04-02-2019, 23:59
W 3 klasie podstawówki mniej więcej dowiedziałam się kim jest pedofil. Straszliwie mnie to zaszokowało i na poważnie przeraziło. Pewnego wieczoru w głowie zaczęły pojawiać się jakieś straszne przemyślenia tego jak taki pedofil mógł wyglądać i co robić z dzieckiem. Wyobraziłam sobie konkretnie wyglądającego człowieka koło trzydziestoletniego, krótko przystrzyżonego z brodą, bardzo silnego o niebieskich oczach, który z chorą satysfakcją dotyka dziecko, wyobraziłam sobie też czerwony samochód (stary, mały volkswagen wcześniej widziałam takiego może 2 razy w życiu) w którym krzywdzi dziecko.
Następnego dnia śniegu było prawie do kolan, ja wróciłam ze szkoły do domu, niestety babcia, która powinna być w domu mi nie otworzyła, dlatego wiedziałam, ze najpewniej po mnie wyszła i muszę wrócić do szkoły. Bardzo mnie to zdenerwowało... zaczęłam wyrzucać sobie, że jakie to bezsensu!, po co babcia po mnie wyszła! i tak dalej, byłam mega zdenerwowana i w końcu pomyślałam coś na kształt "jeszcze teraz brakuje tu jakiegoś obrzydliwego pedofila". Wtedy usłyszałam, że jest za mną samochód, patrząc pod nogi weszłam, na skarpę, by mógł przejechać. Usłyszałam, ze sie zatrzymał obok, spojrzałam i zobaczyłam dokładnie taki sam czerwony samochód jaki sobie wyobraziłam, w środku uśmiechniętego Pana (nie wyglądał jak ten z mojej wyobraźni), który właśnie sięgał do klamki od drzwi od mojej strony. Od razu uciekłam, biegłam ile sił w nogach, nigdy nie byłam tak przerażona, byłam pewna ze to jakiś pedofil, który chce mnie zabrać.
Po kilku minutach spotkałam babcię, nic jej nie powiedziałam tylko wracałyśmy razem do domu ja przy babci czułam się już całkowicie bezpiecznie. Mimo wszystko byłam roztrzęsiona. Wracając z babcią zobaczyłam, ze samochód przed którym tak uciekałam nadal stał w tamtym miejscu. Z tym wyjątkiem, że obok stał drugi taki sam, tylko, że w niebieskim kolorze, a w środku dokładnie mężczyzna którego sobie wyobraziłam dzień wcześniej. Dokładnie ten sam. Oni coś zagadywali do mojej babci wesoło się uśmiechając, babcia ich zbyła. Na naszej ulicy nie pojawiał się nikt kto na niej nie mieszkał, a oni się na niej pojawili. Nie wiem kim byli i nigdy się nie dowiedziałam. Ale dzień wcześniej dokładnie sobie wyobraziłam samochód jednego i wygląd drugiego. Czułam ogromny strach... Może przesadzam, ale myślę, ze to, że tak wyraźnie sobie to wyobraziłam w tak negatywny sposób, od razu następnego dnia zapaliło mnie do ucieczki ile sił w nogach i myślę, ze nie bez powodu... ale oczywiście tego nie mogę wiedzieć na pewno.
Następnego dnia śniegu było prawie do kolan, ja wróciłam ze szkoły do domu, niestety babcia, która powinna być w domu mi nie otworzyła, dlatego wiedziałam, ze najpewniej po mnie wyszła i muszę wrócić do szkoły. Bardzo mnie to zdenerwowało... zaczęłam wyrzucać sobie, że jakie to bezsensu!, po co babcia po mnie wyszła! i tak dalej, byłam mega zdenerwowana i w końcu pomyślałam coś na kształt "jeszcze teraz brakuje tu jakiegoś obrzydliwego pedofila". Wtedy usłyszałam, że jest za mną samochód, patrząc pod nogi weszłam, na skarpę, by mógł przejechać. Usłyszałam, ze sie zatrzymał obok, spojrzałam i zobaczyłam dokładnie taki sam czerwony samochód jaki sobie wyobraziłam, w środku uśmiechniętego Pana (nie wyglądał jak ten z mojej wyobraźni), który właśnie sięgał do klamki od drzwi od mojej strony. Od razu uciekłam, biegłam ile sił w nogach, nigdy nie byłam tak przerażona, byłam pewna ze to jakiś pedofil, który chce mnie zabrać.
Po kilku minutach spotkałam babcię, nic jej nie powiedziałam tylko wracałyśmy razem do domu ja przy babci czułam się już całkowicie bezpiecznie. Mimo wszystko byłam roztrzęsiona. Wracając z babcią zobaczyłam, ze samochód przed którym tak uciekałam nadal stał w tamtym miejscu. Z tym wyjątkiem, że obok stał drugi taki sam, tylko, że w niebieskim kolorze, a w środku dokładnie mężczyzna którego sobie wyobraziłam dzień wcześniej. Dokładnie ten sam. Oni coś zagadywali do mojej babci wesoło się uśmiechając, babcia ich zbyła. Na naszej ulicy nie pojawiał się nikt kto na niej nie mieszkał, a oni się na niej pojawili. Nie wiem kim byli i nigdy się nie dowiedziałam. Ale dzień wcześniej dokładnie sobie wyobraziłam samochód jednego i wygląd drugiego. Czułam ogromny strach... Może przesadzam, ale myślę, ze to, że tak wyraźnie sobie to wyobraziłam w tak negatywny sposób, od razu następnego dnia zapaliło mnie do ucieczki ile sił w nogach i myślę, ze nie bez powodu... ale oczywiście tego nie mogę wiedzieć na pewno.