Barszcz
#1

   
Heracleum- Barszcz
Rodzaj roślin dwuletnich lub bylin z rodziny selerowatych (Apiaceae).
Obejmuje około 60 gatunków i podgatunków (zależnie od interpretacji taksonomicznej).
Gatunkiem typowym jest Heracleum sphondylium L.

Gatunki flory Polski
Heracleum Pubescens
Heracleum Mantegazzianum
Heracleum Sosnowskyi
Heracleum Sibiricum
Heracleum Sphondylium

Z łodyg dużych gatunków barszczu współcześni muzycy ludowi wytwarzają instrumenty dęte
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#2

   
   
   
   
Heracleum Abyssinicum
Obszar na którym występuje znajduje się w górach Afryki Wschodniej w Etiopii, Kenii, Ugandzie i Tanzanii i rozciąga się na graniczne obszary Konga i Malawi. 
Ziele wieloletnie lub dwuletnie do 1m wysokości.
źrodło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#3

   
   
   
   
   
   
Heracleum Lanatum
Jest również nazywane Indyjskim Rabarbarem lub Indyjskim Selerem 
Heracleum Lanatum to jedyny gatunek z rodzaju Heracleum, który pochodzi z Ameryki Północnej, począwszy od Wysp Aleuckich i Alaski w dalekim północnym-zachodzie do Nowej Fundlandii na wschodnim wybrzeżu, rozciągając się na południe aż do Kalifornii, Nowego Meksyku, Kansas, Ohio i Gruzja. 
Roślina występuje również na Syberii, w Azji Wschodniej i na Wyspach Kurylskich
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#4

   
   
   
   
   
   
Heracleum Mantegazzianum
Gatunek rośliny z rodziny selerowatych (Apiaceae). 
Pochodzi z regionu Kaukazu. 
Rozprzestrzeniony został początkowo jako roślina ozdobna w Europie zachodniej i w Ameryce Północnej, gdzie rozprzestrzenił się jako gatunek inwazyjny. 
W Polsce po raz pierwszy notowany w drugiej połowie XX w. 
We florze Polski ma status kenofita. 
Na obszarach chronionych powinien być niszczony mechanicznie lub chemicznie[potrzebne źródło].
Blisko spokrewniony z równie kłopotliwym gatunkiem inwazyjnym, jakim jest barszcz Sosnowskiego.

Barszczowi Mantegazziego poświęcony jest utwór zespołu Genesis pt. "The Return of the Giant Hogweed", zamieszczony na albumie Nursery Cryme z 1971 roku.
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#5

   

   
   
   
   
   
Heracleum Maximum
Występuje w różnych siedliskach od brzegów rzek do subalpejskich łąk we wszystkich stanach Nowej Anglii. 
Jest to największy, rodzimy gatunek z rodziny marchwi (Apiaceae) w Stanach Zjednoczonych, dorastający do 8 stóp (2,5 m) wysokości. 
Ma duże baldachimy białe kwiaty i puste, rowkowane łodygi. 
Gatunek ten był bardzo szeroko używany przez rdzennych Amerykanów do jedzenia, lekarstw,jako środek odstraszający owady i do czarów.
źródło
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#6

   
   
   
   
   
   
   
Heracleum Nepalense
Gatunek ten jest powszechny w dystryktach Sikkim i Darjeeling w Indiach. 
Nazywane chimphing w języku nepalskim, uważa się za lekarstwo na dolegliwości żołądkowe, a jego nasiona są mielone z pomidorami i traktowane jako przyprawa, zwłaszcza z gotowanymi warzywami. 
źródło
https://www.youtube.com/watch?v=Vu2uIhmFOkU
https://www.youtube.com/watch?v=-GOiARxQ92g

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#7

   
   
   
   
   
   
   
Heracleum Persicum
Golpar, po łacinie Heracleum Persicum, po polsku Barszcz Perski. 
Tu pozwolę sobie na małą dygresję. 
Heracleum Persicum należy do tego samego rodzaju, co barszcz zwyczajny - roślina, którą kiedyś w Polsce kiszono i przyrządzano z niej zupę o tej samej nazwie. 
Z czasem nazwa Barszcz zaczęła być używana ogólnie do zup, które powstawały na bazie zakwasu (czerwony barszcz - z kiszonych buraków i biały barszcz z zakwasu z mąki żytniej). 
W Iranie Golpar nie jest spożywany pod postacią kiszonki, tylko jest suszony, a potem ucierany na proszek.
Używa się go do przyprawiania bobu, ziemniaków lub innych warzyw.
Ażeby opisać smak Golparu musze posłużyć się angielskim wyrażeniem acquired taste - oznaczającym coś, co smakuje tak interesująco, że jedynie ludzie przyzwyczajenie do tego smaku od dziecka, są w stanie go znieść. 
Po otrzymaniu woreczka z Golparem umieściłam go w szafce, w której trzymam przyprawy i orzechy. Teraz wszystkie przyprawy i orzechy smakują jak Golpar, więc powoli zaczynam przyzwyczajać się do tego zapachu i nawet trochę go polubiłam. 
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#8

   
   
   
   
   
   
Heracleum Sosnowskyi
Gatunek rośliny zielnej, należący do rodziny selerowatych (Apiaceae). 
Pochodzi z rejonu Kaukazu, skąd został rozprzestrzeniony na rozległych obszarach Europy środkowej i wschodniej, gdzie stał się rośliną inwazyjną. 
Od lat 50. do 70. XX wieku wprowadzany był do uprawy w różnych krajach bloku wschodniego jako roślina pastewna. 
Po niedługim czasie, z powodu problemów z uprawą i zbiorem, głównie ze względu na zagrożenie dla zdrowia, uprawy były porzucane. 
Roślina w szybkim tempie zaczęła rozprzestrzeniać się spontanicznie. 
Gatunek okazał się przybyszem bardzo kłopotliwym. 
Jest to agresywna roślina inwazyjna, niezwykle trudna do zwalczenia.

Kwitnie od czerwca do lipca
Rośnie na przydrożach, w zaroślach.

Powoduje degradację środowiska przyrodniczego i ogranicza dostępność terenu. 
W dodatku sok ze świeżych roślin wywołuje zmiany skórne. 
Barszcz Sosnowskiego objęty jest prawnym zakazem uprawy, rozmnażania i sprzedaży na terenie Polski. 
Blisko spokrewniony z równie kłopotliwym gatunkiem inwazyjnym, jakim jest barszcz Mantegazziego.

Gatunek odkryty został w 1772 przez ekspedycję Rosyjskiej Akademii Nauk prowadzoną przez Johanna Güldenstädta, podczas której zebrano okaz zielnikowy.
Jednak na pierwszy opis naukowy gatunek czekał do 1944. 
Wówczas to jego diagnozę taksonomiczną opublikowała Ida P. Mandenowa. 
Gatunek nazwała na cześć Dmitrija Sosnowskiego – rosyjskiego badacza flory Kaukazu
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#9

   
   
   
   
   
Heracleum Sphondylium
Gatunek rośliny z rodziny selerowatych. 
Występuje w całej niemal Europie, w dużej części Azji i w Maroku, rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza obszarami swojego rodzimego występowania. 
W Polsce jest gatunkiem pospolitym

Zastosowanie
Roślina lecznicza: 
Stosowano go do zmniejszania obrzęków i przeciw biegunce. 
Surowiec zielarski: 
Ziele, owoce i korzeń (Herba, Fructus, Radix Sphondylii). 
Kłącze zawiera cukry, argininę i glutaminę. 
Dojrzałe owoce zawierają 3% olejku eterycznego, niedojrzałe dodatkowo alkohol metylowy i etylowy oraz heraklinę, przez co ich spożycie może powodować zatrucia zwierząt gospodarskich. 
W liściach i kwiatach znajdują się związki flawonowe, żywicowe i sole mineralne.
Zbiór i suszenie: Ziele należy zbierać tylko wiosną lub na początku lata, owoce i korzenie – jesienią.

Sztuka kulinarna: 
W Europie Środkowej do XIX w. barszcz był powszechnie wykorzystywanym źródłem pożywienia, choć w Polsce wyszedł z powszechnego jadłospisu już w XVIII w.. 
O jego znaczeniu kulinarnym pisali między innymi: 
Marcin z Urzędowa – "Gdy barszcz kwaszą po polsku, dobrze ij pić w febrach, gorączkach, w pragnieniu, albowiem pragnienie i kolerę uśmierza i chciwość jedzenia pobudza swą przyprawą. Przyprawiony z jajcy a z masłem dobrze jeść takich dniów, gdy mięśniej polewki nie jedzą, bo takież czyni jako mięśnia polewka"; 

Szymon Syreński – "Barszcz nasz znajomy jest każdemu u nas, w Rusi, w Litwie, w Żmujdzi, aniźliby się mógł z okolicznościami swemi opisać. 
Do lekarstwa i stołu użyteczny jest bardzo smaczny. 
Tak korzeń jako i liście. 
Acz korzeń tylko do lekarstwa użyteczniejszy jest, liście zaś do potraw. (...) 
Smaczna i wdzięczna jest polewka barszcz, iako do u nas albo w Rusi i w Litwie czynią.
Bądź sam tylko warzony, bądź z kapłonem albo z innemi przyprawami, jako z jajcy, ze śmietaną, z jagły. 
Pragnienie po przepiciu uśmierza warzony iakokolwiek pożywany. 
Także i surowy kwaszony w gorączkach pijąc bywa dobry

ksiądz Remigiusz Ładowski – "Prostactwo gotuie z nego supę, którą zowią Barszczem" 
ksiądz Stanisław Bonifacy Jundziłł – "...u nas w Litwie tylko i w niektórych innych północnych krajach za pokarm dla ludzi iest zażywanym. 
Na ten koniec młode liście zbierają się, kwaszą się zwyczajem innych jarzyn naszych, i są często dla wieśniaków pokarmem. 
Albo ususzone w cieniu, na kształt selerów, ku dalszemu użyciu się zachowują. 
W Syberyi za świadectwem Gmelina, przez fermentacyą tęgi spiritusowy otrzymuią napóy, lub z wygniecionego i wygotowanego soku gatunek żółtego cukru...”

Osobną monografię Barszczu napisał Józef Rostafiński opisując bogate tradycje kulinarne tej rośliny. 
W średniowiecznej Europie przyrządzano z niego kwaśną polewkę nazywaną barszczem. 
Młode pędy używane są do dziś jako składnik sałatek i przyrządzane jak Szpinak. 
Wywar z ziela przypomina w smaku bulion.
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#10

   
   
   
   
   
   
   
Heracleum Sibiricum
rodzina: Selerowate - łac. Apiaceae
Kwitnie w lipcu
Występuje w północnowschodniej Polsce. 
Pochodzi z Syberii.

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#11

       
       
   
   
Heracleum Ternatum
Pochodzi z Bułgarii
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#12

   
   
   
   
   
Heracleum Pyrenaicum
Endemiczny dla zachodnich Pirenejów

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#13

Heracleum Aconitifolium 
Po raz pierwszy opublikowano w Trudy Bot. Inst. Akad. Nauk SSSR, Ser. 1, Fl. Siostra. Vyssh. Rast. 1:220 (1933)
Gatunek ten jest akceptowany
Rodzimym zasięgiem tego gatunku jest W. Transcaucasus. Rośnie głównie w biomie umiarkowanym.
https://powo.science.kew.org/taxon/urn:l...s:842929-1

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#14

Heracleum Austriacum L.
Po raz pierwszy opublikowany w Sp. Pl.: 249 (1753)
Gatunek ten jest akceptowany
Rodzimy zasięg tego gatunku to Central i NE. Alpy. Jest rośliną wieloletnią i rośnie głównie w biomie umiarkowanym.
https://powo.science.kew.org/taxon/urn:l...s:842966-1

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz




Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości