzy w całej Europie.
Ciekwostką biologiczną granatowca jest to, iż roślina ta nie ma żadnych botanicznych krewnych. Medycyna naturalna wielu regionów świata zalecała w celach leczniczych wykorzystywanie wszystkich części drzewa - od owoców, przez korzenie i skórkę, aż po nasiona.

Sok z owoców granatu używany był jako doskonały napój orzeźwiający.
Przypisywano mu również działanie łagodzące podrażnienia, uszczelniające naczynia krwionośne i pobudzające krążenie. Leczono nim rany, infekcje oraz zapalenia.

Skórek granatu używano przeciwko biegunce, wrzodom, próchnicy, w zapaleniach jamy ustnej i infekcjach gardła. Korę i korzenie stosowano przeciwko tasiemcom oraz w leczeniu czerwonki.

Czerwono-pomarańczowe kwiaty, starożytny symbol miłości, ponoć ulubione kwiaty Afrodyty, wykorzystywano w leczeniu cukrzycy.

Granat (Punica granatum L.) jest powszechnie spożywany w postaci świeżych owoców ale także w postaci przetworów: dżemów, wina, oleju oraz ekstraktów w postaci suplementów.
Charakteryzują się one wysoką zawartością różnych związków fitochemicznych takich jak punikalaginy, kwas elagowy, galotaniny, antocyjany (cyjanidyny, delfinidyny oraz pelargonidyny ), a także inne flawonoidy (kwercytyna, kampesterol).

Granat - sposobem na zdrowe życie. Chroni serce, naczynia krwionośne, prostatę, poprawia samopoczucie, odmładza, dodaje sił witalnych, wyśmienicie smakuje.
Owoc granatu, nazywany także rajskim owocem, jest jednym z najdłużej znanych człowiekowi owoców leczniczych.
Od tysięcy lat był symbolem nieśmiertelności i zmysłowości. Historycy właśnie w granacie dopatrują się „drzewa życia”.
Dziś wiadomo, że granat przedłuża życie, wzmacnia serce i podnosi doznania erotyczne.
To zdrowy, naturalny napój miłosny. Jeśli wierzyć naukowym i klinicznym badaniom, sok z granatów zwalcza skutecznie choroby serca i układu krążenia, obniża ciśnienie krwi, łagodzi stany zapalne, szczególnie w artretyzmie, a także przeciwdziała procesom starzenia i powstawaniu nowotworów.
Nagłośnione w mediach na całym świecie pozytywne wyniki badań klinicznych, z udziałem pacjentów chorych na raka prostaty, nie bez przyczynywzbudziły nową nadzieję.
więcej tutaj