[Krystyna]

   
Bursztyn - namacalny czas
Mówią, że czasu nie da się uchwycić i dotknąć, ale jeśli wierzyć nazwie, jaką Bursztyn nosił od dawna, to stwierdzenie to budzi kontrowersje, gdyż kiedyś nazywano go żywym kawałkiem czasu. 
Generalnie Bursztyn ma wiele podobnych nazw – Fragment słońca, Północne Złoto, Łzy morza – i nie jest to ich pełna lista. 
Jeśli wydaje Ci się, że Bursztyn to coś tak prostego jak obieranie gruszek, to po prostu zwykła zamrożona żywica, to pozwól, że dokonam korekty tej opinii i przedstawię Ci trochę niesamowite legendy, które go otaczają, opowiem o Niebieskim Bursztynie i innych ciekawych szczegółach związane z tym kamieniem.

Od dawna nie było tajemnicy, czym jest Bursztyn – teraz nawet uczeń może odpowiedzieć na to pytanie. 
Ale mimo to podam tutaj fragment Wikipedii z jego charakterystyką:
Bursztyn jest skamieniałą żywicą kopalną, stwardniałą żywicą najstarszych drzew iglastych okresu górnej kredy i paleogenu. 
Stosowany jest głównie do produkcji biżuterii i galanterii, biżuterii sztucznej; 
Stosowany jest także w niewielkich ilościach w przemyśle farmaceutycznym i perfumeryjnym, w przemyśle spożywczym, chemicznym i elektronicznym.

Nic skomplikowanego i tajemniczego, ale całkiem niedawno, jak na standardy historii, toczyły się tak gorące dyskusje na temat pochodzenia Bursztynu, że można je nazwać prawdziwymi bitwami na polu naukowym. 
Choć nawet Arystoteles, Teofrast i Pliniusz Starszy, poruszając w swoich pracach kamień, zauważali możliwy związek Bursztynu z żywicą drzew iglastych, zostało to naukowo udowodnione dopiero w XVIII wieku przez Karola Linneusza i Michaiła Łomonosowa. 
Czy warto wspomnieć, ile legend narosło przez ten czas?

Jedna z najpopularniejszych na Litwie półbajek, półlegend, opowiada o bogini Juracie i rybaku Kastitisie. 
Piękno żyło na dnie Bałtyku i „zarządzało” jego czystością i spokojem jego mieszkańców. 
Na swój dom bogini wybrała pałac ze wspaniałego Bursztynu. 
Lubiła to zasadniczo wolne życie, ale całą przyjemność zepsuł młody rybak Kastitis ze wsi Sventoji - Bogini uważała, że złapał zbyt wiele ryb, tym samym zamącając wody i ogólnie raz na zawsze naruszył ustalony porządek. 
Przyjmując postać undyny, Jurat wypłynął na powierzchnię, aby ukarać bezczelnego człowieka i przywrócić równowagę, ale miłość ogarnęła Boginię i śmiertelniczkę: zamiast zemsty nastąpiło wspólne szczęśliwe życie w klasztorze Jurata. 
Jak zwykle, gdyby wszystko było z nimi w porządku, ok, nie powstałaby żadna legenda: Perkunas dowiedział się o zakazanym, jak się okazało, związku przedstawiciela ludzkości z niebiańską kobietą. 
Grzmot wpadł we wściekłość i posłał piorun prosto w pałac. 
Konsekwencje były straszne: przystań kochanków została zrównana z ziemią, Bursztynowe ściany rozbite na drobne kawałki – podobno dlatego po burzy na brzegu można znaleźć wiele kawałków Bursztynu. 
Jurat stał się więźniem jego ruin: Perkunas przykuł boginię łańcuchami do dna i od tego czasu skazana jest na pozostanie w tym miejscu. Jeśli chodzi o rybaka, jego los zależy od wersji legendy: albo uda mu się uratować przy pomocy Jurata, albo umrzeć, co sprowokuje jego ukochaną do niekończących się szlochów. 
Śmiertelnicy słyszą je poprzez burzę, a łzy bogini zamieniają się w przezroczysty Bursztyn.

Arabowie uważali go za stwardniałą niebiańską rosę, Niemcy nazywali go kamieniem palnym – nie tylko łatwo się zapala i pięknie pali, ale też całkiem przyjemnie pachnie podczas spalania. 
Elektron – tak nazywano Bursztyn w starożytnej Grecji, a swoją nazwę otrzymał na cześć gwiazdy z konstelacji Byka, Elektry. 
Starożytni mistrzowie byli szczególnie zainteresowani jego zdolnością do elektryzowania - od tego słowa pochodzi współczesna „elektryczność”. 
W wielu krajach Bursztyn był walutą uniwersalną: kupcom nie zabraniano przyjmować zapłaty za towary w Bursztynie, gdyż był łatwy w transporcie, nie tracił połysku i nie obawiał się wilgoci. 
Naturalnie taka forma kalkulacji doprowadziła do szybkiego rozprzestrzenienia się kamienia na całym świecie: 
w Chinach uznano go za dar Bogów i jak zwykle prawo noszenia Bursztynu zarezerwowano dla osób bliskich cesarzowi i dla samej rodziny cesarskiej. 
Archeolodzy odkryli niewielkie obszary ozdobione Bursztynem w egipskich grobowcach z IV wieku: 
istnieją sugestie, że inkluzje w Bursztynie symbolizowały łzy boga słońca Ra oraz wersja, według której kamień przyczynił się do zachowania szczątków zmarłego. 
Wiadomo na pewno, że większość Bursztynu wykorzystywanego do dekoracji sprowadzono tu z wybrzeża Bałtyku – ojczyzny bogini Juraty.

Na Rusi nazywali go ilektr, ilektron i podali też następujący opis:
... kamień jest bardzo uczciwy, jeden z innych kamieni, które go nazywamy, złoty i srebrny.
Badacze przyznają, że dzięki palnym właściwościom Bursztynu, który można zapalić zwykłą zapałką, stał się on pierwowzorem mitycznego kamienia, znanego obecnie jako białopalny kamień Alatyr. 
Ponadto Bursztyn nazywano „kamieniem panny młodej”, dlatego nowożeńcy często nosili naszyjnik z Bursztynu, który zapewniał młodej żonie nie tylko wieczną miłość, ale także inne korzyści psychiczne. 
Pana młodego też nikt nie pozbawił - czasami w rąbek jego ubrania wszywano kawałki Bursztynu, chroniąc go w ten sposób przed złym okiem i uszkodzeniami. 
W języku greckim i litewskim korzenie słowa „Bursztyn” sięgają czasownika „chronić”, co również wskazuje na wiarę w nadprzyrodzoną moc kamienia. 
Wyrabiano z niego amulety w ogromnych ilościach: Bursztyn jest wysoko wypolerowany, co ułatwia tworzenie z niego ochronnych koralików, wisiorków i innych ezoterycznych przedmiotów.

Co to jest Bursztyn? 
Tak, to żywica, ale jest to żywica niezwykła. 
Swój wygląd zawdzięczamy gwałtownej zmianie klimatu na ciepły i wilgotny. 
Doprowadziło to do aktywnego wydzielania się żywicy przez drzewa iglaste: spadając z pni i gałęzi, twardniała, w warunkach naturalnych była mielona, gromadziła się w glebie i na dnie zbiorników wodnych, skąd była unoszona przez prądy rzeczne i zmywana przez wodę. deszcze.

Za najcenniejszy okaz zdaniem ekspertów uważa się Bursztyn ytrynowożółty o jednolitej barwie, który m.in. dobrze przepuszcza światło. Podobnie jak wielu myliłem się co do koloru Bursztynu, wyobrażając sobie go jako kamień o dowolnym odcieniu żółto-brązowego spektrum: w rzeczywistości jest ich ponad trzysta i oprócz zwykłych są to także bursztyn biały, zielony, czarny, a nawet niebieski – ten ostatni wydobywa się na Dominikanie. 
Kolor kamienia zależy od zanieczyszczeń znajdujących się w żywicy: mogą to być glony, które dodadzą kropli zieleni do jego zwykłego odcienia lub minerały, które nadadzą Bursztynowi srebrzysty połysk.

Jeśli natkniesz się na bursztyn z robakiem lub gałązką większą niż 10 mm, oznacza to, że trzymasz w rękach prawdziwy kamień szlachetny: takie inkluzje lub, jak się je poprawnie nazywa, inkluzje wpadły w kroplę z żywicy, kto wie, ile lat temu, tak i tam pozostał, zachowany w najdrobniejszych szczegółach. 
Bursztyn z szczególnie ciekawymi inkluzjami może kosztować dziesiątki tysięcy dolarów jako szczególnie cenny i unikatowy okaz.

Na świecie istnieją dwie duże prowincje, w których wydobywa się bursztyn: 
eurazjatycka, obejmująca podprowincje bałtycko-dnieprskie, karpackie, północnosyberyjskie, dalekowschodnie, sycylijskie 
i birmańskie oraz amerykańska (podprowincje północnoamerykańskie i meksykańskie).

Jeśli chodzi o Rosję, żadne inne pole na świecie nie może się równać  w obwodzie kaliningradzkim. 

Zasięg Bursztynu jest ogromny. 
Tak, najczęściej wykorzystuje się go do produkcji biżuterii, ale jednocześnie, obok biżuterii, Bursztyn jest popularny w produkcji artykułów gospodarstwa domowego i tak praktycznych drobiazgów jak pudełka, papierośnice, popielniczki, zegarki i wiele innych. 
Współcześni rzemieślnicy znają wiele tajników obróbki kamienia, których zastosowanie pozwala nadać Bursztynowi pożądaną barwę i fakturę. 
Rozjaśnianie, podgrzewanie i inne metody są często stosowane nie tylko zgodnie z modą: można nimi ukryć wady kamienia, ale w krajach bałtyckich stare rodzinne przepisy, które obecnie nazywane są ekskluzywnymi, służą do tworzenia niepowtarzalnej biżuterii. 
Wygląd skamieniałej żywicy można „poprawić” podgrzewając ją w drobnym piasku lub soli, gotując w oleju, miodzie lub tłuszczu i innymi równie egzotycznymi metodami. I w końcu uzyskują pożądaną czystość i odcień!
https://uvelir.info/articles/jantar-osjazaemoe_vremja/