[Krystyna]

   
   
Biedrzeniec Anyż (Anyż, Anyżek) (Pimpinella anisum L.)
Gatunek jednorocznej rośliny z rodziny selerowatych.
Prawdopodobnie pochodzi z wschodnich obszarów basenu Morza Śródziemnego.                  
Prawdopodobnym jego przodkiem rośliny uprawnej jest Biedrzeniec Kretycki (Pimpinella cretica Poir) pochodzący z wyżyn Iranu.
Obecnie Biedrzeniec Anyż występuje wyłącznie w uprawie.
W Polsce jest uprawiany (rzadko) i czasami przejściowo dziczejący (efemerofit).

Roślina lecznicza.
Najstarsze wzmianki o Anyżu pochodzą z egipskiego papirusu Ebersa (1500 r. p.n.e.).
W Polsce uprawiany jest od średniowiecza, kiedy to został sprowadzony przez benedyktynów.
Surowiec zielarski:
Owoce Anyżu (Fructus Anisi) zawierające olejek eteryczny 1,5-3% zawierający 28% tłuszczu, a także białka i cukry.
Wytwarza się z niego olejek anyżowy (Oleum Anisi), którego głównym składnikiem (90%) jest anetol i syrop anyżowy (anyżkowy, Sirupus Anisi).
Działanie:
Owoce działają wykrztuśnie (składnik syropów), rozkurczowo, moczo- i wiatropędnie, także pobudzają laktację.
Działają także w niewielkim stopniu przeciwbakteryjne.
Sam jego olejek działa - w zbyt dużych dawkach - oszałamiająco, stąd  dawniej używano go jako narkotyku przy bolesnych operacjach"

Olejek anyżowy jest środkiem smakowym i aromatycznym wykorzystywanym w przemyśle spożywczym, perfumeryjnym i farmaceutycznym oraz spirytusowym (anyżówka).
Działa: zewnętrznie odkażająco na skórę, toksycznie na pasożyty, odstraszająco na owady;
wewnętrznie wykrztuśnie i rozkurczająco – do inhalacji, w pediatrii jako środek wiatropędny.

Wytłoki anyżowe oraz słoma stanowią cenny dodatek paszowy dla bydła zwiększający jego laktację.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
Biedrzeniec Anyż (Pimpinella anisum L.)
Inne nazwy: Anyż, Anyżek, Hanyż, ongiś.
Nazwa Anyż pochodzi od słowa greckiego anison, a to od arabskiego anysum, gdyż do medycyny średniowiecznej Anyż sprowadzili Arabowie w IX wieku.
Pierwsze wzmianki o Anyżu wyczytać możemy już w Biblii i papirusach egipskich sprzed 1500 r. p.n.e.
Przez wielu autorów dzieł botanicznych uznawany jest za jedną z najstarszych znanych roślin uprawnych.
Uprawiali i zbierali go od niepamiętnych czasów Arabowie i Izraelici, znany był w Chinach i Indiach.
Ale anyż szczególnie był rozpowszechniony w Grecji i starożytnym Rzymie, gdzie ceniono go jako roślinę leczniczą i przyprawową.

Słynny Dioskorides Pedanios Anazarboes (I w. n.e.), grecki botanik i lekarz w służbie cezarów z czasów Nerona pisał, że:
„(...) Anyż daje oddechowi świeżość, obliczu młodzieńczy wygląd i oddala ciężkie sny(...)".  
Wchodził jako jedno z wielu ziół w skład tzw. teriaku, słynnego wszechleku króla Pontu — Mitrydata,

Uprawę Anyżu w Europie rozpowszechnili Rzymianie, a do Europy Środkowej (w tym również do Polski) przyniesiony został prawdopodobnie przez Benedyktynów, którzy wysiewali to zioło w swoich ogródkach przyklasztornych...

W Polsce Anyż uprawiany był od czasów średniowiecza, a mówiąc konkretniej — liczne jego zagony występowały na pewno w XV i XVI wieku, kiedy to używano tej rośliny przede wszystkim do zaprawiania gorzałki.

O pewnej ówczesnej modzie na hanyż świadczy zdanie, które wyczytać można w słynnym Zielniku Syreniusza (1541—1611), że „tu u nas w rozkoszniejszych ogrodach poczynają go rozmnażać".
Zresztą ten ceniony doktor medycyny i botanik uważał, że „hanyż polny" rodzi  „nasieniedwojakiego przyrodzenia" zależnie od okresu zbioru służące albo dla „białogłówskiej płci (a więc tylko kobietom), albo też przydatne wyłącznie dla mężczyzn.

W każdym razie Biedrzeniec Anyż był od czasów średniowiecza szczególnie poszukiwaną i drogą przyprawą, wchodzącą w skład licznych specjałów, m.in. gatunkowej gorzałki, miodu, rozlicznych konfitur (m.in. orzechowych), a wraz z Kolendra, Kminkiem, Liśćmi Laurowymi i Cynamonem służył do przyprawiania mięs, galaret, marmolad, a także ciast i słodyczy.

Również jako lek ziołowy znajdował Biedrzeniec Anyż coraz częstsze zastosowanie w medycynie ludowej, przede wszystkim na dolegliwości żołądkowe i na suchy, uporczywy kaszel, a także dla poprawy smaku i skuteczności działania innych mikstur ziołowych.

Z historii uprawy Anyżu wynika, że zioło to od najdawniejszych czasów używane było przy „paleniu gorzałki"
Otóż olejek anyżowy do dzisiaj używany jest w niektórych krajach do aromatyzowania wódek, m.in. anyżówki, a także do wyrobu likieru bułgarskiego o nazwie Mastika, francuskiego Anisett czy tureckiego Koki.
źródło

[Krystyna]

   
Rzymianie w czasach starożytnych żuli Anyż rano, dla świeżego oddechu, a na noc dla utrzymania młodego wyglądu i na bezsenność....
Obecnie uprawiany jest w Chinach i Indiach, mniejsze uprawy w Hiszpanii, Meksyku, Rosji.

Komercyjne odmiany różnią się wielkością nasion.
Hiszpański aAnyż jest największy, najbardziej odpowiedni do zastosowań farmaceutycznych, rosyjski i niemiecki, mniejszy i ciemniejszy, na zastosowanie do produkcji oleju.
Anyż Biedrzeniec ma ciekawe zastosowania również dzisiaj....
Rybacy używają jako przynętę na ryby...
Bażanty uwielbiają ten zapach, stosuje się go w polowaniu na te ptaki.
Czym dla kotów jest kocimiętka, tym dla psów jest Biedrzeniec Anyż.
Również konie i bydło lubią ten zapach, myszy tez, ale dla nich jest zgubny  z wiadomych względów....
Dla gołębi nasiona są trujące.....

Możemy zrobić z niego roztwór spirytusowy (należy Anyż zalać spirytusem),który pomoże nam w walce z owadami letnią porą, np. komarami.
Tak zrobiony roztwór zabija też wszy, pchły i kleszcze.
źródło

Nalewka anyżowa na przeziębienie i anginę
Zapach rozgryzionego ziarna mocny, anyżowy”‘ smak trochę słodki, trochę drapiący.          
Nalewka anyżowa to recepta na przeziębienie, która znana jest na całym świecie.
Wódka zwana anyżówką, wyrabiana na skalę przemysłową, ma znacznie mniejszą  wartość leczniczą, gdyż robi się ją na olejku anyżowym (niekiedy nawet syntetycznym), a nie na naturalnym Anyżu. 
Owoc, czyli  nasienie Anyżu, działa też mlekopędnie, znosi nadmierną fermentację jelitową i dział wykrztuśnie, rozkurczowo.
Przepis na nalewkę anyżową na tej stronie....
Przepis na nalewkę anyżową na tej stronie

Anyżowi przypisuje się również magiczne właściwości
Zasuszone ziele lub jego owoce, wąchane bądź noszone na szyi w woreczku koloru niebieskiego lub fioletowego (barwy magiczne) sprawiać ma wyostrzenie zdolności parapsychicznych.

[Krystyna]

   
Herbata Ziołowa-Biedrzeniec [b]Anyż-Pimpinella Anisum[/b]
Nasiona (Anise Seed Tea)
Nasiona Anyżu były tradycyjnie używane przy problemach z oddychaniem i trawieniem
Ze względu na słodki smak jest często używany zamiast lukrecji do słodzenia innych produktów spożywczych i słodyczy.

Już w 1550 roku pne starożytni Egipcjanie stosowali anyż jako środek leczniczy w celu leczenia chorób żołądka i jamy ustnej.
Jeśli jesteś fanem smaku czarnej lukrecji, spodoba ci się również ta ostra przyprawa.
Oprócz smaku i wartości odżywczych może poprawić trawienie, objawy menopauzy, nastrój i nie tylko.

Herbata Anyżowa
Wiele tradycyjnych preparatów z Anyżu polega na ekstrakcji nasion gorącą wodą.
Herbata z Nasion Anyżu przygotowana w ten sposób podobno łagodzi gazy i wzdęcia; jednak takie oświadczenia nie zostały potwierdzone w badaniach naukowych.
Ponieważ Nasiona Anyżu są bogate w składniki odżywcze i przeciwutleniacze, możesz je napić gorącą wodą i spożywać razem z herbatą, aby uzyskać korzyści.
Alternatywnie, zgniatanie nasion może uwolnić dobroczynny olej .
Jak zrobić Herbatę Anyżową
Do zwykłej herbaty z nasion Anyżu można użyć zmielonych lub całych nasion.
Mielenie lub kruszenie nasion spowoduje uwolnienie większej ilości oleju.
Dodaj około 2 łyżeczek do herbaty na 8 uncji gorącej wody.
Pozostaw herbatę na 10 minut, a następnie przefiltruj napój.
W razie potrzeby do zwykłej herbaty anyżowej można dodać inne zioła lecznicze.
Popularny jest korzeń Imbiru, miód i cytryna, które dobrze komponują się z lukrecjowym aromatem Anyżu.
źródło
źródło

[Krystyna]

Anyżek, jedna z najstarszych przypraw, to kuzyn Kopru, Fenkułu, Kminku i Kminu.
Roślina ta dorasta do wysokości ok. 60 cm, ma liście podobne do Kolendry i pęczki żółtobiałych kwiatów.
Pochodzi z Bliskiego Wschodu; obecnie uprawia się ją w południowej Rosji, Turcji, Indiach i w Europie, gdzie jest popularnym dodatkiem do napojów alkoholowych.
We Francji nazwą pastis określa się wszystkie rodzaje drinków anyżkowych, tak popularnych na Południu, gdzie podaje się je w szklaneczkach, z lodem, i z dzbankiem wody.
Ouzo to ulubiony Anyżowy aperitif Greków, podczas gdy arak pija się we wschodnich regionach basenu Morza Śródziemnego.
Anisette, likier z Anyżkiem, jest bardzo popularny, szczególnie w Hiszpanii, zarówno jako napój, jak i dodatek do potraw. Pastis również dodaje się do gotowania, najczęściej zup rybnych, ślimaków; aromat Anyżku pasuje też do langusty i innych owoców morza.
Napar z Anyżku słodzony miodem pomaga na niestrawność.

Do czego dodajemy anyżek?
Ciasto, herbatniki, pieczywo, ryby i małże, sosy pomidorowe, potrawy z warzyw, słodkie i pikantne mieszanki z dodatkiem orzechów, fig i suszonych owoców.
Jak przechowywać Anyżek?
Liście można przechowywać krótko w plastikowych torebkach w lodówce.
Nasiona w szczelnie zamykanych pojemnikach w ciemnym, chłodnym miejscu.
Przechowywane zbyt długo tracą aromat.
Dobre rady
Aby nie tracić aromatu, nasiona należy kupować w całości, w małych ilościach; mielimy je lub tłuczemy w moździerzu tuż przed użyciem.
Młode liście można dodawać do surówek, gotowanych warzyw, zup rybnych, duszonych ryb i sałatek owocowych.

Przepis na frytki anyżowe
1 łyżka cukru
1/4 łyżeczki soli
2 łyżki nasion anyżku
175 g mąki
1 duże jajko
Olej do smażenia
Cukier do posypania
W dużym garnku cukier, sól i Anyżek zalewamy wodą i zagotowujemy.
Dodajemy mąkę i ubijamy drewnianą łyżką, aż masa będzie gładka.
Zdejmujemy z ognia, dodajemy jajko i dokładnie ubijamy.
Olej nagrzewamy we frytkownicy do temperatury 190 °C.
Ciasto wlewamy na olej przez szeroki lejek albo wyciskamy ze specjalnej torebki (jak na s. 238), aby uformowały się długie paski.
Smażymy na żółty kolor, obsuszamy na papierowym ręczniku, kroimy na odcinki ok. 7 cm.
Posypujemy cukrem i podajemy od razu.
https://cotozachoroba.pl/przyprawy-swiat...-w-kuchni/