23-02-2013, 19:22
Tilia Henryana
Jest gatunkiem roślinnym należącym do rodziny Malvaceae.
Nazwa zwyczajowa: Lime Tree Henry'ego
Pochodzi z Chin Środkowych
Jest to średniej wielkości drzewo, które w kraju swojego pochodzenia może dorastać nawet do 15 m wysokości, u nas z reguły nie przekracza 10 m.
W naszym klimacie często wytwarza równolegle kilka przewodników i przybiera formę krzewiastą o nieregularnym, rozłożystym kształcie.
Rzadziej rośnie w postaci drzewa o lekko zaokrąglonej, ale też trochę nieregularnej koronie.
Na tle innych gatunków wyróżniają ją przede wszystkim duże, do 12 cm długości, sercowate liście z wyraźnym ząbkowaniem na brzegu, które w młodości mają kolor brązowy, później zielenieją, a na jesieni zaś przebarwiają się na żółto.
Jest to również najpóźniej kwitnący u nas gatunek Lipy, bowiem kwiaty pojawiają się u niej dopiero we wrześniu i październiku.
Kwiaty są drobne, żółte, zebrane w bardzo obfite kwiatostany liczące niekiedy po kilkadziesiąt sztuk kwiatów.
Wydzielają one przyjemny, aromatyczny zapach, są miododajne, jednak ze względu na dość późne kwitnienie nie mają większego znaczenia jako pokarm dla pszczół.
Lipa ta może być sadzona w formie szpalerów, a także jako soliter w bardziej wyeksponowanych miejscach, stanowi również wspaniały dodatek na obrzeża zadrzewień parkowych.
Niestety jest rośliną o niezbyt dużej mrozoodporności, dlatego zaleca się sadzenie jej w cieplejszych rejonach naszego kraju, a dodatkowo zabezpieczanie na zimę.
Najlepiej sadzić ją w miejscach ciepłych, dobrze osłoniętych i słonecznych.
Preferuje gleby żyzne, bogate w próchnicę, wilgotne i lekko kwaśne.
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło
Jest gatunkiem roślinnym należącym do rodziny Malvaceae.
Nazwa zwyczajowa: Lime Tree Henry'ego
Pochodzi z Chin Środkowych
Jest to średniej wielkości drzewo, które w kraju swojego pochodzenia może dorastać nawet do 15 m wysokości, u nas z reguły nie przekracza 10 m.
W naszym klimacie często wytwarza równolegle kilka przewodników i przybiera formę krzewiastą o nieregularnym, rozłożystym kształcie.
Rzadziej rośnie w postaci drzewa o lekko zaokrąglonej, ale też trochę nieregularnej koronie.
Na tle innych gatunków wyróżniają ją przede wszystkim duże, do 12 cm długości, sercowate liście z wyraźnym ząbkowaniem na brzegu, które w młodości mają kolor brązowy, później zielenieją, a na jesieni zaś przebarwiają się na żółto.
Jest to również najpóźniej kwitnący u nas gatunek Lipy, bowiem kwiaty pojawiają się u niej dopiero we wrześniu i październiku.
Kwiaty są drobne, żółte, zebrane w bardzo obfite kwiatostany liczące niekiedy po kilkadziesiąt sztuk kwiatów.
Wydzielają one przyjemny, aromatyczny zapach, są miododajne, jednak ze względu na dość późne kwitnienie nie mają większego znaczenia jako pokarm dla pszczół.
Lipa ta może być sadzona w formie szpalerów, a także jako soliter w bardziej wyeksponowanych miejscach, stanowi również wspaniały dodatek na obrzeża zadrzewień parkowych.
Niestety jest rośliną o niezbyt dużej mrozoodporności, dlatego zaleca się sadzenie jej w cieplejszych rejonach naszego kraju, a dodatkowo zabezpieczanie na zimę.
Najlepiej sadzić ją w miejscach ciepłych, dobrze osłoniętych i słonecznych.
Preferuje gleby żyzne, bogate w próchnicę, wilgotne i lekko kwaśne.
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło