[Krystyna]

   

Bezoar (arab. bāzahr, pers. bād-zahr)
Kamień pochodzenia organicznego, który znajduje się w organizmie niektórych zwierząt, zwłaszcza bezoar kóz.
Bezoar jest niebieskawo-szary , tłusty w dotyku, gorzki smak, twardość w skali Mohsa 1-2.

Słowo "bezoar" pochodzi od terminu perski bad-Sahr = antidotum.
Kamień powstaje w żołądku lub jelitach niektórych zwierząt przeżuwających,
Aż do XVIII w. był uznana za skuteczne lekarstwo na różne dolegliwości, takie  jak melancholia i padaczką.
Jak sama nazwa mówi, to również postrzegane jako antidotum na tajemnicze zatrucia.
Ze względu na te właściwości lecznicze, bezoars być szczególnie starannie konserwowany i był drogi, ponieważ tylko bogaci książęta, monarchowie mogli sobie na niego pozwolić.

Wierzono, że chroni przed zatruciem arszenikiem.
Kawałek bezoar wrzucano  do kielicha z trucizną (gdy było podejrzenie zatrucia), uratowano życie wielu władców.
Od XIX wieku lecznicze właściwości bezoara  była postrzegana jako fikcję, ale najnowsze badania potwierdziły zdolność kamienia do aktywnego radzenia sobie z arszenikiem.(najczęściej trucizny średniowiecza).
Bezoar od dawna uważane za potężne antidotum i wysoko cenione przez kościół i władców świeckich
Dla cara Fedora  Aleksewicza został wykonany srebrny puchar zdobiony odpowiednio bezoarem  
Patriarcha Moskwy Nikon i Królowa Anglii Elżbieta ponoć też go używali.
Napoleon otrzymał kamień w prezencie od szacha Persji, ale nie wierząc w jego moc uzdrawiania, wrzucił go do ognia.
W obecnej wersji wiadomo, że Napoleon został otruty arszenikiem i być może gdyby go używał,  nie umarłby przynajmniej z tego powodu.
źródło
źródło