[Krystyna]

   
Kordieryt (Cordierite) 
Minerał z gromady krzemianów z grupy krzemianów pierścieniowych.
Należy do minerałów rzadkich.
Nazwa minerału wywodzi się od nazwiska Louisa Cordiera (1777–1861), francuskiego geologa, który jako pierwszy zajmował się badaniem Kordierytu.
Nazwy synonimów pochodzą od greckich słów ion = fiołek i dichroos = dwubarwny.
Inne spotykane nazwy...
Kamień słoneczny – Wikingowie żeglujący po północnych morzach i potrafili określić położenie Słońca nawet wtedy, gdy nie było ono widoczne. 
Iolit (Ijolit) – stara nazwa Cordierite pochodząca od greckiego słowa ion = fiołek
Dichroit – stara nazwa Cordierite pochodząca od greckiego słowa dichroos = dwubarwny
Indiailt – rzadka odmiana spotykana w Indiach, stąd nazwa.

Tworzy kryształy słupkowe, często zbliźniaczone.
Jest kruchy, przezroczysty, wykazuje silny pleochroizm o barwach żółtej, niebieskiej i fioletowej.
Niektóre kryształy wykazują tęczową iryzację a także efekt kociego oka i asteryzmu.
Zwykle niebieski.
Stosunkowo często występują wrostki kryształów apatytu i cyrkonu z ciemnożółtymi obwódkami pleochroicznymi.
Wrostki Hematytu lub Goethytu wywołują czerwonawe zabarwienie.
Bezbarwne i bladoniebieskie Kordieryty należą do rzadkości.
Fioletowoniebieski Kordieryt bywa również określany niekiedy szafirem wodnym, bowiem po oszlifowaniu przypomina wyglądem niebieski Szafir.

Tworzy się w skałach bogatych w Glin, zmienionych w wyniku metamorfozy kontaktowej lub regionalnej.  
Kryształy jakości jubilerskiej pochodzą ze złóż, które utworzyły się wtórnie.

Miejsca występowania:
Sri Lanka – materiał pochodzący z aluwiów, Madagaskar, Birma, Indie, Namibia – Karasburg – odmiany szlachetne o pięknej barwie, Tanzania – Babati – odmiany szlachetne o zastosowaniu jubilerskim, Niemcy – Las Bawarski, Norwegia – Kragero, Finlandia, USA – Kalifornia, Idaho, Wyoming, Dakota Południowa, Kanada – Wielkie Jezioro Niewolnicze.
W Polsce:
znany głównie z Dolnego Śląska (masyw Karkonoszy, Góry Sowie, Pogórze Izerskie).

Zastosowanie
Ceniony kamień kolekcjonerski
Wysoko ceniony i bardzo drogi kamień jubilerski.
Obecność inkluzji znacznie obniża wartość kamieni.
Najpiękniejsze okazy pochodzą z Cejlonu, gdzie spotykane są w żwirach zawierających różne kamienie.
Kryształy kordierytu otrzymują zwykle kwadratowy lub ośmiokątny szlif schodkowy, który uwypukla pleochroizm.
Obrót o 90 stopni zmienia barwę kamienia na niebieską.

Wikingowie żeglujący po północnych morzach i potrafili określić położenie Słońca nawet wtedy, gdy nie było ono widoczne. 
Stare sagi norweskie mówią, że posługiwali się w nawigacji Kamieniem Słonecznym, był to prawdopodobnie Kordieryt.
Cienkie kawałki Iolitu były wykorzystywane przez legendarnych wikingów. 
Żeglarze odkryli, że za pomocą Iolitu można z łatwością określić lokalizację na morzu. 
Patrząc przez Iolit, byli w stanie określić dokładne położenie słońca przy zachmurzonym niebie i w ten sposób bezpiecznie podróżować do Nowego Świata i z powrotem.
tzw. "kompas wikingów" – dzięki własnościom pleochroicznym był używany przez żeglarzy do ustalania pozycji słońca przy zachmurzonym niebie;
Kordieryt zastosowany jest również w tzw. "kompasie zmierzchu", stosowanym w lotnictwie, którego istotnym elementem jest filtr polaryzacyjny, przyrząd ten umożliwia określenie położenia Słońca po jego zachodzie, na podstawie zmian polaryzacji błękitu
źródło
warto zajrzec na tę stronkę...

[Krystyna]

   
Nieoszlifowane kawałki naturalnego jolitu. Zdjęcie: koalatcutgems.com

Cordierite (Iolite) 
Niezwykły kamień półszlachetny w kolorze fioletowym, który może wskazać drogę i wnieść pokój do serca.
Pierwsze informacje o kamieniu Iolite można znaleźć w starożytnym eposie o nawigatorach z czasów Wikingów.
Następnie minerał posłużył jako przestrzenny punkt odniesienia: na jego podstawie wykonano specjalną soczewkę optyczną, która określiła położenie Słońca.
Wynalazek należy do podróżnika i władcy Grenlandii Leifa Erikssona Szczęśliwego, który jako pierwszy Europejczyk dotarł do wybrzeży Ameryki (500 lat wcześniej niż Kolumb).

Stosowanie Iolite w biżuterii rozpoczęło się w XIX wieku.
Kamień zawdzięcza swoją nazwę dwóm słowom pochodzenia greckiego „jon” i „lithos”, co oznacza „kamień fioletowy”.
W tym samym czasie był również używany w lotnictwie: 
Kordieryt jest używany w filtrach polaryzacyjnych w taki sam sposób, jak był używany przez nawigatorów - do określenia położenia Słońca z dokładnością do 2,5 stopnia nawet po wyjściu poza horyzont .

Właściwości fizykochemiczne Iolitu (Kordieryt)
Wzór chemiczny Iolite (Mg, Fe) 2 Al 4 Si 5 O 18 .
Kamień wykazuje dobrą twardość - do 7,5 w skali Mohsa.
Kolory wahają się od niebieskiego do fioletowego, są wtrącenia szare, żółte, brązowe. 
Ponadto pleochroizm (zmiana koloru w zależności od kąta patrzenia) jest nieodłącznym elementem Kordierytu.

Wytworzony kamień jest przezroczysty lub półprzezroczysty z pięknym szklistym połyskiem.
W zależności od odcienia Iolite występują ciemnoniebieskie „szafiry ryś”, a „szafiry wodne” mają jasnoniebieski odcień.
Mniej powszechne są półprzezroczyste, bladoniebieskie Iolite, przypominające jadeit oraz minerały z efektem „kociego oka”.

Złoża Cordierite
Minerały o jakości klejnotów są dziś wydobywane głównie w następujących krajach: Sri Lanka, Madagaskar, USA, Tanzania, Brazylia, Birma, Indie.

Na terytorium Rosji Iolite występuje w niewielkich ilościach na Uralu i Jakucji. 
Jednak złożoność jego wydobycia z podłoża i kruchość minerału doprowadziły do tego, że obecnie wydobycie jest niezwykle znikome i praktycznie nie ma na rynku rosyjskich okazów kordierytu.

Największe pole, odkryte w 1994 roku, znajduje się na Madagaskarze. 
Rzadziej występuje Iolite w Tadżykistanie i Norwegii, więc nie prowadzi się tu produkcji przemysłowej.

Czy wiedziałeś, że ...
Iolite miał kiedyś inne nazwy - na przykład Steingeilit, Dichroit i Hiszpański Lazulit - które nie są już używane.
Ze względu na duże podobieństwo między Iolitem i Szafirem, ten pierwszy jest czasami używany do imitacji szlachetnego kamienia.
Jeśli ktoś pragnie spokojnych i przyjemnych snów, powinien w nocy położyć obok głowy kawałek Iolite.
źródło

[Krystyna]

   
Cordierite
Pleochroizm Cordierite
Jeden kawałek Kordierytu z prowincji Tulear na Madagaskarze, oglądany pod dwoma różnymi kątami, które wykazują jego pleochroizm.
Górne zdjęcie przedstawia próbkę pod kątem maksymalnego fioletowego koloru.
Dolne zdjęcie przedstawia tę samą próbkę obróconą o 90 stopni w celu uzyskania żółtawego koloru.
Ten okaz ma około 4 centymetry długości.
Zdjęcia autorstwa Johna Sobolewskiego, pokazane tutaj na licencji Creative Commons .
źródło

[Krystyna]

   
Kryształy Cordierite w matrycy: zdjęcie kryształów Cordierite w ich skalnej matrycy z Minas Gerais w Brazylii. 
Zdjęcie autorstwa Parent Géry, użyte tutaj na licencji Creative Commons .

Cordierite/Iolite
Pierwsze informacje o kamieniu znajdują się w starożytnych pismach o nawigatorach z czasów Wikingów.
Następnie minerał posłużył jako przestrzenny punkt odniesienia: na jego podstawie wykonano specjalną soczewkę optyczną, która określiła położenie Słońca.
Wynalazek należy do podróżnika i władcy Grenlandii Leifa Erikssona Szczęśliwego, który jako pierwszy Europejczyk dotarł do brzegów Ameryki (500 lat wcześniej niż Kolumb).
Stosowanie Iolite w biżuterii rozpoczęło się w XIX wieku.
Kamień zawdzięcza swoją nazwę dwóm słowom pochodzenia greckiego „jon” i „lithos”, co oznacza „kamień fioletowy”.
W tym samym czasie był również używany w lotnictwie: Kordieryt jest używany w filtrach polaryzacyjnych w taki sam sposób, jak był używany przez nawigatorów - do określenia położenia Słońca z dokładnością do 2,5 stopnia nawet po wyjściu poza horyzont .

Żeglujący po północnych morzach Wikingowie nie znali kompasu, a mimo to byli doskonałymi nawigatorami i potrafili (jak podają stare norweskie sagi) określić położenie Słońca nawet wtedy, gdy nie było ono widoczne.
Pieśni mówią, że posługiwali się w nawigacji "kamieniami słonecznymi".
Można rzec: fantazja poety. A jednak...

Zagadka została rozwiązana w latach sześćdziesiątych naszego stulecia.
Położenie Słońca można określić na podstawie stopnia polaryzacji światła rozproszonego w ziemskiej atmosferze, zależy on od kierunku obserwacji względem kierunku do Słońca.
Polaryzację światła można badać, posługując się kryształami dichroicznymi.
Po przebadaniu naturalnie występujących w Skandynawii kryształów o tej własności stwierdzono, że najlepszym kandydatem do miana "kamienia słonecznego" jest Kordieryt Mg2Al3(AlSi5O18).
Piękne, jubilerskie Kordieryty znajdowane są w Norwegii i Finlandii, a także w Szwajcarii.

W Polsce można je gdzieniegdzie spotkać w Sudetach.
Kordieryt pozwala znaleźć położenie Słońca z dokładnością do 2,5°, nawet jeśli znajduje się ono 7° poniżej linii widnokręgu.
Dla wikingów pływających często poza kręgiem polarnym takie kamienie musiały być czymś bezcennym.
Ten sposób nawigacji stosowany jest czasem w lotnictwie.
Tak zwany kompas zmierzchu, którego istotnym elementem jest filtr polaryzacyjny, stosowany jest do określenia położenia Słońca po jego zachodzie, na podstawie zmian polaryzacji błękitu nieba wraz z kierunkiem obserwacji.
źródło

[Krystyna]

   
Klasyfikacja i odmiany 
Cordierite o jasnych i ciemnych odcieniach niebieskiego nazywane są szafirami „fałszywymi”, „ryś” lub „wodą” („wodą”), ale są też inne nazwy. 
Illity z efektem „Kociego Oka” znane są jubilerom
Do ich cięcia preferowany jest kształt kaboszonu.
 Szafiry Rysie również mają efekt Kociego Oka, ale ich zabarwienie jest ciemnoniebieskie. 
Kryształy „Krwawe” charakteryzują się znaczną domieszką Cerezytu, co powoduje powstanie klejnotu o niemal wiśniowym kolorze.

Ogólnie sieć krystaliczna minerału jest bardzo podobna do Berylu ale Iolite nie ma takiej twardości. 
Półprzezroczyste Kordieryty są podobne do Jadeitu, o czym świadczy ich historyczna nazwa - „Niebieski Jadeit”.

Iolite i Sapphire 
Biżuteria Iolite jest wykonana z surowców o ciemnofioletowym lub ciemnoniebieskim odcieniu. 
Uderzające jest podobieństwo minerału do szlachetnego Szafiru.
Jak odróżnić: 
Dichroizm - zmiana odcienia pod różnymi kątami widzenia. 
To właśnie ten parametr pozwala odróżnić Iolite obdarzony tą właściwością od Szafiru, który nie posiada dichroizmu. 
Twardość . 
Ten parametr jest niższy dla Iolite niż dla Szafiru. 
Ale tylko specjalista może przeprowadzić kontrolę bez uszkodzenia kryształu. 
Połysk
W Szafirach połysk jest wyraźniejszy i głębszy.
Подробнее на: https://jewelryexpert.ru/vidy-kamnej/pol...iolit.html
Источник: https://jewelryexpert.ru/vidy-kamnej/pol...iolit.html

[Krystyna]

   
Aspekt astrologiczny 
Dla kogo jest odpowiedni Iolite?
Jowisz jest planetą Iolite, ale każdy znak zodiaku może nosić go jako „ich” talizman. 
Ma najbardziej wyraźny wpływ na znaki wodne i pomaga przedstawicielom elementu ognia radzić sobie z nieokiełznanym charakterem i wybuchami złości.
Cordierite patronuje Bliźniętom, Wadze i Wodnikowi, chociaż Strzelec, Ryby i Byk wielokrotnie potwierdzały jego pozytywny wpływ.
„Fioletowy szafir” jest przydatny dla osób wykonujących ryzykowne i kreatywne zawody, ponieważ ten kolor jest uważany za „artystyczny”. 
Najbardziej przydatny jest kamień, który został zakupiony 3 lub 22 dnia cyklu księżycowego - wzmocni to połączenie energetyczne kamienia z właścicielem.

Iolite uchodzi za rozjemcę rodzinnego: statuetki, wisiorki, dekoracje wnętrz wykonane z tego kamienia pomagają unikać i „gasić” konflikty w rodzinie, a także chronić młodsze pokolenie.
Zaleca się noszenie kamienia przez wierzących, zwłaszcza księży i mnichów. 
Pomoże im osiągnąć określony stan umysłu, spokój, otworzyć „trzecie” oko i zdolność przewidywania.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Biżuteria z Cordierite
Kryształ ma szerokie zastosowanie w produkcji biżuterii (koraliki, bransoletki, kolczyki i pierścionki) , jednak kamienie nie są najwyższej jakości do produkcji takich wyrobów. 
Próbki średniej kategorii służą do produkcji elementów dekoracyjnych (pamiątek wnętrz i figurek).
Kryształy o czystych kolorach, przezroczyste i fachowo oszlifowane są osadzone w metalach szlachetnych i noszone z Diamentami, Turmalinami , Szafirami i Tanzanite. 
Podobieństwo tego ostatniego do Iolite często rodzi logiczne pytanie: „Jak odróżnić Iolite od Tanzanite?” 
Najłatwiejszym sposobem rozróżnienia kamieni bez wyjmowania ich z dekoracji jest przeprowadzenie reakcji Chelsea (przeanalizuj odcień minerału przez filtr, oświetlając go żarzącą się latarką). 
Jeśli minerał po oświetleniu wykazuje szarawą barwę, jest to Kordieryt lub naturalny Szafir 
Jeśli kolor jest różowawy lub blady szkarłat, dekoracja jest Tanzanite.
Подробнее на: https://jewelryexpert.ru/vidy-kamnej/pol...iolit.html

[Krystyna]

   
Na szczególną uwagę zasługuje kamienny Cordierite (Dichroite, Steingeilite, Kamień Varangian), który posiada bardzo ciekawy efekt optyczny - dichroizm (stąd inna nazwa tego kamienia - Dichroite). 
Dzięki temu efektowi kamienie zmieniają kolor w zależności od kąta patrzenia. 
Często na przykład jest niebieski w jednym kierunku patrzenia i żółto-brązowy w drugim. 
Ponadto Cordierite może mieć inny efekt optyczny - pleochroizm .
Jednak, co dziwne, Cordierite jest znacznie mniej znany niż jedna z jego odmian - Iolite (Cordierite niebieski lub fioletowy). 
Jednak oprócz Iolite istnieją całkiem dobre próbki Cordierite, które poddawane są obróbce jubilerskiej.

Cordierite otrzymał swoją nazwę na cześć francuskiego geologa Pierre Cordier, który jako pierwszy opisał ten minerał. 
Istnieje również inna nazwa, która jest obecnie praktycznie nieużywana - Steingeilite (na cześć F. Steingeila, który opisał jedną z odmian Cordierite)
Kolor - niebieski, niebiesko-fioletowy, zielony, żółtobrązowy, szary i bezbarwny. 
Kamienie  są dość twarde i wytrzymałe. 
Ale duże kryształy bez defektów nie są często spotykane. 
Największy znany przetworzony Cordierite o masie 885 karatów znajduje się w British Museum of Natural History w Londynie. 
Kamienie nadające się do obróbki biżuterii pochodzą z Norwegii, Finlandii, Madagaskaru, Kanady, USA, Brazylii, Rosji.

Do wyrobu biżuterii wybierane są głównie przezroczyste kryształy . 
Najcenniejsze są odmiany niebieskie i fioletowe (Iolite ), a często jubilerzy wycinają je nawet w taki sposób, aby najpiękniej wyeksponować niebieski kolor. 
Najmniej cenne są szare Cordierite
Nieprzezroczyste  są cenione jako minerały kolekcjonerskie. 
Czasami zdarzają się z efektem Kociego Oka i asteryzmu (takie kamienie są zwykle wypolerowane na kaboszony).

Często niebieskie odmiany Cordierite próbują uchodzić za Szafiry , ale Szafiry są trudniejsze. 
Ponadto Cordierite może być czasami mylony z Benitoite, Cyjanite, Tanzanite .

Warto też wiedzieć, że w obecnym czasie nauczono się sztucznie hodować Cordierite i dostają bardzo dobrej jakości kamienie, ale rzadko są używane do biżuterii. 
Do celów przemysłowych wykorzystywane są głównie sztuczne Cordierite
źródło

[Krystyna]

   
Iolite to bardzo niezwykły klejnot.
Jego imię wywodzi się od greckich słów „fioletowy” („jon”) i „kamień” („litos”), a Iolity mają charakterystyczny „fioletowy kolor”.
Iolite to właściwie rodzaj minerału zwanego Cordierite
Ale przezroczyste kamienie są zwykle nazywane Cordierite, a te, które mają niebieski i fioletowy kolor, otrzymały własną nazwę - Iolite

Iolite jest podobny do Szafiru, więc Iolite są często używane jako imitacja Szafiru (stąd inne nazwy Iolite - „Wodny Szafir”, „Ryś Szafir” lub „Fałszywy Szafir”)
Iolite jest również podobny do Berylu (tylko Beryl jest silniejszy)
A niektóre przezroczyste kamienie przypominają Jadeit (dla którego otrzymały inną nazwę - „Niebieski jadeit”).
Iolite ma jedną niesamowitą cechę, która jest naukowo nazywana „ pleochroizmem ”.
Oznacza to, że jeśli spojrzysz na fasetowany Iolit pod różnymi kątami, kamień zmieni kolor.
Dlatego Iolite są najczęściej cięte w specjalny sposób.
Stwierdzono również Iolite z efektem „kociego oka” .
Magiczne właściwości Iolite są proste, ale prawie idealne dla zwykłych ludzi.
Przecież Iolite zapewnia spokój, spokój i przychylność bliskim właścicielowi.
Ta perełka jest szczególnie polecana rodzinom.

Lecznicze właściwości Iolite są również związane ze spokojem i spokojem.
Iolite doskonale leczy zaburzenia nerwowe, łagodzi różne lęki i obsesje.
Ale najciekawsze w Iolite jest to, że ten kamień przyciąga piękne, „słodkie” sny.
źródło

[Krystyna]

   
Cordierite znany także jako Ijolite (Lolit, Ijolit, iIoit) lub Dichroitejest to Krzemian Magnezu i Glinu o wzorze chemicznym Mg2Al3[AlSi5O18], twardości od 7 do 7,5 w skali Mohsa i gęstości od 2,58 do 2,66 g/cm3. 
Ma dobrą łupliwość, połysk tłusty szklisty, barwę; niebieską, fioletową, brązową lub bywa bezbarwny, jest przezroczysty do przeświecającego i jest pozbawiony fluorescencji.
Nazwa kamienia wywodzi się od nazwiska  francuskiego geologa Louisa Cordiera, pioniera badań nad odkrytym w 1813 roku Kordierytem. 
Stare miano Iolite pochodzi od synonimów greckich słów „ion” oznaczającego fiołek i „dichroos”  tłumaczonego na dwubarwny. 
Znany jest także jako tzw. „kamień słoneczny” lub też „kompas wikingów”. 
Określenie „kompas wikingów” lub „kamień wikingów” bierze się od jego wykorzystywania przez wikingów, dla których był talizmanem na szczęście, do nawigacji nawet w pochmurny dzień (pomagał określić położenie słońca). 
Niekiedy nazywano go również Szafirem Wodnym.

Występuje w Norwegii, USA, Brazylii, Birmie, Indiach, na Sri Lance gdzie występują najpiękniejsze okazy oraz na Madagaskarze. 
W Polsce spotykane są na Dolnym Śląsku.

Do celów jubilerskich wykorzystuje się okazy o rozmiarach zdatnych do szlifowania, przezroczyste o pięknej niebieskiej barwie. 
Obecność inkluzji znacznie obniża ich wartość. 
Obrabiany jest zazwyczaj szlifem kwadratowym, ośmiokątnym lub schodkowym, uwypuklającymi pleochroizm kamienia. 
Jego obrót o 90 stopni zmienia barwę kamienia. 
Przezroczyste kamienie obrabiane są podobnie jak Szafiry i Diamenty. 
Pomylić go można m.in. z Szafirem i Tanzanite

W medycynie niekonwencjonalnej uważa się m.in. że; uspokaja układ nerwowy, pomaga leczyć migreny, poprawia funkcjonowanie mózgu i pamięci, zmniejsza zmęczenie oczu, oczyszcza krew oraz wątrobę. 
Ponadto aktywuje zdolności twórcze, pomaga w koncentracji i kontroli emocji w trudnych sytuacjach.
źródło

[Krystyna]

   
Lecznicze i magiczne właściwości Iolite
Lecznicze właściwości Iolite od dawna doceniają litoterapeuci: polecają kamień przy zaburzeniach nerwowych, lękach, bezsenności, depresji i stanach obsesyjnych. 
W srebrnej oprawie może służyć do odmłodzenia: Iolite zanurza się na dzień w szklance wody, a następnie stosuje do spożycia. 
Zaleca się noszenie minerału na ciele osobom łatwo pobudliwym i rozproszonym.
Minerał ma głęboki potencjał magiczny, dlatego często jest noszony jako osobisty talizman . 
Iolite chroni użytkownika przed: machinacje nieżyczliwych; oszczerstwo; wampiryzm energetyczny i negatywny wpływ na psychikę; próby podporządkowania sobie woli.

Energetyczna moc Iolite jest również wykorzystywana w magicznych rytuałach. 
Uważa się, że minerał jest w stanie obudzić utajone zdolności u osoby, ochłodzić zapał i aktywować aktywność umysłową. 
Zwyczajowo daje się biżuterię z Cordierite w 21.rocznicę ślubu, a dla pracowników umysłowych jest uważana za potężny talizman: daje łaskę szefa, pomaga uniknąć plotek i intryg.

Dla kogo jest odpowiedni Iolite?
Wśród znaków zodiaku srebrna biżuteria z Iolite jest najbardziej odpowiednia dla Strzelca i Wagi. 
Taki talizman uspokoi gorący temperament i nadmierną emocjonalność Strzelca, a także pomoże nieśmiałej Wadze zrelaksować się i uwierzyć w siebie.
Iolite uchodzi za rozjemcę rodzinnego: statuetki, wisiorki, dekoracje wnętrz wykonane z tego kamienia pomagają unikać i „gasić” konflikty w rodzinie, a także chronić młodsze pokolenie.
Zaleca się noszenie kamienia Cordierite przez wierzących, zwłaszcza księży i mnichów. 
Pomoże im osiągnąć określony stan umysłu, spokój, otworzyć „trzecie” oko i zdolność przewidywania.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Iolite jest czasami określany jako „Kompas Wikingów” ze względu na jego zdolność do określania kierunku słońca. 
Legendarni odkrywcy Wikingów, tacy jak Leif Eriksson, zabrali ze sobą kawałki Iolite, aby pomóc nawigować po otwartych morzach Oceanu Atlantyckiego i poza nim.
Chociaż historycy nie są w 100% pewni, że Iolite był kamieniem używanym przez starożytnych Wikingów, wydaje się, że jest to jeden z najbardziej prawdopodobnych kandydatów.
Uważa się, że nawigator statku umieściłby kawałek Iolite na piedestale na pokładzie statku. 
Stawał wtedy za klejnotem, wpatrując się w niego dla swojego zegarka. 
Gdy statek zboczył z kursu, nawigator zauważyłby nieco inne kolory w Iolite, gdy światło słoneczne wpadało do klejnotu przez inną oś.

Właściwość, która sprawiła, że Iolite zmienił kolor, to jego pleochroizm, zdolność do pochłaniania różnych długości fal światła w zależności od jego orientacji krystalograficznej. 
Sześcian wycięty z Iolite będzie wyglądał fioletowo-niebiesko pod jednym kątem, prawie jak szafir i może być w zasadzie bezbarwny pod innym kątem, a żółtawo-niebieski od góry. 
W przeszłości ta właściwość skłoniła niektórych ludzi do nazywania Iolite „wodnym szafirem”.

Historycy uważają również, że Iolite pomógł Wikingom zlokalizować ukryte słońce. 
Teoria ta została po raz pierwszy zaproponowana przez duńskiego archeologa Thorkilda Ramskou. 
W rzeczywistości to Ramskou ukuł termin „Kompas Wikingów”. 
Czytając Sagi i inne teksty wikingów, znalazł wiele wzmianek o wikingowskim „kamie słonecznym” używanym do nawigacji. 
Teorie Ramskou opierały się na połączeniu tego, co przeczytał w tekście, i jego dotychczasowej wiedzy na temat instrumentu używanego przez pilotów transarktycznych SAS do nawigacji, zwanego Kompasem Zmierzchu.

Cienko przycięty Iolite będzie również działał jak filtr polaryzacyjny w aparacie. 
Ma zdolność usuwania mgły i zamglenia, więc mógł być używany przez Wikingów do dokładnego określania położenia słońca w pochmurny dzień. 
Jeśli to prawda, ten intensywnie zabarwiony niebieski kamień miał dwa zupełnie różne cele nawigacyjne.

Pleochroizm mógł być pomocny w nawigacji, ale z pewnością utrudnia życie szlifierzowi klejnotów. 
Iolite nie zostanie wycięty dokładnie we właściwym kierunku, bez względu na kształt surowego kryształu, jego kolor nie będzie najlepiej widoczny. 
Dobrze przycięty Iolite może mieć fioletowo-fioletowy niebieski – im bogatszy niebieski, tym lepiej. 
Może mieć bardzo podobny kolor do Tanzanite, ale zwykle jest bardziej przystępny cenowo. 
Jest również twardszy w skali Mohsa, dzięki czemu lepiej nadaje się do noszenia na co dzień.
Dziś Iolite jest wydobywany tylko w kilku lokalizacjach, w tym w Indiach, Sri Lance, Mozambiku, Brazylii i Zimbabwe. 
W czasach Wikingów wydobycie prawdopodobnie miałoby miejsce w Norwegii i Grenlandii.
W Rosji też istnieje - na Półwyspie Kolskim i w Jakucji, ale wolumeny są niewielkie i trudno je wydobyć z powodu wiecznej zmarzliny i straszliwego zimna.
Tak więc praktycznie nie ma kamieni krajowych w wolnej sprzedaży.
źródło

[Krystyna]

Cordierite to minerał, Glinokrzemian Magnezu i Aluminium.
Ten skład chemiczny ma charakter dymorficzny, występujący obok Cordierite w postaci minerału Indialite
Syngonia: rombowy
Skład (wzór): Mg 2 AI 4 Si 5 O 18 ; ponieważ zanieczyszczenia w składzie kordierytu mogą obejmować wapń, sód i cząsteczkę wody.
Przezroczystość: przeźroczysta, prześwitująca
Połysk: szklisty
Twardość: 7-7,5
Szczególne właściwości:
Minerał jest kruchy, nie rozkłada się w kwasach.
Cordierite reaguje z Azotanem Kobaltu dla Al.
Jest dichroiczny.

Cordierite został po raz pierwszy opisany w 1813 r. przez J.A. Lucasa, nazwany na cześć francuskiego inżyniera górnictwa i geologa P.L.A. Cordiera (1777-1861).
Minerał ten ma inne nazwy - Dichroite (gr. "dichros" - dwukolorowy), Iolite (ogólna nazwa handlowa Cordierite szlachetnego), Szafir Wodny (niebieskie odmiany Iolite), Lazulit, Szafir Rysia (ciemnoniebieski Iolite), Tanolite , Steinheilite , Hiszpański Lazulit, Peliom, Polichroit, Pseudoszafir, Szafir Zachodni.

Cordierite był również nazywany „kompasem Wikingów”.
Według legendy Wikingowie używali cienkich płyt Iolite do nawigacji na długich przejściach morskich.
Dzięki silnemu pleochroizmowi przez nie w pochmurną pogodę można było dokładnie określić położenie słońca.
Stąd też wzięła się jego stara rosyjska nazwa – „kamień Varangian”.

Iolite to klejnotowa odmiana mineralnego Cordierite.
Ta przezroczysta lub półprzezroczysta forma Cordierite stopniowo staje się popularna.
Iolite występuje w różnych odcieniach, od jasnego do głębokiego błękitu, zwykle z fioletowymi refleksami w krysztale. Bardzo cenne są kryształy o głębokim kolorze.
Iolite to niedrogi i trwały minerał, stosowany jako tańszy zamiennik Szafiru.
Nazwa jest tłumaczona z języka greckiego jako „fioletowy kamień” - ze względu na purpurową poświatę z wnętrza kamienia.
Jak już wspomniano, Iolite ma trwały dichroizm (pleochroizm) - przy oglądaniu gołym okiem pod różnymi kątami widoczna jest zmiana koloru.
W rzeczywistości kamień ten ma najbardziej oczywisty pleochroizm spośród innych minerałów, a szczególnie jest to widoczne w przezroczystych Iolite.
Niebieskie, fioletowo niebieskie Iolite stają się szare, szarożółte lub bezbarwne.

Zorientowane w tym samym kierunku iglaste kryształy Sylimanitu, a także wtrącenia gazu i cieczy powodują w Iolite o szlifie kaboszonowym efekt Kociego Oka lub asteryzmu.
A obecność uporządkowanych wtrąceń Hematytu i Magnetytu nadaje klejnotowi czerwonawy odcień i lśniący połysk (przygoda).
Ta ostatnia odmiana znana jest jako Cerasite (z greckiego „kerazos” – wiśnia) lub krwawy Iolite.

Forma izolacyjna
Cordierite tworzy krótkie pryzmatyczne kryształy; bardziej powszechne w stałych masach lub zaokrąglonych ziarnach. Charakterystyczne są bliźniaki o wyglądzie pseudoheksagonalnym.

Związane minerały
Cordierite występuje w połączeniu z Sylimanitem, Skaleniem Potasowym, Muskowitem, Biotytem, Korundem, Spinelem, Granatem i Andaluzytem.
W warunkach powierzchniowych jest łatwo zastępowany przez Miki i minerały z grupy Chlorytów.
Pseudomorfy Muskowitu i zielonych Chlorytów po Cordierite nazywane są Pinite.

Pochodzenie
Cordierite ma pochodzenie magmowe i metamorficzne.
Występuje w skałach o metamorfizmie kontaktowym i regionalnym (zmieniającym się pod wpływem wysokich temperatur i ciśnień) - gnejsy, łupki krystaliczne, hornfelsy; w wylewnych skałach bogatych w magnez i glin; w tagamitach (skałach powstałych w miejscu uderzenia dużego meteorytu); gromadzi się w placerach.

Złoża Cordierite
Znane są w Australii, Brazylii, Niemczech, Czechach, Polsce, Zimbabwe, Indiach, Kanadzie, Madagaskarze, Namibii, Norwegii, USA, Finlandii.
W Rosji złoża biżuterii Iolite odnotowuje się w Jakucji i na Półwyspie Kolskim
.Na Uralu Iolite został po raz pierwszy zbadany przez rosyjskiego geologa, akademika N.I. Kokszarow w 1856 r.
W granitowych pegmatytach środkowego Uralu (Bazhenovskoye, Lipovka, Shaitanka) od dawna stwierdzano przerosty kryształów o średnicy do 10 cm nadające się do obróbki.
W południowej części Norwegii wydobywany jest od czasów Wikingów.
Na północy kraju występują kryształy o wielkości do 12 cm.
Półprzezroczyste kryształy o wielkości do 5 cm znajdują się w zachodnim Pamirze - w regionie Gorno-Badakhshan w Tadżykistanie.
We wschodnim Pamirze, na północny zachód od wsi. Murgab, istnieją konkrecje jubilerskie Iolite o średnicy do 12 cm z obszarami nadającymi się do cięcia do 1 cm3.

Iolite jest bardzo piękny, a jednocześnie dość tani - mniej więcej tak samo jak dobrej jakości Ametyst.
Ponieważ przezroczyste obszary jego wydzieliny są zwykle małe, bardzo rzadko można z nich uzyskać cięte kamienie o masie większej niż 3-5 karatów.
Kaboszony mogą być znacznie większe, ale ze względu na zbyt ciemny kolor nie są szczególnie piękne.

Kamień ten nie jest wrażliwy na ciepło i można go dobrze obrabiać.
Przy cięciu należy wziąć pod uwagę dichroizm kryształów, w przeciwnym razie klejnot może okazać się prawie przezroczysty lub zbyt ciemny.
W obu przypadkach traci się jedną z głównych zalet Iolite - piękno wewnętrznych przejść kolorystycznych.
Aby odsłonić najlepszy kolor przed cięciem, kamień jest zorientowany tak, aby najbardziej nasycony niebieski kolor był widoczny z góry.

Surowy Iolite podobnie jak inne odmiany Cordierite, jest podobny do kwarcu, od którego różni się charakterystycznym fioletowym odcieniem, obecnością rozszczepienia, pęknięciem małżowiny, produktami przemiany mikowej, a także właściwościami optycznymi - wyraźnym dichroizmem i dwójłomnością.

Ioliteczęsto zawiera wtrącenia drobnych kryształków Apatytu i Cyrkonu, wokół których zwykle rozwijają się żółtawe pleochroiczne obszary - tzw. "dziedzińce".
Obecność takich wtrąceń jest jednym z wiarygodnych znaków diagnostycznych kordierytów.

Ze względu na podobne zabarwienie i odpowiednio wysoką twardość, Iolite może służyć jako imitacja niebieskiego Szafiru, choć brakuje mu bogactwa odcieni i niesamowitego blasku jednej z najpiękniejszych kamieni.
W biżuterii można znaleźć syntetyczny analog Iolitu - Indialit Berylu, a także sztuczny Cordierite, który początkowo ma szary kolor, ale po oczyszczeniu staje się niebieski.

Zastosowanie
Iolite jest używany w jubilerstwie jako samodzielny kamień jubilerski oraz jako imitacja Szafiru.
Ponadto jest używany jako minerał kolekcjonerski.
źródło

[Krystyna]

https://pbs.twimg.com/media/FAtZeF_X0AQ0...name=small
https://pbs.twimg.com/media/FAuCp-gWQAYY...name=small
Iolite to kamień wizji, który otwiera trzecie oko i pomaga rozwinąć głębsze połączenie z Boskością. Idealnie nadaje się do wykorzystania podczas medytacji oraz do projekcji astralnej.

Pleochroiczna właściwość Iolitu uczyniła go cennym narzędziem dla Wikingów, którzy używali go (podobnie jak Kalcytu Optycznego, czyli Iceland Spar) do nawigacji według położenia słońca w pochmurne dni.