[Krystyna]

   
Tektyty to szkliste obiekty, uważane dzisiaj przez większość naukowców za produkty stopienia ziemskich skał, uformowane podczas zderzeń z pozaziemskimi, dużymi obiektami.
Ich powierzchnia i skład chemiczny przypominają obsydian (ziemskie szkliwo pochodzenia wulkanicznego).
Jednakże jest wiele cech wyróżniających je spośród obsydianu.
Zawierają one bardzo małą ilość wody, małą ilość zasad, i zawsze zawierają czyste krzeminkowe szkło.
Zawierają często także koezyt, kuleczki niklowo-żelazne i baddeleyit (tlenek cyrkonu produkowany w bardzo wysokich temperaturach w czasie metamorfozy szokowej), które potwierdzają ich meteorytowe pochodzenie.
Pozostałości po mineralnych inkluzjach często dostarczają informacji o macierzystym materiale tektytów.

Tektyty są przypisywane do "pola spadków", które to są obszarami znajdowania tektytów o zbliżonym składzie chemicznym i podobnych cechach fizycznych.
Zaliczenie do danego pola spadku opiera się na zawartości tlenków w tektycie.
Cztery główne pola spadków to obszar: Australoazjatycki, Wybrzeża Kości Słoniowej (Ivory Coast), Czech i Słowacji, i Północno Amerykański.
Pole spadków oferuje nam tektyty znajdowane na lądzie i mikrotektyty, które są mikroskopijnymi tektytami - znajdowane w głęboko morskich osadach.

Rozmiary tektytów zawierają się w przedziale od mikrotektytów - poniżej 1 mm - do brył wielkości 10 - 20 cm, z przeważającą częścią okazów centymetrowych wymiarów i wadze kilku gram.
Tektyty ukazują szeroki zakres rozmiarów, kształtów i cech powierzchniowych.
Dla przykładu możemy spotkać się z płaskimi formami zawierającymi sfery, łezki, dzwony
i dyski, kuliste formy znane jako "przyciski", i bryły typu Muong Nong, które ukazują warstwową strukturę i znajdowane są głównie w połudnowo-wschodniej Azji.

Podział tektytów ze względu na pole spadku:
Australity - Australia
Jawanity - Indonezja
Billitonity - Indonezja
Filipinity - Filipiny
Rizality - Filipiny
Indochinity - Półwysep Indochiński - można kupić: ASPMET
Tajlandyty - Półwysep Indochiński
Muong Nong - południe Chin
Bediazyty - Stany Zjednoczone
Georgiaity - Stany Zjednoczone
Iworyty - Wybrzeże Kości Słoniowej
Wełtawity (Moldawity) - Czechy - można kupić: ASPMET
Irgizyty - Kazachstan
Zhamanshinity - Kazachstan
Szkliwo Pustyni Libijskiej
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
źródło

Polskie meteoryty
W naszym kraju odnaleziono do tej pory 19 meteorytów (oraz 8 obiektów, których pochodzenie pozaziemskie jest wątpliwe i nie zostały uznane jako meteoryty).
Dla dziesięciu meteorytów obserwowano upadek  
Najstarsze meteoryty znane z naszego regionu przetrwały jako wyroby żelazne z okresu kultury halsztackiej z Częstochowy-Rakowa, z grodziska Wietrzno-Bóbrka koło przełęczy Dukielskiej oraz z Jezierzyc koło Dzierżoniowa.
Są to bransolety i siekierki, do wyrobu których wykorzystano żelazo pochodzenia meteorytowego.
Przedmioty te datuje się na okres kultury halsztyckiej trwającej od 700 do 550 roku p.n.e.
Jedna z bransolet znalezionych w okolicach Częstochowy została prawdopodobnie wykonana z ataksytu.
Pozostałe obiekty maja znamiona oktaedrytów .

Największym polskim meteorytem jest Morasko - meteoryt żelazny IAB, który odnaleziono w 1914 roku w okolicach Poznania na obszarze kraterów meteorytowych obecnie chronionych jako rezerwat Morasko.

Do najświeższych znalezisk należą:
Podgrodzie - 8,9g chodryt zwyczajny H4/5 odnalezione w 2000 roku w Tarnobrzegu przez Pawła Osowskiego
Zakłodzie - 1998 - z okolic Zamościa - ciekawy achondryt o wadze 8,68 kg klasyfikowany jako aubryt, odnaleziony przez Stanisława Jachymka
Baszkówka - meteoryt, który spadł 25 sierpnia 1994 roku o godzinie 15:50 we wsi Baszkówka 23 km od Warszawy.
Upadek obserwowała pani Halina Grodzka, a jej mąż wkrótce odnalazł 2 metrowej średnicy krater, w którym znajdował się zorientowany chondryt zwyczajny L4 o wadze 15.5 kg.

Najwięcej znaleziono w Polsce meteorytów żelaznych i chondrytów zwyczajnych (po siedem).
Ponadto odnaleziono dwa achondryty i jeden mezosyderyt.

Dwa meteoryty zaginęły.
Pierwszy to Ratyń - meteoryt o nieznanej klasyfikacji, prawdopodobnie chondryt  lub achondryt, który spadł 24 sierpnia 1880 roku około 14:30 w pobliżu Konica.
Drugi to Sagan, który spadł według kronik w okolicach Dąbrowy Łużyckiej 6 marca 1636 roku.
Sądząc z opinii był to chondryt żelazny.
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
Hoba 
Największy znany meteoryt pozostający w całości. 
Jego masę szacuje się na przeszło 60 t. 
Znajduje się na terenie farmy Hoba West w pobliżu (24 km) miasta Grootfontein w Namibii, czyli tam, gdzie został znaleziony. 
Ponieważ meteoryt ten jest meteorytem żelaznym, jest równocześnie największym znanym kawałkiem żelaza rodzimego znajdującym się na powierzchni naszej planety.
źródło

[Krystyna]

   
Willamette Meteoryt , oficjalnie nazwany Willamette 
Jest to meteoryt żelazowo-niklowy znaleźć w amerykańskim stanie Oregon 
Jest to największy meteoryt znaleziony w Ameryce Północnej i szósty pod względem wielkości na świecie.
W miejscu odkrycia nie było krateru uderzeniowego 
Naukowcy są przekonani, że meteoryt wylądował w Kanadzie lub Montanie, a podczas powodzi Missoula pod koniec ostatniej epoki lodowcowej (około 13 000 lat temu) został przetransportowany jako lodowaty narzut do Doliny Willamette 
Od dawna święciła je ludność tubylcza z Doliny Willamette, w tym federalnie uznane Skonfederowane Plemiona Wspólnoty Oregonu Grand Ronde (CTGRC). 
Tubylcy odnosili się do tego kamienia pod nazwą Tomanowos (słowo Chinook oznaczające "moc duchową")
Meteoryt jest eksponowany w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku , które zdobyło go w 1906 roku. 
Przez lata było widziane przez około 40 milionów ludzi, a biorąc pod uwagę jego uderzający wygląd, jest jednym z najbardziej znane znane meteoryty. 
W 2005 r. CTGRC pozwał o odzyskanie meteorytu, ale nie udało mu się.
źródło

[Krystyna]

To jest odcięty koniec z rzadkiego znaleziska meteorytu, Muonionalusta. Północ Szwecji jest domem dla reniferów, rdzennej ludności Salmi i zorzy polarnej. 
Słabo zaludniony, dopiero w 1906 roku odkryto pierwszy meteoryt Muonionalusta. Aktywność lodowcowa rozłożyła pole Mounionalusta na dużym obszarze od jego upadku ponad 800 000 lat temu, co sprawia, że niezwykle trudno jest zlokalizować okazy. 
Obecny egzemplarz ukazuje dramatyczny kontrast między wnętrzem a zewnętrzem tego wspaniałego oktaedrytu.
więcej informacji tutaj...

Muonionalusta – Meteoryt Żelazny należący do oktaedrytów grupy IV A.
Fragmenty tego meteorytu znajdowane są w gminie Pajala, na terenie północnej Szwecji, około 150 km na północ od koła podbiegunowego.
Po raz pierwszy znaleziony w 1906 roku.
W Meteorycie Muonionalusta zawartość niklu wynosi 8,42%.
W sumie znaleziono kilkaset kilogramów tego meteorytu

Jako jeden z nielicznych meteorytów na świecie, i jedyny wśród żelaznych, zawiera naturalny Stiszofit (powstały w czasie impaktu)
Wiek powstania troilitu z tego meteorytu wydatowano metodą Pb-Pb na około 4,565 mld lat, co czyni go najstarszym wśród wydatowanych ciał naszego Układu Słonecznego
Substancja meteorytu pochodzi z jądra niewielkiej asteroidy, która rozpadła się około 400 mln lat temu
źródło
źródło