21-08-2023, 20:27
Achillea Millefolium
niem. Schafgarbe (Wiesen-Schafgarbe), ang. Yarrow (Milfoil)
Gatunek zbiorowy, w obrębie którego wyróżnia się:
typowy Achillea Millefeolium
Achillea Stricta Gremli
Achillea Setacea Waldst. et Kit.
Achillea Rosealba Ehrend.,
Achillea Collina Rchb
Achillea Distans Willd.
Już w XIX wieku wiedziano, że Krwawnika działa podobnie jak rumianek i surowce te mogą się zastępować nawzajem.
Zauważono jednak, że Krwawnik oddziałuje silniej stymulująco na procesy trawienne, pobudza wydzielanie soków, poprawia trawienie; natomiast rumianek silniej oddziałuje uspokajająco na układ nerwowy.
Oba surowce działają rozkurczowo na mięśnie gładkie.
Młode listki Krwawnika zjadano na wiosnę, przy kuracjach wzmacniających, odtruwających, przy cierpieniach wątroby, trzustki, śledziony, żołądka i jelit.
Wierzono, że Krwawnik wspomaga leczenie gruźlicy oraz usuwa objawy blednicy u kobiet (niedokrwistość, bladość powłok skórnych, zimne i mokre dłonie oraz stopy, omdlenia).
Sok z ziela podawano z miodem i mlekiem jako środek wybitnie odżywczy i wzmacniający.
Drobno posiekane listki wiosenne krwawnika spożywano na kromce z masłem.
Sporządzano z nich również herbatki oczyszczające krew i zasilające.
Krwawnik siekany podawano zwierzętom gospodarskim w celu usunięcia pasożytów przewodu pokarmowego.
W XX wieku, w większości krajów zaczęto polecać oficjalnie Krwawnik jako środek aromatyczno-gorzki, pobudzający wydzielanie soku żołądkowego, jelitowego, trzustkowego i żółci.
Potwierdzono naukowo działanie bakteriobójcze, przeciwpasożytnicze i przeciwzapalne wyciągów krwawnikowych oraz samego olejku krwawnikowego.
Za granicą można kupić błękitny lub niebiesko-zielony olejek krwawnikowy, np. w Bułgarii, Szwajcarii, Belgii i Francji.
Olejek ten działa rozkurczowo, uspokajająco, silnie przeciwdrobnoustrojowo, rozkurczowo (przeciwkolkowo), antyhistaminowo i przeciwzapalnie.
Olejkiem można smarować wypryski, ropnie, liszaje, trudno gojące się rany i owrzodzenia.
Oliwa, olej lniany, maści zawierające 5% olejku pomocne są w leczeniu trądziku i atopowego zapalenia skóry, pokrzywki i stłuczeń (kontuzje z wybroczynami, wysiękiem, bólem i obrzękiem).
Wyciągi z krwawnika są pomocne w leczeniu stanów zapalnych przewodu pokarmowego, nieżytu żołądka i jelit, hyperaciditas (zgagi, nadmiernej kwasowości żołądka),alergii, choroby wrzodowej i infekcji układu pokarmowego.
Krwawnik wpływa też korzystnie na układ oddechowy, działając odkażająco, rozkurczowo i przeciwkaszlowo (polecam przy nieżytach górnych dróg oddechowych).
Niektóre osoby są uczulone na olejek Krwawnikowy i wówczas nie mogą stosować przetworów krwawnikowych.
O leczniczym działaniu krwawnika pomocnego w leczeniu hemoroidów wspominał już Hipokrates, Dioskurydes natomiast zalecał go w walce z chorobą wrzodową.
Na pierwsze wzmianki drukowane na temat krwawnika natknięto się w dziele z 1554 r., którego autorem był flamandzki botanik Carolus Clusius
więcej na tej stronie....
niem. Schafgarbe (Wiesen-Schafgarbe), ang. Yarrow (Milfoil)
Gatunek zbiorowy, w obrębie którego wyróżnia się:
typowy Achillea Millefeolium
Achillea Stricta Gremli
Achillea Setacea Waldst. et Kit.
Achillea Rosealba Ehrend.,
Achillea Collina Rchb
Achillea Distans Willd.
Już w XIX wieku wiedziano, że Krwawnika działa podobnie jak rumianek i surowce te mogą się zastępować nawzajem.
Zauważono jednak, że Krwawnik oddziałuje silniej stymulująco na procesy trawienne, pobudza wydzielanie soków, poprawia trawienie; natomiast rumianek silniej oddziałuje uspokajająco na układ nerwowy.
Oba surowce działają rozkurczowo na mięśnie gładkie.
Młode listki Krwawnika zjadano na wiosnę, przy kuracjach wzmacniających, odtruwających, przy cierpieniach wątroby, trzustki, śledziony, żołądka i jelit.
Wierzono, że Krwawnik wspomaga leczenie gruźlicy oraz usuwa objawy blednicy u kobiet (niedokrwistość, bladość powłok skórnych, zimne i mokre dłonie oraz stopy, omdlenia).
Sok z ziela podawano z miodem i mlekiem jako środek wybitnie odżywczy i wzmacniający.
Drobno posiekane listki wiosenne krwawnika spożywano na kromce z masłem.
Sporządzano z nich również herbatki oczyszczające krew i zasilające.
Krwawnik siekany podawano zwierzętom gospodarskim w celu usunięcia pasożytów przewodu pokarmowego.
W XX wieku, w większości krajów zaczęto polecać oficjalnie Krwawnik jako środek aromatyczno-gorzki, pobudzający wydzielanie soku żołądkowego, jelitowego, trzustkowego i żółci.
Potwierdzono naukowo działanie bakteriobójcze, przeciwpasożytnicze i przeciwzapalne wyciągów krwawnikowych oraz samego olejku krwawnikowego.
Za granicą można kupić błękitny lub niebiesko-zielony olejek krwawnikowy, np. w Bułgarii, Szwajcarii, Belgii i Francji.
Olejek ten działa rozkurczowo, uspokajająco, silnie przeciwdrobnoustrojowo, rozkurczowo (przeciwkolkowo), antyhistaminowo i przeciwzapalnie.
Olejkiem można smarować wypryski, ropnie, liszaje, trudno gojące się rany i owrzodzenia.
Oliwa, olej lniany, maści zawierające 5% olejku pomocne są w leczeniu trądziku i atopowego zapalenia skóry, pokrzywki i stłuczeń (kontuzje z wybroczynami, wysiękiem, bólem i obrzękiem).
Wyciągi z krwawnika są pomocne w leczeniu stanów zapalnych przewodu pokarmowego, nieżytu żołądka i jelit, hyperaciditas (zgagi, nadmiernej kwasowości żołądka),alergii, choroby wrzodowej i infekcji układu pokarmowego.
Krwawnik wpływa też korzystnie na układ oddechowy, działając odkażająco, rozkurczowo i przeciwkaszlowo (polecam przy nieżytach górnych dróg oddechowych).
Niektóre osoby są uczulone na olejek Krwawnikowy i wówczas nie mogą stosować przetworów krwawnikowych.
O leczniczym działaniu krwawnika pomocnego w leczeniu hemoroidów wspominał już Hipokrates, Dioskurydes natomiast zalecał go w walce z chorobą wrzodową.
Na pierwsze wzmianki drukowane na temat krwawnika natknięto się w dziele z 1554 r., którego autorem był flamandzki botanik Carolus Clusius
więcej na tej stronie....