17-05-2021, 23:23
Kamienie runiczne wznoszono od VIII wieku, ale zdecydowana większość duńskich kamieni runicznych została wzniesiona w dziesięcioleciach po wprowadzeniu chrześcijaństwa około 970 r.
Kamienie zostały wzniesione między innymi po to, aby pokazać znaczenie rodzajów.
Ze starego obszaru Danii znane są w pobliżu 260 kamieni runicznych, z których większość została wzniesiona we Wschodniej Jutlandii i Skanii.
Kamienie zostały wzniesione w widocznych miejscach, na przykład przy drogach, brodach i miejscach pochówku, i prawdopodobnie pomogły również w wyznaczeniu granic między różnymi obszarami władzy.
Kamienie runiczne zostały również pomalowane na mocne kolory, zwłaszcza czerwony i czarny, ale występują również kolory biało-niebieskie.
Ciągłość rodzaju
To wielcy mężczyźni i wielkie kobiety tamtych czasów wznieśli kamienie runiczne dla członków rodziny, towarzyszy, wodzówi i pasterzy.
Podnieśli kamienie runiczne, aby pokazać ciągłość, wspólnotę rodzaju i zapewnić przetrwanie praw rodowych osoby, nad którą zostały wzniesione kamienie runiczne.
Najstarsze kamienie runiczne pochodzą z około 700 do połowy X wieku i należały do przedchrześcijańskiego społeczeństwa z inskrypcjami wzywającymi Thora.
Podróżowali po Fionii, w południowej Jutlandii i Zelandii, a było ich nie więcej niż 20.
Słynne najstarsze kamienie to Helnæs, Gørlev, Glavendrup i Tryggevælde, dwa ostatnie wzniesione przez Ragnhild, która była najwyraźniej jedną z najpotężniejszych kobiet w Danii w pierwszej połowie X wieku.
Koniec ze zwyczajowym kamieniem runicznym
Około 1020 r. zwyczaj kamieni runicznych w Danii ustał, z wyjątkiem Bornholmu, który został po raz pierwszy schrystianizowany w połowie XI wieku.
W ciągu kilku pokoleń po wprowadzeniu chrześcijaństwa społeczeństwo przyzwyczaiło się do nowej struktury społeczeństwa, a kamienie runiczne straciły w ten sposób swoje znaczenie jako wyznaczników ciągłości linii i rozgraniczenia na przejściu między społeczeństwem pogańskim i chrześcijańskim.
Najmłodsze kamienie runiczne w Danii zostały wzniesione na Bornholmie w tysiącleciu.
Chrześcijaństwo przyniosło więcej kamieni runicznych
Chrystianizacja Danii przez Haralda Blåtanda i duży kamień runiczny w Jelling przyczyniły się do niesamowitego rozkwitu wznoszenia kamienia runicznego pod koniec XIV wieku.
Najmłodsze kamienie runiczne zawierają chrześcijańskie znaki i są zdecydowanie najliczniejsze.
Wraz z chrześcijaństwem wprowadzono również chrześcijański zwyczaj pochówku, a wraz z nim zniknęła możliwość, że wiodące rodziny mogłyby zademonstrować władzę i bogactwo poprzez wspaniałe pochówki.
Dlatego wielcy ludzie potrzebowali nowych sposobów, aby pokazać swoją wielkość, pokrewieństwo i rozgraniczenie, a stało się to między innymi poprzez przesłanie kamieni runicznych i ich położenie w krajobrazie.
źródło
źródło
źródło
Kamienie zostały wzniesione między innymi po to, aby pokazać znaczenie rodzajów.
Ze starego obszaru Danii znane są w pobliżu 260 kamieni runicznych, z których większość została wzniesiona we Wschodniej Jutlandii i Skanii.
Kamienie zostały wzniesione w widocznych miejscach, na przykład przy drogach, brodach i miejscach pochówku, i prawdopodobnie pomogły również w wyznaczeniu granic między różnymi obszarami władzy.
Kamienie runiczne zostały również pomalowane na mocne kolory, zwłaszcza czerwony i czarny, ale występują również kolory biało-niebieskie.
Ciągłość rodzaju
To wielcy mężczyźni i wielkie kobiety tamtych czasów wznieśli kamienie runiczne dla członków rodziny, towarzyszy, wodzówi i pasterzy.
Podnieśli kamienie runiczne, aby pokazać ciągłość, wspólnotę rodzaju i zapewnić przetrwanie praw rodowych osoby, nad którą zostały wzniesione kamienie runiczne.
Najstarsze kamienie runiczne pochodzą z około 700 do połowy X wieku i należały do przedchrześcijańskiego społeczeństwa z inskrypcjami wzywającymi Thora.
Podróżowali po Fionii, w południowej Jutlandii i Zelandii, a było ich nie więcej niż 20.
Słynne najstarsze kamienie to Helnæs, Gørlev, Glavendrup i Tryggevælde, dwa ostatnie wzniesione przez Ragnhild, która była najwyraźniej jedną z najpotężniejszych kobiet w Danii w pierwszej połowie X wieku.
Koniec ze zwyczajowym kamieniem runicznym
Około 1020 r. zwyczaj kamieni runicznych w Danii ustał, z wyjątkiem Bornholmu, który został po raz pierwszy schrystianizowany w połowie XI wieku.
W ciągu kilku pokoleń po wprowadzeniu chrześcijaństwa społeczeństwo przyzwyczaiło się do nowej struktury społeczeństwa, a kamienie runiczne straciły w ten sposób swoje znaczenie jako wyznaczników ciągłości linii i rozgraniczenia na przejściu między społeczeństwem pogańskim i chrześcijańskim.
Najmłodsze kamienie runiczne w Danii zostały wzniesione na Bornholmie w tysiącleciu.
Chrześcijaństwo przyniosło więcej kamieni runicznych
Chrystianizacja Danii przez Haralda Blåtanda i duży kamień runiczny w Jelling przyczyniły się do niesamowitego rozkwitu wznoszenia kamienia runicznego pod koniec XIV wieku.
Najmłodsze kamienie runiczne zawierają chrześcijańskie znaki i są zdecydowanie najliczniejsze.
Wraz z chrześcijaństwem wprowadzono również chrześcijański zwyczaj pochówku, a wraz z nim zniknęła możliwość, że wiodące rodziny mogłyby zademonstrować władzę i bogactwo poprzez wspaniałe pochówki.
Dlatego wielcy ludzie potrzebowali nowych sposobów, aby pokazać swoją wielkość, pokrewieństwo i rozgraniczenie, a stało się to między innymi poprzez przesłanie kamieni runicznych i ich położenie w krajobrazie.
źródło
źródło
źródło