05-02-2016, 20:56
Nie wiem... może patrzę z jakiejś dziwnej perspektywy, ale - przepraszam - niech się każdy we własnym zakresie uświadamia, na ile mu jego narzędzia poznawcze i rozum pozwalają. Niech czyta i wyciąga wnioski, niech się sparzy lub niech spotka go rozczarowanie... Poznawanie świata od strony ezoterycznej to droga Pustelnika i Kapłanki, milczenia i rozumienia. A ja na pewno nie mam ochoty wchodzić w rolę Kapłana, stanąć przed jakąś wyimaginowaną bramą i rozdawać pouczenia, zanim wpuszczę do tego labiryntu niejasności...
Czy to, że ktoś korzysta z kart tarota, czyni z niego mądrzejszego człowieka? Ależ w żadnym wypadku. Czy jeżeli w pewnym momencie "ogarnie temat", staje się jakąś wyrocznią w temacie? Wg moich standardów - w żadnym wypadku!
Ja osobiście ponad jakimiś poczuciem daru (obawiam się, że w zasadzie nawet nie uznaję czegoś takiego) do kart preferuję otwarty umysł, skupienie nie na kartach, a na prawdzie, które leży ukryta w każdym człowieku, a jaką drogą ktoś do tego dochodzi, nieistotne, o ile świadomy jest celu, że chce ją poznać.
Chrzanowska przeniosła tarota na datę urodzenia (tarotowy portret psychologiczny) - kto jej zabroni? A uważam to za kompletną bzdurę, choć wielu uznaje to za pomysłową ideę. Dalej - ludzie tworzą najdziwniejsze talie - kto im zabroni? A do tego anielskie, przesłań, podań i wydań.... Ludzie od wieków wróżyli z wszystkiego, ba! Do wróżb zaprzęgli Tarota, który jestem pewna jako idea nie służył do wróżenia (podstawowy paradoks wróżbity korzystającego z tarota jako talii kart).
Wariacji z kartami w roli głównej mamy więcej. Magowie (aha, są i tacy) czynią z kart narzędzia rytualne... Etteila stworzył własne Arkana Wielkie, Crowley przestawił VIII z XI, a XV-wieczni Włosi mieli różne talie z różną ilością kart i z różnymi przedstawieniami, że do dziś się nie możemy połapać, skąd w ogóle ten pomysł...
A w ogóle z I-chinga, systemu liczenia łodyg krwawnika (techniki naprawdę uczącą pokory) mamy dzisiaj talie do wyboru, zabijające nadrzędną ideę przemiany.
Masę jest tematów, o które możemy kopie kruszyć, ale czy w ogóle warto? Ja nie widzę w tym wartości dla siebie, więc odpuszczam.
No i o wielu tematach lubię rozmawiać, ale na pewno nie o tym, co inni powinni lub czego nie powinni.
Czy to, że ktoś korzysta z kart tarota, czyni z niego mądrzejszego człowieka? Ależ w żadnym wypadku. Czy jeżeli w pewnym momencie "ogarnie temat", staje się jakąś wyrocznią w temacie? Wg moich standardów - w żadnym wypadku!
Ja osobiście ponad jakimiś poczuciem daru (obawiam się, że w zasadzie nawet nie uznaję czegoś takiego) do kart preferuję otwarty umysł, skupienie nie na kartach, a na prawdzie, które leży ukryta w każdym człowieku, a jaką drogą ktoś do tego dochodzi, nieistotne, o ile świadomy jest celu, że chce ją poznać.
Chrzanowska przeniosła tarota na datę urodzenia (tarotowy portret psychologiczny) - kto jej zabroni? A uważam to za kompletną bzdurę, choć wielu uznaje to za pomysłową ideę. Dalej - ludzie tworzą najdziwniejsze talie - kto im zabroni? A do tego anielskie, przesłań, podań i wydań.... Ludzie od wieków wróżyli z wszystkiego, ba! Do wróżb zaprzęgli Tarota, który jestem pewna jako idea nie służył do wróżenia (podstawowy paradoks wróżbity korzystającego z tarota jako talii kart).
Wariacji z kartami w roli głównej mamy więcej. Magowie (aha, są i tacy) czynią z kart narzędzia rytualne... Etteila stworzył własne Arkana Wielkie, Crowley przestawił VIII z XI, a XV-wieczni Włosi mieli różne talie z różną ilością kart i z różnymi przedstawieniami, że do dziś się nie możemy połapać, skąd w ogóle ten pomysł...
A w ogóle z I-chinga, systemu liczenia łodyg krwawnika (techniki naprawdę uczącą pokory) mamy dzisiaj talie do wyboru, zabijające nadrzędną ideę przemiany.
Masę jest tematów, o które możemy kopie kruszyć, ale czy w ogóle warto? Ja nie widzę w tym wartości dla siebie, więc odpuszczam.
No i o wielu tematach lubię rozmawiać, ale na pewno nie o tym, co inni powinni lub czego nie powinni.