[Natka]

Helena to kobieta zdecydowana, energiczna, ambitna, o uzdolnieniach kierowniczych. Nie lubi kiedy to jej wydaje się polecenia i rozkazy. Zawsze postępuje szlachetnie, sprawiedliwie, jest osobą prostolinijną. Jest wrażliwa, lubi towarzystwo, szczególnie mężczyzn, jednak jest wierna swojemu ukochanemu. Niezbyt chętnie rodzi dzieci.

Imieniny Heleny
2 marca
11 kwietnia
23 kwietnia
22 maja
31 lipca
13 sierpnia
18 sierpnia
4 listopada

Patroni i święci
św. Helena (Elin) Szwedzka
św. Helena, cesarzowa
św. Helena Dziewica

Zdrobnienia imienia Helena
Elen, Elena, Felka, He, Hel, Hela, Helcia, Helcik, Helciunia, Helczyk, Helek, Helen, Helencia, Helenia, Heleniusia, Helenka, Helensien, Helentaczer, Heli, Helinka, Helisia, Helisiaczek, Helka, Hell, Hella, Helmut, Helson, Helunia, Helusia, Heluszka, Heluta, Helutek, Helutka, Heluś, Helżbieta, Hesia, Hisia, Jelena, Lena, Lenka, Lusia, Luszka, Nel, Nelcia

Przysłowia
„W świętej Halszki dzionek nuci już skowronek”

Szczęśliwa liczba: 9
Szczęśliwy kamień: ametyst
Szczęśliwy kolor: liliowy

Imię Helena w innych językach
Helena (łac.)
Helen, Helene, Ellen (ang.)
Helen, Helene, Ellen (niem.)
Héléne (fr.)
Elena (hiszp., wł.)
Elena, Gelena (ros.)
Elena, Jela, Ela (czes.)
Lenka, Jelena (słowac.)
Jela, Jelena, Alenka, Elena, Lena, Lenka (połud.-słow.)
Elena, Alena, Alina (litew.)
Eleni (gr.)
Ilona, Ila, Ilka (węg.)

Historia imienia Helena
To mitologiczne imię (córka Zeusa, żona Menelaosa) może pochodzić od greckiego hele – blask, jasność lub helane —pochodnia. Istnieje też inna teoria pochodzenia tego imienia. Może wywodzić się od słowa helene —kosz trzcinowy. Co roku odbywały się tzw. helenoforie (helenophoria) czyli procesje z koszami trzcinowymi, w których panny na wydaniu niosły do świątyni Artemidy kołacze. Tak więc osoba Heleny może być „dorobionym” patronem tych procesji, a imię Helena może mieć związek etymologiczny z nazwą tych uroczystości. Imię to byłoby więc pewnego rodzaju eponimem. O tę mitologiczną Helenę miała się toczyć wojna trojańska (Homer „Iliada”). W chrześcijaństwie imię to znamy przede wszystkim stąd, że nosiła je matka cesarza Konstantyna Wielkiego.
W Polsce jest popularne. Występuje już w XIII wieku. Książę Bolesław (kaliski i gnieźnieński) pojął za żonę księżniczkę węgierską (1256 r.), którą Polacy nazwali imieniem Helena. Imię poświadczone jest w formach: Helena (1279), Alena (1386), Elem (1265), Halena (1397), Helina (1406), Jolana (1265), Jelena (1319). Dawne zdrobnienia i skróty to Halżka, Helenka, Olechna, Oluchna, Alenka, Elenka, Halenka.
Od tego też imienia zostało utworzone na terenie Polski imię Halina, które ma swoje miejsce w kalendarzu pod datą 1 lipca.

HELENA, CESARZOWA
Urodziła się około 255 r. w Drepanon (Drepanum w Bitynii), które cesarz Konstantyn nazwał później Helenopolis – tak chce większość; albo w Nisz (Naissus) nad Dunajem (w dzisiejszej Serbii) – jak twierdzą inni. Była córką karczmarza. Cesarz Konstancjusz Chlorus pojął ją za żonę (może była tylko jego konkubiną). Po urodzeniu syna, Konstantyna, musiała usunąć się na ubocze (292), ponieważ Konstancjusz ze względów politycznych pojął za żonę Teodorę, krewną Maksymiliana Herkulesa. Kiedy Konstantyn został cesarzem (306), obsypał matkę zaszczytami, nadał jej tytuł Augusta i bił monety z jej wizerunkami. Prawdopodobnie pod wpływem syna przyjęła chrześcijaństwo. W każdym razie okazała się chrześcijanką pełną pobożności i wielkoduszności. Imię jej historia połączyła przede wszystkim z fundacją wielu kościołów Rzymu i Konstantynopola, zwłaszcza zaś z odbudową miejsc świętych na terenie Palestyny.
Cesarzowa pod koniec życia odbyła do nich pielgrzymkę (324) i ufundowała bazyliki na Górze Oliwnej oraz w Betlejem. Później przypisywano jej jeszcze inne fundacje, przede wszystkim zaś odnalezienie drzewa Krzyża Św., ale opowiadanie o tych wydarzeniach – pierwsze spotykamy u Św. Ambrożego – krytyka historyczna odrzuca.
Cesarzowa zmarła ok. 328 r. w Nikomedii. Ciało jej najpierw przeniesiono do Konstantynopola, a potem do Rzymu, gdzie cesarz ufundował dla niej wspaniałe mauzoleum przy via Lavicana Ostał się z niego piękny sarkofag, który oglądać można w Muzeum Watykańskim. Natomiast relikwie świętej znajdują się dziś w Rzymie (Ara Coeli), Paryżu (St-Leu) i opactwie S. Hautvillers (Altumvillare).
Czczona jest 18 sierpnia.

HELENA (ELIN) SZWEDZKA
Pochodziła z rodziny szlacheckiej. Wcześnie owdowiała i wówczas to oddała się bez reszty dziełom pobożności i miłosierdzia. Wróciwszy z pielgrzymki do Ziemi Świętej, padła ofiarą zemsty rodzinnej (1160), bezpodstawnie posądzona o spowodowanie śmierci zięcia. Ciało złożono w ufundowanym przez nią kościele w Skoevde. Papież Aleksander III kazał wpisać jej imię do martyrologium (1164) pod dniem 31 lipca. Dzięki źródłom wód leczniczych znanych pod jej imieniem (Elins Kaella) kult jej przetrwał do czasów reformacji.

Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://imiona.sennik.biz/h/helena.html">http://imiona.sennik.biz/h/helena.html</a><!-- m -->

[Natka]

HELENA
Osobowość: Istota doskonała, piękność królestwa
Charakter: 92 %
Promieniowanie: 92 %
Rezonans: 110 000 drgań/ sek.
Kolor: Żółty
Główne cechy: Intuicja - Towarzyskość - Uczuciowość - Pobudliwość
Totem roślinny: Orchidea
Totem zwierzęcy: Wątłusz
Znak: Bliźnięta

TYP: Bardzo pobudliwe i uczuciowe. Są wrażliwe na wszystko, co stanowi urok życia, mają wrodzony zmysł poezji, piękna, elegancji. Nie trzeba pozwalać, by jako dzieci grały rolę małych królowych, mają bowiem skłonność do lenistwa, do powolnego reago­wała i odkładania wszystkiego na później. Jak ich kwiat totem, orchidea, są cieplarnianymi kwiatami, potrzebującymi słońca i ciepła!

PSYCHIKA: Są to typy silnie introwertyczne, czujące się dobrze tylko w swym własnym świecie. Tam marzą o klejnotach, pałacu i uroczym księciu. Są zaborcze. Żyją w wyimaginowanym świecie, co prowadzi je do ciągłego i częstego mimowolnego kłamstwa.

WOLA: Pod pozorami "kobiety-dziecka " kryją się zadziwiające zasoby woli.

POBUDLIWOŚĆ: Jest bardzo silna i daje im ten kapryśny charakter, stanowiący zarazem ich urok i słabość. Mało przyjaźni z kobietami. Trochę więcej z mężczyznami, ale ich nadmierna kobiecość bierze wówczas górę i szybko przekształcają tych nieszczęśni­ków w niewolników. Porażki stanowią dla nich znie­wagę, rzuconą ich czarowi.

ZDOLNOŚĆ REAKCJI: Z trudem wybaczają i są pamiętliwe. Na ogół czują wstręt do nauki, albo też podchodzą do niej wedle swej fantazji, interesując się geografią, bo profesor ma ładne oczy.

AKTYWNOŚĆ: Uważają, że sam ich udział w czymś wart jest wynagrodzenia. Interesuje je wszystko, co ma związek ze sztuką, elegancją, sprzedażą biżuterii. Mo­gą być malarkami lub modelkami, ale nie wymagajcie od nich stawiania się o siódmej rano w fabryce. Są bardzo niezależne. Dobrze piszą. Potrzebują luksusu i bogatych mężczyzn.

INTUICJA: Służy planowi życiowemu, gdyż są trochę intrygantkami.

INTELIGENCJA: Mają inteligencję syntetyczną, chwytają całość i nie zadają sobie trudu wchodzenia w szczegóły. Są ciekawskie jak kotki, gadatliwe, mają niebezpiecznie dobrą pamięć w sprawach uczucio­wych..

UCZUCIOWOŚĆ: Kochają albo nie kochają. Kiedy nie kochają to proste, trzeba odejść. Kiedy kochają, jednego dnia "wszystko gra", drugiego dnia wprost przeciwnie!

MORALNOŚĆ: Byłoby dziwne, gdyby charakter, dla którego każdy kaprys jest święty, nie dochodził do pewnych kompromisów z klasyczną moralnością.

ZDROWIE: Nie jest całkowicie zadowalające. Drob­ne dolegliwości, których większość jest pochodzenia psychicznego. Trzeba jednak uważać na trzustkę i ner­ki, dbać o kręgosłup (dwie godziny marszu codzien­nie!) i o jelita.

ZMYSŁOWOŚĆ: Niełatwo wytłumaczyć mechanizm zmysłów tych kobiet, tak bardzo nakładają się na siebie kokieteria, towarzyskość, pragnienie komfortu, zmian, podróży, mniej czy bardziej niewinne flirty. To typowe kobiety-dzieci, kobiety-kwiaty, które nie­pokoją, zachwycają, doprowadzają do rozpaczy ado­ratorów, aż do dnia, gdy trafią na mężczyznę-ojca, który nie cofnie się przed klapsami i wytresuje je, ale na jak długo?

DYNAMIZM: Posiadają dar wykorzystywania dyna­mizmu innych, zwłaszcza swych niezliczonych wielbi­cieli.

TOWARZYSKOŚĆ: Są towarzyskie, choć nie tyle pragną uczestniczyć w życiu innych, co włączyć innych w swoje życie.

PODSUMOWANIE: Muszą panować nad zalewającą wszystko uczuciowością, która prowadzi je do szalonych marzeń.

Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.e-zyczenia.pl/znaczenie-imion/imiona-zenskie/h/helena">http://www.e-zyczenia.pl/znaczenie-imio ... e/h/helena</a><!-- m -->

[Natka]

HELENA
Pochodzenie: greckie
Liczba imienia: SZÓSTKA
Znaczenie: "pochodnia"(?), "kosz trzcinowy"(?)
Znak zodiaku: Rak
Planeta: Księżyc

Imię Helena jest zakorzenione w kulturze starożytnej Grecji i niezmiernie stare. Tak w poemacie Homera "Iliada" nazywała się piękna Greczynka, którą Parys uprowadził do Troi, rozpoczynając w ten sposób wojnę trojańską. Sens tego imienia nie był jasny już dla starożytnych. W języku greckim są dwa słowa brzmiące *helene* (różnie akcentowane), które znaczą "pochodnia" albo "kosz trzcinowy". Podobne słowo *selene* to po grecku "księżyc" albo imię bogini księżyca. Do świątyń księżycowej bogini Artemidy, opiekunki plonów, rolnictwa i kobiet, greckie dziewczęta zanosiły chleb w trzcinowych koszach, podczas procesji zwanych *helenoforia*. również kojarzy się z życiem domowym i rodzinnym, z równowagą, harmonią i spokojem. Równowaga to słowo klucz do zrozumienia natury Heleny. Kobiety o tym imieniu unikają skrajności. Nie są ani lekkomyślnymi trzpiotkami, ani nie nadają się na domowych tyranów. Są pewne siebie, ale nie przemądrzałe. W swoich decyzjach kierują się tyleż głosem serca, co zdrowym rozsądkiem. Łatwo uznają racje kogoś drugiego i dobrze czują się w grupie. Heleny są jakby stworzone do roli strażniczek domowego ogniska. W miłości są wierne, a decyzji o związaniu się z mężczyzną nigdy nie podejmują pochopnie. Dochowują wierności, a i w innych sprawach trzymają się obranej drogi i nieczęsto zmieniają zdanie. Polegają na tradycyjnych wartościach i dobrze rozumieją powołanie kobiety. Cóż, cztery tysiące lat historii tego imienia do czegoś zobowiązuje. Uroda Helen jest zwykle nieco... pomnikowa, mogą one także sprawiać na postronnych obserwatorach wrażenie nieprzystępnych i zasadniczych. Ale takie są tylko na zewnątrz; odprężają w domu i wszędzie tam, gdzie czują się bezpiecznie. Imię Helena najbardziej jest odpowiednie dla księżycowego znaku Raka, a w drugiej kolejności - dla duchowych arystokratek zodiaku, czyli dla Wag. Również Lwy, Koziorożce i Byki będą nosić to imię z dużą gracją. Skorpiona i Pannę imię to może zbytnio przywiązywać do pospolitych spraw materialnych, Ryby wręcz przeciwnie obdarzy poetycką, księżycową fantazją. Najmniej zgodne jest to imię z niespokojną naturą Baranów, Bliźniąt, Strzelców i Wodników.

Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.zyciowedrogowskazy.pl/znaczenie-imion/imiona-zenskie/200-helena">http://www.zyciowedrogowskazy.pl/znacze ... 200-helena</a><!-- m -->