[Krystyna]

Schinus (Schinus L.)
Rodzaj roślin z rodziny nanerczowatych. 
Obejmuje 33 gatunki. 
Zasięg rodzaju obejmuje część Ameryki Południowej na południe od Ekwadoru i Brazylii z wyłączeniem Amazonii

Dwa gatunki 
Schinus Molle
Schinus Terebinthifolia 
Uprawiane są w strefie międzyzwrotnikowej i ciepłym klimacie strefy umiarkowanej. 
Drugi z tych gatunków w wielu miejscach dziczeje i jest inwazyjny (zwłaszcza w Australii, Południowej Afryce, na Maskarenach, w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych i na Hawajach). 
W naturze rośliny te rosną w różnych lasach, na terenach skalistych i w dolinach rzek. 
Zawierają sok mleczny powodujący dermatozy

Schinus Molle zwany „Drzewem Pieprzowym” ma gorzkie, czerwone owoce wielkości Pieprzu używane w Peru do doprawiania octu, poza tym jako zamiennik pieprzu (tzw. Pieprz Peruwiański). 
Żywica zwana „mastiksem amerykańskim” służy jako środek przeczyszczający i do kontrolowania płodności. 
Z nasion Inkowie przygotowywali napój odurzający. 
Sok mleczny wykorzystywany był leczniczo, a sok z gałęzi do konserwowania lin. 
Z liści pozyskiwano żółty barwnik. 

Owoce Schinus Terebinthifolia także wykorzystywane są jako Pieprz Czerwony. 
Oba gatunki uprawiane są także jako ozdobne. 
Schinus Polygama i Schinus Latifolia wykorzystywane są do wyrobu napoju chicha
źródło
https://www-arbolesornamentales-es.trans...r_sch=http
https://en.wikipedia.org/wiki/Schinus

[Krystyna]

   
Schinus Latifolius
Miejsce pochodzenia :  Chile i Argentyna.
Zimozielony krzew lub niewielkie drzewo, 2-4 m wysokości z gęstą koroną i pniem rozgałęzionym
Drewno jest twarde i ma pewne zastosowania, jego owoce były używane w przeszłości do likieru i kora ma pewne zastosowania medyczne
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Schinus Lentiscifolius
Rodzina : Anacardiaceae
Nazwa zwyczajowa : Ashy molle.
Miejsce pochodzenia : Pochodzi z Brazylii, Paragwaju, Urugwaju i Argentyny.
Etymologia : Schinus , grecka nazwa mastyksu, kolejne małe drzewo z tej samej rodziny.
Specyficzny epitet Lentiscifolius pochodzi od łacińskiego lentiscus, -i = mastyk ( Pistacia lentiscus ) i folium, -ii = liść z liśćmi mastyksu, ze względu na podobieństwo ( Pistacia lentiscus ).
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Schinus Polygamus
źródło

[Krystyna]

   
Schinus Molle
Schinus Peruwiański
Pieprz Peruwiański 
Rodzina:  Nanerczowate (Anacardiaceae)  
Inne nazwy: , Peruwiańskie Drzewo Pieprzowe  
Występowanie:  Pochodzi z północy Ameryki Południowej, Meksyku i Peru
Obecnie drzewo to występuje właściwie we wszystkich krajach tropikalnych i subtropikalnych Ameryki, Azji i Afryki.
Ta wiecznie zielona roślina uprawiana jest w wielu krajach jako krzew ozdobny.
Wiecznie zielone drzewo 10-12 m wysokości  
Gałęzie tej wiecznie zielonej rośliny zwisają podobnie jak u wierzby płaczącej.
W Afryce, Australii czy na Florydzie jest gatunkiem inwazyjnym, który rozmnaża się tak intensywnie,
że wypiera rodzime rośliny.

Poza czysto estetycznymi atrybutami należy zaznaczyć, iż pieprz peruwiański jest rośliną o jadalnych owocach, które od wieków wykorzystywane są jako przyprawa.
W odróżnieniu od tradycyjnych odmian pieprzu charakteryzują się słodkawym i łagodnym, odrobinę pikantnym smakiem.

Nazwa tej niezwykłej przyprawy wywodzi się od uderzającego podobieństwa w wyglądzie owoców między Pieprzem Peruwiańskim, a zwykłym Pieprzem (rodzaj Piper), jednakże ten nie jest w żaden sposób spokrewniony z pozostałymi gatunkami.

Należy dodać, że oprócz wyżej wymienionych atrybutów Pieprz Peruwiański posiada jeszcze szereg właściwości leczniczych: działa przeciwreumatycznie, goi rany, przeczyszcza, hamuje krwawienia, stosuje się ją także w schorzeniach układu oddechowego oraz przy żółtaczce

Wyraz Molle, w łacińskiej nazwie Schinus Molle, pochodzi od wyrazu „molli”, który w języku keczua oznacza drzewo.
Był to język urzędowy imperium inkaskiego, a obecnie posługuje się nim ponad 10 milionów ludzi w Ameryce Południowej.
Inkowie przygotowywali napój ze słodkiej, zewnętrznej części owocu.
Z wykopalisk archeologicznych wiadomo, że ponad tysiąc lat temu, w Andach Środkowych, owoce Pieprzu Peruwiańskiego były powszechnie wykorzystywane również do produkcji alkoholowego napoju „chicha”.
Dziś można skosztować napoju „chicha de molle” w peruwiańskim mieście Huanta

Religia: 
W Meksyku, podczas obrzędów uzdrawiających, chorą osobę dotykano gałązkami Pieprzu Peruwiańskiego.
Miały one pochłonąć chorobę, którą następnie niszczono, paląc gałązki.
W pewnych obrzędach religijnych wkładano do czapek uczestników ceremonii małe gałązki Pieprzu Peruwiańskiego, aby pomóc nawiązać rytualną więź z przodkami i duszami zmarłych.

Medycyna tradycyjna:
Praktycznie wszystkie części Pieprzu Peruwiańskiego były wykorzystywane w medycynie ludowej, podobnie jak Pieprzu Brazylijskiego czy Schinus Aroeira.
W Ameryce Centralnej i Południowej rośliny te używano między innymi jako środek przeciwbakteryjny, moczopędny, pobudzający trawienie.
Również dziś w wielu krajach stosowane są na rozmaite choroby jak zapalenie oskrzeli
, zapalenie dziąseł, choroby weneryczne, infekcje oczu, dolegliwości miesiączkowe czy gruźlice.
Właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwzapalne, przeciwwirusowe i przeciwnowotworowe zostały potwierdzone w trakcie wielu współczesnych testów laboratoryjnych.

Pieprz Peruwiański w kuchni....
Owoce mają podobną wielkość do owoców Pieprzu Czarnego (Piper Nigrum).
Są jednak bardziej aromatyczne i mniej ostre.
Od lat stosowano je do przyprawiania potraw, czasem jako substytut Pieprzu Czarnego.
Niekiedy tez fałszowano Pieprz Czarny owocami Pieprzu Peruwiańskiego.
W naszych sklepach można spotkać Pieprz Peruwiański w mieszankach Pieprzu kolorowego lub sprzedawany samodzielnie, jako Pieprz Różowy lub Pieprz Czerwony.
Warto zaznaczyć, że Pieprz Peruwiański nie jest spokrewniony z Pieprzem Czarnym.

Inne zastosowania:
Twarde, ciężkie drewno jest używane do wyrobu mebli rustykalnych, na podłogi czy do budowy domów.
źródło
źródło
https://en.wikipedia.org/wiki/Schinus_molle

[Krystyna]

   
Schinus Terebinthifolius-Pieprz Brazylijski
Pochodzi on z południowo-wschodniej Brazylii, północnej Argentyny i Paragwaju.
Gałęzie Pieprzu Brazylijskiego nie zwisają jak gałęzie Pieprzu Peruwiańskiego, a liście są szersze i ciemnozielone.
Jego jaskrawoczerwone owoce długo pozostają na drzewie i są chętnie wykorzystywane w tropikach, do dekoracji bożonarodzeniowych.
Stąd też roślina ta jest czasem nazywana Christmasberry lub Cerezo de Navidad.

Pieprz Różowy  (Schinus Terebinthifolius)
Inne nazwy
Brazylijski Pieprz, Peruwiański Pieprz, owoce Schinus, Pieprzowiec Brazylijski, Florydzkie Drzewo święte
Historia
Brazylijskie Drzewo Pieprzowe lub drzewo schinus pochodzi z Brazylii.
Do Europy pierwsze rośliny trafiły w XVI w.
W połowie XIX w. drzewo schinus trafiło na Florydę jako roślina ozdobna.
Dzisiaj większa część Pieprzu Różowego pochodzi z wyspy Reunion.

Botanika
Pieprz Różowy pochodzi z drzewa pieprzowego , które nie jest botanicznie spokrewnione z pieprzem i należy do roślin z rodziny sumach.
Wiecznie zielone drzewo osiągające wysokość do 9 m o żółto-białych, drobnych kwiatach,
z których powstają zielone owoce – w pełni dojrzałe zmieniają kolor na różowy.
Jako przyprawy używa się suszonych owoców.
Nie należy mylić Pieprzu Różowego z dojrzałym Pieprzem Czerwonym, który jest bardzo trudno dostępny.
Pieprz Różowy charakteryzuje się słodkim, aromatycznym, przypominającym terpentynę i owoce jałowca smakiem.
Nie jest ostry i rozwija pełny aromat, kiedy rozetrzemy ziarenka.

Pieprz różowy w kuchni
jako składnik mieszanki pieprz kolorowy
do dekoracji
do ryb, owoców morza, szparagów i jasnych sosów
do deserów i czekolady
Pieprz różowy nie zastępuje pieprzu i powinien być stosowany w niewielkich ilościach.
http://www.unirio.br/ccbs/ibio/herbarioh...olia-raddi