[Krystyna]

   
Granaty Jubilerskie Grupy Piralspitów
Pyrope Garnet/Pirop 
Pirop to granat bardzo wysoko ceniony w jubilerstwie. 
Jest krzemianem magnezowo – glinowym. 
Ma piękną ciemnoczerwoną i krwistą barwę. 

Nazwa pochodzi z greckiego pyropos – podobny do ognia, co jest aluzją do barwy minerału. 
Nazwy nie poprawne to: czeski lub bohemski Granat, czeski karbunkuł, rubin Arizona lub Kolorado, rubin skalny i in.
Mnogość nazw zwyczajowych dotyczących Piropu bierze się stąd, iż do początków XX wieku nie był zaliczany do grupy granatów. 
Traktowano go raczej jako swoiste indywiduum w grupie czerwonobarwnych kamieni, które do czasów antycznych nazywano karbunkułami. 
Jeszcze w XVI i XVII wieku tacy znani badacze i znawcy kamieni jak G. Bauer w 1546 r. (De natura fossilium, 1546 r.), de Boodta (Gemmarum et lapidium, 1601 r.) i inni, używają tego terminu. 
Pierwszym, który wprowadził nazwę pirop, jako synonimiczną do wszystkich „karbunkułów pochodzących z Bohemii” był Thomas Nicols (A Lapidary, or the history of precious stones..., 1652 r.). Przeprowadzając z bohemskimi karbunkułami różne eksperymenty w płomieniu dmuchawki stwierdził, że kamienie te... poddawane próbie ognia nie traciły barwy pod wpływem ognia jak również nie odnosiły żadnych uszkodzeń... 
Konkluzja ta skłoniła T. Nicolsa do wyróżnienia bohemskich kamieni spośród innych karbunkułów i nadania im nazwy wyróżniającej – piropów.
Wywody T. Nicolsa o znacznej odporności piropów na wysokie temperatury były przez wielu autorów potwierdzane. H. Miers, 250 lat później (Mineralogy, 1902 r.), potwierdzając podobne do Nicolsa badania stwierdza, że... piropy topią się trudniej niż inne granaty... 
Dziś wiemy, że były to błędne wnioski, że właśnie piropy w płomieniu dmuchawki lub palnika jubilerskiego topią są najłatwiej. 
Świadczy to o bardzo niskim poziomie nie tylko przeprowadzonych eksperymentów, ale także ówczesnej wiedzy gemmologicznej.

Miejsca występowania 
Argentyna (Cordova i San Martin w prowincji San Luis), Australia (Anakie, Queensland i góry New England, Nowa Południowa Walia), Brazylia (Gravata), Czechy (Trebnice), Indie (Madras), Kongo, Mongolia (Szawarin–Caram), Namibia, Niemcy (Saksonia), Nigeria, Norwegia, Polska (w serpentynitach Sobótki na Dolnym Śląsku), Rosja (Zakaukazie i rejon jeziora Bajkał), RPA, Sudan, Szkocja (hrabstwo Ross), Tanzania (Shinyanga), USA (hrabstwo San Juan, Utah; hrabstwo Apache, Arizona; hrabstwo McKinley, Nowy Meksyk; stany Kolorado i Arkansas), Zair, Zimbabwe.

Zastosowanie

szeroko wykorzystywany w jubilerstwie, jednak okazy duże i czyste spotyka się rzadko; kamienie oprawne rzadko przekraczają masę 2 ct Znacznie większe są granaty o składzie pośrednim (pirop – almandyn lub pirop – spessartyn) i one to stanowią główny surowiec jubilerski. 

Pirop jest cenionym kamieniem kolekcjonerskim. 

Najpiękniejsze okazy znajdują się w Muzeum Sztuki w Wiedniu oraz Muzeum Drezdeńskim.

Piropy z Czech nie osiągają wielkich rozmiarów, ale za to mają niezwykle piękną i głęboką czerwoną, rubinową barwę. 

Okazy wielkości ziaren grochu uważane są za wyjątkowo duże. 
Szlifowane fasetkowo, pięknie komponują się ze złotem. 
Kto był kiedyś w stolicy Czech – Pradze, to widział pewnie dziesiątki sklepów jubilerskich, oferujących wyroby z tym krwistym kamieniem.
 
Piropy dorównujące urodą czeskim, występują w Republice Południowej Afryki. 
Towarzyszą one diamentom w kimberlitach i noszą handlową nazwę „rubiny przylądkowe” (niewłaściwą mineralogicznie). 
Ładne okazy występują też w Arizonie w USA („rubiny arizońskie”),

Spotykane w Jakucji na Syberii, w kilku krajach Afryki, w Australii. 
W Polsce napotkano niewielkie kryształki piropu, między innymi, w pegmatycie Siedlimowic
http://polskijubiler.com/pokaz.php?id=521

[Krystyna]

   
Granaty Jubilerskie Grupy Piralspitów
Pyrope Garnet/Pirop 
Historia
Ponieważ kamień ten był znany ludziom od dawna, historia piropu jest bogata i różnorodna w jego zastosowaniu w biżuterii i przedmiotach religijnych.
W starożytnym Rzymie piropy służyły legionistom. 
Był używany do rzeźbienia, kamei i intaglios. 
Ze względu na charakterystyczny „ogień” minerału otrzymał on nazwę „karbunkuł” - „węgiel”. 
W ubiegłym wieku Piropy zasłynęły w Europie dzięki aktywnemu rozwojowi złóż w Czechach.
Obecnie Piropy nie straciły popularności, ale większość kamieni pochodzi z krajów Azji Południowo-Wschodniej i Afryki.

Minerały o  pięknej rubinowoczerwonej barwie są najwyżej cenione w jubilerstwie.
Barwa Piropów  wykazuje odchylenia od ciemnoczerwonej poprzez liliową, różową, pomarańczową do czarnej. 
Zdarzają się również bezbarwne Piropy.
Pirop należy do granatów magnezowo-glinowych i zawiera 59,7 -70% cząsteczki piropowej,  94 - 22,5% cząsteczki almandynowej oraz 2,2 - 11,9% cząsteczki uwarowitowej, której obecność zwiększa intensywność barwy. 
Do szczególnie poszukiwanych należą okazy wykazujące interesującą zmianę barwy przy  zmianie oświetlenia. 
Na przykład Piropy pozyskane w Norwegii mogą wykazywać barwę fioletową przy świetle dziennym i czerwoną przy sztucznym oświetleniu .
Okazy pochodzące z Afryki południowej zawierają spessartyn (z domieszką Ca i Ti).  
W świetle dziennym są zielonkawoniebieskie a w świetle sztucznym szkarłatne.

Występowanie: Czechy- Trebnice -Pirop pozyskiwany od wieków, znany pod nazwą czeskich granatów.
Rosja- rejon jeziora Bajkał. USA-Arizona, Karolina Północna,Australia, Norwegia (Otterfy), Brazylia, Argentyna, Tanzania, kraje Afryki południowej, Zakaukazie. 
W Polsce -  w serpentynitach w okolicach Sobótki na Dolnym Śląsku
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Granaty Jubilerskie Grupy Piralspitów-Pyrope Garnet/Pirop 
Granat Ant Hill
Granat arizoński nazywany jest granatem mrówkowym, ponieważ mrówki wydobywają mniejsze kryształy spod ziemi i umieszczają je na wzgórzu mrówek podczas budowy lub przebudowy. 
Mrówki napotykają granaty podczas kopania podziemnych przejść, wyciągają je na powierzchnię i odrzucają.
Deszcz zmywa granaty do czysta i przesuwa je po zboczu mrowiska, gdzie mogą się gromadzić w dużych ilościach. 
To skupia małe klejnoty i ułatwia ich zbieranie
Granaty mrowiskowe występują w odległej części Narodu Navajo w Arizonie. 
W XIX wieku Navajo używali zużytych wodą i zaokrąglonych kryształów granatu mrówek Hill jako pocisków.

Uważa się, że granaty z mrowiska mają najlepszy, jasny rubinowy kolor z rodziny granatów. 
Typowy granat z mrowiska to mały kamień - prawie zawsze mniej niż jeden karat po pocięciu na kaboszon lub kamień fasetowany. 
Mrówki są na tyle sprytne, aby wykopywać wokół większych kamieni, zamiast wyciągać je na powierzchnię.

Skład chemiczny granatów „mrówek” nie różni się zbytnio od piropów chromu występujących w innych częściach świata. 
Być może nieco wyższe stężenie chromu, co nadaje połowie z nich wyjątkowy czerwony „rubinowy” kolor.
Ale sposób, w jaki do nas trafiają, daje tym granatom prawo do przypisanej im nazwy granatyz mrowiska.
Z punktu widzenia gemologii granaty mrówek różnią się od innych odmian cechami gemologicznymi połączonymi z kolorem.

Współczynnik załamania światła: 1,72 +/- 0,015
Twardość: 7,25
Gęstość: 3,8

Granaty te są bardzo popularne zarówno wśród jubilerów, jak i kolekcjonerów. 
Jednak podaż takich granatów na rynek jest bardzo nieprzewidywalna. 
Dziś może być grubo, ale jutro może być puste! W związku z tym ceny granatów pozyskiwanych przez mrówki zależą i mogą ulegać dużym wahaniom od udanego lub nieudanego „zbioru”!
źródlo
źródło

[Krystyna]

   
Granaty Jubilerskie Grupy Piralspitów-Pyrope Garnet/Pirop 
Czeski Granat
dr Włodzimierz Łapot 
Laboratorium Gemmologiczne Uniwersytet Śląski 
Spadkobierczynią tradycji szlifowania czeskiego granatu i produkcji z niego klejnotów jest Kooperatywa Granat ulokowana w Turnovie. 
Skupia kilkuset szlifierzy kamieni jubilerskich, złotników i srebrników. 
Jest właścicielką kopalni, w których wydobywa się czeski granat. 
Jednocześnie jest to aktualnie najważniejsze przedsiębiorstwo zajmujące się obróbką, oprawą i promocją czeskiego granatu.

Czeski raj 
Turnov to niewielkie miasteczko, liczące ledwie kilkanaście tysięcy mieszkańców, położone w centrum Czeskiego Raju, bardzo atrakcyjnego turystycznie regionu Republiki Czeskiej.
Zarówno historycznie, jak i współcześnie jest to bardzo ważny ośrodek czeskiego jubilerstwa, ale także czeskiej nauki i kultury.
Pełni w Czechach rolę analogiczną do Idar-Oberstein w Niemczech. 
Już w XVI wieku miasto to zasłynęło ze szlifowania kamieni jubilerskich, szczególnie jaspisów i agatów wydobywanych na zboczach pobliskiego Kozakova, legendarnej góry tej części Czech. 
W XVIII wieku przetwarzano tu na dużą skalę także minerały wydobywane w innych regionach Czech. 
Wspomagano się też importem z innych krajów zarówno europejskich, jak i zamorskich.
W XIX wieku nieczynna już dziś Huta Paclta rozsławiła Turnov imitacjami kamieni jubilerskich wytwarzanymi z wytapianej tutaj tzw. kompozycji szklanej.

Chromowy pirop 
Jednak Turnov od dawna słynie przede wszystkim z produkcji biżuterii z czeskiego granatu. 
Już od średniowiecza jest on najbardziej znanym minerałem przetwarzanym w Turnovie. 
Początkowo nazywano go karbunkułem, potem Granati Bohemiki (łac.), le grenat de Bohůme (franc.), Garnet Boheme (ang.).
Z czasem nazwa ta utrwaliła się i jest dziś dobrze znaną i co ważniejsze uznaną marką handlową zarówno w Europie, jak i w świecie. 
Określenie czeski granat oznacza krwistoczerwony granat (chromowy pirop) o dużych walorach estetycznych, który już w czasach celtyckich pozyskiwano z wielu miejsc na terenie północnych i zachodnich Czech.
Najważniejsze wystąpienia czeskiego granatu lokują się w okolicy Trebenic (Ceské stredohori).
Skałą macierzystą granatu jest lherzolit (skała ultramaficzna z rodziny perydotytów), której fragmenty wypełniają niezbyt rozległe diatremy, czyli wąskie, lejkowate kominy dość podobne w charakterze do południowoafrykańskich diamentonośnych kominów kimberlitowych, a powstałe w związku z trzeciorzędową eksplozywną aktywnością wulkaniczną
źródło
źródło
źródło
źródlo

[Krystyna]

   
Tumbling pirope-almandine granat (Brazylia, São Jose)

Materiał został wymieniony na giełdzie jako Pirop. 
Ale pamiętając, że Granaty z dużą zawartością Piropu (finał) wyglądają znacznie lżej, przypisaliśmy te Granaty do dolnego paska - Pirop-Almandynów.
Jak wiadomo, większość Granatów to naturalny koktajl różnych minerałów z grupy Granatów. 
Pyrope to chyba jeden z najbardziej niezwykłych Granatów. 
Jest to wskaźnik bardzo wysokich ciśnień w historii geologicznej planety. 
Nawiasem mówiąc, prawdziwy Pirop jest hipotetycznie bezbarwny. 
Ale ponieważ prawdziwe 100% Piropy mogą powstawać tylko przy ciśnieniu, którego nie było na planecie, większość Pirropów "Piropowych" pochodzi z rurek wybuchowych kimberlitowych diamentonośnych (znaleziska pirropów w strumieniach Jakucji są głównym wskaźnikiem poszukiwań diamentów). 
Następnie są eklogity, a za nimi amfibolity, w których Granaty mają punkt końcowy Pirropu wynoszący 50-60%. 
Ponadto magnez w kompozycji jest niestabilny i jest zastępowany żelazem przy pierwszej okazji. 
Oznacza to, że w procesie „życia geologicznego” Piropy stopniowo stają się Almandynami.
Materiał jest raczej popękany, ale pęknięcia wewnętrzne nie psują idealnie wypolerowanej powierzchni bębnów zwiniętej w bębny prawie do kulek. 
Wiele kamieni ma płaskie dno przypominające kaboszon.
źródło

[Krystyna]

Pirop z kamieni szlachetnych jest jednym z najstarszych znanych ludziom klejnotów. To prawda, że nazwa Pyrope powstała znacznie później, a wcześniej ten kamień miał wiele innych nazw - Karbunkuł (co po łacinie oznacza „tlący się żar”), Lal (tak nazywano w dawnych czasach wszystkie czerwone kamienie), Kamień Marsa (jak to nazywano w starożytnym Rzymie) i wiele innych (niektóre zostaną omówione poniżej).
Teraz Pyrope są często nazywane po prostu Granatami , ponieważ te kamienie są naprawdę rodzajem Granatów, a mianowicie ciemnoczerwonymi Granatami.
I nazwa „Pyrope”, nadana w 1803 roku przez niemieckiego geologa A. Wernera, kamień otrzymany za swój kolor - od greckiego słowa „piropos”, co oznacza „jak płomień”.

Pyrope to jeden z najlepszych i najpopularniejszych kamieni szlachetnych.
Ma dobrą twardość i jest wysoko ceniony przez jubilerów, ponieważ dobrze nadaje się do obróbki.
Ma piękny kolor - różowawo czerwony, krwistoczerwony, aż po brązowoczarny.
Nawiasem mówiąc, jedna z odmian różowego Piropu znana jest pod własną nazwą - Rodolit . To jeden z całkiem niezłych kamieni szlachetnych.
Istnieją Pyrope z optycznym efektem asteryzmu i kocim okiem (takie Pyropy można znaleźć w Indiach i na Sri Lance).
A przezroczyste Pyrope o bogatym rubinowym kolorze nazywane są szlachetnym Granatem.

Za najlepsze uznawane są czeskie Pyrope
Pirope wydobywane są w Czechach od bardzo dawna i są skarbem narodowym tego kraju.
Pyrope występują również w Rosji, Mongolii, Chinach, Włoszech, krajach afrykańskich, USA, Brazylii i Australii.

Nawiasem mówiąc, Pirope o jasnym kolorze są bardzo podobne do rubinów
I bardzo często Pyrope próbowano uchodzić za Rubiny (ponieważ Granaty są klasyfikowane niżej, z wyjątkiem Demantoidu ), skąd pojawiły się takie nazwy Pyrope jak - Rubin Przylądkowy, Rubin z Arizony, Rubin czeski czy Rubin z Kolorado.
Trzeba też powiedzieć, że Pyrope często towarzyszą Diamentom i np. to właśnie dzięki Pyrope odkryto pierwsze jakuckie Damenty

Właściwości magiczne.
Od czasów starożytnych, ze względu na swój czerwony kolor, Pyrope uważany był za kamień miłości i namiętności.
A amulety z Pyropebyły sobie nawzajem dawane przez kochanków.
Klejnot ten był również uważany za dobry talizman dla wojowników (takie talizmany nosili rzymscy legioniści, nazywając je „kamieniami Marsa”, a Rzymianie nazywali je bogiem wojny Marsem).
Istnieje również przekonanie, że Pyrope dobrze gromadzi energię i karmi nią swojego właściciela.
źródło

[Krystyna]

Garnet Pyrope
Pyrope, krzemian Magnezu i Glinu o wzorze chemicznym Mg3Al2[SiO4]3, ma najczęściej barwę czerwoną nierzadko z brązowawym odcieniem, gęstość od 3,62 do 3,87 g/cm3. 
Kolor pochodzi od domieszek Żelaza, bądź rzadziej Chromu. 
Kryształy zawierające Żelazo pod wpływem światła ultrafioletowego nie wykazują fluorescencji, odróżnia to je od podobnego do nich czerwonego Spinelu. Występować mogą w nim wtrącenia apatytu, Ilmenitu, Pirotynu, Pirytu, Rutylu i Sfalerytu. 
Okoliczność występowania Pyrope oznaczać może współistnienie skał diamentonośnych. 
Niektóre kryształy wyróżniają się interesującymi efektami wizualnymi takimi jak zmiana koloru zależnie od oświetlenia. 
I tak, kamienie z Norwegii w świetle dziennym są fioletowe, natomiast w świetle sztucznym są czerwone. 
Kryształy z Tanzanii w świetle dziennym mają barwę zielonawoniebieską, a w sztucznym są szkarłatne
Nazwa wywodzi się z greckiego słowa piropos tłumaczonego na podobny do ognia, co ma związek z jego czerwoną barwą minerału. 
Spotykana jest także jego różowa odmiana, pośrednia pomiędzy piropem i almandynem. 
Określa się ją słowem Rhodolite pochodzącym od greckiego rhodon, nawiązującego do koloru róży.

Przez bardzo długi czas (około 500 lat), Pyrope pozyskiwano w znacznych ilościach w Czechach z aluwialnych żwirów i piasków rzecznych. 
Nosiły one nazwę  Czeskich Granatów lub czeskich kamieni. 
Poza Czerechami złoża występują w Argentynie, Australii, Birmie, Brazylii, Nigerii, RPA, Tanzanii, Rosji i na Madagaskarze. 
W Polsce spotykany w Górach Sowich, Sudetach, niekiedy w Tatrach.
Rzadko przekraczają masę 1-2 karatów, okazy bez skaz występują niezbyt często, a za czyste uważa się kamienie ciemne. 
Cięte są zazwyczaj szlifem fasetkowym.
Pomylić go można z Almandynem, Rubinem, Spinelem, Turmalinem. 
Wykonuje się jego imitacje z czerwonego szkła.

Magiczne właściwości Pyrope zależą od jego zewnętrznego podobieństwa do ognia i krwi.
Może być talizmanem wojownika i amuletu kochanków. 
Właściwości lecznicze koncentrują się na układzie krążenia i krwiotwórczym, uaktywniając krążenie krwi. 
Wspierają i przyspieszają regeneracje organizmu po długiej chorobie, urazie czy operacji przebiega szybciej. 
Wspiera, a także nawet leczy dolegliwości natury psychicznej.
źródło

[Krystyna]

Pyrope
Czerwony krzemian z grupy granatów o twardości Mohsa 7-7,5 pkt - ochroni przed złymi nawykami i szkodliwym wpływem środowiska, pomoże w bardzo krótkim czasie zrobić ostry skok po szczeblach kariery , zrealizuje pożądane plany i pomysły.