[Krystyna]

   
   
   
   
   
Arctostaphylos Viscida Parry
Występowanie:
Rośnie na niewielkim obszarze w zachodnich Stanach Zjednoczonych
Jego środek ciężkości znajduje się w środkowej i północnej Kalifornii (na południu stanu są tylko pojedyncze lokalizacje) i nieco rozciąga się na sąsiednie Oregon i Nevadę.
Ponadto na tym obszarze wyróżnia się trzy podgatunki; wprowadzone rośliny odpowiadają subsp. lepkość .
Ekologia:
Siedlisko to najczęściej kalifornijski odpowiednik karłowatej macchie zwanej chaparral, występuje również w niezwiązanych ze sobą drzewostanach.
Wznosi się na wysokość 1400 m.
Opis:
Prosty, zimozielony krzew, dorasta do 1–3 m wysokości; gałązki nagie, rzadko krótkie owłosione lub gruczołowe.
Liście są naprzemienne; ogonek ma długość 5–12 mm; ostrze jest jajowate do prawie okrągłego, 2–5 cm długości i 2–4 cm szerokości, białe matowe, brodawkowate, szorstkie, nagie lub słabo owłosione, zaokrąglone lub ścięte u podstawy, całe, czasem orzęsione, spiczaste na wierzchołku.
Kwiaty pięcioramienne tworzą 4-7-krotnie rozgałęzione wiechy bez lub wznoszące się, gęsto gruczołowe gałązki; przylistki łuskowate, długości 3–4 mm; łodygi kwiatowe długości 6–10 mm, drobno gęsto gruczołowe; działki są trwałe; korona jest stożkowata do bulwiastej; kije to 10; jądro jest lepsze.
Owocem jest spłaszczona, kulista czerwona jagoda o średnicy 6–8 mm, naga lub w różnym stopniu gruczołowata, a czasem lepka.
Uwaga:
Przedstawiciele rodzaju Arctostaphylos należą do najbardziej typowych roślin kalifornijskiego chaparralu, który jest analogiczny do wiecznie zielonej roślinności liściastej w basenie Morza Śródziemnego, czyli Południowoafrykańskie formacje fynbos
Jest tu licznie reprezentowany – w samej Kalifornii występuje około 65 gatunków tego rodzaju, z których część jest endemiczna dla bardzo małych obszarów.
W pewnym stopniu przypomina różnorodność południowoafrykańskiego wrzosu.
https://botany.cz/cs/arctostaphylos-viscida/