[Krystyna]

   
Kordieryt (Cordierite) 
Minerał z gromady krzemianów z grupy krzemianów pierścieniowych.
Należy do minerałów rzadkich.
Nazwa minerału wywodzi się od nazwiska Louisa Cordiera (1777–1861), francuskiego geologa, który jako pierwszy zajmował się badaniem Kordierytu.
Nazwy synonimów pochodzą od greckich słów ion = fiołek i dichroos = dwubarwny.
Inne spotykane nazwy...
Kamień słoneczny – Wikingowie żeglujący po północnych morzach i potrafili określić położenie Słońca nawet wtedy, gdy nie było ono widoczne. 
Iolit (Ijolit) – stara nazwa Cordierite pochodząca od greckiego słowa ion = fiołek
Dichroit – stara nazwa Cordierite pochodząca od greckiego słowa dichroos = dwubarwny
Indiailt – rzadka odmiana spotykana w Indiach, stąd nazwa.

Tworzy kryształy słupkowe, często zbliźniaczone.
Jest kruchy, przezroczysty, wykazuje silny pleochroizm o barwach żółtej, niebieskiej i fioletowej.
Niektóre kryształy wykazują tęczową iryzację a także efekt kociego oka i asteryzmu.
Zwykle niebieski.
Stosunkowo często występują wrostki kryształów apatytu i cyrkonu z ciemnożółtymi obwódkami pleochroicznymi.
Wrostki Hematytu lub Goethytu wywołują czerwonawe zabarwienie.
Bezbarwne i bladoniebieskie Kordieryty należą do rzadkości.
Fioletowoniebieski Kordieryt bywa również określany niekiedy szafirem wodnym, bowiem po oszlifowaniu przypomina wyglądem niebieski Szafir.

Tworzy się w skałach bogatych w Glin, zmienionych w wyniku metamorfozy kontaktowej lub regionalnej.  
Kryształy jakości jubilerskiej pochodzą ze złóż, które utworzyły się wtórnie.

Miejsca występowania:
Sri Lanka – materiał pochodzący z aluwiów, Madagaskar, Birma, Indie, Namibia – Karasburg – odmiany szlachetne o pięknej barwie, Tanzania – Babati – odmiany szlachetne o zastosowaniu jubilerskim, Niemcy – Las Bawarski, Norwegia – Kragero, Finlandia, USA – Kalifornia, Idaho, Wyoming, Dakota Południowa, Kanada – Wielkie Jezioro Niewolnicze.
W Polsce:
znany głównie z Dolnego Śląska (masyw Karkonoszy, Góry Sowie, Pogórze Izerskie).

Zastosowanie
Ceniony kamień kolekcjonerski
Wysoko ceniony i bardzo drogi kamień jubilerski.
Obecność inkluzji znacznie obniża wartość kamieni.
Najpiękniejsze okazy pochodzą z Cejlonu, gdzie spotykane są w żwirach zawierających różne kamienie.
Kryształy kordierytu otrzymują zwykle kwadratowy lub ośmiokątny szlif schodkowy, który uwypukla pleochroizm.
Obrót o 90 stopni zmienia barwę kamienia na niebieską.

Wikingowie żeglujący po północnych morzach i potrafili określić położenie Słońca nawet wtedy, gdy nie było ono widoczne. 
Stare sagi norweskie mówią, że posługiwali się w nawigacji Kamieniem Słonecznym, był to prawdopodobnie Kordieryt.
Cienkie kawałki Iolitu były wykorzystywane przez legendarnych wikingów. 
Żeglarze odkryli, że za pomocą Iolitu można z łatwością określić lokalizację na morzu. 
Patrząc przez Iolit, byli w stanie określić dokładne położenie słońca przy zachmurzonym niebie i w ten sposób bezpiecznie podróżować do Nowego Świata i z powrotem.
tzw. "kompas wikingów" – dzięki własnościom pleochroicznym był używany przez żeglarzy do ustalania pozycji słońca przy zachmurzonym niebie;
Kordieryt zastosowany jest również w tzw. "kompasie zmierzchu", stosowanym w lotnictwie, którego istotnym elementem jest filtr polaryzacyjny, przyrząd ten umożliwia określenie położenia Słońca po jego zachodzie, na podstawie zmian polaryzacji błękitu
źródło
warto zajrzec na tę stronkę...