[Krystyna]

   
Pieprz (Piper L.)
Rodzaj roślin z rodziny pieprzowatych (Piperaceae).
Synonimy:
Anderssoniopiper Trel., Artanthe Miq., Chavica Miq., Discipiper Trel. & Stehlé, Lepianthes Raf., Lindeniopiper Trel., Macropiper Miq., Ottonia Spreng., Pleiostachyopiper Trel., Pleistachyopiper Trel., Pothomorphe Miq., Trianaeopiper Trel.

Należą do niego liczne gatunki (według niektórych klasyfikacji ponad 700) występujące na obszarach o klimacie równikowym i zwrotnikowym.
Największe znaczenie użytkowe ma Pieprz czarny, z nasion którego wytwarzana jest popularna przyprawa.
On też jest gatunkiem typowym
Są to głównie rośliny zielne (wiele jest pnączy), a także krzewy i drzewa.
Mają drobne kwiaty zebrane w kwiatostany, owocami są pestkowce lub jagody.
Większość gatunków zawiera olejki eteryczne oraz alkaloid piperynę o ostrym, piekącym smaku.
Liście całobrzegie, ciemnozielone o kształcie od lancetowatego do sercowatego.

Zastosowanie
•Jest jedną z częściej używanych przypraw.
W średniowieczu był przyprawą królów i magnatów.
Płacono za niego czystym złotem.
Po opłynięciu Afryki przez Portugalczyków i otwarciu drogi morskiej do Indii w końcu XV wieku, jego cena gwałtownie spadła.
Obecnie pieprz na szeroką skalę uprawiany jest głównie na Archipelagu Malajskim.
•Liście pieprzu Betelowego i Metystynowego są używane do żucia.
•Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne (np. Pieprz Ozdobny).
źródło
źródło
lista gatunków
https://www.biolib.cz/en/taxon/id61602/

[Krystyna]

   
   
   
Piper Aduncum
Piper Aduncum – gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych (Piperaceae). 
Jest to krzew lub małe drzewo o wielkości od 2-7 metrów
Nasiona przenoszone są przez ptaki oraz nietoperze. 
Wykorzystywany jest jako roślina przyprawowa i lecznicza, przy czym bywa także chwastem w uprawach

Występowanie
Gatunek występuje w Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej. 
Rośnie w Andach, głównie na terenie Altiplano, oraz na Galapagos i Jamajce. 
Występuje także na terenie Antigui w lasach deszczowych oraz w lasach tropikalnych. 
Rośnie na wysokości do 1500 m n.p.m.
Jako gatunek introdukowany rośnie w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej[9].

Zastosowanie
Jako pożywienie
Owoce rośliny używane są jako przyprawa – mają ostry, pieprzowy smak. 
Przy czym owoce czarne posiadają smak słodki. 
Liście po ugotowaniu także nadają się do spożywania

Lecznicze
Liście Piper Aduncum
Gatunek ma długą historię tradycyjnego stosowania w Ameryce Południowej, gdzie ceniono go szczególnie za właściwości antyseptyczne i stosowano w leczeniu ran. 
Zastosowania te szybko przyjęli przybywający Europejczycy, a roślina zachowała swoją rolę we współczesnym ziołolecznictwie. 
Współczesne badania potwierdziły obecność szeregu aktywnych medycznie związków w roślinie, w tym flawonoidów, sekiterpenów, monoterpenów, związków heterocyklicznych, fenylopropanoidów, alkaloidów i benzenoidów. 
Grupa substancji chemicznych zwanych chromenami została znaleziona w liściach i jej olejku eterycznym, które wykazały toksyczne działanie na komórki nowotworowe i bakterie. 
Inne chemikalia, w tym grupa bezenoidów, również wykazały działanie przeciwbakteryjne i cytotoksyczne. 
Roślina wykazała szerokie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego, co może pomóc wyjaśnić jej długą historię stosowania w różnych infekcjach i chorobach zakaźnych. 
W różnych badaniach liście i olejki eteryczne ekstrahowane z liści lub owoców wykazały działanie przeciwbakteryjne na różne bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne. 
Zgłaszano także działania przeciwko grzybom i drożdżom. 
Ponadto naukowcy z Francji podali, że ma działanie przeciwwirusowe przeciwko wirusowi polio (chorobie Heinego-Medina). 
W dwóch badaniach wykazano, że roślina jest skutecznym lekarstwem na leiszmaniozę pasożytniczą, rozprzestrzeniającą się chorobę tropikalną, która jest przenoszona przez ukąszenie zarażonych muszek piaskowych. Doniesiono, że zarówno roślina, jak i wyekstrahowany związek chalkonu w roślinie albo zabijają pasożyta albo leczą chorobę. 
W leczeniu innych infekcji pasożytniczych wykazano, że gatunek jest użyteczny w leczeniu schistosomatozy, gdzie ma działanie mięczakobójcze na ślimaka słodkowodnego, który przenosi pasożyta, a także na samego pasożyta. 
Działa również owadobójczo na komary, które przenoszą i rozprzestrzeniają żółtą gorączkę.

Liście są przeciwdrobnoustrojowe, ściągające, wiatropędne, moczopędne, ponadto działają jako łagodny aromatyczny tonik, środek pobudzający, żołądkowy i wewnętrzny ściągający. 
Liście przyjmowane jako napar są szeroko stosowane jako lekarstwo na wszystkie rodzaje zaburzeń trawiennych, w tym bóle brzucha, wymioty, niestrawność, biegunka, wrzody żołądka, gaz jelitowy, a nawet rak żołądka; są uważane za doskonały tonik moczowo-płciowy i są stosowane w leczeniu kamieni nerkowych, infekcji dróg moczowych, zapalenia pęcherza moczowego, zapalenia cewki moczowej, leucorrhoea, zapalenia pochwy i różnych chorób wenerycznych, takich jak rzeżączka i rzęsistkowica; są również stosowane w różnych stanach górnych dróg oddechowych, takich jak zapalenie oskrzeli, krwotoki płucne, zapalenie opłucnej, zapalenie płuc, przeziębienia i grypa oraz zapalenie migdałków. 
Liście są skutecznym antyseptycznym gojeniem ran, stosowanym w celu zatrzymania krwawienia, zapobiegania infekcjom i przyspieszenia gojenia.

Łodygi Piper Aduncum
Liście są zmiażdżone lub sproszkowane są posypane bezpośrednio na dotknięty obszar. 
Mogą być także stosowane w formie naparu, który jest przygotowywany stosowany jako płyn do płukania. 
Czasami liście są podgrzewane, tłuczone, a następnie stosowane jako okłady

Olejek eteryczny może być stosowany jako środek owadobójczy i mięczakobójczy. 
Zawiera także safrol, który z powodzeniem stosuje się w produkcji silnych insektycydów, substancji zapachowych, mydeł i detergentów

Białawe drewno jest średnio twarde, kruche; może być stosowane do podstawowej budowy, słupków i ogrodzeń
źródło
źródło
źródło
https://rain-tree.com/Plant-Images/matico-pic.htm

[Krystyna]

   
   
   
Piper Auritum
Piper Auritum to aromatyczne zioło kulinarne z rodziny papryczek Piperaceae, która rośnie w tropikalnej Ameryce Środkowej.
Nazwy zwyczajowe to Hoja Santa ( hiszp . „Święty Liść”), [2] Yerba Santa, Hierba Santa, Meksykański Pieprzyk,  acuyo , tlanepa, Anisillo, Roślina Piwa Korzennego, papryka Vera Cruz i papryka święta

Jest to wieloletnia roślina zielna o aksamitnych liściach w kształcie serca. 
Liście mogą osiągać do 30 centymetrów (12 cali) lub więcej. 
Złożony smak nie jest tak łatwy do opisania; porównywano go do Eukaliptusa, Lukrecji, Sasafrasu, Anyżu, Gałki Muszkatołowej, Mięty, Estragon i pieprz czarny
Smak jest silniejszy w młodych łodygach i żyłkach.

Pochodzi z obu Ameryk, od północnej Ameryki Południowej po Meksyk, a także jest uprawiany w południowo-wschodniej Florydzie i Kalifornii.

Użycie
Jest często używany w kuchni meksykańskiej jako tamales, ryba lub mięso zawinięte w pachnące liście do gotowania, a także jako niezbędny składnik mole verde, zielonego sosu pochodzącego z regionu Oaxaca w Meksyku. 
Jest również używany do aromatyzowania jajek i zup, takich jak pozole 
W środkowym Meksyku jest używany do aromatyzowania napojów czekoladowych
W południowo-wschodnim Meksyku z hoja santa robi się zielony trunek zwany verdín 
Jest również używany do herbaty. W niektórych regionach Meksyku kozi ser jest zawijany w liście hoja santa i nasycony jego smakiem.

Chociaż zwykle używa się go w postaci świeżej, używa się go również suszonego, chociaż proces suszenia usuwa większość smaku i sprawia, że liść jest zbyt kruchy, aby można go było użyć jako opakowania. 

Chemia / Składniki
Olejek z liści Piper Auritum zawiera stosunkowo wysokie stężenie safrolu , około 70%. Kilka z pozostałych 40 składników występujących w niewielkich ilościach to α-tujen , α-pinen , kamfen , β-pinen , mircen i limonen

Wykazano, że Safrol, substancja występująca również w sasafrasie , ma działanie rakotwórcze u zwierząt. 
W 1960 roku amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków zabroniła kory sasafrasu wraz z olejem sasafrasowym i safrolem jako środkami smakowo-zapachowymi ze względu na ich właściwości rakotwórcze, a Rada Europy nałożyła ten sam zakaz w 1974 r. z klasyfikacją tego związku przez EPA. jako prawdopodobny czynnik rakotwórczy dla ludzi z grupy B2. 
Chociaż nie ma odpowiednich badań wyjaśniających związek między ekspozycją na safrol a nowotworami u ludzi, addukty safrolu-DNA, wskaźnik rakotwórczości indukowanej przez safrol, zostały znalezione w tkankach pacjentów z rakiem przełyku.
[ non sequitur lub słabo powiązane / nieistotne ]
źródło
źródło
https://www.youtube.com/watch?time_conti...qhL2cLTzi4
źródło
źródło
źródło

Występowanie:
Gatunek Ameryki Środkowej i Północno-Zachodniej Ameryki Południowej, występuje na obszarze od południowego Meksyku i Wielkich Antyli przez Kostarykę i Panamę po zachodnią Kolumbię i Ekwador.
Jest również wymieniony jako nierodzimy w południowoamerykańskiej Florydzie.
Ekologia:
Rośnie w tropikalnych lasach pierwotnych i wtórnych, obrzeży lasów i roślinności krzewiastej, wznosi się na wysokość około 1200 (-2000) m.
Kwitnie przez cały rok.
Zastosowania:
Używane w lokalnej tradycyjnej medycynie, liście są również używane w kuchni Ameryki Środkowej.
https://botany.cz/cs/piper-auritum/

[Krystyna]

   
   
Piper Betle
Pieprz Żuwny, Pieprz Betelowy, betel 
Gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych.
Pochodzi z Indii i Półwyspu Malajskiego.
Uprawiany na terenach południowych Azji Wschodniej.
Pnącze o krzewiastym pokroju.
Liście duże, jajowatego kształtu, skórzaste, z wierzchu ciemnozielone, błyszczące.
Użyłkowanie od strony dolnej w kolorze czerwonawym.
Kwiaty drobne, kwiatostan w kształcie kolby, gęsty i zwisły.

Zastosowanie
Roślina uprawiana dla liści o ostrym smaku i zapachu przypominającym herbatę.
Jest malajską używką do żucia rozpowszechnioną pod nazwą Betel.
Liście używane są, wraz z owocami Palmy areki, do żucia i działają lekko pobudzająco.
Podobnie działa Pieprz Metystynowy (Piper Pethisticum) z wysp Oceanu Spokojnego.

Wykorzystywany jest również w tradycyjnej medycynie indyjskiej - ajurwedzie.

Znaczenie w hinduizmie
Betel otaczany jest szczególnym kultem przez tradycję Barui w Bengalu.
Jego znaczenie religijne opisane jest w tekście Radźnirghantha.
Liście betelu wykorzystywane są w trakcie hinduistycznej ceremonii ślubnej.
Betel symbolicznie reprezentuje boginię Lakszmi.

Występowanie: 
Roślina o niejasnym pochodzeniu, być może pochodząca z Malezji; dziś uprawia się ją od Sri Lanki i Indii po Indonezję i Filipiny, a także w południowych Chinach, Afryce Wschodniej i Madagaskarze.
Ekologia: 
Rośnie w nizinnym środowisku lasów tropikalnych; wymaga średniorocznych temperatur 22-27 ° C i dużej wilgotności, zacienionych obszarów nie narażonych na przeciągi, neutralnych, przepuszczalnych gleb z wystarczającą ilością próchnicy. 
Bardzo często uprawiana jest na palmach z kokosem ( Cocos nucifera ) i areką ( Areca catechu ).
Zastosowania: 
Roślina zawiera mieszankę alkaloidów o gorącym smaku (innych niż pokrewny Piper Nigrum ); 
W tradycyjnej medycynie ludowej jest popularny ze względu na działanie antyseptyczne i antybiotyczne, pomaga w chorobach żołądka i górnych dróg oddechowych, także jako środek pobudzający. 
Jednak głównym powodem uprawy są liście, w które pakuje się nasiona palmy betelowej ( Areca catechu ) - razem z wapnem
Ta rolka jest przeżuwana jako środek pobudzający do narkotyku: jest czwartym najczęściej używanym narkotykiem na świecie, używanym przez dziesiątki milionów ludzi, zwłaszcza w Azji Południowo-Wschodniej i Afryce Wschodniej. 
Efekty psychotropowe wywołują głównie alkaloidy z palmy betelowej, pieprz działa bardziej modyfikując smak.
https://botany.cz/cs/piper-betle/

[Krystyna]

   
       
Piper Clypeatum
Piper Clypeatum to dość rzadka roślina. 
Ale jeśli chodzi o atrakcyjność, ta roślina jest tak piękna. 
Wygląda estetycznie, a jednocześnie może przyciągać wzrok jako dekoracja w pokoju, ponieważ dekoracja na zewnątrz pomieszczenia jest równie ciekawa, jeśli motyw lasu przenosimy w ogrodzie przed lub za domem. 
Aby bliżej go poznać, rozważ poniższe wyjaśnienie.

Funkcje, kształty i kolory
Jedną z rzeczy, które czynią tę roślinę tak interesującą, jest jej dość wyjątkowy kształt. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz, że kości liści są bardzo niezwykłe w porównaniu z innymi roślinami. Kształt kości liści tej rośliny jest kratkowany, ale kształt liścia jest zbliżony do kształtu serca.

Roślina Piper Clypeatum, rośnie jako winorośl,   jest powszechnie spotykana w lesie, co sprawia, że jest bardzo zbliżona do naturalnych niuansów natury.
Posiadanie jasnego koloru, a dokładniej jasnozielonego, czyni tę roślinę bardzo atrakcyjną dla oka, gdy ktoś ją zobaczy. Jeśli nie przyjrzysz się tej roślinie uważnie na łodydze liścia, prawdopodobnie zobaczysz ją jako mech, ponieważ roślina ta ma pomarszczony kształt liścia, który będzie wyglądał jak mech przyczepiony do łodygi.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Piper Cubeba 
Gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. 
Występuje w Malezji, uprawiany jest głównie na Jawie i Sumatrze.

Krzewiaste pnącze o liściach skórzastych, dolne – sercowatego kształtu, górne jajowatopodługowate.
Kwiaty zarówno męskie jak i żeńskie w oddzielnych kwiatostanach.
Owoce tzw. kubeby aromatyczne o bardzo ostrym smaku, usadowione na szypułkach nieco dłuższych niż w przypadku pieprzu czarnego.
Owoce silnie pomarszczone w kolorze brązowoczarnym zebrane w walcowatego kształtu grona.

Zastosowanie
Z owoców uzyskuje się tzw. kubebinę kamforową mającą zastosowanie w lecznictwie ludowym, bywa też używany jako dodatek aromatyzujący w produkcji żywności.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
       
Piper Hederaceum
Nazwa zwyczajowa Gigantyczna papryka
Rodzina Piperaceae
Gdzie znaleziono
Las deszczowy i pobliskie strumienie.
Wybrzeże i zakresy na północ od Bermagui.

Uwagi
Pnącze duże, wspinające się po pniach drzew po małych korzeniach przybyszowych, gałęzie o średnicy do 30 cm. Mięsiste owoce.
Łodygi bezwłose, złączone i powiększone w węzłach, z bliznami otaczającymi łodygi od rozszerzonych podstaw przysadek opadłych liści .
Starsze pędy zdrewniałe.
Liście naprzemiennie wznoszą się na pędach, 3–15 cm długości, 12–120 mm szerokości, nasady często z jednej strony dłuższe od drugiej i zaokrąglone lub spiczaste na odsłoniętych „listkach słonecznych” lub sercowate na „liście cienistych”; powierzchnie bezwłose, górna powierzchnia ciemnozielona i błyszcząca, dolna powierzchnia bledsza i matowa, końcówki spiczaste.
Kwiaty męskie i żeńskie na różnych roślinach lub na tej samej roślinie.
Kwiaty czasami biseksualne.
Kwiaty minuta, z 0 płatkami, każdy poprzedzony nawiasem
Owoce czerwone, długości 4-8 mm, owalne do kulistych, w gronach o długości około 50-60 mm.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Piper Lolot Piper Sarmentosum
Piper Sarmentosum to roślina z rodziny Piperaceae , używana w wielu kuchniach Azji Południowo-Wschodniej
Liście są często mylone z betelem, ale brakuje im intensywnego smaku liści Betelu i są znacznie mniejsze.

Piper Lolot ( Lolot ) jest obecnie znany jako ten sam gatunek.
Pod tą nazwą uprawia się ją ze względu na jej liście , które są używane w kuchni laotańskiej i wietnamskiej jako opakowanie smakowe do grillowania mięs, a mianowicie thịt bò nướng lá lốt w Wietnamie.
Ta roślina to wieloletnie zioło z płożącymi się kłączami i pasiastą łodygą, która dorasta do 40 cm wysokości.
Jej liście są cienkie, sercowate, o długości 8–10 cm i szerokości 8–11 cm, z 5 głównymi żyłkami od podstawy blaszki, gruczołami łojowymi na górnej powierzchni i drobnymi żyłkami owłosionymi na spodniej stronie.
Jego ogonki mają długość 2,5–3 cm.
W kątach wyrastają wyprostowane białe kolce o długości 1–2 cm.

Piper Sarmentosum występuje z tropikalnych obszarów Azji Południowo-Wschodniej, północno-wschodnich Indii i południowych Chin , a także z Wysp Andamańskich .
Żywe kolekcje tego taksonu z Wysp Andamańskich są objęte ochroną ex situ poza wyspami w Polowym Banku Genów Tropikalnego Ogrodu Botanicznego i Instytutu Badawczego Jawaharlala Nehru w Trivandrum w Indiach.
Jest to akcesja sprzed tsunami.

W kuchni
Liście Piper Sarmentosum są sprzedawane w pęczkach i zwykle są spożywane na surowo.
W kuchni Bangladeszu posiekane liście są rzucane z posiekaną cebulą, zielonym chili i odrobiną oleju musztardowego do spożycia jako sałatka ze zwykłym ryżem.
W kuchni tajskiej liście są używane do owijania miang Kham , tradycyjnej przekąski; są również jednym ze składników curry Kaeng khae z północnej Tajlandii
Nazwa curry pochodzi od tych liści, które są znane jako khae w północnej Tajlandii .
W kuchni laotańskiej spożywa się ją jako część sałatki .
W kuchni malajskiej jest szatkowany na ulam , rodzaj sałatki malajskiej.
W kuchni wietnamskiej jest grillowany w bò nướng lá lốt , typowym południowym wietnamskim daniu.
Mielona wołowina jest marynowana w przyprawach, sosie sojowym i różnymi drobno posiekanymi przyprawami, takimi jak czosnek, cebula i trawa cytrynowa, a następnie zawijana w liście lolotu Piper i grillowana, co nadaje wołowinie dymny smak.
Podaje się z makaronem ryżowym, świeżymi ziołami, pokrojonymi w plasterki owocami i ananasami oraz sfermentowanym sosem rybnym mắm nêm
Praktyka zawijania mięsa w liście winorośli wywodzi się z Bliskiego Wschodu, który Persowie przenieśli do Indii.
Został następnie wprowadzony przez Indian do Azji Południowo-Wschodniej . Jednak winorośl nie rośnie dobrze w klimacie tropikalnym, więc Wietnamczycy zaczęli używać liści Lolota.
Pochodzi z regionu Indochin i niedawno został wprowadzony do Stanów Zjednoczonych przez imigrantów z Laosu i Wietnamu. 
Jest również używany do celów leczniczych, aby złagodzić szeroki zakres objawów, od zapalenia po ukąszenia węży.

Medycyna tradycyjna
Liście Piper Sarmentosum są używane w tradycyjnych azjatyckich lekach.
Analiza chemiczna wykazała, że liście zawierają przeciwutleniacz naringeninę .
Wykazano, że amidy z owoców Piper Sarmentosum mają działanie przeciwgruźlicze i przeciwplazmotyczne .
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
Piper Longum 
Gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych.
Pochodzi z południowo-wschodniej Azji.
Longum Piper to pnącze o pochodzeniu południowoazjatyckim (półwysep Deccan), uprawiane ze względu na owoce, które zwykle są suszone i wykorzystywane jako przyprawa
Swym wyglądem przypomina pieprz czarny.
Posiada zwarty owocostan w kolorze szarobrązowym do czarnobrązowego.
Kłosowate owocostany osiągają długość do 5 cm i średnicę do 8 mm.

Zastosowanie
Używany jako przyprawa głównie w Indonezji.
Do celów handlowym zbiera się całe owocostany przed ich dojrzeniem, a następnie poddaje się je procesowi suszenia.
Wartość Pieprzu Długiego jest mniejsza od Pieprzu Czarnego ze względu na aromat, natomiast pod względem ostrości jest mocniejszy.

Pippali jest z pewnością jednym z najpopularniejszych ziół ajurwedyjskich. 
Jest to jedno z najlepszych ziół do poprawy trawienia, asymilacji i metabolizmu spożywanych pokarmów. 
Jest również wysoko ceniony za zdolność do zwiększania asymilacji i siły ziół w synergistycznej formule (jest to tak zwany efekt Jogawahi

Daleko do południowej Azji: w Tajlandii, Malezji, Indonezji rośnie bardzo podobna roślina - Piper retrofractum, którego owoce nazywane są jawajskim Długim Pieprzem. 
Ten sam smak, ten sam ciemny brąz, prawie czarny suszony kolczyk.
 Gotowe przyprawy są tak nieodróżnialne, że obie odmiany są sprzedawane pod tą samą nazwą: pieprz długi. 
Zaraz po zbiorach łatwo byłoby odróżnić obie papryki, ponieważ indonezyjski "bliźniak" w dojrzałości jest pomarańczowy, a nie ciemnoszary, jak indyjski.
 Ale suszenie prowadzi do tego samego mianownika - kolor pomarańczowy zyskuje ciemne tony, brąz i staje się prawie czarny, podobny do koloru Indian długich. 
W uczciwy sposób należy zauważyć, że istnieją inni przedstawiciele dużej (do 2000 gatunków) rodziny papryczek, mającej podobny kolczyk owocowy. 
Na przykład Piper Dilatatum, Piper Friedrichsthalii, Piper Guanacostense, Piper Pseudofuligineum i Piperioides Piper . 
Ale ich pikantne cechy pozostawiają wiele do życzenia, a te produkty nie trafiają do zbiorów. 
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło
https://www.youtube.com/watch?v=uJRNlXuozhY

Występowanie : Pierwotny obszar zajmował prawdopodobnie prawie całe Indie od podnóża Himalajów do południowego krańca Nepalu, Bhutanu i Sri Lanki, ale prawdopodobnie rozciągał się również na północną Birmę i południowe Chiny (Yunnan).
Zarejestrowano go wtórnie w Wietnamie i Malezji.
Miejscami jest uprawiana w kulturze.
Zastosowanie:
Podobnie jak Pieprz Czarny ( Piper Nigrum ), owoce tego gatunku służą jako przyprawa; w przeciwieństwie do bardziej znanego Czarnego Pieprzu mają ostrzejszy smak.
Co ciekawe, najwyraźniej przybył do starożytnej Grecji wcześniej niż jego bardziej znany krewny;
Niektórzy starożytni autorzy nawet ich nie rozróżniali, chociaż np. Teofrast rozpoznał ich trafnie.
W średniowieczu popularność długiej papryki w Europie znacznie spadła po tym, jak zastąpiono ją amerykańskimi papryczkami chili ( Capsicum frutescens ).).
Natomiast kuchnia indyjska jest nadal popularna i nadal jest używana w Azji Południowo-Wschodniej i Afryce Północnej. W medycynie ajurwedyjskiej jest popularnym lekarstwem na bóle głowy i zębów, w leczeniu chorób układu oddechowego i pokarmowego (np. anoreksja i pasożyty jelitowe), działa także antyseptycznie.
Składniki aktywne to mieszanina alkaloidów pirolidynowych i piperydynowych.
Ekologia:
Siedlisko to różnego rodzaju lasy półlistne i wiecznie zielone, wznoszące się na wysokość około 1500 m n.p.m.
https://botany.cz/cs/piper-longum/

[Krystyna]

   
   
   
   
       
       
Piper Macropiper Pennant

[Krystyna]

   
   
   
   
       
Piper Magnificum Trel.
Lacquered Peppertree
Peruvian pepper, Lacquered Pepper (Piper magnificum), leaves
Drzewiasty krzew o sztywnej, wyprostowanej formie.
Pędy kwadratowe, prążkowane i korkowe.
Liście duże, błyszczące, ciemnozielone powyżej i fioletowe poniżej, pomarszczone. Kwiaty jasnozielone, rurkowate, zwisające z pędów.
Owoce to nieznaczne, paprykowo zbite pestki, dojrzewające do czerni.
Spokrewniony z papryką (Piper) używaną w żywności.
Idealny jako roślina okazowa lub doniczkowa ze względu na duże, błyszczące i kolorowe liście.

Egzotyczny peruwiański krzew Piper Magnificum, należący do rodziny botanicznej Piperaceae, jest szeroko eksplorowany przez kilku znanych architektów krajobrazu, ale tutaj, w Brazylii, wciąż jest mało eksplorowany w projektach krajobrazowych.
Główną atrakcją ozdobną czarnego krzewu jest kolor owalnego i mięsistego ulistnienia, z górną częścią liścia w odcieniach ciemnego brązu z efektem metalicznym, podczas gdy dolna część rośliny jest czerwona.
Przy umiarkowanym wzroście Piper Magnificum prawie nie przekracza 70 centymetrów wysokości, a mimo to jest powszechnie uprawiana jako roślina wybitna, w doniczkach lub masywny w ogrodzie.
Piper Magnificum należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, najlepiej w czystym i wilgotnym środowisku, nie toleruje mrozu i musi być uprawiana na żyznej, organicznej, porowatej, wilgotnej glebie.

[Krystyna]

       
Piper Methysticum znany też jako Kava Kava
 Gatunek roślin z rodziny pieprzowatych.
Pochodzi z wysp Mikronezji i Vanuatu
Roślina o długiej tradycji uprawy na wyspach zachodniego Pacyfiku.
Inne nazwy lokalne: `awa (Hawaii), 'ava (Samoa), yaqona (Fidżi) i sakau (Pohnpei).

Krzew o wspinających się pędach, podobny do czarnego pieprzu, podobnie jak on ma sercowate liście oraz kwiaty podobne do anturium, zebrane w cylindryczne kłosy
W smaku również przypomina nieco pieprz.

Kava od dawna ma znaczenie religijne, polityczne i kulturowe na obszarze Pacyfiku
Właściwości psychoaktywne
Choć Kava ma lekkie działanie psychoaktywne, nie stwierdzono, by można się od niej uzależnić.
Spożywana jest na ogół jako herbata ziołowa z suszu.
Zawiera grupę co najmniej sześciu nierozpuszczalnych w wodzie styrylopironów, tzw. kawalaktonów (m.in. metystycynę, jangoninę, kavainę i ich dihydropochodne).
Za efekty psychotropowe i spazmolityczne odpowiedzialne są prawdopodobnie kawalaktony.
W odróżnieniu od alkoholu Kava wyzwala stan beztroski i szczęścia, poskramiając równocześnie skłonność do agresji, gniewu i hałasowania; niektórzy doświadczają po jej wypiciu rozkosznego mrowienia w okolicach genitaliów, które zwiększa przyjemność czerpaną z uprawiania seksu.
W mniejszych ilościach Kava Kava działa jak euforiant, pobudzając elokwencję i podnosząc wrażliwość na delikatne dźwięki.
W większych ilościach Kava Kava powoduje stan bliski zamroczeniu alkoholowemu, który idzie przede wszystkim "w nogi" i sprawia, że chód odurzonego staje się ciężki i nierówny.
W jeszcze większych ilościach pojawiają się poważne problemy z utrzymaniem się na nogach, źrenice ulegają rozszerzeniu, a towarzyszą temu zaburzenia wzroku i słuchu
Legalność
Na mocy ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadanie roślin żywych, suszu, nasion, wyciągów oraz ekstraktów z Kava Kava jest nielegalne
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Piper Nigrum 
Gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. 
Wywodzi się z Indii, jest uprawiany w wielu krajach strefy tropikalnej
Uprawia się go dla owoców (pestkowców), z których otrzymuje się znany nam pieprz przyprawowy.
Roślina tropikalna i subtropikalna, najlepiej rośnie i plonuje na wilgotnych, próchniczych glebach w pobliżu wybrzeży morskich (w wysokiej wilgotności powietrza).
Kwitnie przez cały rok.
Owocuje już w 2-5 roku uprawy przez następne 40 lat
Zastosowanie
Z owoców pieprzu czarnego sporządzana jest przyprawa zwana pieprzem.
U większości gatunków duża zawartość olejków eterycznych i alkaloidu piperyny nadaje charakterystyczny, palący smak.

Istnieją cztery odmiany pieprzu, które uzyskuje się poprzez różne momentu czasu zbiorów i późniejszą obróbkę ziaren:
Pieprz czarny - zdecydowanie najbardziej aromatyczny - ziarenka zrywa się przed momentem pełnej dojrzałości, krótko gotuje, suszy na słońcu do zbrązowienia skórki a następnie poddaje fermentacji
Czarne ziarna pieprzu są najbardziej popularne.
Są to po prawdzie ziarna pieprzu zielonego, które gotowane są w gorącej wodzie i zostawiane na słońcu do wyschnięcia.
Starożytni Egipcjanie używali czarnych ziaren pieprzu w procesie mumifikacji.
Jedzenie przyprawiali nim Grecy i Rzymianie.
Co więcej, w południowo-wschodniej Azji ziaren czarnego pieprzu używano jako środka płatniczego.
Obecnie pieprz ten jest jedną z najbardziej popularnych przypraw na świecie i stosuje się go zarówno do sałatek, jak i mięs.

Pieprz Biały - delikatniejszy w smaku niż czarny
Białe ziarna pieprzu są tymi samymi ziarnami, co czarne.
Biały kolor otrzymuje się po zdjęciu z nich skórki.
Są to więc technicznie rzecz biorąc nasiona owocu.
Są one mniej ostre i mają bardziej ziemisty aromat, niż czarny pieprz.
Popularnie stosowane są one w białych sosach i do przyprawiania purre.

Pieprz Czerwony - mniej palący i bardziej subtelny niż pieprz czarny, słodko-gorzki smak - uzyskiwany również z dojrzałych owoców, ale konserwowanych w occie, lub w zalewie solankowej

Pieprz Zielony - najłagodniejszy z odmian.
Charakteryzuje się lekko słodką i odświeżającą nutą smakową.
Delikatnie dodaje pieprzowego aromatu, ale nie zmienia mocno smaku
Ziarna zielonego pieprzu pochodzą z Indii i były używane już od czasów prehistorycznych.
Są to tak naprawdę niedojrzałe ziarna czarnego pieprzu.
Są one często konserwowane w solankach lub occie i używane do różnych marynat.
Suche ziarna nie mogą czekać zbyt długo i muszą zostać szybko użyte.
Spotykane są w kuchni tajskiej oraz w potrawach pochodzących z południowo-wschodniej Azji.
Mają świeższy smak, niż te z odmiany czarnej.

Zastosowanie Pieprzu
Pieprz można dodać do większości potraw.
Jego możliwości zastosowania są nieograniczone.
Dodawany do mięs, ryb, większości zup, a także do deserów (jak np. pieprz zielony) choć w niewielkich ilościach.          
Należy pamiętać, że ziarnisty Pieprz dodajemy na początku gotowania potrawy natomiast zmielony w każdym momencie, także na surowo.
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
Piper Crocatum vs Piper Ornatum, zdjęcie porównawcze
Piper Ornatum 
Piper Ornatum, Pieprz Celebes, to gatunek rośliny z rodziny Piperaceae
Jest endemiczny dla Indonezji  i okolicznych regionów, który są bardzo poszukiwane ze względu na jego walory lecznicze.

Inne podobne gatunki , takie jak Celebes Pepper, Piper Crocatum, mają podobne, ciekawe liście w różnych kolorach...
https://jamesmissier.blogspot.com/2020/0...catum.html
https://komsad.ru/pl/g72-celebes-pepper-...pepper.htm

[Krystyna]

   
   
   
   
Piper Peltatum
Gatunek ten jest blisko spokrewniony z Piper Umbellatum
Nazwa zwyczajowa: Cordoncillo
Cordoncillo to roślina wieloletnia, zwykle zielna, ale czasami bardziej zdrewniała.
Rośnie około 1,5 metra wysokości.
Roślina jest czasami zbierana w środowisku naturalnym do użytku lokalnego jako żywność i lekarstwa.

Zastosowania jadalne
Owoce - surowe.
Słodkawe, dojrzałe owoce uważane są przez dzieci za przysmak
Młode liście - gotowane lub gotowane na parze i spożywane z ryżem
Liście są używane jako opakowanie do gotowania innych potraw

Leczniczy
Roślinę gotuje się, a wodę stosuje się jako kąpiel ziołową lub do mycia skóry w celu zmniejszenia wysokiej gorączki.
Jest podgrzewany i wiązany lub owijany wokół głowy i czoła jako okład na bóle głowy
Korzeń ma działanie moczopędne
Lekarstwo na ból macicy pochodzi z częściowo ugotowanego korzenia
Liście działają przeciwzapalnie, przeciwnerwowo, przeciwzapalnie
Napar stosuje się w leczeniu gorączki
Odwar używany w Gujanie jako środek przeczyszczający do oczyszczania macicy.
W okładach z olejem na siniaki i obrzęki.
W Gujanie płn.-zach. liście stosuje się na ropnie, przeziębienia i kaszel, krwotoki, bóle głowy, obrzęki oraz do czyszczenia macicy i jajowodów
Stosowane zewnętrznie liście stosuje się w kompresie, który nakłada się na głowę na dłuższy czas jako środek przeciwnerwowy
Zmacerowane liście i zmiażdżona łodyga łączy się z liśćmi Piper Amapaense, aby zrobić lekarstwo na ból głowy
Liście miesza się z olejem kokosowym lub rycynowym i wciera w bolące lub opuchnięte stawy
Liście są używane jako okład na kawałki
Podgrzane liście są stosowane miejscowo w leczeniu stanów takich jak ból przepukliny i ból stawów
Olejek eteryczny pozyskiwany z liści jest spożywany z cukrem w leczeniu atonii żołądka
Roślina zawiera chawicynę, piperynę i lignany

Inne zastosowania
Liście są używane jako „papier toaletowy” do czyszczenia małych dzieci
http://tropical.theferns.info/viewtropic...r+peltatum

[Krystyna]

Piper Philodendon Ridl

[Krystyna]

Piper Porphyrophyllum

[Krystyna]

Piper Ribesioides Wall
Piper Ribesioides to wiecznie zielony, pnący się krzew produkujący bardzo mocne łodygi.
Roślina jest czasami zbierana ze środowiska naturalnego do użytku lokalnego jako lekarstwo i środek aromatyzujący do żywności.
Mówi się, że czasami uprawia się ją ze względu na owoce, które zawierają olej używany jako przyprawa
Łodygi są powszechnie sprzedawane na rynkach w północnym Laosie jako przyprawa
https://tropical.theferns.info/viewtropi...ibesioides

[Krystyna]

Piper Umbellatum 
Gatunek ten jest blisko spokrewniony z Piper Peltatum [331
Nazwa zwyczajowa: Cordoncillo
Informacje ogólne
Cordoncillo to soczysta, wieloletnia roślina, zwykle zielna, ale czasami bardziej zdrewniała i o pokroju mieszania.
Mocno rozgałęziony od podstawy, wytwarza łodygi o wysokości do 4 metrów z zdrewniałej podkładki
Roślina jest często zbierana ze środowiska naturalnego do użytku lokalnego jako lekarstwo i pożywienie.
Roślina bywa uprawiana w ogrodach przydomowych
Znane zagrożenia
Kwaśne związki zawarte w liściach i korzeniach w dużych dawkach działają drażniąco i powodują ciężkie stany zapalne przewodu pokarmowego.
Powodują pieczenie, ślinotok, zapalenie jamy ustnej, wymioty, silny ból brzucha i biegunkę
Roślina jest składnikiem trucizny na strzały
Zasięg
Ameryka Południowa - Brazylia, Boliwia i Peru, na północ po Karaiby i przez Amerykę Środkową do Meksyku.
Siedlisko
Wilgotne lub mokre lasy i zarośla, często we wtórnym wzroście, na wysokości do 1500 metrów
Zarośla wiecznie zielonych lasów deszczowych, także na polanach i na brzegach rzek; zawsze w wilgotnych miejscach; na wysokości do 1800 metrów

Zastosowania jadalne
Młode liście i kwiatostany - spożywane na surowo lub gotowane na parze i spożywane jako warzywo lub podawane jako dodatek do ryżu
Ulubione warzywo w Sierra Leone
Zmiażdżone liście i łodygi mają silny aromat przypominający sarsaparillę i prawdopodobnie wynikający z półprzezroczystych gruczołów, które są widoczne, gdy suche liście ogląda się pod mocne światło.
Liście mają również wyrazisty smak iz tego powodu są często używane do przyprawiania różnych potraw
Liście są używane do zawijania innych potraw, które mają być ugotowane
Rdzeń łodygi i kwiatostan są używane do przygotowania śluzowatej przyprawy
Owoce - w pełni dojrzałe o słodkawym smaku, spożywane na surowo jako przysmak
Kora jest używana jako przyprawa
Dolna część łodygi, która czasami ma grubą i korkowatą korę, jest używana jako przyprawa do ryżu lub sosu z oleju palmowego
https://tropical.theferns.info/viewtropi...umbellatum

[Krystyna]

   
   
   
Piper Amalago
Common Name: Pepper Elder
Raczej smukły, często mocno rozgałęziony, wiecznie zielony krzew lub małe drzewo, dorastające do 1,5-3m wysokości, choć czasami do 6 metrów

W uprawie polowej jako roslina lecznicza we wsch. Meksyku
Zakres
Ameryka Płd. – Argentyna, Brazylia, Boliwia i Peru, na północ do Karaibów i przez Amerykę Środkową do Meksyku.
Siedlisko
Wilgotne lub mokre zarośla lub las mieszany, na wysokości do 2600 metrów w Gwatemali
Rośliny użytkowe Afryki Zachodniej Tropikalnej.

Zastosowania jadalne
Ostry, czarny owoc jest używany jako ostra przyprawa w jedzeniu
Jest bardzo podobny do czarnego pieprzu (Piper Nigrum)
Nasiona należy zebrać zanim dojrzeją
Liście są suszone i używane do robienia herbaty

Leczniczy
Liście, młode pędy i korzeń wykorzystane w leczeniu kaszlu i napotnie,
Napar z kwiatów jest aperitywny i odrobaczający

Inne zastosowania
Łodygi są wykorzystywane do budowy małych schronień lub szałasów w podobny sposób, w jaki używany jest bambus
źródło

[Krystyna]

   
Piper Grande
Big Pepper, Boldo
Synonimy: Piper grandifolium, Piper marmoreum, Artanthe grandifolia, Artanthe riparia i wiele innych
Zimozielony, krzaczasty krzew z naprzemiennymi, sercowatymi, zwężającymi się, ciemnozielonymi liśćmi, które są jaśniejsze pod spodem i mają widoczne żyłki.
Drobne, kremowe kwiaty pojawiają się w długich kłosach w kątach liści
źródło

[Krystyna]

   
   
   
Piper Marginatum
Cake Bush, Marigold Pepper, Anijsblad
Synonimy: Artanthe marginata, Schilleria marginata, Piper caudatum,
Zimozielony, krzaczasty krzew o przeciwległych, a także naprzemiennie ułożonych, sercowaty u nasady, zwężający się w szpic, średniozielony, intensywnie pachnący anyżkiem i z wyraźnymi nerwami.
Małe, kremowe kwiaty pojawiają się w długich kłosach w kątach liści.
Zastosowanie: olejek produkowany z tej rośliny działa odstraszająco na komary wywołujące żółtą febrę, a w medycynie ludowej roślina ta jest również stosowana w leczeniu kolki i różnych chorób, takich jak grypa, wątroba, rany i pęcherze.
źródło