[Krystyna]

Szafir jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych kamieni szlachetnych na świecie obok Diamentu, Rubinu i Szmaragdu.
Był źródłem fascynacji i inspiracji tak długo, jak istnieją zapisy o jego istnieniu i od wieków zdobił szaty i biżuterię członków rodziny królewskiej.
Szafir jest szczególnie ulubieńcem brytyjskich i innych europejskich rodzin królewskich.
To również z tego powodu doprowadziło do tego, że ciemnoniebieski odcień stał się znaczącym „niebieskim królewskim”, aby opisać jego  szczególny kolor.
Królewski Niebieski Klejnot Kamień...

Czy wiesz, że starożytni królowie i królowe Grecji i Rzymu wierzyli, że Sappiry chronią swoich właścicieli przed  zawiścią i krzywdą, a w średniowieczu szafiry były często noszone przezczłonków rodzinykrólewskiej jako amulety do odpędzania zła?

[Krystyna]

Autumn Glory Sapphire/Jesienna chwała
Znaleziony w Washpol w 1993 roku był pierwotnie 103,5cts. Ten wspaniały owalny szafir od jaskrawożółtego do pomarańczowego ma ciętą masę 30,25 karata. Został wyceniony konserwatywnie na 300 000 dolarów. „The Autumn Glory” zniknął, gdy niedawno wysłano go do USA. Nadal nie został odzyskany, ale dochodzenia trwają.
źródło

[Krystyna]

Barberini Sapphire Tiara I Parure

Barberini Parure Tiara Sapphire/Tiara Barberini Sapphire Parure
Barberini Sapphire Parure, z motywem kwiatowym o dowolnej formie, oferuje odświeżającą zmianę w porównaniu z bardziej architektonicznymi elementami.
Należący najpierw do włoskiej szlacheckiej rodziny Barberini, która zyskała na znaczeniu w XVII wieku, zestaw zawiera tiarę z niebieskim szafirem i diamentami, naszyjnik, kolczyki z girandolami i broszkę.
Tiara, która pochodzi z około 1850 roku, przypomina wieniec z kwiatów składający się z gałęzi diamentu o szlifie różanym, kwitnącej starymi diamentowymi kwiatami i osadzonymi w oprawkach niebieskimi szafirowymi centrami i pąkami osadzonymi w złocie i srebrze.
Ma lekką i przewiewną jakość, która jest kobieca i romantyczna, dokładnie taka, jakiej można by oczekiwać od nowej księżniczki.
Parure podobno ostatnio sprzedano na aukcji w czterech oddzielnych częściach za łączną kwotę 250 000 USD, z czego 100 144 USD przeznaczono na samą tiarę.
źródło

[Krystyna]

Bismarck Sapphire/Szafir Bismarck
Ten wydobyty na Sri Lance niebieski szafir w szlifie tablicowym ma masę 98,6 karatów.
Nazwę zawdzięcza hrabinie Monie von Bismarck, która ofiarowała naszyjnik z klejnotem Instytutowi Smithsonian w roku 1967.
Hrabina zaś kupiła szafir w 1926 roku podczas swojej podróży poślubnej z mężem Harrisonem Williamsem.
W 1935 roku szafir został wykorzystany do ozdobienia naszyjnika Cartiera, wykonanego z platyny i wysadzanego dodatkowo brylantami.
źródlo

[Krystyna]

   
   
Blue Belle of Asia Sapphire
Blue Belle of Asia – 400-karatowy szafir, wydobyty z osadów rzecznych w Pelmadulla koło Ratnapury w Sri Lance w roku 1926.
Blue Belle jest bardzo pilnie chroniony z powodu swojego niepowtarzalnego, niebieskiego pawiego koloru i niezwykłej przezroczystości.
Przechowywany był w sejfie kamieni szlachetnych w Wielkiej Brytanii.
W 2014 roku 13 listopada, osadzony w naszyjniku przez jubilerów Blue Belle of Asia, został sprzedany na aukcji za 22 miliony dolarów USA.
Jest określany jako czwarty pod względem wielkości szafir na świecie

392-karatowy niebieski Szafir, który pobił rekord aukcyjny, gdy został sprzedany za 17,3 miliona dolarów w Christie's Geneva w 2014 roku. 
Jest to najwyższa cena zapłacona na aukcji za Szafir.
Nazwany „Blue Belle of Asia” Szafir Cejlon o wyciętym poduszce, chabrowo-niebieskim Szafirie osiągnął prawie dwukrotnie wyższą wartość niż w przedsprzedaży, szacowaną na 9,9 miliona dolarów.
Kiedy napięta sesja licytacyjna została zakończona 11 listopada 2014 r., Rahul Kadakia, międzynarodowy szef działu biżuterii Christie's, uderzył młotkiem i ogłosił: „Prywatny kolekcjoner siedzący w pokoju jest teraz nowym właścicielem najcenniejszego Szafiru na świecie."

Kamień ma proweniencję 94 lat. 
Blue Belle of Asia została odkryta w 1926 roku w Pelmadula, Ratnapura (Miasto klejnotów) na Cejlonie (obecnie znane jako Sri Lanka). 
Pierwotnie był własnością słynnych handlarzy klejnotami i biżuterią OLM Macan Markar & Co. z siedzibą w Kolombo na Sri Lance. 
Według Christie's, Blue Belle of Asia została przycięta i wypolerowana do obecnego rozmiaru i kształtu w latach 1926-1928.

Brytyjski magnat samochodowy Lord Nuffield kupił klejnot w 1937 roku z podobno zamiarem podarowania go królowej Elżbiecie w dniu jej koronacji w maju tego samego roku. 
Królowa nigdy nie objęła kamienia w posiadanie, a następnie „zniknął” w prywatne ręce. 
Jego lokalizacja pozostawała tajemnicą przez kolejne 35 lat. 
W latach 70. kamień ciekawie znalazł się w notatkach i rysunkach szwajcarskiego handlarza klejnotami Theodore'a Horovitza, choć właściciel pozostał anonimowy.
Po 40 latach spędzonych w cieniu ten niesamowity klejnot w końcu powrócił na światło dzienne w 2014 roku jako headliner głośnej imprezy Christie's w Genewie.

Blue Belle of Asia to centralny element majestatycznego diamentowego naszyjnika z dziewięcioma frędzlami ozdobionymi Diamentami o szlifie brylantowym. 
Każdy chwost zakończony jest większym Diamentem o owalnym szlifie.
Wszystkie Szafiry wykonane są z mineralnego Korundu (krystalicznego tlenku glinu). 
W stanie czystym korund jest bezbarwny, ale gdy pierwiastki śladowe zostaną naturalnie wprowadzone do składu chemicznego, rezultaty są magiczne i kolorowe. 
Według American Gem Society pierwiastki śladowe, takie jak Żelazo, Tytan, Chrom, miedź i Magnez, nadają naturalnie bezbarwnemu Korundowi odcień odpowiednio niebieskiego, żółtego, fioletowego, pomarańczowego lub zielonego. 
Ruby to czerwona odmiana Korundu.
Korund ma twardość 9 w skali Mohsa, w porównaniu do Diamentu, który ma twardość 10.
Oprócz tego, że jest oficjalnym wrześniowym kamieniem urodzinowym, Szafir jest również preferowanym klejnotem dla par obchodzących 5 lub 45 rocznicę ślubu.
źródło
źródło
źródło
https://www.youtube.com/watch?v=0f0tDmZwUw8

[Krystyna]

Blue Giant of the Orient Sapphire/Błękitny olbrzym Orientu
Zaskakującym faktem dotyczącym przemysłu Szafirowego jest to, że trzy największe znane ludzkości szafiry pochodzą ze Sri Lanki.
Są to 400-karatowe Blue Belle of the Orient
423-karatowe Logan Sapphire 
466-karatowe Blue Giant of the Orient. 
W tym poście odkrywam największego i tajemniczego z nich wszystkich Blue Giant of the Orient.

Surowiec, w którym znajdował się ten niesamowity klejnot, został znaleziony w 1907 roku w Kalu Ganga (czarnej rzece), która wije się u podnóża Szczytu Adama w dzielnicy Ratnapura (miasto klejnotów, jak jest znane w syngaleskim - język ojczysty Sri Lanki). 
Od momentu, w którym został znaleziony, panowie OLM Macan Markar & wiedzieli, że ten klejnot będzie czymś niezwykłym!
Podobno ważył około 600 karatów w swoim nieoszlifowanym i stanie naturalnym, a odkrycie go z pewnością przyniosło ogromny podziw i dumę firmie Markar & Co.
Skrupulatnie szlifowali szorstkość, aby zachować maksymalną wagę, i wyprodukowali Szafir o szlifie poduszkowym tak delikatnym, że nadal jest czczony do dziś.
August 23 rd  w 1907 roku, nagłówek w „Morning Leader” wiodącej gazety w Sri Lance, prowadził historię tego ogromnej urody Saphire
W tamtym czasie wyceniono go na 7 000 funtów i kupił go anonimowy amerykański kolekcjoner, którego tożsamość jest wciąż nieznana. 
Przez ponad 90 lat ten Szafir pozostawał poza zasięgiem opinii publicznej, ale w 2004 roku pojawił się ponownie w Christie's Magnificent Jewels Sale w Genewie w Szwajcarii. 
Jego opis został błędnie podany jako kaszmirskie pochodzenie ze względu na jego cenny „chabrowy” odcień, ale fakt, że Kaszmir nigdy nie wyprodukował naturalnego klejnotu powyżej 400 karatów, nierozerwalnie wiązał jego pochodzenie z powrotem ze Sri Lanką. 
Niestety, aukcja publiczna nie przyniosła żadnych ofert, ale prywatna sprzedaż po wydarzeniu dała anonimowemu Brytyjczykowi Błękitnego Olbrzyma Orientu 1 milion dolarów.
Na dzień dzisiejszy Blue Giant of the Orient nadal znajduje się w rękach prywatnych. 
Jego położenie, nosiciel i piękno wciąż są znane tylko nielicznym uprzywilejowanym.
 Okoliczności, które doprowadziły do powstania tego klejnotu, są tak rzadkie, jak jego publiczne ujawnienie, ale możemy być pewni, że jest on chroniony przez tajemniczego właściciela. 
Miejmy nadzieję, że ujawnienie go reszcie świata nie zajmie kolejnych 90 lat.
źródło

[Krystyna]

https://www.ellisjewelers.com/mediap/upl...iana1.webp
British Royal Engagement Ring Sapphire
Najbardziej znanym elementem biżuterii z Szafirem w dzisiejszej kulturze jest pierścionek zaręczynowy Kate Middleton od księcia Williama.
Kiedy media dotarły do wiadomości, że zadał pytanie, pierwszą rzeczą, o której wszyscy myśleli, było: „Jak wygląda jej pierścionek?”.
To rzeczywiście pierścionek zaręczynowy jego matki, który został zakupiony od Gerrard Jewellers przez jego ojca, księcia Karola.
18-karatowy owalny szafir księżnej Diany jest otoczony diamentami i pierwotnie był przeznaczony dla księcia Harry'ego.
Na szczęście dla Kate, Harry zdecydował, że przyszła królowa powinna nosić pierścień i podarował go swojemu bratu w zamian za zaręczyny.
źródło
https://www.ellisjewelers.com/blog/2019/...ice-irked/

[Krystyna]

 
 lewa strona: Portret Katarzyny Wielkiej Cesarzowej Rosji (1729 1796), według Aleksandra Roslina i Fiodora Rokotowa, wraz z jej szafirem. 
Zdjęcia: Christie's i SSEF
prawa strona: Zdjęcie Harry'ego Winstona...Obok jego kciuka znajduje się 337,10-karatowy szafir Katarzyny Wielkiej
źródło

Catherine the Great’s Sapphire
W SSEF w ciągu ostatnich kilku dekad przetestowano imponującą liczbę Szafirów o wyjątkowej wielkości i jakości. 
Jednak w ciągu ostatnich kilku tygodni mieliśmy przyjemność dodać do tej eklektycznej (danych) kolekcji słynny Sapphire of Catherine the Great, historyczny klejnot z Cejlonu (Sri Lanka) o wyjątkowej jakości i urodzie 

Na podstawie dostarczonej dokumentacji Szafir ten ma historyczne pochodzenie i należał niegdyś do Katarzyny Wielkiej, cesarzowej imperium rosyjskiego od 1762 r. 
Do jej śmierci w 1796 r. (Patrz Les Joyaux des Tsars M. Grecja) ten szafir o masie 331 ct (pierwotnie 337 ct) był ściśle związany z historią i losami Imperium Rosyjskiego i został ostatecznie sprzedany w 1914 r prywatnemu kolekcjonerowi. 
Później stał się częścią kolekcji Court of Jewels Harry'ego Winstona, która podróżowała po Stanach Zjednoczonych w latach 1949-1953 i jest przedstawiona na kultowym zdjęciu, na którym Harry Winston trzyma w dłoni [color=#333333][size=small][font=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif]Sapphire of Catherine the Grea razem z innymi imponującymi klejnotami, w tym diamentem Hope 

Skrupulatne badania mikroskopowe i szczegółowe analizy potwierdziły pochodzenie Szafiru ze Sri Lanki, podkreślone obecnością drobnych metamiktowych wtrąceń cyrkonu, które są charakterystyczne dla tego źródła klejnotów. 
Od czasów historycznych Cejlon (Sri Lanka) jest znany i ceniony jako źródło wyjątkowych klejnotów, zwłaszcza niebieskich Szafirów. 
Znalezione w żwirach bujnych zielonych równin i dolin tej tropikalnej wyspy, klejnoty te były już przedmiotem handlu w starożytnych kulturach Azji Południowo-Wschodniej, Persji, a nawet w Cesarstwie Rzymskim i średniowiecznej Europie wzdłuż morskich szlaków handlowych i słynnego Jedwabnego Szlaku także „Livres des Merveilles du Monde” Marco Polo). 
Do dziś ta mała wyspa na Oceanie Indyjskim produkowała i nadal produkuje jedne z największych szafirów o jakości klejnotów znanych w handlu, takie jak „Gwiazda Indii” (583 ct),
źródło

[Krystyna]

Chrysanthemum Brooch Sapphire
Broszka z szafirową chryzantemą
Ta broszka jest jednym z pierwszych oficjalnych prezentów otrzymanych przez królową i wydaje się, że zachowała wyjątkowy status w jej kolekcji.
Została podarowana przez Sir Jamesa Laing & Sons Limited i Anglo-Iranian Oil Company Limited ówczesnej księżniczce Elżbiecie za zwodowanie tankowca British Princess w 1946 roku.
Broszka zawiera chryzantemę z płatkami diamentu z szafirowym środkiem z kamieniami szlachetnymi. platyna.
Od samego początku Elżbieta wybrała broszkę na ważne wydarzenia.
W kwietniu 1948 r. nosiła broszkę na Grosvenor Square podczas odsłonięcia pomnika poświęconego prezydentowi USA Franklinowi D. Rooseveltowi.
Kilka tygodni później nosiła broszkę podczas ważnej wizyty w Paryżu - a dokładniej, podczas przemówienia, które ostrzegało przed niebezpieczeństwami nacjonalizmu w Muzeum Galliera.
Broszkę nosiła również przy ważnych okazjach rodzinnych, w tym podczas wielu rodzinnych sesji portretowych.
Siedem dekad po tym, jak broszka wylądowała w szkatułce królowej, wciąż ją nosi. 
źródło

[Krystyna]

Prezent od pana Roberta E. Kane'a i Pauli Crevoshay w 2007 roku 
Ten obiekt został zaprojektowany przez Panią Paula Crevoshay i wykonany przez Crevoshay, Inc.

Conchita Montana Butterfly Sapphire
Spektakularny Conchita Montana Sapphire Butterfly podkreśla niesamowitą różnorodność i gamę kolorów Szafirów z Montany.
Szafiry reprezentują tęczę kolorów, od stalowego błękitu po fantazyjne odcienie fioletu, różu, pomarańczy i żółci.
Praktycznie wszystkie szafiry Montana są wzmacniane przez obróbkę cieplną w celu zintensyfikowania oryginalnych kolorów, a także całkowitej zmiany odcienia niektórych z nich.
Motyl z 18-karatowego żółtego złota jest ozdobiony 331 okrągłymi Szafirami o szlifie brylantowym i 2 Szafirami o szlifie kaboszonowym, łącznie 27,97 karatów.
Znakomicie wykonany egzemplarz jest niezwykle wszechstronny i może być noszony jako broszka, wisiorek lub zapięcie na ozdobiony koralikami dekolt.
Wszystkie Szafiry pochodzą z Montany, a większość ze słynnego złoża Rock Creek, położonego w Szafirowych Górach w pobliżu historycznego Philipsburga w Montanie. Bardziej znany jako Gem Mountain, górnicy złota odkryli tu Szafiry pod koniec 1890 roku.
W ciągu 110 lat na tej stronie wyprodukowano kilkaset milionów karatów Szafiru o jakości klejnotów, które według gemmologów i dziennikarzy nazywają „Rainbow Over Montana”.
Kilka Szafirów motyla pochodzi ze złoża Dry Cottonwood Creek, które znajduje się około 45 mil na wschód-południowy wschód od złoża Rock Creek; te Szafiry są również poddawane obróbce cieplnej.
Conchita Montana Sapphire Butterfly, wykonana we współpracy projektantki biżuterii Pauli Crevoshay i handlarza kamieniami / gemmologa Roberta Kane'a, została hojnie przekazana przez nich w 2007 r. W National Gem Collection Instytutu Smithsonian.
Pani Crevoshay nazwała motyla „Conchita” na pamiątkę swojej matki , który wcześnie zaszczepił w niej uznanie dla motyli i przyrody.
źródło

[Krystyna]

Holenderska szafirowa tiara na królowej Beatrix i królowej Maximie

Dutch Tiara Sapphire/Holenderska tiara szafirowa
Kupiona w 1881 roku przez króla Holandii Willema III dla swojej żony, królowej Emmy, holenderska szafirowa tiara jest całkowicie ekstrawagancka.
Z 33 niebieskimi szafirami i 655 diamentami, oprawionymi w platynę, tiara przypomina gotycką architekturę wielkiej katedry z błyszczącymi witrażami.
Kilka kamieni jest również zamontowanych drżąco , co oznacza, że są przymocowane do drążka lub materiału, który działa jak sprężyna, aby stworzyć ruch podczas noszenia i odbijać otaczające światło.
Naszyjnik, dwie bransoletki i broszka zostały później dodane, aby stworzyć parure.
Królowa Máxima z Holandii niedawno usprawniła tiarę, przeprojektowując centralny element diamentowy, aby uzyskać bardziej nowoczesny wygląd, który nowa księżniczka może chcieć naśladować, gdy dorośnie.
źródło

[Krystyna]

 


http://zmniejszamy.pl/global/uploads/img_20210602124939_pobrane(2)_zmniejszamy_pl.jpg

Empress Maria Alexandrovna Brooch Sapphire  
Broszka nadal wygląda na aktualną, ale ma pona półtora wieku.
W 1866 roku książę i księżna Walii (później król Edward VII i królowa Aleksandra) podarowali broszkę siostrze Aleksandry, Minnie, w dniu jej małżeństwa z przyszłym cesarzem Aleksandrem III.
Leslie Field opisuje ten klejnot jako „kaboszonową szafirową broszkę otoczoną dwoma rzędami diamentów z kroplą perły zwisającą z diamentu oprawki”.

Brytyjskie szkatułki są pełne rosyjskiej biżuterii!
Kiedyś cudowna biżuteria unosiła się z upadłego Imperium Rosyjskiego, była sprzedawana, ponieważ członkowie rodziny królewskiej potrzebowali funduszy.
A większość skarbów, jak wiecie, została sprzedana przez samych bolszewików.

Matka ostatniego cesarza, Marii Fiodorowna, jak wiadomo, szalała nie tylko na punkcie modnych sukienek.
Ale miała wspaniałą kolekcję arcydzieł biżuterii.
Ogólnie szafiry były jej długotrwałą słabością.
Małe kawałki czystego nieba, odbijały się w pięknych oczach cesarzowej, lśniły i kuszone, otoczone sznurkiem kropli pereł i wieloma czystymi diamentami.
Jej Królewska Mość zwykle nosiła bogate szafirowe szaty, w tym majestatyczną tiarę kokoshnik, cenną broszkę z wisiorkiem i kilka naszyjników z diamentami.
Po pośpiesznym locie z Rosji Radzieckiej Maria Fiodorowna niechętnie sprzedała część rodzinnej biżuterii, którą udało jej się zabrać za granicę.
Tak więc Szafirowy naszyjnik z woli losu trafił na aukcję Hennelów, gdzie angielska królowa Maria z Tekskaja kupiła tę część królewskiej sukni wraz z broszką ozdobioną śnieżnobiałą perłą.
Przedstawiciele Wielkiej Brytanii zapłacili za rosyjskie parcele sześć tysięcy funtów.

Królowa Maria nosiła diamentową tiarę ze wspaniałym dużym Szafirem, uzupełniając obraz kilkoma pasmami dużych pereł.
Na szyi lśnił cesarski naszyjnik z szafirem Marii Fiodorowna.
A jako ozdoba stanika brytyjski władca nosił również szafirową broszkę oprawioną w diamenty.
Ten, który trafił „w zestawie” do słynnego chokera.
Całość stworzyły nie mniej kosztowne kolczyki, również ozdobione niebiańskimi szafirami.
Klejnot rosyjskiej carycy odziedziczyła Elżbieta II.
Ale obecna królowa nie przepada za naszyjnikiem Romanowów.
Bardziej podobała się jej Szafirowa broszka.
Ale córka Elżbiety, księżniczka Anne, chętnie zaczęła nosić biżuterię matki.
Szafir w diamentowo-perłowej oprawie idealnie pasował do uroczystych królewskich strojów z aksamitnymi pelerynami i stał się nowoczesnym dodatkiem, który doskonale łączył się z markowymi kurtkami księżniczki.
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

George VI Victorian Suite Tiara Sapphire
Kiedy królowa Elżbieta II wyszła za mąż w 1947 roku, jej ojciec, król Jerzy VI, podarował jej Apartament Wiktoriański Jerzego VI , zestaw biżuterii składający się ze wspaniałego naszyjnika i kolczyków z niebieskich szafirów otoczonych diamentami.
W 1963 roku królowa zamówiła diadem i bransoletkę, które dorównywały wielkością dekadenckiemu projektowi zestawu i jakością kamieni szlachetnych.
Tiara jest podobno wykonana z naszyjnika, który pierwotnie należał do księżniczki Louise z Belgii.
Być może Elżbieta przekaże swoją piękną parę nowej księżniczce, ponieważ będzie następną potencjalną królową.
źródło

George VI Victorian Suite to elegancki zestaw biżuterii, który pierwotnie składał się z 18 oszałamiających niebieskich szafirów w naszyjniku otoczonym wiązkami diamentów. Został stworzony przez Carrington & Co. w 1850 roku i został podarowany królowej przez jej ojca, króla Jerzego VI, po ślubie z księciem Filipem z Grecji w 1947 roku. Ten zestaw biżuterii zawiera jedne z najbardziej ukochanych szafirowych kamieni szlachetnych królowej. dokonał kilku poprawek w 1959 roku, aby największy szafir pasował zarówno jako wisiorek, jak i broszka. W 1963 roku królowa zamówiła również pasującą tiarę i bransoletkę, które nosiła przy wielu okazjach, w tym podczas wizyty państwa królewskiego w Stanach Zjednoczonych w 1991 roku i przyjęcia dyplomatycznego w Pałacu Buckingham w 2016 roku.
źródło

[Krystyna]

 
Gordon Star Sapphire and Gordon Necklace Sapphire 
Pochodzenie nazwy
„Gordon Star Sapphire” i „Gordon Sapphire” to dwa różne niebieskie Szafiry o masie odpowiednio 52 i 50 karatów, które kiedyś należały do Arona S. Gordona, założyciela firmy Gordon Jewelers, od której dwa niebieskie Szafiry mają swoje imiona. 
Podczas gdy „Gordon Star Sapphire” był osadzony w wisiorku, „Gordon Sapphire” został umieszczony w wisiorku do naszyjnika, który można było zdejmować i można było go również nosić jako broszkę.

Charakterystyka kamieni szlachetnych
Szafirowa Gordon Star
„Gordon Star Sapphire” to owalny Szafir o kształcie kaboszonu, z niską kopułą i wyraźną gwiazdą o sześciu promieniach umieszczoną centralnie, której promienie rozciągają się na obrzeża kamienia. 
Kolor kamienia jest średnio niebieski, a przezierność i przejrzystość kamienia całkiem dobra. 
Waga kamienia to około 52 karaty

Gordon Sapphire
„Gordon Sapphire” to szmaragdowy niebieski Szafir o intensywniejszym niebieskim kolorze niż „Gordon Star Sapphire” i wadze około 50 karatów. 
Wraz ze wzrostem intensywności koloru niebieskiego następuje odpowiedni spadek jego przezierności i klarowności.

Gordon Star Sapphire” pochodzi z Birmy lub Sri Lanki?
Czystość i wyrazistość gwiazdy zależy od stężenia Rutylu w kamieniu. 
Kiedy stężenie rRutylu jest wyższe, jak w Szafirach birmańskich i lankijskich, produkowane gwiazdy są wyraźne 
Jednak Szafiry pochodzące z Afryki, Tajlandii i niektórych innych krajów nie mają wystarczającej ilości Rutylu, a produkowane gwiazdy nie są wyraźne. 
Tak więc, kierując się klarownością i wyrazistością „Gordon Star Sapphire”, możemy przewidzieć, że kamień pochodzi najprawdopodobniej z Birmy lub Sri Lanki.

Historia „Gordon Star Sapphire” i „Gordon Sapphire”
„Gordon Star Sapphire” i „Gordon Sapphire” po raz pierwszy ujrzały światło dzienne w 2002 roku, kiedy obie biżuterię, na której zostały osadzone kamienie, trafiły na aukcje w Sotheby's Auction House w Nowym Jorku w kwietniu 2002 roku. 
Pochodzenie dwóch Szafirów nie jest znane.

Ustawienie „Gordon Star Sapphire”
Owalny, oszlifowany kaboszon „Gordon Star Sapphire”, ważący około 52 karatów, został umieszczony w zawieszonym pierścieniu, oprawionym w platynę i otoczonym 24 Diamentami w kształcie gruszki, o masie około 6,60 karata. 
Diamenty w kształcie gruszki ułożono w osiem triad, które były uderzająco podobne ze względu na jednolitość wielkości i kształtu Diamentów. Mówiono, że trzon pierścienia jest zdejmowany, a pętla zawieszki chowana. 
Szacunkowa cena biżuterii przed sprzedażą wynosiła od 7 000 do 9 000 USD.

Naszyjnik „Gordon Sapphire”
Szmaragdowy 50-karatowy „Gordon Sapphire” został umieszczony jako centralny element wisiorka, otoczony grupą mniejszych Diamentów o różnych kształtach i rozmiarach. 
Gromada składała się z 10 Diamentów w kształcie markiz, 26 Diamentów w kształcie gruszki, 7 Diamentów w kształcie okrągłym i 25 Diamentów bagietki o łącznej wadze około 14,50 karata. 
Całkowicie Diamentowy naszyjnik został wysadzony 56 Diamentami w kształcie markiz, 51 Diamentami w kształcie okrągłym i 4 Diamentami w kształcie gruszki, o łącznej wadze około 22,50 karatów, oprawionych w platynę i mających długość 17 cali. 
Wisiorek miał być odpinany i można go było również nosić jako broszkę. 
Szacunkowa cena naszyjnika przed sprzedażą wynosiła od 50 000 do 70 000 dolarów.
źródło
źródło

[Krystyna]

 Model Grand Sapphire o masie 135,74 ct i wymiarach 38 × 29 × 28 mm został zakupiony dla francuskich klejnotów koronnych za 72-letniego panowania Ludwika XIV (1643–1715). Od 1796 r. Znajduje się w Narodowym Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu (MNHN, numer inwentarzowy A.67). Zdjęcie: François Farges, © MNHN.

Grand Sapphire of Louis XIV /Wielki Szafir Ludwika XIV
Odkąd został dodany do francuskich klejnotów koronnych w 1669 r., Grand Sapphire o masie 135,74 ct uważany jest za jeden z najwspanialszych szafirów na świecie. 
Nowo odkryte archiwa wskazują, że Ludwik XIV uzyskał Grand Sapphire mniej więcej w tym samym czasie, w którym nabył diament Tavernier Blue; 
oba klejnoty zostały osadzone w oprawie ze złota w 1672 roku. 
Chociaż Wielki Szafir jest często nazywany szafirem „Ruspoli”, to badanie pokazuje, że są to w rzeczywistości dwa różne klejnoty. 
Dowody mikroskopowe i spektroskopowe (absorpcja Ramana, UV-Vis-NIR i fluorescencja indukowana laserem) sugerują, że Grand Sapphire pochodzi z metamorficznego / detrytycznego terenu Sri Lanki.

Wśród francuskich klejnotów koronnych dominują cztery. 
W Luwrze znajdują się diamenty o masie 140,62 ct Regent i 52,23 ct Grand Sancy (Balfour, 2009). Diament French Blue o masie około 69 ct został skradziony w 1792 roku i ponownie pocięty, by stać się diamentem Hope (Farges et al., 2009; Post and Farges, 2014), mieszczącym się w Narodowym Muzeum Historii Naturalnej Smithsonian Institution. 
Model Grand Sapphire o masie 135,74 ct, pokazany na rysunku 1, został przekazany Narodowemu Muzeum Historii Naturalnej (MNHN) w Paryżu w 1796 r. (Morel, 1988) i od tamtej pory pozostaje tam.

Ostateczne wnioski
Poprzez historyczne i gemologiczne badanie Wielkiego Szafiru odkryliśmy na nowo niektóre z jego zaginionych tajemnic. 
Kamień prawdopodobnie pochodzi z Cejlonu, dzisiejszej Sri Lanki. 
Być może został pierwotnie wycięty przez indyjskie lapidaria (Zemel, 2015), zanim został zakupiony przez Europejczyka (prawdopodobnie Davida Bazeu) i podarowany Ludwikowi XIV około 1669 r, mniej więcej w tym samym czasie, gdy monarcha kupił diament Tavernier Blue. 
Oba kamienie zostały oprawione w złocie pod okiem jubilera Jeana Pittana Młodszego mniej więcej w tym samym czasie (1672–1673). 
Zastosowano złotą oprawę, prawdopodobnie w celu podkreślenia „lazurowo-złotych” kolorów francuskiej monarchii (Farges, 2010; Post and Farges, 2014). 
Nie ma dowodów na to, że Ludwik XIV kiedykolwiek nosił te klejnoty jako część swoich regaliów. 
Zamiast tego klejnoty zostały umieszczone w niezwykłej złotej skrzyni, która została wystawiona, aby zaimponować wybranym gościom 
(patrz Farges, 2010; Bimbenet-Privat and Pié, 2014: Post and Farges, 2014).

Fasetowanie Grand Sapphire jest stosunkowo proste, ale mimo to niezwykłe. 
Odtworzenie go jako poduszki spowodowałoby znaczną utratę wagi bez dramatycznego wzrostu blasku. 
Pod tym względem Ludwik XIV okazał się mieć eklektyczny smak, zbierając zarówno minimalnie fasetowane (prawdopodobnie Mogul) klejnoty, takie jak Grand Sapphire, jak i złożone klejnoty o szlifie brylantowym, takie jak French Blue, jeden z pierwszych udokumentowanych diamentów o szlifie brylantowym 
(Farges, 2014b).

W 1739 roku Szafir został usunięty z jego złotej oprawy, najprawdopodobniej rozważając przerobienie go na dwa kamienie na insygnia Ludwika XV Orderu Złotego Runa. 
Na szczęście ten pomysł został ostatecznie porzucony. 
Gdzieś między 1739 a 1774 rokiem Wielki Szafir stał się przedmiotem badań naukowych; 
MJ Brisson zmierzył jego gęstość, podczas gdy Jean-Baptiste Romé de L'Isle zbadał jego kształt i ostatecznie doszedł do wniosku, że jest to nieoszlifowany kryształ. 
Romé de L'Isle uformował z kryształu model z biskwitu (1772). 
Najwyraźniej skradziony we wrześniu 1792 r.i odzyskany kilka miesięcy później, Szafir trafił do narodowej kolekcji mineralogii w MNHN w Paryżu, gdzie Haüy (1801) po raz kolejny zidentyfikował go jako klejnot fasetowany.

Od 1858 roku Wielki Szafir był często mylony z innym klejnotem, znanym jako Szafir Ruspoli, dla którego MNHN posiada historyczną replikę, która kiedyś była wystawiona w pobliżu Grand Sapphire. 
Kamienie mają mniej więcej taką samą wagę, ale ich fasetowanie jest diametralnie inne. 
Podczas gdy Grand Sapphire to sześciokątny krój w kształcie rombu, Ruspoli jest bardziej konwencjonalnym krojem poduszkowym. 
Szafir ten został następnie sprzedany na aukcji w 1813 roku i nabyty przez francuskiego jubilera Davida Acharda, który następnie sprzedał go Henry'emu Philipowi Hope'owi. 
Podobno car Mikołaj I pozyskał kamień, który mógł zdobić wielki rosyjski kokosznik zaprojektowany w 1909 roku przez Cartiera. 
Księżniczka Ileana z Rumunii sprzedała ją jubilerowi w Stanach Zjednoczonych w latach pięćdziesiątych XX wieku, a  jego obecne miejsce pobytu jest nieznane.

Odkrycie elementów prawdziwej historii Grand Sapphire potwierdza jego słuszną pozycję jako jednego z najważniejszych kamieni szlachetnych XVII wieku.
 Jego niezwykły kształt sprawia, że jest to jeden z jedynych w swoim rodzaju ciętych kamieni wszechczasów.
 Jest obchodzony na stałej wystawie o nazwie „Skarby Ziemi” ( Trésors de la Terre ), która została otwarta w grudniu 2014 r. W MNHN. 
Ta wystawa umieszcza szafir w odpowiednim kontekście z innymi wspaniałymi klejnotami i przedmiotami artystycznymi francuskich klejnotów koronnych.
źródło

[Krystyna]

   
   
Hall Sapphire and Diamond Necklace, National Museum of Natural History, Washington DC

 Hall Sapphire and Diamond Necklace
Hall Szafir i Diament Naszyjnik ma 36 dopasowane szafiry z Sri Lanki których łączna 195 karatów.
Te szafiry są otoczone 435 diamentami o szlifie brylantowym o łącznej wartości 83,75 karatów.
Szafiry mają szlif poduszkowy, niektóre diamenty mają kształt gruszki, a inne są okrągłe. Oprawa to platyna.

Został on zaprojektowany przez Harry Winston, Inc .
Obecnie znajduje się na wystawie w National Museum of Natural History , części Smithsonian Institution w Waszyngtonie, DC , obok szafirowego naszyjnika Bismarcka i szafiru Logana .
Został podarowany Smithsonian przez panią Evelyn Annenberg Hall (ok. 1912 - 21 kwietnia 2005) w 1979 r.
Była siostrą Waltera Annenberga , wydawcy, biznesmena i filantropa.
źródło

[Krystyna]

Hill’s Kashmir Sapphire/James J. Hill Kashmir  Sapphire
Nienazwany Szafir kaszmirski to klejnot o masie 22,66 karata (4,532 g).
Znany jest z byłego właściciela, dyrektora kolei Jamesa J. Hilla, który kupił go w 1886 roku dla swojej żony jako część naszyjnika ozdobionego diamentami i szafirem. Ostatecznie został on oderwany i przekazany jednemu z ich dzieci.
Później został przekazany Minnesota Historical Society , które sprzedało go na aukcji w Christie's za 3 064 000 $, wyprzedzając oczekiwania.
Obecnie jest to najcenniejszy znany szafir świata.
Kaszmir szafir waży 22,66 karatów (4,532 g).
Ma „chabrowy kolor o aksamitnej konsystencji” i „bardzo wysoki stopień przezroczystości”
Jest osadzony w obramowaniu z diamentu o szlifie europejskim i oprawiony w złoto.
źródło
źródło

[Krystyna]

Kompletny parure szafirowy Leuchtenberg

Szwedzka królowa Sylwia ze swoim charakterystycznym zestawem szafirowych klejnotów

Leuchtenberg Parure Tiara Sapphire/Leuchtenberg Parure Tiara Szafirowa
Stworzenie Leuchtenberg Sapphire Parure przypisuje się Marie-Étienne Nitot, oficjalnej jubilerce cesarza Napoleona I i założycielce Domu Chaumet.
Uważa się, że niebieskie szafiry użyte w zestawie były prezentem ślubnym od cesarza dla księżnej Augusty Bawarii, księżnej Leuchtenberg, kiedy poślubiła w 1806 roku jego pasierba, Eugène de Beauharnais, z pierwszego małżeństwa jego żony, cesarzowej Józefiny. .
Mówi się, że księżniczka Augusta zostawiła szafiry swojej najstarszej córce Joséphine, która poślubiła króla Szwecji i Norwegii Oscara I.
Dziś parą jest sygnowany przez królową Szwecję zestaw klejnotów Sylwii.

Parure jest uważany za jeden z najpiękniejszych pokazów kunsztu biżuterii, a także jeden z najbardziej kompletnych, zawierający tiarę, naszyjnik, kolczyki, broszkę i cztery spinki do włosów, z których dwie zostały włączone do kolczyków od czasu, gdy oryginalne kolczyki zostały rzekomo oddzielone z zestawu.
Sama tiara składa się z 11 oddzielnych części, co oznacza, że można ją nosić w praktycznie dowolnej formie, od diademu po koronę, i dopasować tak, aby idealnie pasowała do kształtu głowy użytkownika.
Tiara przedstawia 11 dużych, prostokątnych, ciemnoniebieskich szafirów osadzonych na podstawie z wiciokrzewów i liści wykonanych z 11 owalnych diamentów i setek mniejszych diamentów.
Jako kolejny dowód na jego niezwykły projekt, szafiry można zamienić na inne kamienie szlachetne.
źródło
źródło

[Krystyna]

 Logan Sapphire
Niewątpliwie jeden z najsłynniejszych klejnotów wystawianych w Smithsonian Museum Janet Annenberg Hooker Hall of Geology, Gems & Minerals, Logan Sapphire to oszałamiający 423-karatowy Szafir ze Sri Lanki, osadzony na złotej i srebrnej ramie broszki i otoczony dwudziestoma okrągłymi, diamentami o szlifie brylantowym o łącznej masie 16 karatów. 
Szafir to naturalny niebieski kamień nieobrobiony, emanujący bujnym, chabrowym kolorem z lekkimi fioletowymi akcentami. 
Jest bezbłędny wewnętrznie i przy naturalnym świetle, promieniuje swoim kolorem z idealną wyrazistością. 
Kamień został pocięty na mieszany szlif poduszkowy z płaską powierzchnią wyciętą w stół, która umożliwia dobry widok jego wnętrza, jednocześnie wzmacniając godną pozazdroszczenia wyrazistość klejnotu i bogate niebieskie odcienie. 
Logan Sapphire jest porównywalny pod względem wielkości do dużego kurzego jaja,

Historycznie rzecz biorąc, najwspanialsze Szafiry pochodzą ze Sri Lanki, Birmy i regionu Kaszmiru w Indiach, a pożądane jasne, jasne i średnie kamienie „Cejlon błękitne” pochodzą ze Sri Lanki. 
Logan Sapphire był wydobywany na Sri Lance, prawdopodobnie w „mieście klejnotów”, Ratnapurze, gdzieś w XIX wieku. 
Chociaż historia tego kamienia nie jest do końca znana, został on wywieziony do Paryża wkrótce po pierwszym cięciu.

Po ponownym cięciu w Europie kamień został sprzedany na aukcji, ostatecznie trafiając w posiadanie Sir Victora Sassoona, trzeciego baroneta Bombaju, który podobno nabył klejnot od Maharadży w Indiach.
Jednak Szafir jest najczęściej kojarzony z jego ostateczną właścicielką, panią Rebeccą „Polly” Pollard Guggenheim. 
Kamień w aktualnej oprawie broszki otrzymała jako prezent na Boże Narodzenie od swojego męża, Colonial Meyera Roberta Guggenheima w 1952 roku. 
Pani Guggenheim, pojawiając się z broszką na ramieniu sukni, wywołała sensację i podziw dla tego Szafiru.

Pani Guggenheim była miłośniczką sztuki i zapaloną malarką, a para była oddana wspieraniu sztuki i kultury. 
Byli bardzo zaangażowani w finansowanie i rozbudowę wielu amerykańskich muzeów, założyli nawet Frank Guggenheim Hall of Gems and Minerals w Smithsonian Institution. 
Ze względu na ich długą przyjaźń ze Smithsonian wydaje się naturalne, że pani Guggenheim podarowała muzeum swoją słynną szafirową broszkę około rok po śmierci męża w 1959 roku. 
Ale, podobnie jak w przypadku wielu słynnych klejnotów, historia pochodzenia Logan Sapphire jest nieco soczysta.
Pułkownik przez całe życie był notorycznym włóczęgą. 
Po jego śmierci okazało się, że to był powód, dla którego wdowa po nim zdecydowała się rozstać ze swoim bajecznym prezentem. 
Zapytana o powód przez swojego przyjaciela Jeffreya E. Posta, kustosza Smithsonian's Mineral Collection, pani Guggenheim odpowiedziała: „Za każdym razem, gdy na to patrzyłem, myślałem tylko o moim nieudolnym, zdradzającym mężu”.
Chociaż oficjalnie przekazano ją w 1960 r., Pani Guggenheim zachowała broszkę w jej posiadaniu do kwietnia 1971 r. 
W tym czasie wyszła za mąż za Johna A. Logana i była znana jako „Mrs. Logan ”, stąd Sapphire był nazywany„ Logan Sapphire ”zamiast„ Guggenheim ”. 

Logan Sapphire po raz pierwszy pojawił się na wystawie w Smithsonian Institution w czerwcu 1971 roku i od tego czasu jest stale wystawiany. 
Znajduje się w etui obok słynnego Naszyjnik z Szafirem Bismarcka i Naszyjnik z Szafirem i Diamentem Hall, ale jest niewątpliwie najpiękniejszym klejnotem w kolekcji oszałamiających szafirów w Muzeum.
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

Księżniczka Margaret ubrana w szafirową opaskę

Maria Feodorovna’s Bandeau Sapphire/Szafirowe Bandeau Marii Fiodorowna
W stylu Tiary Wielkiej Księżnej Adelajdy , szafirowej opaski Marii Fiodorownajest okazały, ale niezbyt okazały, wyposażony w rozgwieżdżony wzór diamentowych promieni promieniujących z centralnego niebieskiego szafiru.
Niektórzy twierdzą, że tiara pierwotnie należała do Marii Fiodorowna, księżnej Dagmar Danii, żony Aleksandra III, który był cesarzem Rosji, królem Polski i wielkim księciem Finlandii w latach 1881–1894.
Cesarzowa miała ogromną kolekcję biżuterii, która rozproszyła się po jej śmierci, więc jeśli tiara należała do niej, być może w ten sposób znalazła się w posiadaniu królowej Marii, żony króla Jerzego V z Wielkiej Brytanii i brytyjskich Dominium oraz cesarza Indii w latach 1910–1936.
Mary zostawiła tiarę królowej Elżbiecie Królowej Matce, która często dawała ją do noszenia swojej córce, księżniczce Małgorzacie.
Królowa Elżbieta nigdy nie nosiła tej tiary publicznie, jako części klejnotów należących do monarchii Wielkiej Brytanii,
źródło
źródło

[Krystyna]

 
Millennium Sapphire
W 1995 roku na Madagaskarze, wyspiarskim kraju położonym u południowo-wschodnich wybrzeży Afryki odkryto Millennium Sapphire
Wyznaczony jako skarb narodowy, początkowa wartość odnotowana w lokalnej prasie wynosiła od 90 do 500 milionów dolarów.
Po opuszczeniu Madagaskaru szafir został zbadany przez Asia Institute of Gemological Sciences (AIGS) w Bangkoku w Tajlandii i otrzymał certyfikat identyfikacyjny.
Pracownicy AIGS mieli kilka pierwszych przebłysków tego ogromnego klejnotu.
Reakcją jednego z członków personelu było oszołomione spojrzenie, wskazanie palcem dużej niebieskiej masy, a następnie: „Czy to szafir?”

Millennium Sapphire to 12,3 kg naturalny szafir, który został wyrzeźbiony w hołdzie twórczemu geniuszowi ludzkości.
Wyceniany na 150 milionów dolarów, jest jednym z najcenniejszych i najbardziej renomowanych kamieni szlachetnych i dzieł sztuki na świecie.
 źródło
źródło

[Krystyna]

Księżniczka Stephanie ubrana w szafirowo-diamentową tiarę Nassau


Księżna Charlotte i Księżniczka Tessy w tiarze Nassau

Nassau Tiara Sapphire
Wielka księżna Adelajda Tiarapodobno była częścią wyprawy księżnej Adelheid-Marie z Anhalt-Dessau, Wielkiej Księżnej Luksemburga, drugiej żony Adolfa, Wielkiego Księcia Luksemburga, który rządził Luksemburgiem w latach 1890-1905.
Jest to najbliżej związane z jej wnuczką, wielką księżną Marie-Adélaïde, która za panowania w latach 1912–1919 preferowała tiarę, gdy siadała do zdjęć lub obrazów. 
Stworzona w latach 1865-1870, tiara ma pośrodku duży niebieski szafir w kształcie poduszki, który można zdjąć i nosić osobno. 
Wokół szafiru znajduje się motyw liści i jagód wykonany z diamentów o szlifie brylantowym i różowym, oprawionych w białe i żółte złoto.
Dwie szlufki u podstawy diademu pozwalają na przymocowanie dodatkowego elementu.
Tiara przekazana siostrze i następczyni Marie-Adélaïde, Wielkiej Księżnej Charlotte, i od tego czasu była widziana na Marii Teresie, obecna Wielka Księżna Luksemburga, jej synowa, księżniczka Tessy z Luksemburga i księżniczka Stephanie.
Nowe księżniczki mogą docenić ponadczasowy projekt tiary, takiej jak ta, która jest ukochana przez luksemburską rodzinę królewską od ponad wieku.
źródło
źródło