[Krystyna]

   
Aloes (Aloë L.) – rodzaj jednoliściennych sukulentów liściowych.
Liczy 330–400 gatunków (różnice zależą od ujęcia systematycznego taksonów).
Należą do niego formy drzewiaste, krzewiaste, byliny, niekiedy liany.
Zasięg występowania roślin z tego rodzaju obejmuje Półwysep Arabski, Afrykę i Madagaskar.
Gatunkiem typowym jest Aloe perfoliata (Syn. Aloe mitriformis).

Pokrój
Mają rozgałęzione lub nierozgałęzione pędy zakończone rozetą mięsistych liści zawierających żółtawy lub brązowawy sok mleczny.
Liście
Mięsiste, najczęściej z woskowatym nalotem, brzegiem kolczaste, umieszczone w przyziemnych rozetkach
Kwiaty
Długi, czerwony, żółty lub pomarańczowy okwiat, bogaty w nektar, zebrany w grono.
Zapylany przez ptaki. Niekiedy kwiaty są dwubarwne.
Powtarzające się kwitnienie odróżnia aloesy od podobnych do nich agaw, które kwitną raz w życiu i zamierają.
Owoc
Torebka.

Zastosowanie
Roślina uprawna
Aloes rozmnaża się wegetatywnie i przez nasiona
Roślina lecznicza
Gorzki sok aloesu zwyczajnego jest wykorzystywany we współczesnej medycynie.
Sok stosowany bezpośrednio na rany skóry bardzo przyspiesza proces gojenia.
U małych dzieci niewskazane jest stosowanie okładów z aloesu w formie czystej, tzn. z części miąższu lub rośliny, gdyż może dojść do poparzenia lub nawet owrzodzenia skóry w miejscu przyłożenia rośliny.
U dzieci ze względu na chłonność skóry może dojść także do zaburzenia działania przewodu pokarmowego objawiającego się nudnościami a nawet wymiotami i biegunką
Sok pozyskuje się także z aloesu uzbrojonego, Aloe perryi i innych gatunków pokrewnych.
Świeże liście A. arborescens i innych gatunków uprawnych służą do otrzymywania wodnych wyciągów.
Aloes ma silne działanie przeczyszczające, nieznaczne właściwości bakteriobójcze, wzmaga czynności żółciotwórcze.
Niewielkie ilości aktywnych związków przenikają do mleka karmiących matek, działając przeczyszczająco na dzieci
9 maja 2002 Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków wydała zakaz stosowania m.in. aloesu jako składnika przeczyszczającego w lekach bez recepty

Obecność w kulturze
Pochodzące z liści aloesów substancje Żydzi używali do balsamowania ciał.
Wyraźnie jest o tym np. w Ewangelii Jana (19,39-40): „Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy i przyniósł ok. stu funtów mieszaniny mirry i aloesu.
Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania zmarłych”.
Używano w tym celu aloesu zwyczajnego i aloesu sokotrzańskiego
W czasach starożytnych żywicę aloesu ścierano na proszek i sporządzano z niej pachnidło, używane do skrapiania pościeli i odzieży oraz całunów pogrzebowych. Dodawana była także do stosów, na których palono ciała. Juliusz Słowacki w wierszu Testament mój pisze: „Niech przyjaciele moi w nocy się zgromadzą – i biedne serce moje spalą w aloesie”
Rasarnawa, dzieło hinduistycznej alchemii tantrycznej ( rasajany ) datowane na około XI w. n.e. zapewnia, że rytuał wielbienia Śiwy z użyciem drzewa sandałowego, aloesu, kamfory i szafranu prowadzi do osiągnięcia śiwaloki – nieba boga Śiwy
https://pl.wikipedia.org/wiki/Aloes

[Ashes]

Aloes Drzewiasty (Aloe arborescens Mill)
Jest to zawsze zielona roślina o charakterze drzewiastego sukulenta, należąca do rodziny Liliowatych (Liliaceae), występująca na ubogich w wodę, piaszczystych i kamienistych terenach wschodniej i południowej Afryki oraz na Półwyspie Arabskim. Uprawiana jest w wielu krajach o klimacie gorącym, natomiast w krajach strefy umiarkowanej, m.in. w Polsce, hoduje się ją jako roślinę pokojową i szklarniową.
Aloes drzewiasty osiąga w stanie naturalnym wysokość do 5 m, ale hodowany w Polsce nie przekracza 1m wysokości. Wytwarza silne, rozgałęzione, cylindryczne korzenie, z których wyrasta prosta łodyga rozgałęziająca się w części górnej, a w dolnej pokryta bliznami po zamarłych liściach. U podstawy łodygi wyrasta nieraz po kilka odrostów, służących do negatywnego rozmnażania rośliny. Liście łodygowe, obejmujące pochwiasto łodygę, mają kształt mieczowaty, górną stronę nieznacznie wklęsłą, dolną nieco wypukłą i małe ostre kolce na brzegach. Liście są mięsiste, zielone, pokryte woskowym nalotem. W warunkach uprawy domowej aloes tylko wyjątkowo wykształca pęd kwiatowy zakończony groniastym kwiatostanem z licznymi drobnymi kwiatami na krótkich szypułkach z zielonymi przylistkami i pomarańczowymi płatkami. Nasion w Polsce nie wydaje.

Podstawowe związki czynne. Świeże liście aloesu drzewiastego oraz wyciśnięty z nich płynny sok zawierają wielocukry i połączenia z białkami o konsystencji śluzowej, wśród nich aloektynę, podstawowy związek leczniczy, hydroksyantrazwiązki, kwasy organiczne, witaminy rozpuszczalne w wodzie oraz znaczne ilości soli mineralnych (np. cynk, magnez, miedź).

Zastosowanie. Świeże liście aloesu lub sok służą do sporządzania wielu preparatów w postaci maści, płynu, iniekcji, syropu, wyciągu na winie, mazidła, przysypki i innych.
Stosuje się je: podskórnie, doustnie lub zewnętrznie w licznych schorzeniach, m.in. w nieżycie żołądka i jelit, wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, wrzodzie żołądka i dwunastnicy, kurczach mięśni, nerwobólach, bólach stawów na tle reumatycznym, dychawicy oskrzelowej;
W postaci iniekcji i przemywań – w chorobach oczu, m.in. zapaleniu rogówki i spojówek, zmętnieniu rogówki, zmianach zwyrodnieniowych;
Zewnętrznie – przeciw oparzeniom, owrzodzeniom, pęknięciom skóry, ukąszeniom przez zwierzęta i owady, wysypkom, odleżynom, świądowi i innym.
Alona stanowi środek przeczyszczający w wielu preparatach.

Działanie niepożądane. Preparaty z aloesem podawane w zalecanych dawkach nie wywołują zazwyczaj objawów szkodliwych. Natomiast, alona, jako środek przeczyszczający, może powodować przekrwienie okrężnicy oraz narządów miednicy małej. Przetwory z alony nie wolno stosować w okresie ciąży i karmienia.

Źródło: „Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie” Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski; Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1989.
http://www.roslinne.pl/www/index.php?opt...Itemid=281

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Aloes Wielkolistny (Aloe Polyphylla Schönland ex Pillans), znany też jako aloes spiralny – gatunek aloesu z podrodziny złotogłowowatych.
Jego epitet gatunkowy polyphylla pochodzi od łacińskich słów poly – „wiele” i phyllus – „liściowy”
 Jest lesotyjskim endemitem
Aloes wielkolistny występuje w zachodniej części Lesotho w Górach Smoczych na stromych, bazaltowych zboczach, na wysokościach od 2000 do 2500 m n.p.m.
Roślina bezłodygowa lub z bardzo krótką łodygą, rosnąca pojedynczo lub tworzącą zwarte grupy
http://pza.sanbi.org/aloe-polyphylla

[Krystyna]

                  
   
   
   
Aloes zwyczajny, aloes barbadoski (Aloe vera (L.) Burm. f.) – gatunek byliny pochodzący z terenów Afryki i Azji Mniejszej.
Wysokość do 80 cm, tworzy liczne odrosty.
Liście
Szarozielone, za młodu biało nakrapiane.
Kwiaty
O żółtej koronie, zebrane w wydłużone grona.

Zastosowanie
Roślina lecznicza
Surowiec zielarski
Alona barbadoska (Aloe barbadensis) – zagęszczony i wysuszony sok z liści o wyglądzie ciemnobrunatnej, lekko błyszczącej lub matowej masy.
Surowiec powinien zawierać nie mniej niż 28,0% pochodnych hydroksyantracenu w przeliczeniu na barbaloinę.
Działanie i zastosowanie
Alona wykazuje działanie przeciwbólowe (naturalny kwas salicylowy, mleczan magnezu), przeciwzapalne (kampesterol, bradykinaza) oraz przeciwbakteryjne (fenole, kwas cynamonowy, lupeol, związki siarkowe).
Stosowana w leczeniu bakteryjnych infekcji przewodu pokarmowego. Ma korzystny wpływ w terapii wrzodów trawiennych, ponieważ zmniejsza stężenie kwasu solnego, którego nadmiar powoduje powstawanie wrzodów.
Przyspiesza proces gojenia (rany skóry, owrzodzenia, oparzenia, odmrożenia, jest pomocna w gojeniu zarówno ran zewnętrznych jak i wewnętrznych), pobudza wzrost i naprawę skóry. Jest stosowana do leczenia trądziku.
Działa jako silny środek przeczyszczający.
Przeciwdziała powstawaniu kamieni nerkowych lub zmniejsza ich rozmiary.
Bywa również stosowana miejscowo u osób z bolesnymi hemoroidami.
Roślina kosmetyczna
Ze względu na swoje działanie nawilżająco-regenerujące skórę, miąższ aloesu wykorzystywany jest jako podstawowy środek przy produkcji wielu rodzajów kremów nawilżających.
Roślina ozdobna
W krajach o zimniejszym klimacie jest uprawiany jako roślina doniczkowa.
Inne zastosowania
Balsamowanie zwłok
W czasach biblijnych, Żydzi używali olejku aloesowego do balsamowania zwłok
https://pl.wikipedia.org/wiki/Aloes_zwyczajny"

[Krystyna]

       
Aloes uzbrojony (Aloe ferox Mill.) – gatunek drzewa pochodzący z południowej Afryki.
Rodzina: Asphodelaceae
Common names: bitter aloe, red aloe (English); Nazwy zwyczajne: gorzki aloes, czerwony aloes (angielski); bitteraalwyn, bergaalwyn (Afrikaans); bitteraalwyn, bergaalwyn (afrykanerski); iNhlaba (Zulu); iNhlaba (Zulu); iKhala (Xhosa) iKhala (Xhosa)
W Polsce uprawiany w doniczkach głównie dla potrzeb leczniczych oraz jako roślina ozdobna.
Kwiaty
Czerwonopomarańczowe, o rurkowatym kształcie, zebrane w podłużne grona złożone, o długości do 3,5 cm.
Kwiatostany osiągają wysokość do 80 cm.

Zastosowanie
Kolczaste żywopłoty stosowane jako ochrona przed drapieżnikami.
Po usunięciu kolców liście stanowią dobrą paszę dla zwierząt.
Roślina lecznicza – miąższ aloesu zawiera wiele leczniczych składników.
Sok posiada bardzo gorzki smak i charakterystyczny zapach.
Przemysłowo produkuje się tzw. alonę, ma ona nieregularny kształt brunatnych bryłek pokrytych zielonym pyłem.
Produkuje się ją ze stężonego soku, otrzymywanego przez nacięcie liści.
W zależności w jaki sposób przeprowadza się zagęszczanie soku i jego suszenie otrzymuje się różne rodzaje alony.
Matowe bryłki to tzw. "alona wątrobowa" (aloe hepatica), a przez szybkie odparowanie soku otrzymuje się żółty produkt tzw. "alona lśniąca" (Alona lucida).
Alona to bardzo silny środek przeczyszczający, który w większych dawkach powoduje przekrwienia jelita grubego i narządów miednicy mniejszej.
Może wywoływać poronienia u kobiet ciężarnych. Sok z liści i miazga liściowa są czasami skuteczne w leczeniu oparzeń.
Ponadto alona stymuluje produkcję żółci.
Świeże liście aloesu zawierają wiele substancji śluzowych oraz biogenne stymulatory.
Roślina ozdobna
źródło
źródło

[Joana]

ALOES     Aloe arborescens Mill.
Ta wieloletnia roślina mieszkaniowa jest wiecznie zielonym sukulentem z rodziny liliowatych.Ten rodzaj obejmuje 180 gatunków występujących na wszystkich kontynentach.W Europie znany od 1700 r. W mieszkaniach kwitnie bardzo rzadko.Nie znosi przymrozków. Surowcem leczniczym jest sok ze świeżych liści.Liście trzyletnie służą do otrzymywania wodnych wyciągów zawierających tzw. stymulatory biogenne. Przed wykorzystaniem aloesu do celów leczniczych należy go nie podlewać w lecie  przez dwa tygodnie, a w zimie co najmniej przez miesiąc.

WSKAZANIA LECZNICZE
Na użytek wewnętrzny Niedomogi miesiączkowania, zapalenia kory mózgu, oskrzelowa dychawica, podostry i przewlekły nieżyt jelita grubego, stany zapalne i zwyrodnienia rogówki i siatkówki, uporczywe bóle głowy, nerwobóle, wyczerpanie nerwowe, zanik nerwu wzrokowego,zmętnienie rogówki, stany zapalne przewodu pokarmowego, choroba wrzodowa, zanikowy nieżyt błony śluzowej żołądka, owrzodzenie odbytnicy i okrężnicy, zaparcia.
Na użytek zewnętrzny
Blizny, odmrożenia, uszkodzenia naskórka, owrzodzenia podudzia, nieżyt nosa, zapalenie zatok bocznych nosa (wkraplanie i przemywanie), owrzodzenie, pęknięcia skóry, wysypki alergiczne i ropne, źle gojące się rany oraz oparzenia termiczne i promieniami rentgenowskimi, ukłucia owadów, zapalenie śluzówki jamy ustnej, afty, paradentoza, zapalenie sromu (okłady) i pochwy (tamponowanie).
Wodne wyciągi lub miazga ze świeżych liści aloesu wykazują właściwości biostymulujące : wzmacniają mechanizmy obronne organizmu i uaktywniają enzymyustrojowe, zwłaszcza te, które zawierają mikroelementy. Poprawia się sprawność biologiczna chorych tkanek i przemiana materii w całym ustroju oraz polepsza się
jego równowaga (homeostaza). Biologiczne stymulatory są szybko wchłanianie z krwią i docierają do różnych narządów. Nie uaktywniają się w kwaśnym środowisku żołądka. Nie są niszczone przez enzymy tkankowe i dlatego wyciągi z liści aloesu można podawać pozajelitowo-doustnie lub zewnętrznie na skórę i błony śluzowe.Wyciągi lub miazgę ze świeżych liści aloesu stosuje się w stanach zapalnych przewodu pokarmowego, w chorobie wrzodowej, w zanikowym nieżycie błony śluzowej żołądka, przy owrzodzeniu okrężnicy i odbytnicy. W postaci zastrzyków biostyminy podaje się rekonwalescentom po zabiegach
chirurgicznych i po długotrwałych chorobach, osobom w podeszłym wieku z ubytkiem sił i przy zwiększonej podatności na choroby infekcyjne oraz przy wyczerpaniu nerwowym.
Lecznicze właściwości wysuszonego soku z aloesu, zwanego aloną są znane od tysiącleci. Syrop z aloesu z żelazem (Askofer) jest środkiem krwiotwórczym.
Przeciwwskazania: Krwotok macicy,menstruacja, dolegliwości maciczne, różne krwotoki, powiększona prostata, zapalenie pęcherza moczowego, dyzenteria, zapalenie okrężnicy, zapalenie trzewi, niepełny skurcz serca, wiek dziecięcy, ostre lub podostre zapalenie wyrostka robaczkowego i kłębuszków nerkowych, (zaawansowana ciąża od 7 miesiąca), okres miesiączkowania, bezpośrednio po operacji przewodu pokarmowego, żylaki odbytu, ciężka niedomoga serca i naczyń krwionośnych, nadciśnienie, krwotoki.
Działania uboczne: Większe dawki preparatu aloesu mogą być niebezpieczne dla kobiet ciężarnych (groźba poronienia lub przedwczesnego porodu) oraz w przypadku przekrwienia okrężnicy i narządów miednicy mniejszej. Przy dużych dawkach występuje ogólne osłabienie, spowolnienie pulsu, obniżenie temperatury ciała (hipotermia), przy 8g proszku śmierć. Antagonistami aloesu są narkotyki i kwasy.
Niezgodność wywołują garbniki, żelazo, jod,mentol, tymol, fenol, toteż nie powinno się tych środków używać jednocześnie z aloesem.
SPOSÓB UŻYCIA
Proszek z suchych liści. Jednorazowo 0,1-0,2g w opłatku wieczorem z 1/2 szklanki płynu jako środek przeczyszczający (purgans), 20-30 mg jednorazowo 2-3 razy dziennie przed posiłkami jako stomachicum (na żołądek) pobudzające łaknienie.
Wyciąg z aloesu w dawce 1/2-1 łyżeczki na 1/2 szklanki wody wieczorem jako purgans; 5-10 kropli na żołądek. Preparaty: Alax (Herbapol), biostymina (Herbapol, ampułki a 2 ml).W dychawicy oskrzelowej po 1-1,5 ml dziennie w ciągu 10-15 dni,następnie ta sama dawka co drugi dzień. Ogółem 25-35 wstrzyknięć.
Sok ze świeżych liści aloesu. Doustnie po 1 łyżeczce 2-3 razy dziennie 30 minut przed jedzeniem jako środek żołądkowy i przeciwgorączkowy (antiphlogisticum).
Zewnętrznie w postaci przymoczek, okładów w różnych dermatozach, jako maść w oparzeniach termicznych i promieniami rentgena.
Napar z suchych liści. Łyżeczka na szklankę wrzątku dziennie jest dobrym środkiem żołądkowym, wątrobowym i trawiennym.
Sproszkowany liść działa podobnie jak piołun. Szczyptę na końcu noża w 100 cm 3 wrzątku zaparzyć, odstawić do naciągnięcia i przecedzić. Stosuje się do przemywania przy schorzeniach rogówki oka i ropnych stanach zapalnych spojówki 2-3 takie porcje dzienne należy również wypić.
Nalewka spirytusowa na świeżym liściu. Dobry środek gojący przeciw ropniom i ropiejącym ranom.Niekiedy wystarczy napar na sproszkowanym liściu w formie okładu.
Nalewkę spirytusową na równi z winem z aloesu i sproszkowanym aloesem należy przechowywać w opakowaniach ciemnych, szczelnych i z dala od światła, nawet elektrycznego.
Źródło Jadwiga Górnicka "Apteka natury"

[Krystyna]

   
   
Aloes opisany został przez Dioskuridesa (I w.) i Galena (II w.). W W XX wieku dobroczynne właściwości aloesu znalazły potwierdzenie w badaniach klinicznych.
Aloes stał się w minionych latach prawdziwym przebojem.
Nie bez powodu: sokowi tej rośliny można przypisać niezwykłe właściwości.
Na całym świecie miliony ludzi zachwycają się niezwykłą siłą tej pustynnej rośliny.
Pierwsze zapisy dotyczące soku aloesowego pochodzą sprzed ponad 6 tysięcy lat ze starożytnego Egiptu.
Aloes był bardzo ceniony przez Kleopatrę w pielęgnacji skóry.
Sok tej rośliny stał się już wtedy receptą na nieprzemijające piękno.
Mniej więcej z tego samego okresu pochodzą zapisy o aloesie z chińskiego cesarstwa.
W tym regionie sok z aloesu należał do najczęściej stosowanych lekarstw.
Około I wieku naszej ery użycie aloesu rozpowszechniło się również w Europie. Preparat uzyskiwany po wysuszeniu soku z liści aloesu znany był w lecznictwie starożytnej Grecji i Macedonii.
Rzymianie, wykorzystując doświadczenia Egipcjan, dołączali aloes - ku zdumieniu żołnierzy - do ich wojennego ekwipunku.
Później aloes i wyciągi z jego liści stosowano zarówno w średniowieczu, jak i w czasach nowożytnych.

Jak wysoko ceniono właściwości aloesu świadczy, fakt że gdy Kolumb odkrył tę roślinę w Nowym Świecie, określił ją mianem "lekarza w doniczce".

Przez wiele lat aloes otaczała zła sława, że działa on silnie przeczyszczająco, co sprawiło, że nikt nie zauważał jego dobroczynnego wpływu na zdrowie i urodę.
Punktem zwrotnym było odkrycie faktu, że substancje o niepożądanych działaniach ubocznych (przeczyszczające aloina i emodyna) znajdują się jedynie w skórce liścia.
Co ciekawe, to właśnie dzięki ich zawartości aloesu w stanie naturalnym nie zjadają żadne zwierzęta, nie siadają na nim owady i nie niszczy go większość roślinnych szkodników.
W ten sposób aloes sam broni swojego bezcennego wnętrza przed intruzami.
Dzięki temu odkryciu zaczęto szerzej poznawać nieznane dotąd dobroczynne właściwości tej rośliny, dostępne po starannym usunięciu zewnętrznej skórki liścia.
Do celów doraźnego użytku domowego obrywa się liście wraz z obejmującymi łodygę pochwami, lecz nie ścina się nożem, i otrzymuje świeży liść aloesu – Folium Aloe recens.
Surowiec powinien pochodzić z roślin co najmniej trzyletnich i przed dalszym użyciem być przechowywany w lodówce 10-15 dni.”
więcej tutaj...

[Krystyna]

   
   
   
Aloes drzewiasty (Aloe arborescens Mill.) – gatunek roślin z rodziny szparagowatych z plemienia Aloideae, które dawniej wyodrębniano w randze rodziny aloesowatych.
Rośnie na terenach piaszczystych i kamienistych - głównie w Afryce południowej i wschodniej oraz na Półwyspie Arabskim.

Pokrój ma krzewiasty – rozgałęzione, drewniejące pędy osiągają 2–3 m wysokości i zakończone są rozetami szarozielonych liści.
 Rośliny uprawiane w klimacie umiarkowanym (m.in. w Polsce) osiągają do 1 m wysokości.
 Szarozielone liście na brzegu uzbrojone są w jasne ząbki.
Kwitnie w miesiącach chłodnych (na półkuli południowej od maja do lipca) tworząc okazałe kwiatostany z kwiatami w kolorze ciemnopomarańczowym, rzadko żółte, czerwone lub dwubarwne
źródło

Jest powszechnie znany jako "ośmiornica".  
 Z żółtymi, czerwonymi lub pomarańczowymi kwiatami, jego liście rosną w kształcie rozety, wydłużone i mięsiste jak u Aloe Vera.
W przeciwieństwie do reszty Aloes rośnie w formie krzewu, osiągając do 4 metrów wysokości.
 W odniesieniu do właściwości, dzieli się z Aloe Vera korzyściami w leczeniu oparzeń i ich skutecznością w leczeniu .
Jest szeroko stosowany w ogrodnictwie, ponieważ rośnie bardzo szybko.
Jest również znany ze swoich właściwości przeciwnowotworowych
źródło

[Krystyna]

Aloes
Aloes jest powszechną rośliną doniczkową w chłodniejszych regionach lub bujną soczystością w suchym pustynnym klimacie.
Najczęściej stosuje się go świeżo po wyjęciu z rośliny do miejscowych dolegliwości, więc warto mieć trochę uprawy w domu.
Badania pokazują, że Aloes skutecznie leczy drobne problemy skórne, takie jak łuszczyca, łupież, drobne skaleczenia i drobne oparzenia, w tym oparzenia słoneczne.
Aloes może również potencjalnie pomóc w zapobieganiu uszkodzeniom skóry spowodowanym promieniowaniem UV i innymi formami promieniowania, takimi jak leczenie raka.

Wewnętrznie sok z Aloesu był używany do leczenia zaparć i tak naprawdę jest silnym środkiem przeczyszczającym. Niektóre badania pokazują, że może potencjalnie powodować problemy podejmowane wewnętrznie, więc nie jest już zalecany do użytku wewnętrznego. 

Korzyści z Aloesu
Koi skórę po drobnych oparzeniach, otarciach lub oparzeniach słonecznych
Leczy problemy skórne, w tym łuszczycę i łupież
Leczenie ludowe na zaparcia (już nie zalecane)
https://practicalselfreliance.com/medicinal-plants/