Głożyna
#1

Głożyna-Ziziphus
Rodzaj roślin należący do rodziny szakłakowatych.
Obejmuje około 100 gatunków występujących głównie w tropikalnej i subtropikalnej Azji oraz na kontynentach amerykańskich.
Nieliczne gatunki rosną także w Afryce i w strefie klimatu umiarkowanego

Niewielkie drzewa i krzewy, czasem pnące, często kolczaste, zimozielone lub z opadającymi liśćmi
Liście skrętoległe i ogonkowe, przylistki często przekształcone w ciernie
Kwiaty drobne, obupłciowe, zebrane w drobnych kwiatostanach wyrastających w kątach liści.
Owoce kuliste i owalne pestkowce z pojedynczą pestką, z 2 lub 3 komorami w każdej z pojedynczym nasionem.
U niektórych gatunków jadalne
https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C5%82o%C...C5%9Blina)
https://botany.cz/cs/ziziphus-hajarensis/

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#2

Ziziphus Hajarensis
Po raz pierwszy opublikowano w Kew Bull. 53: 733 (1998)
Ten gatunek jest akceptowany
Endemiczny dla gór Jebel Hajar w północnej części Omanu , występujący zarówno na zachodnich, jak i wschodnich zboczach pasma.
Gatunek został wyróżniony i opisany dopiero w 1998 roku.

Ekologia:
Towarzyszy rzadkim drzewostanom roślin drzewiastych na wysokościach 900–2300 m.
W zachodnim Hadżar często rośnie razem z Olea Europaea subsp. Cuspidata i Sideroxylon Mascatense , powyżej także z Juniperus Polycarpos , w niższym i bardziej suchym wschodnim Hadżar głównie z Ceratonia Oreothauma i Prunus Arabica .

Opis:
Drzewo lub krzew o wysokości 3–5 m; kora jest bruzdowana w sposób podobny do sieci; pędy są wyraźnie wygięte w zygzak, wyraźnie czerwonawo-brązowe, za młodu puszyste, później łuskowate.
Liście są naprzemienne;
Ogonek ma 0,2–2 cm długości; ostrze jest owalne, lancetowate, 1,4–5,7 cm długości i 0,8–1,4 cm szerokości, z wydatnymi łukowatymi żyłkami, ciemnozielone na twarzy, nagie, jaśniejsze na odwrocie, słabo owłosione, nieco asymetryczne u podstawy, cała krawędź na wierzchołku ścięty;
Kolce pochodzenia przylistkowego są jednolite, proste, o długości 0,7–2,3 cm. Kwiatostany to 3-9-kwiatowe cymesy, 5-12(-20) cm długości; szypułki długości 7–8 mm, owłosione;
Kwiaty są 5-merowe;
Uwaga: Gatunek od dawna mylony z gatunkiem pospolitym Ziziphus Spina-Christi
Jednakże młode rośliny można łatwo rozpoznać po uderzającym wyglądzie i kolorze pędów, a owocujące drzewa po większych owocach.
https://botany.cz/cs/ziziphus-hajarensis/

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#3

Ziziphus Mauritiana
Ziziphus Mauritiana, znany również jako Indian Jujube, Indian Plum, Chinese Date, Chinee Apple, Ber, Beri i Dunks
Występowanie:
Gatunek tropikalnej Azji, być może pochodzenia indyjskiego, ale obecnie występuje w szerokim pasie od Senegalu przez Tanzanię, Madagaskar i Indie po południowe Chiny i północną Australię. Został również wprowadzony do tropikalnych regionów Ameryki Środkowej i Południowej.
Ekologia:
Rośnie w wilgotnych lasach, w zaroślach przybrzeżnych, ale także wokół dróg iw innych siedliskach antropogenicznych, rośnie do wysokości około 1800 m.
Kwitnie od sierpnia do listopada.
Opis:
Zimozielony krzew lub drzewo dorastające do 15 m wysokości.
Pędy są gęsto szaro-żółte, starsze gałęzie są spuchnięte i czerwone.
Liście są naprzemienne, kolce pachowe, ogonek 5-13 mm długości, owłosione, blaszka liściowa eliptyczna do jajowatej, 2,5-6 cm długości i 1,5-4,5 cm szerokości, zaokrąglone u podstawy, lekko ząbkowane na brzegu, zaokrąglone u góry, zielone, błyszcząca na stronie wierzchniej, biały filc na odwrocie, z 3 wydatnymi równoległymi żyłkami.
Kwiaty są żółtozielone, zebrane do 10 w kwiatostany pachowe o krótkich szypułkach;
Działki są trójkątne do jajowatych, spiczaste;
Liście korony nie są lancetowate, lancetowate;
Pręciki prawie tak długie jak płatki;
Tarcza docelowa jest mięsista, 10-klapowa.
Owocem jest elipsoida do kulistego pestkowca, długości 1–1,2 cm, pomarańczowego lub czerwonego, po dojrzeniu czarnego.
Zastępstwa:
Pochodząca z Chin Jujuba Pospolita-Ziziphus Jujuba, rozpowszechniona również w kulturze europejskiej, wyróżnia się między innymi wyraźnie węższymi, mniej lub bardziej spiczastymi liśćmi, które nie są sfilcowane na odwrotnej stronie.
Zastosowanie:
Drewno jest twarde i mocne, wykorzystywane jest do produkcji mebli, kora wykorzystywana jest również w tradycyjnej medycynie.
Ekstrakt garbnika jest wytwarzany z liści drzewa.
JS Presl (1846) tak skomentował ten rodzaj cyprysu: Jego owoce smakują prawie jak jabłka; marynują też niedojrzałe w soli i occie.
Potrzebują liści, by pieścić drogocenne kamienie, wywaru na gorączkę, gorzkiej kory na wzmocnienie żołądka, korzenia na oczyszczenie.
Lakier wyłania się z gałęzi przekłutych pewnym robakiem .
Uwaga:
Nomenklaturalnie jest to gatunek zdezorientowany: często utożsamia się go z gatunkiem Ziziphus jujubajednak nie powinno być wątpliwości co do różnic morfologicznych między tymi dwoma gatunkami.
Linneusz skomentował liście indyjskiego gatunku Rhamnus Jujuba słowami folies retusis subtus tomentosis , prawdopodobnie miał na myśli gatunek zwany obecnie Ziziphus Mauritiana .
W 1789 roku Jean-Baptiste Lamarck przekształcił imię Linneusza w nową kombinację Ziziphus Jujuba (L.) Lam., ale zapomniał, że nazwa ta była już używana przez Philipa Millera w 1768 roku dla innego gatunku, a mianowicie gatunku, który Linneusz zidentyfikował jako Rhamnus Zizyphus
Nazwisko Millera jest więc starsze i dlatego ma pierwszeństwo przed kombinacją Lamarcka - dotyczy chińskich gatunków z nagimi liśćmi na rewersie.
W tej samej pracy Lamarck na nowo opisał gatunek Ziziphus Mauritiana, która miała być rośliną drzewiastą o owłosionych liściach z wyspy Mauritius (Isle de France); nazwa ta jest najstarsza, a zatem ma zastosowanie do reprezentowanego tu gatunku.
Identyfikacja tych dwóch gatunków, którą można znaleźć zarówno w starej literaturze botanicznej, jak i w niektórych współczesnych międzynarodowych botanicznych bazach danych, jest z pewnością niewłaściwa.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ziziphus_mauritiana
https://botany.cz/cs/ziziphus-mauritiana/

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#4

Ziziphus Mucronata
Ziziphus Mucronata, znany jako cierń bawoli, jest gatunkiem drzewa z rodziny Rhamnaceae , pochodzącym z południowej Afryki .
Jest liściasty i może dorastać do 17 metrów wysokości.
Może przetrwać w różnych typach gleb, występując w wielu siedliskach, głównie na otwartych terenach leśnych, często na glebach osadzonych przez rzeki i często rośnie na kopcach termitów.
Jego zuluska nazwa „umLahlankosi” nawiązuje do używania go jako nagrobka wodzów plemiennych, podczas gdy nazwa afrikaans „Blinkblaar-wag-'n-bietjie” nawiązuje do błyszczących, jasnozielonych liści i haczykowatych cierni.

Zastosowania medyczne
Mieszanka z korzeni jest stosowana jako środek przeciwbólowy i na czerwonkę, a kora i liście na dolegliwości dróg oddechowych i posocznicę na skórze.
Pasta sporządzona z korzeni i liści leczy czyraki, rany i obrzęki.
Powyższe można przypisać alkaloidom peptydowym i środkom przeciwgrzybiczym wyizolowanym z kory i liści
Gałęzie służą do ochrony kraala bydlęcego a czasem na grobach zmarłych członków plemienia.
Drewno jest wykorzystywane do narzędzi i opału.
Kora i korzenie liści są używane leczniczo i magicznie do łagodzenia bólu, dolegliwości układu oddechowego i infekcji skóry, zwłaszcza w przypadku chorób klatki piersiowej i żołądka. Liście, jeśli są zmiażdżone, mogą być użyte do zatamowania krwawienia.
Kąpiele parowe z kory służą do oczyszczania i poprawy cery.
W Afryce Wschodniej korzenie są używane do leczenia ukąszeń węży.

Zastosowania żywieniowe
Liście są jadalne i można je ugotować na szpinak
Nasiona mogą być prażone i mielone jako substytut kawy.
Owoce nie są zbyt smaczne, choć można z nich zrobić rodzaj piwa.
Mieszkańcy Ovambo używają go do destylacji ombike, tradycyjnego likieru.
Liście i owoce są również cennym źródłem paszy dla zwierząt gospodarskich.

Praktyki i wierzenia kulturowe
Historycznie Zulusi zasadził cierń bawoli na grobie zmarłego wodza jako przypomnienie miejsca pochówku wodza, stąd zuluska nazwa „umLahlankosi”, oznaczająca „ten, który grzebie wodza”. Nawet dzisiaj gałązka bawolego ciernia służy do wydobywania ducha zmarłej osoby z miejsca, w którym zmarła.
Członek rodziny uda się w miejsce śmierci, niosąc gałązkę bawolego ciernia, której duch jest w stanie się trzymać.
Zostanie to zabrane z powrotem do zagrody zmarłego, a duch otrzyma nowe miejsce spoczynku.
Podczas transportu ducha przewoźnik ani razu nie obejrzy się za siebie, zapłaci za dwa miejsca w autobusie lub taksówce i porozumie się z duchem wyjaśniając dokładnie, co się dzieje.
Jeśli na przykład mają przekroczyć rzekę, posiadacz powie duchowi „teraz przekraczamy rzekę,

Według wierzeń Zulusów osoba stojąca pod cierniem bawoła podczas burzy jest chroniona przed możliwym uderzeniem, ponieważ drzewo jest odporne na błyskawice.
Wierzą również, że jeśli cierń bawoli zostanie wycięty latem, nastąpi susza lub burza gradowa.
Gdy umierał właściciel stada i chowano go zgodnie ze zwyczajem w kraalu bydlęcym lub kozim, kładziono na grobie kilka gałęzi, aby zwierzęta skubały liście i gałązki i w ten sposób zrozumiały, że ich pan umarł.
W innych częściach Afrykanie przeciągają gałąź po wiosce, aby chronić ją przed złymi duchami, ponieważ uważa się, że powstrzymuje złe duchy.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ziziphus_mucronata
https://botany.cz/cs/ziziphus-mucronata/

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#5

Ziziphus Nummularia
Ziziphus Nummularia , powszechnie znany jako Wild Jujube lub Jhahrberi w języku hindi, jest gatunkiem Ziziphus pochodzącym z pustyni Thar w zachodnich Indiach i południowo-wschodnim Pakistanie , południowym Iranie , Afganistanie, Libanie i Zimbabwe.
Ziziphus Nummularia to krzew o wysokości do 6 metrów (20 stóp) lub większej, rozgałęziający się, tworzący zarośla.
Liście są zaokrąglone jak u Ziziphus Jujuba , ale różnią się od nich pokwitaniem na powierzchni przyosiowej.
Roślina jest powszechnie spotykana na suchych obszarach, wzgórzach, równinach i polach uprawnych.
Zastosowanie: Dzięki cierniom służy do sadzenia żywopłotów; podarte liście są dobrą paszą.
Owoce są jadalne.
https://botany.cz/cs/ziziphus-nummularia/
https://en.wikipedia.org/wiki/Ziziphus_nummularia

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#6

Ziziphus Spina Christi
Głożyna cierń Chrystusa-Ziziphus Spina Cchristi-gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny szakłakowatych.
Występuje w północno-wschodniej i wschodniej Afryce (Egipt, Etiopia, Somalia, Sudan, Kenia), na Półwyspie Arabskim (Arabia Saudyjska, Jemen, Oman), Półwyspie Indyjskim (Indie, Pakistan) i w Azji Zachodniej (półwysep Synaj, Irak, Iran, Izrael, Jordania, Syria, Liban, Afganistan).
Jest uprawiany w wielu krajach świata
Roślina ta brana jest pod uwagę jako materiał, z którego wykonano koronę cierniową Jezusa Chrystusa.
Stąd pochodzi nazwa epitetu gatunkowego rośliny
Drzewo o wysokości do 20 m, średnicy pnia 60 cm i szerokiej, parasolowatej koronie.
Zwisające gałązki są cienkie i zygzakowate.
Pień poskręcany, kora jasnoszara, bardzo popękana i łuszcząca się

Zastosowanie:
Roślina szeroko stosowana w starożytności, znajduje zastosowanie również dzisiaj.
Dojrzałe owoce są jadalne, słodkie, ale smakują gorzej niż inne gatunki z rodzaju Ziziphus
Jest cenną paszą dla bydła wypasowego i lokalnie ważną rośliną miododajną.
W medycynie ludowej wywary z korzeni stosuje się do leczenia bólów głowy, oparzone liście na powierzchowne rany i wrzody, wywary na niestrawność, oczyszczanie krwi, leczenie kaszlu, odrobaczanie, a także do pielęgnacji włosów, popiół z rośliny na ukąszenia węży.
Okłady z młodych liści stosuje się w leczeniu stanów zapalnych oczu.
Drewno jest twarde i ciężkie, od czerwonego do ciemnobrązowego, stosowane w stolarstwie
Ponieważ rośliny mają bogaty system korzeniowy, sadzi się je w celu stabilizacji wydm i innych niestabilnych gleb.
Są również sadzone jako wiatrochrony, cierniste gałęzie służą do ogrodzenia.

Udział w kulturze
Głożyna cierń Chrystusa występuje w Biblii i to w trzech wątkach.
Pierwszym jest przypowieść Jotama o drzewach, które spośród siebie wybierały króla (Księga Sędziów 9,14-15).
Według izraelskich znawców roślin biblijnych drzewo opisane w Biblii hebrajskim słowem 'āṭāḍ to właśnie Głożyna Cierń Chrystusa.
Znajomość wydarzeń historycznych i cech tego drzewa pozwala zrozumieć sens przypowieści Jotama.
Potężne drzewo Głożyny góruje nad innymi, miejscowymi gatunkami drzew, jego mało smaczne owoce i ciernie oznaczają złe uczynki Abimeleka, a samo drzewo jest jak Abimelek niebezpieczne dla tych, którzy chcieliby żyć w jego cieniu; nawet świeże jego gałązki spalają się bardzo gwałtownie.
W tradycji chrześcijańskiej utrwaliło się, że z pędów Ziziphus Spina Christi żołnierze wykonali cierniową koronę Jezusa Chrystusa.
Jest to prawdopodobne, drzewo to występuje bowiem do dzisiaj w Jerozolimie, a jego młode pędy są wiotkie i łatwo je spleść.
Trzecia grupa cytatów, w których może występować ten gatunek drzewa, to spotykane w wielu miejscach Biblii cytaty z ogólnym określeniem “ciernie”
https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C5%82o%C..._Chrystusa
https://botany.cz/cs/ziziphus-spina-christi/

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#7

Ziziphus Abyssinica

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#8

Ziziphus Amole

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#9

Ziziphus Glaziovii

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#10

Ziziphus Incurva

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#11

Ziziphus Joazeiro

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#12

Ziziphus Mexicana

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#13

Ziziphus Mistol

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#14

Ziziphus Oenopolia

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#15

Ziziphus Rugosa

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#16

Ziziphus Jujuba

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#17

   
   
   
b]Herbata Ziołowa-Jujube-Ziziphus Jujuba[/b]
Daechucha, Korean Jujube tea 대추차
Daechu-cha ( 대추차 ) to tradycyjna koreańska herbata z Jujuby
Herbata ma kolor od ciemno rubinowo-brązowego do głębokiego ciemnobordowego i jest bogata w żelazo, potas oraz witaminy Bi C.
Jest często przyozdobiony orzeszkami pinii

Daechu-cha można zrobić na dwa sposoby :
Gotować suszone Jujuby lub rozcieńczać zakonserwowane Jujuby we wrzącej wodzie.
Zakonserwowane Jujuby można przygotować przez gotowanie suszonych-najlepiej suszonych na słońcu-Jujuby na małym ogniu przez około osiem godzin dziennie, aż płyn stanie się słodki i syropowaty.
Gotowy słodki syrop z Jujuby jest również dostępny w handlu w koreańskich sklepach spożywczych.

Składniki
4 uncje suszonych Jujube
1 uncja obranego Imbiru , pokrojonego w cienkie plasterki
6 filiżanek wody
1 laska Cynamonu
Orzeszki pinii , usunięte końcówk
Wskazówki
Umyj Jujuby w zimnej bieżącej wodzie i przetrzyj je obiema rękami, aby usunąć wszelkie zabrudzenia.
Pokrój na boki każdej Jujuby ostrym nożem kuchennym i dodaj do żaroodpornego szklanego czajnika (lub garnka ze stali nierdzewnej).
Dodaj Imbir, laskę cynamonu i wodę.
Przykryj i gotuj na średnim ogniu przez 30 minut.
Jeśli czajnik lub garnek jest mały, może być konieczne złamanie pokrywki, ponieważ łatwo się wykipi
Zmniejsz ogień i gotuj przez 1 godzinę.
Usuń z ognia.
Przelej przez duże sitko ze stali nierdzewnej do dużej miski.
Zetrzyj i dociśnij drewnianą łyżką, aby miąższ Jujuby przeszedł przez sitko.
Dobrze odciśnij resztki płynu drewnianą łyżką, aby się nie zmarnować.
Odcedzoną herbatę włóż do czajnika (lub dzbanka) i podgrzej.
Przelej do filiżanek, posyp orzeszkami pinii i podawaj.
https://www.maangchi.com/recipe/daechu-saenggangcha
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz




Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości