[Krystyna]

   
Piwonia (Paeonia L.)
Jedyny rodzaj należący do rodziny piwoniowatych (Paeoniaceae). 
Łacińska nazwa rośliny, Paeonia, wywodzi się od greckiego słowa paionia, oznaczającego kwiat Apollina uzdrowiciela(Pajon to jeden z przydomków Apollina) lub sztukę uzdrawiania, leczenia.
     
Należą do niego ok. 33 gatunki.
Pochodzą głównie z obszarów Europy i Azji o umiarkowanym klimacie, jedynie 2 gatunki pochodzą z zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej.
Gatunkiem typowym jest Paeonia officinalis L
Większość gatunków to byliny, ale część z nich to niewysokie krzewy (do 2,5 m wysokości)
U wszystkich gatunków liście są sezonowe, a korzenie marchwiaste, drewniejące
Posiadają białe, różowe, purpurowe, rzadziej żółte kwiaty, które są często pachnące.          
Mieszańce mają też kwiaty dwubarwne i pełne.

Wiele gatunków z rodzaju piwonia to rośliny ozdobne.
Uprawiane są w krajach, w których występują mroźne zimy, jedynie bowiem po przejściu takiego okresy spoczynku zawiązują obficie pąki kwiatowe.
Najlepiej rosną na stanowisku słonecznym i na żyznej glebie.
Wymagają częstego nawożenia.
Wskazane jest ściółkowanie, które zapewnia większą wilgoć w glebie.
Rozmnaża się je głównie przez podział późną jesienią, a piwonie drzewiaste przez odrosty.  
W szkółkach zwykle rozmnaża się piwonie drzewiaste przez szczepienie na podkładkach,    
jednakże tak otrzymane rośliny są zwykle krótkowieczne.
Species[edit]

• Herbaceous species (about 30 species)
  • Paeonia algeriensis
    
  • Paeonia anomala
    
  • Paeonia arietina
    
  • Paeonia broteri
    
  • Paeonia brownii (Brown's peony)
    
  • Paeonia californica (California peony or wild peony)
    
  • Paeonia cambessedesii (Majorcan peony)
    
  • Paeonia clusii
    • subsp. clusii
      
    • subsp. rhodia
      
  • Paeonia coriacea
    
  • Paeonia corsica
    
  • Paeonia daurica
    • subsp. coriifolia
      
    • subsp. daurica
      
    • subsp. macrophylla
      
    • subsp. mlokosewitschii
      
    • subsp. tomentosa
      
    • subsp. velebitensis
      
    • subsp. wittmanniana
      
  • Paeonia emodi
    
  • Paeonia intermedia
    
  • Paeonia kesrouanensis (Keserwan peony)
    
  • Paeonia lactiflora (Chinese or common garden peony)
    
  • Paeonia mairei
    
  • Paeonia mascula (Balkan, wild or male peony)
    
  • Paeonia obovata
    • subsp. willmottiae
      
  • Paeonia officinalis (European or common peony, type species)
    
  • Paeonia parnassica (Greek peony)
    
  • Paeonia peregrina
    
  • Paeonia sterniana
    
  • Paeonia tenuifolia (Steppe peony)
    
  • Paeonia veitchii (Veitch's peony)
    
• Woody species (about 8 species)
  • Paeonia decomposita
    
  • Paeonia delavayi (Delavay's tree peony)
    
  • Paeonia jishanensis (Jishan peony)
    
  • Paeonia ludlowii (Ludlow's tree peony)
    
  • Paeonia ostii (Osti's peony)
    
  • Paeonia qiui (Qiu's peony)
    
  • Paeonia rockii (Rock's peony or tree peony; synonym Paeonia suffruticosa subsp. rockii (Chinese tree peony, known as "moutan (moutan peony)" in China))
    

źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Pachnące wyspy piwonii, zawdzięczamy Chińczykom.
Chińczycy uprawiali je już 1500 lat temu.
Były tak cenne, że przekazywano je w spadku lub posagu, miały wartość złota.
W Europie największą popularność zyskały w XVIII wieku.

Łacińska nazwa Paeonia wywodzi się z greckiego paionia (Pajon to przydomek Apolla) i oznacza kwiat Apollina, boga słońca.
Według mitilogii greckiej Apollo używał peonii do leczenia ran bogów i herosów walczących w wojnie trojańskiej

Przez wiele stuleci uprawiano ją jako roślinę leczniczą.
Z korzenia robiono amulety, które miały chronić przed wszelkimi bólami.
Do dziś w medycynie ludowej wyciągu z korzenia peoni używa się jako leku obniżającego ciśnienie.
Nasiona działają przeczyszczająco.

Ich kwiaty, które wyglądają jak puszyste kule, rozwijają się w najpiękniejszych miesiącach roku: maju i czerwcu.
Świetnie czują się w pełnym słońcu, ale nie lubią tłoku.
Najlepiej prezentują się w otoczeniu białych złocieni, lilii, niebieskich ostróżek, bodziszków, a także niewysokich krzewów ozdobnych, np. żylistka, jaśminowca.
Ciekawie komponują się także z różami rabatowymi i krzaczastymi.
Na sąsiadów piwonii nadają się również orliki, płomyki wiechowate, dzwonki i łubiny.

Kochają słońce.
Najlepiej czują się w miejscu słonecznym i zacisznym, w glebie żyznej i gliniastej, ale niezbyt mokrej i zbitej.
Nie lubią przenosin.
Trzeba jej starannie wybrać miejsce, bo nie lubią przesadzania i powinny możliwie jak najdłużej rosnąć w jednym miejscu.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Piwonia – piękność sprzed milionów lat.
Opublikowano 13 lutego 2016, autor: BT Ogrody

Jeśli różę nazywamy królową kwiatów, to piwonia z pewnością zasługuje na miano cesarzowej. 

Piwonie to jedne z pierwszych uprawianych przez człowieka roślin ozdobnych.

 Początkowo były cenionymi roślinami leczniczymi (najwcześniejsze zapiski z Chin, opisujące piwonie, pochodzą z 1 tysiąclecia p.n.e., jako rośliny lecznicze znane były też w starożytnej i średniowiecznej Europie).

Piękno ich kwiatów sprawiło, że zaczęto uprawiać piwonie jako rośliny ozdobne ( zarówno zielne jak i krzewiaste formy) – w Chinach od VI w. n.e., w Japonii od VIII w n.e. 
 W Chinach początkowo uprawiano je w ogrodach cesarskich (dynastia Tang). Już w X i XI wieku n.e. wyłoniło się w Chinach centrum uprawy i hodowli piwonii, którym była ówczesna stolica państwa – Loyang (Luo Yang). 
Od XVII wieku drugim centrum uprawy piwonii w Chinach stało się miasto Chao Zhou, dzisiaj zwane He Ze.  
W obu obchodzone są do dziś każdego roku w kwietniu dni piwonii. 
Piwonie były uznawane za symbol bogactwa i honoru, uważano je za kwiat cesarski, a za czasów dynastii Quing stały się kwiatem narodowym Chin.
 Podobnie ceniono je w Japonii, gdzie były symbolem szczęścia.

Historia uprawy ozdobnych piwonii w Europie jest znacznie krótsza. 
Rośliny te zaczęto uprawiać pod koniec XVIII w. Wielka kolekcja zielnych form – odmian pochodzących od piwonii chińskiej dotarła z Chin do Francji, jako podarunek cesarza Chin dla żony Napoleona, cesarzowej Józefiny i była uprawiana w cesarskich ogrodach w Malmaison. 
Krzewiaste piwonie były przywożone z Chin przez głównie angielskich zbieraczy roślin, trafiając w większości do królewskiego ogrodu Kew. 
Od tego czasu piwonie cieszą się u miłośników roślin niezmiennie wielkim powodzeniem.

Rodzaj piwonia został opisany przez Karola Linneusza w 1753 roku i według współczesnych systematyków należy do rodziny piwoniowatych Paeoniaceae. 
Naukowa nazwa Paeonia wywodzi się z greckiego Paian, Paion (Paiêôn lub Paiôn) i posiada kilka znaczeń: leczenie, uzdrawianie, imię uzdrowiciela bogów Olimpu, jeden z przydomków Apollina, nazwa pieśni dziękczynnych na cześć Apollina (peany), przydomek Asklepiosa – opiekuna sztuki lekarskiej. 
W zależności od ujęcia systematycznego rodzaj Paeoniaobejmuje około 33-40 gatunków. Niektóre z nich stały się cenionymi roślinami uprawnymi, jak P. mlokosewitschii ,  P. tenuifolia, P. peregrina , P. delavayi  i P. suffruticosa.
więcej tutaj...

[Krystyna]

   
Rosną w ogrodzie piwonie białe
W lekkości płatków wręcz doskonałe
Ciut czarodziejską woń roztaczają
Wprawiają w zachwyt... radość Nam dają

Wiotkie księżniczki w śnieżnych sukienkach
Wirują w tańcu... każda z nich piękna
Choć z czasem zwiędną, jedno jest pewne
Powrócą wiosną... czarowne... zwiewne

Piwonia według mowy kwiatów, to znak mściwość, wstydu i nieśmiałości.
Być może przyczyna tak niepochlebnej opinii jest fakt, iż w starożytności używano wywarów z kwiatu i korzenia piwonii przeciwko skurczom, spazmom, nadmiernej emocjonalności, częstoskurczowi serca, kokluszowi, epilepsji.
W Chinach zaś przez stulecia symbolizowała honor, bogactwo, jak również życie wieczne, które czeka wyjątkowo cnotliwych.
Obecnie piwonia należy do roślin trujących, lecz jej urodę i zapach niezmiennie doceniają floryści oraz producenci pachnideł.
http://www.youtube.com/watch?v=-3H0eAQn1...ather=True
http://www.youtube.com/watch?v=InhYioKhP...ather=True
http://www.youtube.com/watch?v=AJEWBAv7TOU
http://www.youtube.com/watch?v=mD_nDFTyATg

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
   
Paeonia lactiflora  - Piwonia chińska
Piwonia chińska jest byliną o długich, nierozgałęzionych pędach. 
Wysokość w zależności od odmiany - od 60 do 100cm. 
Liście ciemnozielone, pierzastosieczne, obsadzone na silnych ogonkach. 
Dochodzą do 20-40cm długości.
 Kwiaty w odcieniach różu, białego, czerwonego, rzadko żółtego. 
Wydzielają przyjemny zapach, przypominający do zapachu róż.
 Pełnia kwitnienia przypada po kilku (3-4) latach po posadzeniu.
 Kwitnie od maja do czerwca, niektóre odmiany kwitną także w lipcu. 

Ze względu na rodzaj kwiatów podzielono je na 5 grup:

• kwiaty pojedyncze - składają się z jednego okółka o płatkach szerokich i widocznych pręcików w środku
  
• kwiaty półpełne - składają się z 2-3 okółków o płatkach szerokich i widocznych pręcików w środku
  
• kwiaty pełne - w całości składają się z szerokich płatków
  
• kwiaty japońskie - składają się z 1 lub kilku okółków oraz licznych węższych i krótszych wewnętrznych płatków (często innej barwy)
  
• kwiaty anemonowe - o kwiatach złożonych w całości z szerokich, kuliście ułożonych płatków zewnętrznych
  

Piwonie nie lubią przesadzania, dlatego warto się zastanowić nad miejscem docelowym. 
Stanowisko powinno być słoneczne, osłonięte od wiatru, a gleba żyzna, średnio zwięzła.
 Warto nawozić je kompostem torfowo-obornikowym lub obornikiem (nie przysypując jej bezpośrednio). 
Trzeba jednak uważać na nadmiar azotu, które powoduje słabsze kwitnienie (choć większy rozrost masy zielonej) oraz nawożenie wapniem - zmienia odczyn gleby na zasadowy.
Należy pamiętać również o tym, że piwonie rozrastają się na boki, dlatego rozstawa powinna wynosić mniej więcej 100 x 100cm.
 Warto ściółkować piwonie, by ograniczyć parowanie wody z ziemi.
Piwonie są mrozoodporne, jednak nie zaszkodzi przykryć ich na zimę gałązkami świerkowymi.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Chińskie piwonie
Ważnym symbolem w kulturze chińskiej stała się peonia (mudan,牡丹) uważana za królową kwiatów (huawang,花王). 
Jest jednym z kwiatów czterech pór roku (sijihua); kwitnie późna wiosną, uosabiając ją (chonghua – kwiat wiosny), natomiast lato wyobraża lotos, jesień – chryzantema, a zimę – śliwa. 
Również jest nazywana kwiatem dobrobytu i czci (fuguihua, 富貴花), symbolizując sławę, szczęście, pomyślność, bogactwo i wytworność, a także miłość, czułość i kobiece piękno.
 W kalendarzu kwiatowym reprezentuje czwarty miesiąc roku.

 

Nazwa mudan (牡丹) prawie nie występuje przed V w. n.e.; wcześniej peonię nazywan oshaoyao (芍药) – podobnie jak do dziś zioła z peonii. 

W Księdzie Pieśni (Shijing – kompilacji chińskiej poezji pochodzącej z okresu XI – VII w. p.n.e.) flirtujący chłopcy i dziewczęta obdarowują się shaoyao.

 

Mudan podczas panowania mandżurskiej dynastii Qing, w 1903 roku, otrzymała tytuł narodowego kwiatu, jednak został on zastąpiony w 1929 roku (Republika Chińska) przez kwiat śliwy. Chińska Republika Ludowa dotychczas nie wybrała jeszcze symbolu kwiatu narodowego; brano pod uwagę - oprócz peonii - śliwę, chryzantemę, orchideę i lotos.

 

Mimo utraty statusu politycznego nadal peonia ma ogromne znaczenie kulturowe, przede wszystkim wynikające z tradycji. 

Czerwone peonie są najbardziej pożądane i cenione, jednak białe symbolizują młodość, dowcip i piękne dziewczyny.

 

Niekwestionowaną królową peonii jest Yao Huang, która jest nazywana cesarzem nad cesarzami.

 Najsilniej pachnąca jest odmiana Da wei Zi, Yu Ban Bai to najbardziej doceniany biały kwiat od czasów starożytnych.

 Oglądając różnorodność barw i kształtu, można dostać zawrotu głowy, trudno byłoby wybrać najpiękniejszą peonię.

 Według znawców uprawiane są peonie w ośmiu kolorach: żółtym, czerwonym, białym, niebieskim, czarnym, zielonym, różowym i fioletowym.

Pamiętam jak w ogródku mojego Taty czerwone kwiaty nazywane były piwoniami, a różowe i białe peoniami – jak jest prawidłowo, pewnie wiedzą hodowcy.

 

Dotychczas z roślin typy Paeonia uzyskano 262 związki o właściwościach leczniczych.

 Stosuje się je jako przeciwutleniacze, przeciwnowotworowe, immunologiczne oraz mające działanie na centralny układ nerwowy. 

Używanie Paeonia suffruticosa w medycynie chińskiej ma długą tradycję. 

Istnieje ponad tysiąc odmian chińskiej peonii, które były stosowane przez ponad 2000 lat.

 Oprócz kwiatów w medycynie jest używany przede wszystkim korzeń odmian Mu Dan Pi, który obniża temperaturę, ochładza i delikatnie pobudza krew oraz czyści wątrobę. 

Tkanka nawierzchniowa korzenia stosowana w tradycyjnie medycynie chińskiej zwana jest mudanpi (牡丹皮). 

Również szerokie zastosowania od bardzo dawna ma korzeń i kłącze czerwonej peonii - Chi Shao Yao oraz białej peonii - Bai Shao Yao.

 Choć w rzeczywistości są to niemal te same gatunki, jednak stosowane do chińskich leków są traktowane jako dwa odrębne. 

Czerwona peonia znana również jako Raxid Paeoniae Rubra odnosi się do suszonego korzenia Paeonia Lactiflora Pall lub Paeonia Weitchii Lynch. 

Zioła zarówno z czerwonej jak i białej peonii są produkowane w wielu częściach Chin.

źródło

źródło

 

[Krystyna]

       
   
   
   
   
Paeonia anomala
źródło

[Krystyna]

       
       
   
   
   
Paeonia broteri 
Jest endemicznym  gatunkiem Hiszpanii i Portugalii 
Ma różowo-różowe kwiaty  o szerokości około 12 cm i błyszczące zielone liście. 
Osiąga wysokość do 40 centymetrów (16 cali).
źródło

[Krystyna]

       
   
   
   
   
   
Paeonia brownii
Siedlisko: rośnie na otwartych łąkach, brzegach lasów 
Zasięg: Można je znaleźć w Waszyngtonie, Oregon i Idaho

[Krystyna]

       
   
   
   
   
Paeonia californica 
To wieloletnia roślina zielna o wysokości 35-70 cm 
Latem wycofuje się pod ziemię i powraca po przybyciu zimowych deszczów. 
Ma klapkowane liście, eliptyczne (w kształcie miseczki) opadające kwiaty z ciemnymi płatkami w kolorze kasztanowymi wieloma żółtymi pylnikami
 Kwitnie głównie od stycznia do marca (lub czasami już w grudniu lub dopiero w maju), a później rozwija od dwóch do pięciu owoców na kwiat.
 Jego pospolita nazwa to kalifornijska piwonia 
Ta piwonia jest  południowo-zachodniej Kalifornii (USA), gdzie nie jest rzadkością, a najbardziej wysunięta na północ Kalifornia Baja (Meksyk). 
Czasami jest uważany za podgatunek innych gatunków Paeonia, pochodzących z Ameryki Północnej, Paeonia brownii
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
Piwonia drzewiasta (Paeonia suffruticosa Andrews), ; chiń. 牡丹 – mǔdān) 
Roślina z rodziny piwoniowatych występująca w górskich i zalesionych rejonach zachodniego Henanu oraz Bhutanu. 
Jest to jeden z trzech gatunków piwonii, które mają drewniejące pędy. 
Według niektórych źródeł piwonia drzewiasta (razem z podgatunkami) jest jako jedyna krzewem, gdyż pozostałe gatunki krzewiaste (piwonia Delavaya z podsekcji Delavayanae Stern i Paeonia decomposita Handel – Mazzetti z podsekcji Vaginatae Stern) są w zasadzie półkrzewami. 

Rośliny te prawie od zawsze związane były z Chinami – tam uprawia się te wspaniałe krzewy już przeszło 2000 lat i tam powstały pierwsze ich odmiany.
Piwonie drzewiaste uprawiano także – na mniejszą skalę – w Japonii i Korei. 
Do Europy pierwsze sadzonki tych krzewów zostały przywiezione w XVI wieku. 
W Polsce te rośliny nadal są mało rozpowszechnione. 
Spotkać je można raczej w specjalistycznych kolekcjach i ogrodach botanicznych.

Roślina krzewiasta wysokości od 1 – 4 m i takiej samej szerokości. 
Dzika forma piwonii drzewiastej i jej podgatunki oraz odmiany mają malowniczą koronę w kształcie pagody. 
Pędy zaś mogą być wzniesione, rozłożyste lub przegięte. 
Kultywary także mają elegancki pokrój – najczęściej wzniesiony lub rozłożysty. 
Są roślinami, które rosną wolniej – osiągają więc mniejsze rozmiary (zwykle od 0,5 – 3 m).  
Piwonie drzewiaste (botaniczne oraz silniej rosnące kultywary) wyglądają wprost monumentalnie
– zawdzięczają to swoim okazałym liściom. 
Okazy wyhodowane z nasienia często wytwarzają pień.

Ze względu na kwiaty kultywarów i mieszańców piwonie drzewiaste dzielimy na:
• chińskie, powstałe w Chinach; mają bardzo okazałe, pełne kwiaty średnicy nawet do 30 cm! 
U wielu odmian pręciki zostały zredukowane do płatków, bardzo często różniących się kształtem, kolorem i wielkością od płatków okwiatu – dlatego więc kultywary chińskie wytwarzają najmniej pyłku kwiatowego, 
• chińsko – europejskie, o cechach kultywarów chińskich – powstały jednak przez krzyżowanie odmian chińskich z europejskimi, 
• japońskie zwane botanicznymi, powstałe w Japonii i Korei, o kwiatach podwójnych lub pełnych, jedno- lub różnobarwnych. 
Niektóre przypominają dziką formę piwonii drzewiastej – mają także normalnie wykształcone pręciki i słupki.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

       
   
Piwonia Delavaya (Paeonia delavayi Franch.)
Paeonia delavayi , powszechnie znana jako piwonia drzewiasta, to liściasty, wielopienny, drzewny krzew, który zazwyczaj rośnie do 3-5 stóp i jest tak szeroki. Pochodzi z otwartych obszarów leśnych i muraw w zachodnich Chinach od Sichuan i Yunnan do południowo-wschodniego Tybetu,

Flora Chin obecnie opisuje kolor płatków roślin gatunków jako "żółty, żółty z czerwoną lub fioletowo-czerwoną plamą u podstawy, czerwony, ciemnoczerwony lub ciemny purpurowoczerwony, czasami biały, zielono-żółty, żółty z czerwonym marginesem, lub pomarańczowe. 
Rośliny tego gatunku są szeroko zmienne pod względem dużej liczby cech, w tym struktury liścia, wielkości liści i kwiatów oraz koloru kwiatu.
 Taksonomowie nie zgadzają się co do tego, które rośliny należy włączyć do gatunku, a do których należą rośliny, które powinny być wymienione jako określone odmiany lub podgatunki i które powinny być po prostu włączone jako synonimy.

Var. lutea (z łaciny oznaczająca żółty) zawiera kwiaty z jasnożółtymi płatkami i żółtymi pylnikami. 
Zostało to po raz pierwszy opisane w 1886 roku i nadano mu nazwę Paeonia lutea . W 1904 r. 
Niektórzy eksperci stwierdzili, że P. lutea powinna zostać ujęta jako odmiana pod P. delavayi .

Nazwa rodzaju pochodzi od greckiego imienia Paeon, lekarza bogów i rzekomego odkrywcy leczniczych właściwości roślin tego rodzaju. 
Specyficzne epitety wyróżniają ojca Jeana Marie Delavaya (1834-1895), francuskiego misjonarza katolickiego, który zbierał rośliny w Chinach.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
Paeonia mlokosewitschii
Piwonia z grupy zielnych. 
Endemit wschodniokaukaski. 
Kwiaty u formy dzikiej żółte lub bladożółte.

[Krystyna]

   
   
Paeonia mascula
źródło

[Krystyna]

       
   
   
   
   
   
   
   
Piwonia lekarska (Paeonia officinalis L.) (peonia selvatica)
Gatunek rośliny należący do rodziny piwoniowatych. 
Paeonia officinalis L., powszechnie znana jako dzika peonia, jest również nazywana "różą bez cierni", ze względu na swoją królewskość porównywalną do tej znanej królowej kwiatów, róży.
Pochodzi z południowej i środkowej Europy
Kwiaty, duże, różowe lub czerwone.
Zastosowanie
Roślina lecznicza: Surowiec zielarski: korzeń (Radix), nasienie (Semen), kwiat (Flos Paeoniae) zawierają glikozyd peonid
Roślina ozdobna dość często uprawiana w przydomowych ogrodach.
Ciekawostki
W starożytności uważana była za roślinę boską, która mogła oddalić złe duchy i uchronić przed nocnymi koszmarami.
Nasion używano jako przyprawy.
Nalewka ze sproszkowanego korzenia była zalecana przy dolegliwościach wątroby. 
Uważano, że daje ulgę przy skurczach i konwulsjach, podawano ją również kobietom w połogu.
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło