Albizia Julibrissin-Albicja Jedwabista
Jest to gatunek roślin należący do rodziny Bobowatych, podrodziny mimozowych.
Występuje naturalnie w południowej i wschodniej Azji od Iranu na wschód do Chin i Korei
Nazwa rodzaju pochodzi od włoskiego szlachcica Filippo del Albizzi, który wprowadził go do Europy w połowie XVIII wieku, nazwa gatunkowa julibrissin pochodzi z języka perskiego co oznacza "kwiat jedwabiu" ( گل gul "kwiat" + ابریشم abrisham "jedwab").
Albicja Jedwabista – jest to małe liściaste drzewo dorastające do 5-12 m wysokości, z szeroką parasolowatą koroną.
Kora jest ciemno zielonkawa, starsze okazy mają korę szarą w pionowe paski.
Liście są podwójnie pierzaste, 20-45 cm długości i 12-25 cm szerokości, podzielone na 6-12 par odnóg, każda z nich ma 20-30 par małych listków, są one podłużne, 1-1,5 cm długości i 2-4 mm szerokości.
Kwitnie przez całe lato.
Kwiaty są zebrane w gęste główki, a te z kolei wyrastają w szczytowych gronach.
Kwiaty nie posiadają płatków, ale sterczące wiązki pręcików, długości 2-3 cm, różowych lub bladoróżowych, wyglądających jak jedwabiste nici.
Są one atrakcyjne dla pszczół, motyli i kolibrów.
Owocem jest płaski brązowy strąk około 10-20 cm długości i ok. 2-2,5 cm szerokości, zawierający kilka – kilkanaście nasion w środku.
Istnieją dwie odmiany
Albizia Julibrissin var. Julibrissin. Typowa odmiana, opisana powyżej.
Albizia Julibrissin var. Mollis. Różni się tym, że pędy są gęsto owłosione.
Istnieje także forma, Albizia Julibrissin f. Rosea
Jest to mniejsze drzewo, dorastające do 5-7 m wysokości, z kwiatami zawsze różowymi.
Występuje na północy swojego zasięgu w Korei Północnej i Chinach, bardziej toleruje zimno niż typowa forma, wytrzymuje mrozy co najmniej -25° C.
Uprawa i zastosowanie
Drzewo jedwabne jest powszechnie sadzone jako roślina ozdobna, uprawiana dla pięknych liści i kwiatów.
Szeroka korona u starszych drzew sprawia, że przydatna jest w upalne dni by zapewnić cień.
W stanie dzikim drzewo ma tendencję do wzrostu na suchych równinach, piaszczystych dolinach i wyżynach.
Jest inwazyjna w Japonii i Stanach Zjednoczonych, a rozpowszechniana od południowej części Nowego Jorku, New Jersey, Connecticut na zachód do Missouri i Illinois, a na południe do Florydy i Teksasu, jest również uprawiana w Kalifornii i Oregonie.
Uprawia się ją także w Europie, na przykład na Krymie.
W Stanach Zjednoczonych prowadzone są prace w celu wyhodowania roślin nie wytwarzających nasion i przez to pozbawionych skłonności inwazyjnych.
Albicja jest bardzo podatna na grzybicze choroby spowodowane przez gatunki z rodzaju Fusarium, choć choroba nie wydaje się oddziaływać zbyt poważnie na stan jej populacji.
Ze względu na swoje skłonności inwazyjne i wrażliwość na choroby rzadko zalecana jest jako roślina ozdobna w USA, choć jest nadal powszechnie sadzona w różnych częściach Europy.
Odporna na mróz forma A. Julibrissin f. Rosea może być uprawiana w gruncie również w ciepłych regionach Polski
Kora jest używana do leczenia siniaków i jako środek przeciw robakom.
Nasiona są wykorzystywane jako pokarm dla zwierząt hodowlanych i dzikich, jej słodko pachnące kwiaty są dobrym źródłem nektaru dla pszczół.
źrodło