[Krystyna]

Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum L.)
– gatunek rośliny należący do rodziny dziurawcowatych.
Występuje naturalnie w Europie, zachodniej Azji, północnej Afryce.
Zawleczony został do Ameryki Północnej i Południowej, południowej Afryki, Australii i Nowej Zelandii, Japonii.
W Polsce pospolity, typowy elementem muraw piaskowych

Nazywa się go czasem: ziele św. Jana, przestrzelon, świętojańskie ziele, krzyżowe ziele, dzwonki Panny Marii, arlika, obieżyświat, Boże krewki, dzwoneczki, dzwoniec, dzwonek czerwony, wrzosowiec, zwierzbój.
Jest to bylina o czterokanciastej, wzniesionej łodydze, w górze gałęzistej, dorastającej do 60 cm wysokości.
Liście podługowate lub podłużnie jajowate, naprzeciwległe, oglądane pod światło wyglądają jak podziurkowane stąd pochodzi nazwa tej rośliny.
Złocistożółte kwiaty są zebrane w gęste, szczytowe, wielokwiatowe kwiatostany.
Kwitnie od czerwca do sierpnia.
Gatunek ten jest bardzo zmienny pod względem morfologicznym.
Obejmuje 4 odmiany a każda z nich ma jeszcze różne formy.
Główne różnice wyrażają się w kształtach liści, wielkości kwiatów oraz wielkości kwiatostanów.
Pewne różnice można zaobserwować na nasionach.
Jednak wartość lecznicza tych taksonów jest taka sama.

ZASTOSOWANIE:
napar z ziela jest stosowany w schorzeniach wątroby, nieżytach żołądka i jelit, przeciw biegunkom, w zaburzeniach przemiany materii, braku apetytu, przeciw bolesnym menstruacjom, przeciw bólom głowy.
W tym celu można też używać soku wyciśniętego ze świeżego ziela.
Zewnętrznie:
nalewka alkoholowa z ziela służy do wcierania przy bólach stawów i korzonków nerwowych.
Napar z ziela dodany do kąpieli działa uspokajająco i przeciwbólowo.
Wewnętrznie stosuje się też wyciąg olejowy
źródło
foty z tej strony