04-03-2024, 17:49
https://i0.wp.com/www.ancient-art.co.uk/...1000&ssl=1
Egipski Skarabeusz z głową ametystowego sokoła
Niezwykle dobrze zachowany starożytny egipski Skarabeusz z głową Horusa w kształcie sokoła, drobno wyrzeźbiony z Ametystu.
Skarabeusz został wymodelowany naturalistycznie, przy czym wiele uwagi poświęcono odwzorowaniu rzeźbionej podstawy i elementów, takich jak przedtrzewna i elytra.
Na spodzie znajdują się szczegółowe nogi i poziomy uchwyt z przekłuciem do zawieszenia.
Clypeus wyłania się z ciała skarabeusza w postaci głowy popularnego egipskiego bóstwa Horusa, tutaj w postaci sokoła.
Sokół z zakrzywionym dziobem i okrągłymi oczami ozdobionymi kosmetycznymi liniami jest przedstawiany w trójdzielnej peruce i ma poważną minę.
Naturalistycznie odwzorowane skarabeusze i skaraboidy, takie jak ten piękny przykład, były zwykle wyrzeźbione z kamieni szlachetnych i półszlachetnych i znajdowano je wyłącznie w grobowcach datowanych na okres późny, zwykle umieszczanych na różnych częściach mumii.
Data: około 664-332 p.n.e.
Okres: Okres późny.
Pochodzenie: Z kolekcji z początku XX wieku.
https://www.ancient-art.co.uk/new-items/...ed-scarab/
Wieczność w zaświatach.
Słowa księcia Hordżedefa, który żył w czasach IV dynastii, niezwykle trafnie oddają jeden z filarów cywilizacji starożytnego Egiptu.
Była nim niezłomna wiara w nieśmiertelność życia ludzkiego i wędrówkę zmarłego w zaświaty: „Wyposaż swój dom na nekropoli należycie, uczyń swe miejsce na Zachodzie szacownym, (...) pamiętaj, dom śmierci jest dla życia!”.
To właśnie ta wiara spowodowała, że ciała zmarłych mumifikowano, a grobowce, które miały stać się wieczystymi domami, wznoszono z materiałów trwalszych niż domostwa, a nawet pałace królewskie!
Cóż, życie na ziemi to krótka chwila, życie w zaświatach to wieczność.
Z tej przyczyny najważniejszym celem, który stawiał przed sobą każdy Egipcjanin, było właściwe przygotowanie się do wieczności.
Musiał ufundować godny siebie grobowiec, wyposażyć go w niezbędny sprzęt, zobowiązać spadkobierców, by wyprawili odpowiedni pogrzeb, a także zorganizowali kult pośmiertny.
Reguła ta dotyczyła wszystkich, zarówno najuboższych, jak i faraonów.
Starożytni Egipcjanie wierzyli, że chrząszcz Scarabaeus ma zdolność spontanicznej regeneracji z krowiego łajna, po którym te chrząszcze tarzają się.
Skarabeusze tworzyły małe kulki, popychając łajno do przodu, a następnie zakopywały się i składały w nich jaja.
W konsekwencji Skarabeusz zaczął być kojarzony ze spontaniczną kontynuacją cyklu życiowego.
Ponadto ruch ten przypominał codzienną podróż słońca po niebie i dlatego egipski bóg Chepri, który reprezentuje poranne słońce, został silnie powiązany z tym owadem.
Skarabeusze należą do najpopularniejszych i najliczniejszych spośród wszystkich artefaktów starożytnego Egiptu i były szczególnie wykorzystywane w kontekście pogrzebowym.
Ten konkretny Skarabeusz przedstawia głowę jednego z najważniejszych bóstw egipskiego panteonu, Horusa.
Egipski bóg Horus był przedstawiany jako człowiek z głową sokoła, a termin „Horus” odnosi się zwykle do dwóch bogów; Horus Starszy lub Horus Młodszy.
Uważana za najważniejsze ptasie bóstwo, postać Horusa z głową sokoła była przedstawiana na niezliczone sposoby.
Jako Horus Młodszy, syn bogów Ozyrysa i Izydy, uchodził za obrońcę władcy Egiptu.
Tak więc wszyscy faraonowie byli uważani za żywe wcielenie Horusa.
Był przede wszystkim bogiem nieba, kojarzonym ze słońcem i księżycem.
Jego często używanymi symbolami były oko Horusa i sokół.
Syn bogów Ozyrysa i Izydy, uważany był za obrońcę władcy Egiptu.
Tak więc wszyscy faraonowie byli uważani za żywe wcielenie Horusa.
Był przede wszystkim bogiem nieba, kojarzonym ze słońcem i księżycem.
Jego często używanymi symbolami były oko Horusa i sokół.
https://www.ancient-art.co.uk/new-items/...ed-scarab/
http://www.ancient-art.co.uk/amulets-in-ancient-egypt/
Egipski Skarabeusz z głową ametystowego sokoła
Niezwykle dobrze zachowany starożytny egipski Skarabeusz z głową Horusa w kształcie sokoła, drobno wyrzeźbiony z Ametystu.
Skarabeusz został wymodelowany naturalistycznie, przy czym wiele uwagi poświęcono odwzorowaniu rzeźbionej podstawy i elementów, takich jak przedtrzewna i elytra.
Na spodzie znajdują się szczegółowe nogi i poziomy uchwyt z przekłuciem do zawieszenia.
Clypeus wyłania się z ciała skarabeusza w postaci głowy popularnego egipskiego bóstwa Horusa, tutaj w postaci sokoła.
Sokół z zakrzywionym dziobem i okrągłymi oczami ozdobionymi kosmetycznymi liniami jest przedstawiany w trójdzielnej peruce i ma poważną minę.
Naturalistycznie odwzorowane skarabeusze i skaraboidy, takie jak ten piękny przykład, były zwykle wyrzeźbione z kamieni szlachetnych i półszlachetnych i znajdowano je wyłącznie w grobowcach datowanych na okres późny, zwykle umieszczanych na różnych częściach mumii.
Data: około 664-332 p.n.e.
Okres: Okres późny.
Pochodzenie: Z kolekcji z początku XX wieku.
https://www.ancient-art.co.uk/new-items/...ed-scarab/
Wieczność w zaświatach.
Słowa księcia Hordżedefa, który żył w czasach IV dynastii, niezwykle trafnie oddają jeden z filarów cywilizacji starożytnego Egiptu.
Była nim niezłomna wiara w nieśmiertelność życia ludzkiego i wędrówkę zmarłego w zaświaty: „Wyposaż swój dom na nekropoli należycie, uczyń swe miejsce na Zachodzie szacownym, (...) pamiętaj, dom śmierci jest dla życia!”.
To właśnie ta wiara spowodowała, że ciała zmarłych mumifikowano, a grobowce, które miały stać się wieczystymi domami, wznoszono z materiałów trwalszych niż domostwa, a nawet pałace królewskie!
Cóż, życie na ziemi to krótka chwila, życie w zaświatach to wieczność.
Z tej przyczyny najważniejszym celem, który stawiał przed sobą każdy Egipcjanin, było właściwe przygotowanie się do wieczności.
Musiał ufundować godny siebie grobowiec, wyposażyć go w niezbędny sprzęt, zobowiązać spadkobierców, by wyprawili odpowiedni pogrzeb, a także zorganizowali kult pośmiertny.
Reguła ta dotyczyła wszystkich, zarówno najuboższych, jak i faraonów.
Starożytni Egipcjanie wierzyli, że chrząszcz Scarabaeus ma zdolność spontanicznej regeneracji z krowiego łajna, po którym te chrząszcze tarzają się.
Skarabeusze tworzyły małe kulki, popychając łajno do przodu, a następnie zakopywały się i składały w nich jaja.
W konsekwencji Skarabeusz zaczął być kojarzony ze spontaniczną kontynuacją cyklu życiowego.
Ponadto ruch ten przypominał codzienną podróż słońca po niebie i dlatego egipski bóg Chepri, który reprezentuje poranne słońce, został silnie powiązany z tym owadem.
Skarabeusze należą do najpopularniejszych i najliczniejszych spośród wszystkich artefaktów starożytnego Egiptu i były szczególnie wykorzystywane w kontekście pogrzebowym.
Ten konkretny Skarabeusz przedstawia głowę jednego z najważniejszych bóstw egipskiego panteonu, Horusa.
Egipski bóg Horus był przedstawiany jako człowiek z głową sokoła, a termin „Horus” odnosi się zwykle do dwóch bogów; Horus Starszy lub Horus Młodszy.
Uważana za najważniejsze ptasie bóstwo, postać Horusa z głową sokoła była przedstawiana na niezliczone sposoby.
Jako Horus Młodszy, syn bogów Ozyrysa i Izydy, uchodził za obrońcę władcy Egiptu.
Tak więc wszyscy faraonowie byli uważani za żywe wcielenie Horusa.
Był przede wszystkim bogiem nieba, kojarzonym ze słońcem i księżycem.
Jego często używanymi symbolami były oko Horusa i sokół.
Syn bogów Ozyrysa i Izydy, uważany był za obrońcę władcy Egiptu.
Tak więc wszyscy faraonowie byli uważani za żywe wcielenie Horusa.
Był przede wszystkim bogiem nieba, kojarzonym ze słońcem i księżycem.
Jego często używanymi symbolami były oko Horusa i sokół.
https://www.ancient-art.co.uk/new-items/...ed-scarab/
http://www.ancient-art.co.uk/amulets-in-ancient-egypt/