[LeCaro]

Tak, i dalej podtrzymuję, że Hyacynt opisał to idealnie - przynajmniej dla mnie idealnie.
Chodzi mi o te jego słowa:
"2-ka mieczy to mysl zatrzymana brakiem poczucia konkretnosci sytuacji z powodu braku danych , ktore realnie pomoglyby podjac decyzje ( stan permanentnej deflacji informacyjnej..)

8-ka mieczy to mysl sparalizowana nadmiarem danych (stan permanentnej inflacji informacyjnej) 

Obie karty przedstawiaja "zawieszenie" decyzyjne, ale kazda z nich z kompletnie przeciwnego powodu"

Dla mnie szczerze mówiąc 8 mieczy - jako postawa - jest denerwująca, nie lubię tej karty. Zauważyłam, że ludzie, których postawa jest pokazana za pomocą 8 mieczy są na ogół tak przywiązani do swojego sposobu postępowania, że choćbym nie wiem co im powiedziała, to i tak do nich nie trafi. Pyta się powiedzmy facet co ma zrobić żeby zbudować stały związek z kobietą. Ja mu mówię, że wina leży po jego stronie, bo traktuje kobiety tak a tak, no i jeśli chce związku to powinien to zmienić. A z jego strony pełen opór - nie no skąd, to nie o to chodzi, ja nie mam racji, bo on się tak nie zachowuje itd. itp. i w końcu wychodzi na to że wina leży po stronie kobiet. I często tak to wygląda. Ja tu widzę bardzo silne powiązanie z tą upartą stroną cyfry 8... tak jak numerologiczne ósemki są przywiązane do swoich poglądów, tak do swojego sposobu działania przywiązane są osoby pokazane w 8-mce mieczy. I denerwujące jest dla mnie to samoograniczanie się - możemy wszystko, możemy iść gdzie chcemy, a nie robimy nic, stoimy i myślimy czy przypadkiem nie wpadniemy do kałuży. No i myślimy, myślimy - aż w końcu to myślenie doprowadza nas do nieszczęsnej 9-tki mieczy. 
Człowiek pokazany w 8 mieczach ma - tak jak to napisał Hyacynt - nadmiar danych... w postaci doświadczeń, uporczywych myśli, obaw i czego tam jeszcze nie wiadomo - w każdym razie człowiek ten mówi że coś chce zrobić, problem w tym że chce to zrobić po swojemu. I nie zauważa, że to właśnie "robienie po swojemu" wywiodło go na te manowce, do tego błocka. Trudno mu przyjąć pomoc (i może być w tym nieprzyjemny), mimo że tej pomocy potrzebuje. A jakby sobie dał pomóc, to może się z tego błocka wyciapciać, o:

Jak widać kobieta na karcie nie skacze z radości, że ktoś przecina jej więzy... i tak własnie odbieram tę kartę - potrzeba pomocy z jednoczesną niechęcią do tego kto by tę pomoc zaoferował. 
Pytasz o uzasadnienie... nie wiem co Ci odpowiedzieć. Na pewno nie opieram się na jednej rzeczy - ani na samym wizerunku na karcie, ani a konkretnej książce, czy na powiązaniach astrologicznych... Jest to raczej na takiej zasadzie, że Tarot jest opowieścią o życiu, a kolejność kart w połączeniu z charakterem dworu z jakiego pochodzą mówi mi na jakim etapie jestem. Na przykład w dwójce mieczy - mimo że postać siedzi - czuję taką świeżość wyboru, tę energię mieczy, czekające możliwości, powietrze... a w ósemce - pomimo że postać jest teoretycznie w drodze - widzę przytłoczenie dylematem i narastający niepokój, który może nas uwięzić. 
Samodzielne działanie, które podjęliśmy w 7-mce mieczy wyprowadziło nas na manowce, zdobyliśmy doświadczenie, które nie przynosi ze sobą pozytywów, jest raczej zbędnym balastem: co nam z tych siedmiu mieczy które zdobyliśmy - one zostają bezużyteczne za nami... a przed nami jest jeden samotny ósmy miecz, który musimy "przepracować" - nowe wyzwanie z którym nie potrafimy sobie poradzić. Moim zdaniem już w 7-mce został dokonany wybór - postawiliśmy na złego konia, co sprawiło że w 8-mce mieczy nie potrafimy wejść na właściwą drogę... analizując kartę zawsze patrzę na jej poprzedniczkę i następczynię, w wypadku dworu mieczy wydaje mi się jakoś to wyjątkowo ważne... Ósemka to nieskończoność, i ja przeczuwam w tej karcie chęć rozpoczęcia wszystkiego od nowa, od Asa mieczy - a z drugiej strony ósemka to ciągłość i zapętlenie, więc w karcie widzę też powielanie starych schematów i niechęć do wprowadzenia nowych elementów. Z tych powodów wynika rozdarcie postaci, która bezradnie stoi na karcie.