[Kama]

8 kielichów

Gdy tak biła się z myślami w środku nocy, usłyszała dźwięk przychodzącej wiadomości. Był to sms od córki, która od trzech godzin nie opuściła swojego pokoju:

Jutro pojadę na działkę. Chcę pobyć tam sama. Muszę sobie to wszystko jakoś poukładać i zrozumieć, czy potrafię Wam kiedyś przebaczyć. Nie odwoź mnie i nie odwiedzaj. Dam sobie radę.

Następnego dnia rano Lilka rzeczywiście wyjechała. Zabrała swój największy plecak, co uświadomiło Kamili, że zaplanowała sobie dłuższą separację od matki. Twarz córki była zacięta. Jakby nałożyła na nią maskę, która dobrze przykrywała prawdziwe emocje. Lilka doskonale wiedziała, że okazanie ich doprowadziłoby do dalszych rozmów z matką, wyjaśnień, prób zatrzymania jej, więc była ostentacyjnie chłodna i dumna. Wyraźnie nie chciała być zatrzymywana. Widocznie przyznała sobie prawo do całkowitego decydowania o sobie i sposobie przeżywania swojego rozczarowania i bólu. Oraz do ukarania matki i dziadków.

Kamila widziała niezłomność i upór córki w wielu sytuacjach i wiedziała, że jeśli już podjęła decyzję, to nic jej od niej nie odwiedzie. Dlatego podała Lilce klucze do domku i kilkaset złotych, ale dziewczyna nie wzięła pieniędzy. Prawdopodobnie zabrała część swoich oszczędności lub pieniądze, które zostały z wakacji nad morzem. Wciąż nie odzywała się do matki i – co Kamilę najbardziej zabolało – pierwszy raz w życiu wyszła z domu, nie żegnając się z nią.