[Krystyna]

   
Jemioła – surowiec leczniczy
Własności lecznicze jemioły opisywał już w III w. p.n.e. Teofrast, uczeń Arystotelesa.
W Japonii leczono nią niepłodność kobiet.

Surowcem leczniczym jest ziele jemioły, czyli młode pędy, znacznie rzadziej owoce.
Pędy należy pozyskiwać od lutego do kwietnia. Ziele pozbawione owoców suszymy w piekarniku o temperaturze do 25°C.
Należy pamiętać, że w wysokiej temperaturze jemioła traci wiele cennych substancji.
Z tego też powodu zaleca się sporządzanie zimnych wyciągów z zioła (macerat, nalewka, wino).

Zastosowanie wewnętrzne jemioły
Wyciągi z jemioły stosowane są przy nadciśnieniu tętniczym, miażdżycy oraz kołataniach serca na tle nerwowym.
Zioło zalecane jest przy nadmiernych krwawieniach menstruacyjnych i krwotokach z nosa.
Łagodnie uspokaja, zmniejsza stany lękowe i napięcie nerwowe.
Wspomaga leczenie stanów zapalnych nerek i dróg moczowych oraz chorób pęcherzyka żółciowego.

Zastosowanie zewnętrzne jemioły
Jemioła stosowana jest, choć bardzo rzadko, przy łuszczycy, chorobach alergicznych, oparzeniach.

Receptury
Macerat z jemioły
3 łyżki surowca zalewamy 2 szklankami letniej przegotowanej wody i odstawiamy pod przykryciem na 6-8 godzin.
½ szklanki odcedzonego maceratu pijemy 3-4 razy dziennie.

Nalewka z jemioły
Pół szklanki suszonego ziela zalewamy 400 ml wódki i odstawiamy na 2 tygodnie.
Pijemy 2-3 razy dziennie łyżkę przefiltrowanej nalewki rozcieńczonej w 50 ml wody.

Wino z jemioły
4-5 łyżek świeżego ziela należy zalać litrem białego wina i odstawić na 10 dni.
Wino filtrujemy i pijemy 50 ml 2 razy dziennie.

Bezpieczeństwo stosowania jemioły
Przekroczenie zalecanych dawek jemioły może prowadzić do wymiotów, biegunek, a nawet drgawek.
Nie należy spożywać świeżych owoców rośliny.
Stosowanie wyciągów z jemioły powinno być poprzedzone konsultacją lekarską, przede wszystkim w przypadku ciąży oraz stosowania leków na nadciśnienie.
źródło