17-11-2014, 17:38
Eugene Burmakin (1951-)
Художник Евгений Бурмакин родился в 1951 году в Москве.
Piękne słowa i obrazy
Eugene Burmakin (1951-)
Художник Евгений Бурмакин родился в 1951 году в Москве.
19-11-2014, 13:44
Czasem mężczyzna i kobieta docierają na rozdroże i tam już zostają, nie chcą wybrać żadnej z dróg, świadomi, że błędna decyzja będzie oznaczać koniec...
i że tyle jest rzeczy wartych uratowania.
Stephen King (z książki Dallas '63)
i że tyle jest rzeczy wartych uratowania.
Stephen King (z książki Dallas '63)
01-12-2014, 01:02
Słoń jest dla człowieka symbolem szczęścia.
Człowiek dla słoni mógłby być symbolem nieszczęścia.
Płaci, żeby mógł postawić na półce figurkę słonia z prawdziwej kości słoniowej.
Oczywiście na szczęście...
Martyna Wojciechowska (z książki Kobieta na Krańcu Świata)
Człowiek dla słoni mógłby być symbolem nieszczęścia.
Płaci, żeby mógł postawić na półce figurkę słonia z prawdziwej kości słoniowej.
Oczywiście na szczęście...
Martyna Wojciechowska (z książki Kobieta na Krańcu Świata)
01-12-2014, 01:12
Wyobraź sobie że życie polega na żonglowaniu pięcioma piłkami.
Ich nazwy to praca, rodzina, zdrowie, przyjaciele i prawość.
Wszystko udaje ci się utrzymywać w powietrzu.
Ale pewnego dnia wreszcie do ciebie dociera, że praca jest gumową piłką.
Jeżeli ją upuścisz, odbije się i wróci.
Pozostałe cztery piłki - rodzina, zdrowie, przyjaciele, prawość - to szklane kule.
Jeśli się którąś upuści, może się obić, wyszczerbić lub nawet roztrzaskać.
James Patterson (z książki Pamiętnik pisany miłością)
Ich nazwy to praca, rodzina, zdrowie, przyjaciele i prawość.
Wszystko udaje ci się utrzymywać w powietrzu.
Ale pewnego dnia wreszcie do ciebie dociera, że praca jest gumową piłką.
Jeżeli ją upuścisz, odbije się i wróci.
Pozostałe cztery piłki - rodzina, zdrowie, przyjaciele, prawość - to szklane kule.
Jeśli się którąś upuści, może się obić, wyszczerbić lub nawet roztrzaskać.
James Patterson (z książki Pamiętnik pisany miłością)
01-12-2014, 01:22
Same uczucia niczego nie naprawią.
Mówi się,że miłość wszystko wybaczy.
Ale to nieprawda. Nie,kiedy dusza jest tak bardzo zraniona.
Abbi Glines (z książki O krok za daleko)
Mówi się,że miłość wszystko wybaczy.
Ale to nieprawda. Nie,kiedy dusza jest tak bardzo zraniona.
Abbi Glines (z książki O krok za daleko)
01-12-2014, 01:40
W człowieku, który uważa, że wszystko już było i nic nie może go zdziwić, umarło to, co najpiękniejsze - uroda życia.
Ryszard Kapuściński (z książki Podróże z Herodotem)
Ryszard Kapuściński (z książki Podróże z Herodotem)
17-12-2014, 15:47
Chciałabym każdego dnia umieć coś w sobie zmienić, jakieś zachowanie, sposób bycia wobec innych, umieć pozwolić sobie na pewne rzeczy, innych natomiast sobie zabronić.
Opanować samotność.
Samotność nie tyle jako stan ducha, bo naprawdę w duchu człowiek zawsze jest lub bywa samotny, ile jako swego rodzaju „stan cywilny.
Być właścicielem samego siebie, posiadać wokół siebie przestrzeń, której nikt nie może przekroczyć.
Coś jakby niewidoczny zielony ogródek, do którego nikomu nie uda się zajrzeć, do którego także nikt, kto chciałby mnie zranić, nie miałby wstępu.
Do niedawna było inaczej: każdy, komu to tylko przyszło do głowy, mógł mnie wytrącić z równowagi jakąś głupią uwagą, kłamstwem, bezsensownym zdaniem, sprawić mi przykrość, która trwała znacznie dłużej niż jego pamięć o tym zdarzeniu.
Dziś już tylko pory roku mogą wpływać na mój nastrój, ale nie ludzie, którym na tym zależy.
Stan mojego umysłu bywa tak różny, jak różne są dni, które przychodzą,
Bywają dni dobre, ale bywają i złe, i te też muszę przyjąć za własne.
Są dni, kiedy jestem z kamienia, czasem z żelaza, najczęściej, niestety ze szkła.
Roma Ligocka – Czułość i obojętność
Opanować samotność.
Samotność nie tyle jako stan ducha, bo naprawdę w duchu człowiek zawsze jest lub bywa samotny, ile jako swego rodzaju „stan cywilny.
Być właścicielem samego siebie, posiadać wokół siebie przestrzeń, której nikt nie może przekroczyć.
Coś jakby niewidoczny zielony ogródek, do którego nikomu nie uda się zajrzeć, do którego także nikt, kto chciałby mnie zranić, nie miałby wstępu.
Do niedawna było inaczej: każdy, komu to tylko przyszło do głowy, mógł mnie wytrącić z równowagi jakąś głupią uwagą, kłamstwem, bezsensownym zdaniem, sprawić mi przykrość, która trwała znacznie dłużej niż jego pamięć o tym zdarzeniu.
Dziś już tylko pory roku mogą wpływać na mój nastrój, ale nie ludzie, którym na tym zależy.
Stan mojego umysłu bywa tak różny, jak różne są dni, które przychodzą,
Bywają dni dobre, ale bywają i złe, i te też muszę przyjąć za własne.
Są dni, kiedy jestem z kamienia, czasem z żelaza, najczęściej, niestety ze szkła.
Roma Ligocka – Czułość i obojętność
17-12-2014, 16:03
Zawsze oczekujemy od swoich dzieci czegoś innego niż mogą nam dać.
Obciążamy je własnymi nadziejami,wikłamy w nasze marzenia,ambicje i rozczarowania.
Spróbuj dać temu dziecku wolność.
Dorota Terakowska (z książki Ono)
Obciążamy je własnymi nadziejami,wikłamy w nasze marzenia,ambicje i rozczarowania.
Spróbuj dać temu dziecku wolność.
Dorota Terakowska (z książki Ono)
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości