[Krystyna]

   
Grab (Carpinus L.)
– rodzaj drzew z rodziny brzozowatych (w niektórych systemach klasyfikacyjnych okrytonasiennych wyłączany w odrębną rodzinę Stylocerataceae lub leszczynowatych).
W Polsce występuje jeden gatunek rodzimy i kilka introdukowanych, ale rzadko uprawianych (prawie wyłącznie w kolekcjach).
Na świecie rośnie 25 gatunków, przede wszystkim w Azji Wschodniej i Ameryce Północnej.
Gatunkiem typowym jest Carpinus betulus L.
Cechy charakterystyczne:  
♦ Gładka, srebrzystopopielata kora (główne gatunki).  
♦ Liście ostro piłkowane, o prostych (nie rozgałęzionych) nerwach bocznych.  
♦ Owoce - małe orzeszkiosadzone w trójklapowych okrywach (główne gatunki).  

Gatunki flory Polski
grab amerykański (Carpinus caroliniana Walter) – gatunek uprawiany
grab pospolity, g. zwyczajny (Carpinus betulus L.)
Inne gatunki (wybór)
grab japoński (Carpinus japonica Blume)
grab sercowaty (Carpinus cordata Blume)

Zastosowanie
Drewno grabu ma szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach rzemiosła.
Ze względu na swoją zwartość, dużą twardość i odporność na ścieranie stosowane m.in. do wytwarzania elementów drewnianych narzędzi stolarskich (korpusy strugów).
Drewna grabu używa się również do produkcji pałek perkusyjnych.

Żywopłoty z przycinanych grabów były kiedyś w południowej Polsce powszechnie stosowane do grodzenia pól i sadów.
źrodło

[Krystyna]

   
Grab pospolity...Carpinus betulus
Średniej wielkości drzewo liściaste o nieregularnym, pofałdowanym w przekroju, często też wielokrotnym pniu i miotlasto wysklepionej koronie.
Najłatwiej je rozpoznać po zawsze gładkiej, srebrzystopopielatej korze pokrytej charakterystycznym wzorem cieniowanych pasm oraz po eliptycznych, ostro piłkowanych liściach, których powierzchnia jest harmonijkowato pofałdowana wzdłuż nerwów.
Grab pospolity jest drzewem dość powszechnie występującym w naszych lasach.
Stanowi on zresztą jeden z ważniejszych rodzimych gatunków drzew tworzących lasy w Polsce.
Można pod nim znaleźć stanowiącego prawdziwą gratkę dla grzybiarzy koźlarza grabowego.
Z formalnego punktu widzenia graby są najbliżej spokrewnione z leszczynami, brzozami i olszami, jednak biorąc pod uwagę cechy takie jak cieniolubność, niergularność budowy pnia i konarów, kształt i rozmiar liści, a przede wszystkim deseń kory, można dojść do wniosku, że w zaskakująco dużym dużym stopniu przypominają one buki.

Od strony użytkowej grab jest znany przede wszystkim z dwóch rzeczy.
Pierwszą z nich jest wyjątkowo duża tolerancja na przycinanie.
Wraz z gęstym ugałęzieniem i intensywnie tworzonymi odroślami korzeniowymi powoduje ona, że drzewo to jest jedną z roślin najczęściej używanych do budowy wysokich żywopłotów.
Można z niego swobodnie kształtować różnego rodzaju figury geometryczne, rzeźby, alejki ze sklepieniami itp.
Duże zastosowanie znajduje także bardzo cenne i niezwykle twarde drewno graba, nazywane żelaznym drewnem.
Warto wiedzieć, że jest ono nie tylko twardsze od bukowego czy dębowego, ale nawet najtwardsze ze wszystkich naturalnie występujących w Polsce gatunków drzew!

[Krystyna]

   
Grab amerykański (Carpinus caroliniana Walter)
– gatunek średniej wielkości drzewa liściastego z rodziny brzozowatych (Betulaceae) (we współczesnych systemach APG, w innych ujęciach w rodzinie leszczynowatych).
Występuje w Ameryce Północnej, na wschodzie Kanady oraz na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych
Jest to małe drzewo, 10-15 m, rzadziej 20 m, a często o karbowany i krzywym pniu.

[Krystyna]

   
   
 Grab japoński ([b]Carpinus japonica)[/b]
Małe, pochodzące z Japonii drzewo o luźnej i dość szerokiej koronie.
W formie naturalnej nisko ugałęzione, często wielopniowe.
Gatunek endemiczny.
W ojczyźnie dorasta do 15 m wys. i 40 cm śr. pnia.
W ogrodach osiąga do 10 m wys.
Konary regularnie ułożone wokół pnia.
Liście ciemnozielone, wąskie, lancetowate, 5-10 cm dł., piłkowane, błyszczące, drobno marszczone, jesienią ładnie przebarwiają się na żółto.
Bardzo dekoracyjne owocostany, 10 cm dł, podobne do szyszek chmielu.
Najlepiej rośnie na umiarkowanie żyznej, dobrze odwodnionej glebie, w słońcu lub częściowym cieniu.
Wytrzymały na niskie temperatury.
Polecany do parków, ogrodów i zieleni osiedlowej, a wyprowadzony w formie piennej do sadzenia również jako drzewo alejowe.

[Krystyna]

   
Grab sercowaty (Carpinus cordata Blume)
Grab sercowaty pochodzi ze wschodniej Azji.
Spotkać go można na rosyjskim Dalekim Wschodzie w regionie Primorie, w Chinach, Japonii i Korei.
Rośnie tam w lasach na wilgotnych zboczach górskich na wysokości 200-2500 m.n.p.m.
Jest to drzewo o liściach sezonowych, wolno rosnące, osiąga wysokość do 15 m.
Kwitnie w kwietniu, a nasiona osiągają dojrzałość w listopadzie.
Kwiaty są rozdzielnopłciowe, ale też trafiają się obupłciowe na tym samym drzewie.
Zapylane są przez wiatr.
Drzewo o ładnej sylwetce, nadaje się do sadzenia w parkach.

[Krystyna]

   
http://images.mobot.org/TropicosImages2/...6121fo.jpg
Grab wschodni  (Carpinus orientalis (Carpinus orientalis Mill.) – gatunek rośliny należący do rodziny brzozowatych.
Drzewo występuje w Bułgarii, Turcji, Kaukazie i północnym Iranie.
Rośnie na siedliskach skalistych, do wysokości 900 m n.p.m.
Drzewo osiągające 20 m wysokości i 15 m szerokości. Korona rozłożysta.
Często krzaczaste, tworzące zarośla.
źródło

[Krystyna]

       
Carpinus putoensis
https://en.wikipedia.org/wiki/Carpinus_putoensis
http://www.iucnredlist.org/details/32303/0

[LeCaro]

A ja chciałabym "zareklamować" bardzo wdzięczną odmianę grabu - grab kolumnowy "Fastigiata".  

Dwa takie drzewka kupiłam około 10 lat temu w krakowskim "Ogrodzie Łobzów", by posadzić je pod oknami bloku w którym mieszkam. 
I naprawdę polecam je gorąco!!!   Jest to bardzo, że tak powiem, praktyczna i pożyteczna odmiana... Dlaczego? Ponieważ pokrój tego drzewa jest wąski, jak sama nazwa wskazuje - kolumnowy (gałęzie rosną pod ostrym kątem do góry, w małym stopniu rozszerzają się na boki), więc idealnie nadaje się w miejsca gdzie nie ma za wiele przestrzeni i chcemy by drzewo było możliwie jak najbardziej zwarte, "kompaktowe", a przy tym zagęszczone. Grab Fastigiata ma raczej cienkie, ale za to gęsto obok siebie rosnące gałęzie - podobny pokrój ma tuja, jednak w przeciwieństwie do niej Fastigiata nie żółknie, nie brązowieje, nie choruje, nie ma specjalnych wymagań jeśli chodzi o ilość wody czy jakość gleby - jego liście od wiosny do jesieni (żółknie dosyć późno) zawsze cieszą oko soczystą zielenią. Ponadto - może poza początkowym okresem, kiedy sadzonka jest mała i należy o nią bardziej zadbać - jest to drzewo "bezobsługowe", odporne na złe warunki klimatyczne, suszę czy choroby. 
Dodatkowo - jeśli jest taka potrzeba - można z rosnących blisko w rzędzie grabów Fastigiata stworzyć wysoki i bardzo gęsty "płot" fantastycznie oddzielający od sąsiadów... można też przycinać gałęzie w różne kształty. 
Pierwotnie odmiana ta rośnie w ten sposób, że tworzy jakby dwie "korony" - jedną nisko nad podłożem a drugą, właściwą i większą, wyżej. Początkowo - gdy drzewko jest małe - korony oddzielone są od siebie, ale z czasem zlewają się w jeden kształt i drzewo staje się jednolite, jak jedna kolumna właśnie.   
Ja w swoich grabkach tych dolnych gałęzi nie chciałam przycinać, bo graby wyglądały naprawdę pięknie - jak dwie zielone kolumny... poza tym dodatkowo świetnie separowały od pobliskiej ruchliwej ulicy... No ale pewnego pięknego dnia o świcie przyszła sąsiadka i bez mojej wiedzy wyciachała wszystkie dolne gałęzie - więc teraz moje graby na dole są "łyse".