[Krystyna]

   
Ostrożeń (Cirsium Mill.)
Rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych.
Gatunkiem typowym jest Cirsium heterophyllum (L.)
Rośliny dwuletnie lub byliny.
Nie wytwarzają soku mlecznego.

Gatunki flory Polski
ostrożeń błotny (Cirsium palustre (L.) Scop.)
ostrożeń dwubarwny, o. różnolistny (Cirsium helenoides (L.) Hill)
ostrożeń głowacz (Cirsium eriophorum (L.) Scop.)
ostrożeń krótkołodygowy (Cirsium acaule Scop.)
ostrożeń lancetowaty (Cirsium vulgare (Savi) Ten.) – gatunek o niepewnym statusie we florze Polski
ostrożeń lepki (Cirsium erisithales (Jacq.) Scop.
ostrożeń łąkowy (Cirsium rivulare (Jacq.) All.)
ostrożeń pannoński (Cirsium pannonicum (L.fil.) Link)
ostrożeń polny (Cirsium arvense (L.) Scop.)
ostrożeń siedmiogrodzki (Cirsium decussatum Janka)
ostrożeń siwy (Cirsium canum (L.)All. syn. C. canum (L.) Bieb.)
ostrożeń wschodniokarpacki, o. Waldsteina (Cirsium waldsteinii Rouy)
ostrożeń warzywny (Cirsium oleraceum (L.) Scop.)
źródło

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń łąkowy (Cirsium rivulare (Jacq.) All.)
Gatunek wieloletniej rośliny zielnej należący do rodziny astrowatych.
Gatunek o zasięgu środkowo-wschodnioeuropejskim.
W Polsce roślina pospolita w niższych położeniach górskich. Dochodzi pod regiel dolny, poza tym występuje w pasie wyżyn i wzdłuż granicy wschodniej.
Brak jej, lub na izolowanych stanowiskach pojawia się w części centralnej, północnej i zachodniej kraju
Bylina tworząca w pierwszym roku wegetacji różyczkę liści, w drugim łodygę z kwiatami i owocami
Łodyga wzniesiona i nierozgałęziona lub rozgałęziająca się u samej góry, w górnej części bez liści i kolców, pajęczynowato owłosiona, u dołu czerwonawa, pod koszyczkami bezlistna.
Osiąga wysokość od 30 do 120 cm.
Kwitnie od maja do lipca, jest owadopylna.
Rośnie na żyznych, wilgotnych i zmienno wilgotnych stanowiskach i w innych wilgotnych, otwartych miejscach, najczęściej na wilgotnych łąkach, torfowiskach, w zaroślach, źródliskach, nad brzegami potoków i rzek.
W starożytności rośliny z tego rodzaju wykorzystywano do leczenia żylaków – w języku greckim kirsos znaczy żylaki, skurczenie naczyń.
Nazwa łacińska rivulus, czyli strumyczek – jest odniesieniem do wilgotnych miejsc występowania rośliny.
źródło
źródło

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń błotny (Cirsium palustre (L.) Scop.)
Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie oraz na Syberii Zachodniej i Wschodniej, rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza tymi obszarami swojego rodzimego występowania
W Polsce gatunek pospolity, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich.

Roślina dwuletnia.
W pierwszym roku wegetacji tworzy różyczkę liści, w drugim łodygę z kwiatami i owocami.
Roślina kwitnie od lipca do września, jest owadopylna.
Rośnie na torfowiskach, wilgotnych łąkach, w zaroślach.
W górach sięga po regiel dolny.
W uprawach rolnych, a szczególnie na łąkach jest uciążliwym chwastem.
źródło
źródło

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń głowacz (Cirsium eriophorum (L.) Scop.)
Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych.
Nazwa głowacz pochodzi od bardzo dużych koszyczków (jak głowa na szyi).

Występuje w Europie.
W Polsce występuje prawie wyłącznie w Karpatach, poza nimi tylko w okolicach Przemyśla.
Jest rzadki.
Na Pogórzu Cieszyńskim podany z 3 stanowisk, w Gorcach dwóch (Lubań i Biała Skała nad Tylmanową), na Działach Orawskich z jednego w Lipnicy Wielkiej, w Beskidzie Sądeckim dwóch (dolina potoku Szczawniczek i Złockie oraz Wdżary Wyżnie w Paśmie Radziejowej), na Pogórzu Spiskim z dwóch stanowisk.
Najwięcej stanowisk ma w Pieninach: Wysokie Skałki, Trzy Korony, Wąwóz Szopczański, Nowa Góra, Macelowa Góra, Macelak, Łaźne Skały, Ligarki, Krościenko, Harczygrund, Hombark Łapszański oraz w Tatrach: Wielkie Koryciska, Małe Koryciska, Tyrałowa Czuba, Sarnia Skała, Furkaska, Dolina Kryta, Dolina Chochołowska, Dolina Białego, Dolina Długa.
Podano go również na 9 stanowiskach w polskiej części Pienińskiego Pasa Skałkowego[2]. Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy
Roślina dwuletnia, występuje na słonecznych łąkach, stokach w świetlistych lasach i zaroślach, głównie na podłożu wapiennym.
W Tatrach występuje do regla górnego
Mimo że jest pokaźną rośliną, żyje krótko – tylko 2-3 lata.
Po zakwitnięciu i wydaniu nasion obumiera.
Kwitnie od lipca do września, jest owadopylny.
Nasiona rozsiewa wiatr
źródło
źródło

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń krótkołodygowy (Cirsium acaule Scop), nazywany też ostrożeniem bezłodygowym
Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych.
W Polsce średnio pospolity.
źródło
źródło

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń lancetowaty (Cirsium vulgare (Savi.) Ten.)
Gatunek wieloletniej rośliny zielnej należący do rodziny astrowatych.
Preferuje brzegi lasów, zarośli, oraz pastwiska aż po regiel dolny
W Polsce kwitnie w okresie od lipca do sierpnia[2], jest owadopylna.
We folrze Polski, gatunek ten ma niepewny status, uważa się także, że może być to gatunek inwazyjny.
źródło
źródło

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń polny (Cirsium arvense (L.) Scop.)
Gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych.
Rodzimy obszar jego występowania to cała niemal Europa i znaczna część Azji.
Obecnie jednak jest gatunkiem kosmopolitycznym.
Rozprzestrzenił się również na Azorach, w Australii i Nowej Zelandii, w Ameryce Północnej, na Hawajach i w niektórych rejonach Afryki i Ameryki Północnej
W Polsce jest pospolity na całym obszarze.
Bylina,  kwitnie od lipca do października,
Występuje w różnego rodzaju uprawach rolniczych jako trudny do wytępienia chwast, na ścierniskach oraz w ogrodach, na łąkach, pastwiskach i trawnikach.
Rośnie na wszystkich typach gleb.
Najlepiej czuje się na dobrze przewietrzanych, zasobnych w składniki pokarmowe, toleruje silnie zasolone gleby
Kwiatów używano dawniej do barwienia jedwabiu na kolor fioletowy lub siny.
źródło

Roślina jest bardzo pospolita w całej Polsce niżowej i niższych położeniach górskich.
Rośnie na polach, pastwiskach, zaroślach i przydrożach.
To właśnie ona jest tym pospolitym "ostem" z którego otrzymujemy wspaniałą hubkę.
Jadalne części to: korzeń (pieczony), wnętrze łodygi i dno kwiatowe (gotowane). Pamiętajcie tylko żeby dokładnie obrać roślinę z kolców!

Hubka z puchu ostrożenia
W okresie owocowania każda roślina jest dosłownie oblepiona puchem nasiennym.
Tylko zbierać. A że osty często rosną całymi łanami - zebranie dużej ilości puchu nie zajmuje dużo czasu.
Najlepiej zebrać puch wysuszony, "zbierający się do lotu".
Kiedy deszcz go zmoczy, nie będzie już taki puszysty.
Przed krzesaniem iskier trzeba tylko rozłożyć puch (żeby nie był zbity) i położyć na nim kawałek papieru, kory brzozowej lub trawy.
Od iskry puch się zapali i spłonie bardzo szybko.
Papier posłuży do przeniesienia płomienia do serca ogniska. Umieszczanie puchu od razu wewnątrz ogniska jest trochę niewygodne - spróbujcie jeśli nie wierzycie.
źródło
źródło

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrozeń dwubarwny (Cirsium heterophyllum)
 Roślina ta jest również nazywana Cirsium helenioides ( L.) Hill , nazwa uważana obecnie w większości przypadków za synonim
English: Melancholy thistle (Cirsium heterophyllum)
Rodzina : Astrowate.
Roślina wpisana do Czerwonej Księgi Karpat Polskich
Gatunek arktyczno-alpejski. 
Występuje w Europie i na Syberii. 
Zwarty zasięg występowania ciągnie się od Wysp Brytyjskich poprzez Europę Północną i Wschodnią, Skandynawię i Syberię po Ałtaj. 
W północnej i wschodniej Europie występuje na pogórzu i niżej w górach, w Europie południowo-wschodniej natomiast w wyższych górach. 
W Polsce występuje głównie w Sudetach i w Karpatach, na nizinach jest bardzo rzadki. 
W Sudetach Zachodnich był notowany w Górach Izerskich.Stanowiska w Karpatach:
w Beskidzie Sądeckim: Jaworzynka, Jaworzyna Krynicka, dolina potoku Pusta, Gromadzka Przełęcz
w Gorcach: polana Gorc Kamienicki, Lubań, górna część doliny potoku Jaszcze między polaną Tomaśkula a Pańską Przehybka
w Pieninach: po zachodniej stronie Stroni)
w Tatrach i na Podtatrzu opisano 20 stanowisk położonych na wysokościach od 820 m (w Dolinie Olczyskiej) po 1700 m (w Dolinie Tomanowej).

Rozwój
Bylina, hemikryptofit. 
W pierwszym roku wegetacji tworzy różyczkę liści, w drugim łodygę z kwiatami i owocami. 
Kwitnie od lipca do sierpnia, jest owadopylny. 
Kwiaty przyciągają liczne owady, w tym bardzo ciekawe gatunki motyli z rodziny zawisakowatych. 
Rozmnaża się także wegetatywnie, na niektórych stanowiskach jest to dominujący typ rozmnażania.
Siedlisko
Preferuje mokradła śródleśne, wilgotne łąki, zarośla. W Tatrach sięga po piętro kosówki. Rośnie zarówno w pełnym słońcu, jak i na siedliskach zacienionych.
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń lepki (Cirsium erisithales)
źródło
źródło

[Krystyna]

Ostrożeń siwy (Cirsium canum (L.) All. syn. C. canum (L.) Bieb.)
Gatunek roślin wieloletnich z rodziny astrowatych. 
W Polsce występuje w południowej części niżu oraz wzdłuż Wisły. 
Przez Polskę przebiega północna granica zasięgu tego gatunku.
Kwitnie w lipcu i sierpniu. 
Zasiedla wilgotne łąki.
źródło
źródło

[Krystyna]

Ostrożeń pannoński (Cirsium pannonicum) 
Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych
 Gatunek rzadki. 
W Polsce występuje wyłącznie na Wyżynie lubelskiej,  Wyżynie Małopolskiej i na Roztoczu
źrodło
źródło

[Krystyna]

Ostrożeń siedmiogrodzki (Cirsium decussatum Janka) 
Gatunek roślin wieloletnich z rodziny astrowatych.
Występuje tylko w Europie Środkowej i Wschodniej: na Ukrainie, w Rumunii, na Węgrzech, a także na Słowacji i w Polsce, w której osiąga zachodnią granicę swojego zasięgu. 
W Polsce występuje tylko w Karpatach  na Oigórzu Przemyskim.
Znane są tutaj jego stanowiska w dolinach rzeki Wiar, potoku Cisowianka, na wzniesieniach pomiędzy Łętownią a Wapowcami oraz pod Zawadą. 
Na dawniej podawanych stanowiskach na Wyżynie Lubelskiej i w Beskidzie Żywieckim już wyginął
źródło
źródło

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń warzywny (Cirsium oleraceum  ) 
Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych.
Polskie nazwy ludowe ostrożenia to: chrabust, chrobust, czarcie żebro, czarownik, czartopołoch, drapach, drapacz łąkowy, jachłopak, oset warzywny, ostrożeń żółtawy, popłoch, sierpik, żebro diable, pietra ziele, carskie ziele, strachopłoch.

Występuje w Azji i w Europie (z wyjątkiem rejonu Morza Śródziemnego). 
W Polsce jest pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich (do regla dolnego).
Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy.

Bylina, hemikryptofit. 
Kwiaty przedprątne, roślina miododajna, zapylana przez motyle lub błonkówki. 
Kwitnie od lipca do września (rzadziej do października). Nasiona rozsiewane przez wiatr. Kiełkują słabo. 

Siedlisko: wilgotne łąki i zarośla, aluwia, brzegi rowów.
Odpowiadają mu gleby żyzne i wilgotne. 
Wymaga zasilania w wodę ruchliwą, z zastoisk ustępuje.
Dobrze znosi duże zmiany wilgotności gleby. Unika gleb kwaśnych, ubogich w węglan wapnia.
Na łąkach wapiennych może pojawić się masowo. 
Wrażliwy na udeptywanie i spasanie
Zastosowanie
Roślina lecznicza 
Surowiec zielarski: ziele ostrożenia warzywnego – Herba Cirsii oleracei.
Skład chemiczny: flawonoidy, inulina, garbniki
Działanie lecznicze: W lecznictwie ludowym stosowany jako środek przeciwgośćcowy, moczopędny, przeciwzapalny, także do kąpieli i pielęgnacji włosów.

Sztuka kulinarna: 
kłącza i młode rośliny są jadalne (stąd nazwa rośliny).
Wartość pokarmowa: duża zawartość w suchej masie białka, wapnia, potasu, magnezu. 
Roślina uprawiana jako warzywna w Japonii i Indiach. 
Spożywana była także na Syberii.
Łąkarstwo: 
według dawniejszych źródeł uważany za chwast, ponieważ bujnie rosnąc zagłusza sąsiednie rośliny, a paszę dawać miał małej wartości (wodnistą, grubą, słabo kolczastą). Poza tym dzięki łatwemu rozmnażaniu wegetatywnemu i generatywnemu może opanowywać znaczne przestrzenie łąk.
Obecnie podkreśla się raczej jego wartość ze względu na wzbogacanie paszy w składniki pokarmowe. 
Jest też chętnie zjadany przez bydło.
Na intensywnie użytkowanych łąkach, a zwłaszcza pastwiskach – zanika. 
Na paszę nadają się tylko rośliny młode, później grube łodygi twardnieją.
Młode rośliny wzmacniają system trawienny zwierząt. Konie żywione sieczką z ostrożenia nabierają gładkiej i lśniącej sierści
źródło

Zioło używane jest przez firmy farmaceutyczne i kosmetyczne do produkcji różnych preparatów ujędrniających skórę.
źródło
źródło

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń warzywny (Cirsium oleraceum )
Dawniej czarownice stosowały ta roślinę  do narzucenia czarów na kogoś.
Ulubiona roślina czarowników  
Pouczenie :kiedy człowiek opłucze się w naparze z czarciego żebra, a został na niego rzucony urok, to w wodzie (w wannie) tworzą sie ciemne plamy .
Nie po każdym kto opłukał się w tym naparze zostają czarne plamy jednak mówią starzy ludzie ,czarcie ziele pomaga i usuwa wszelkie złe samopoczucia. 

Aby całkowicie "zmyć" z nas zły urok należy wykąpać się w naparze 3 razy, aż woda będzie czysta.
Kąpiel w czarcim zielu :
Czarcie żebro był od dawna znany i stosowany w magii i lecznictwie ludowym. 
Wierzono, że ma moc ochronną oraz odczynia uroki. 
Należało się wykąpać w wodzie, do której wlewano napar z czarciego żebra wrzucano 3 szczypty soli i wodę święconą. 
(napar = 1 łyżka ziela na 1 szklankę wrzątku, parzyć ok.15 minut, przecedzić do wanny) 
Jeżeli na człowieka był rzucony urok to po kąpieli woda powinna być zabrudzona i mętna. 
Wylewano taką wodę na rozstajach dróg lub w odludnym miejscu aby „uroki” nie przeszły na innych. 
Jeżeli czujesz, że Twoje ciało wymaga oczyszczenia z nagromadzonej negatywnej energii zrób sobie kąpiel w czarcim żebrze. 

Niech ta kąpiel będzie rytuałem oczyszczającym: zapal świecę, stwórz odpowiedni nastrój przez włączenie odpowiedniej muzyki, przez kilka minut w ciszy i spokoju przeanalizuj różne wydarzenia z Twojego życia, które miały miejsce w ostatnim czasie .
I metodą wizualizacji zobacz jak problemy znikają z życia, jak bledną i nikną. 

Wejdź do wanny i zmyj z Siebie wszystkie problemy a świecy  pozwól wypalić się do końca. 
Najlepiej jest zrobić taką kąpiel podczas ubywającego księżyca,
http://pelniakobiet.blogspot.com/2012/02...iczny.html

[Krystyna]

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Ostrożeń warzywny (Cirsium oleraceum )
Ciekawostki 
W Japonii i Indiach ostrożeń uprawia się jako warzywo. 
Nazwa rodzajowa Cirsium pochodzi od Kirsion, antycznej nazwy jakiegoś gatunku ostu o działaniu leczniczym (z gr. Kirsos – żylaki). 
Nazwa gatunkowa oleraceus znaczy warzywny (z łac. Olus – jarzyna, zielenina). 
Roślina ta ma kwiaty przedprątne i jest miododajna, odwiedzana i zapylana jest przez błonkówki i motyle. Służy też za schronienie dla wielu owadów. 
Gąsienice często ukrywają się między liśćmi osłaniającymi. 
Nasiona tej rośliny rozsiewane są przez wiatr. 
W okresach głodu ziele ostrożenia było traktowane jako warzywo. 
Młode pędy i liście używane były do gotowania barszczu. 
W czasie zsyłek na Syberii ratowało niejedno życie. 
Młode liście mają smak do złudzenia przypominający sałatę, później robią się gorzkie. 
Dzięki łatwemu rozmnażaniu wegetatywnemu i generatywnemu może opanowywać znaczne przestrzenie łąk. 
Dawniej uważany był za chwast, ponieważ bujnie rosnąc „zagłuszał” sąsiednie rośliny. 
Obecnie podkreśla się raczej jego wartość ze względu na wzbogacenie paszy w składniki pokarmowe. 
Jest chętnie zjadany przez bydło. Na paszę nadają się tylko młode rośliny, wzmacniają one system trawienny zwierząt. 
Konie żywione sieczką z ostrożenia nabierają gładkiej i lśniącej sierści. 
Już w średniowieczu znano właściwości ostrożenia warzywnego czyli czarciego żebra. 
Od setek lat stosowany jako naturalny antybiotyk przy zapaleniach i chorobach skóry. 
Podobno prababcie zwalczały nim trądzik i łuszczycę. Odwar z czarciego żebra stosowany wewnętrznie uspokaja nerwy, wzmacnia siły człowieka cierpiącego na ogólne osłabienie, odtruwa i oczyszcza organizm. 
Przekazy ludowe mówią, że Pan Bóg stworzył tę roślinę na pożytek ludziom, ale na złość Panu Bogu, diabeł chciał roślinę tę zniszczyć. 
Chciał więc zgryźć korzeń rośliny, ale w pośpiechu zapomniał, że korzeń jest twardy i drzewiasty. 
Wyłamał sobie przez to przedni ząb i na wieki został już szczerbatym. Ludzie przez to ten korzeń czartowym żebrem nazwali, bo po wykopaniu wygląda jakby był nadgryziony. 
Czarcie żebro od dawna znane było i stosowane w magii. 
Wierzono, że ma moc ochronną oraz odczynia uroki i klątwy. 
Dawniej czarownice stosowały tą roślinę do rzucania czarów na kogoś. Roślina usuwała też uroki rzucane przez złych ludzi.
Kąpiel z wywaru działa orzeźwiająco, „wyciąga” chorobę i złe moce z organizmu. 
Odwar czarciego żebra w czasie kąpieli gęstnieje lub galaretowieje. 
Na powierzchni wody z wywarem pojawiają się tak jakby tłuste plamy. 
Po kąpieli zdrowego człowieka „bez klątw” woda jest przejrzysta i nie zmienia swojego wyglądu. 
Kąpiele w zielu mają wypędzić, jak nazwa potoczna wskazuje, czarta. 
Wodę z kąpieli wylewano na rozstaje drogi lub odludne miejsca aby „uroki nie przeszły na innych”. 
źródlo

[Krystyna]

Ostrożeń wschodniokarpacki syn. ostrożeń Waldsteina (Cirsium waldsteinii)
W Polsce występuje tylko w Karpatach Wschodnich
Siedlisko: polany, obrzeża lasów i potoków. 
Występuje od regla dolnego po piętro subalpejskie. Hemikryptofit. 
Kwitnie od lipca do sierpnia, nasiona rozsiewane są przez wiatr (anemochoria).
źródło
źródło
źródło