[Krystyna]

Nadorite to jeden z najrzadszych minerałów, związek tlenochlorku ołowiu i antymonu. 
Nazwa związana jest z obszarem Jebel Nador, położonym w pobliżu algierskiego miasta Konstantyn, gdzie pierwsze okazy znaleziono w 1870 roku. 
Francuski specjalista w dziedzinie mineralogii M. Flyolo opisał kamień i wprowadził termin Nadorite

Nadorite ma odcienie żółtawe, brązowawe, czerwonawe i brązowawe. 
Kolor jest nierównomiernie rozłożony.
 Cecha żółtawobiałego zabarwienia. 
Bardzo doskonały dekolt nadaje kamieniowi możliwość łatwego złuszczania się na cienkie płytki w kierunku równoległym do pionowych krawędzi. 
Minerał ma diamentowy połysk. 
Prześwituje. 
Kruchy. 
Indeks twardości wynosi 3,5-4, a średni ciężar właściwy to 7,02 g/cm3. 
Charakterystyczna jest manifestacja anizotropii. 
Różni się silnym rozproszeniem osi optycznych.
 Radioaktywność - 0

W wyniku reakcji chemicznej z rozcieńczonym kwasem solnym minerał ulega całkowitemu rozkładowi. 
Gdy powstały roztwór zostanie rozcieńczony dużą ilością wody, nabiera mętnego odcienia. 
Po schłodzeniu roztworu tworzy się osad chlorku ołowiu. Pod płomieniem lampy lutowniczej minerał wytwarza białą powłokę SbO3 i tworzy ołowianą kulkę.

Nadoryt jest minerałem wtórnym powstającym w wyniku utleniania złóż bogatych w ołów.
Występuje w połączeniu z Walentynitomem , Sfalerytem , Smithsonitem , Senarmontitomem , Mimetitomem , Jamesonitem , Galeną , Cerusytem , Bindgeymitomem, Anglezytem .
Duże nagromadzenia znaleziono w algierskim regionie Jebel Nador w złożach Cynku, gdzie minerałami są Smithsonit i Bindheimit.
Rzadkie złoża kamieni znajdują się również w Austrii, Niemczech, Szwecji, Bułgarii, Anglii, Australii i USA.
Nadorit nie ma żadnej wartości praktycznej i ma wyłącznie znaczenie kolekcjonerskie i naukowe.
źródło
źródło
źródło