[nastek96]

Wydaje mi się, że bardzo różnie rozumiemy w ogóle zjawisko karmy, wędrówki dusz...

Ile ludzi tyle definicji tych pojęć. Każdy ma swoją własną.
Zwierzęta oczywiscie należy szanować, ponieważ są współistniejacym elementem przyrody. My jesteśmy takim samym elementem. Jednak całe wieki mówiono, że zwierzęta są pozbawione duszy. Zastanawiałem sie nad tym i do niczego nie doszłem. To trudny temat.

Najokropniejsze j=są warunki w jakich te zwierzęta są trzymane. A Avatar to piękny film. Ma bardzo ładnie pokazaną przyrode.
Co do indian, naturalnie starają sie oni stanowić z przyrodą jedność. Ale nie musisz szukać tak daleko. Nasi przodkowie -słowianie również otaczali przyrode czcią. Obserwowali jej prawa i respektowali je. POtem to zmieniło chrześcijaństwo, ale o już inny temat.

Jednak powiem ci, ze jest szansa. Ludzie wracają do korzeni i zmieniają swój stosunek do przyrody z pan - władca na brat - brat. Powstają organizacje ekologiczne i związki rodzimowiercze, które skupiają coraz większe ilości osób. Również ludzie rezygnują z mięsa na rzecz wegetarianizmu. Widze dla świata nadzieje

Ale z tą religią to sie nie zgodze. Każda religia jest inna. Nie w każdej ludzie doswiadczają boskiej miłości. W religii starożytnych greków bogowie wcale nie chcieli ludzi. Na ich zgube wysłali Pandore.
Co do chrześcijaństwa. Ono nie powstało na miłości Chrystusowej. Religia powstaje z innej religii. Chrześcijaństwo wyłoniło sie z Judaimzu. Judaizm czerpał z Zaratusztrianizmu i innych religii. Te z kolei powstawały na bazie jeszcze wcześniejszych religii.